Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-02-2016
slordig
Door de niet gewilde chaos en door het zo maar neer zetten van enkele dingen die we vandaag kochten, lijkt het hier ineens een beetje huiselijker. Niet dat ik graag in een rommel leef, maar toch geeft het hier nu een gezelliger gevoel. Misschien doet de lamp die we kochten ook weer iets. Een vijftal boeken op de kop getikt voor 3,50€ en op een verloren plaats gelegd en enkele plantjes van de vensterbank weggehaald en op mijn bureau en op tafel gezet. Ik kocht nog vijf broeken en die liggen hier te wachten om gepast te worden. Weer een beetje troep.Toch wil ik nog meer kleur en schilder ik misschien mijn boekenrekje in het geel en mijn wijnrek in een nog nader te bepalen kleur. Nog even laten bezinken en misschien hier en daar raad vragen. Toch zal dit nooit een thuis voor mij worden.
Natuurlijk moest ik dat ook hebben, zo een smart phone. Eerst eens rondgekeken op internet wat er allemaal te vinden is en aan welke prijs. In de winkel konden ze me niet meer uitleg geven dan dat het toestel dat 400 € meer kost, sneller is dan het andere. Dit kan toch niet. Als ik iets opvraag en het duurt 5 seconden en dat andere toestel doet dat dan binnen de seconde, dat kan toch geen prijsverschil geven van zo veel geld. Misschien heeft die verkoper zelf geen smart phone en is hij niet geïnteresseerd in wat zo een ding kan of zou kunnen. Voor mij was het latijn en na een halve dag nog steeds niets van begrepen. Wat ik weet is dat je er kan mee telefoneren, maar dat kon ik met mijn gsm ook. Ook kan je met zo een ding op internet eender waar je bent. Ha ha, niet waar, want in de eerste lokatie die ik bezocht, kreeg ik de melding dat ik niet verbonden was met het internet. Morgen eerst en vooral de korte handleiding nog eens doornemen en daarna zien we wel.
Vandaag een mindere dag gehad. Fysiek niet helemaal zoals het zou moeten en mijn moreel stond ook op een laag pitje. Ik ben de dag doorgesparteld en morgen zien wel weer. Ik voel me nu trouwens aleen stuk beter en we zijn nog maar net over middernacht. Als ik nu nog een flinke nachtrust zou hebben. Ik heb gisteren te veel gepiekerd over de toekomst en alles een beetje zwart ingezien. Och ja, ik zit hier in een home en niks voelt nog aan alsof het van jou is. Je hebt je leven gewerkt en gespaard om een appartementje mee af te betalen en plots zit je op een kamertje van 5 bij 6 en nog een stuk (veel te brede) gang en een badkamer. Voila dat is het. Natuurlijk maak je daarvan wat je wil, al zijn er serieuze beperkingen. Je mag het niet schilderen zoals je wil en een gat boren om iets op te hangen mag ook niet. Je kan een aantal schilderijtjes of foto's ophangen, maar dan aan kabeltjes die zij voorzien. Met een beetje fantasie kan er misschien nog een en ander. Laat die fantasiemensen maar komen, want ik mis hier kleur, veel kleur. Alles is bleek en wit. Gelukkig hangt daar een Van Gogh en twee schilderijen van Fik. Misschien schreef ik het al, maar ik werd hier bestolen voor 3.500 €. Het verhaal van hoe en wanneer is zo fantastisch dat niemand mij wil geloven. Zowel de directie als de politie hun eerste opmerking wijst in de richting van "ben je het zelf niet geweest" of heb je het niet zo goed weggestopt dat je het niet meer terug kan vinden. Ik weet goed wat ik gezien heb en daar beging ik een fout. De dief was voor de zoveelste keer op mijn kamer en ik heb hem door de spleten van mijn ogen gezien, in plaats van te blijven liggen, was ik toen uit bed moeten springen en hem vastgrijpen. Dom van mij, want nu gelooft niemand mij en als ze hem ondervragen gaat hij natuurlijk ontkennen. Ik zou een manier moeten vinden om hem te laten bekennen of te ontmaskeren. Ik heb het nog al geschreven, waarschijnlijk is het simpele en het goedgelovige van mijn gezicht af te lezen.
Ik blijf maar zagen over dat aankleden van mijn appartemantje hier, maar ik ben nog steeds niet tevreden. Voor mij hangt en staat er nog steeds niet genoeg. Het mag voor mij overvol. Gisteren kocht ik nog een mooie leeslamp. Alhoewel, ik moet eerder schrijven dat ik ze mooi vind. Modern, één grote boog vanop de grond, waarvan de helft verlichting is. Met al wat ik nu al aanvoerde of liet aanvoeren, zou iedereen al tevreden zijn, maar ik wil nog meer. Morgen eens gaan kijken in een tweedehandszaak. Ik ben zeker dat ik nog iets ga vinden. Onze vrienden van Boom, komen maandag langs en die gaan verschieten over wat er nu staat in vergelijking met hun laatste bezoek.
Dit kan nu niet meer. Deze morgen mijn pc ingestoken om op de laden en die is weeral plat. Ik ga het in het oog houden, maar volgens mij is er iets mis met de batterij.
Ik had een bericht ingetikt maar niet verstuurd. Wil dus zeggen dat je er nu twee krijgt binnen het half uur. Ik voelde me deze morgen nog steeds rot. Deze namiddag begon het te beteren en tegen morgen hoop ik terug de "oude" te zijn. Ik zat fysiek aan de grond en hoopte door zo een "boost" drankje, onmiddellijk terug stevig op mijn benen te staan. Vergeet het maar. Waarschijnlijk zal ik een kuur moeten volgen. Het is dan maar zo. Mijn moreel is zeer goed en samen met wat rust, sta ik er morgen weer. Ik heb nog zo veel dingen om te doen, nog zo veel dingen om af te werken en het zal me een van de volgende dagen of weken lukken.
Eerst en vooral moet ik twee belangrijke brieven afwerken en versturen. Niet dat daar mijn leven van af hangt, maar terwijl ik dit intik, had ik evengoed die brieven kunnen af maken.
Je weet ook dat ik al ongeveer een jaar en half tot twee jaar bezig ben aan een boek. Alleen het laatste interview moet nog uitgeschreven worden. Dit is werk voor één dag.
Mijn identiteitskaart is nog steeds niet aangepast of vernieuwd. Die van Amandine evenmin.
Mijn Timmermansen zijn nog steeds niet geklasseerd.
De inrichting van mijn kamer is nog steeds niet zoals ik voor ogen heb, maar er zijn weinig mogelijkheden, omdat hier niets aan de muur mag gehangen worden. Kleur ontbreekt, veel kleur.
Het heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik hier niet graag ben. We zien wel verder.
Vandaag moest ik naar de tandarts. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik een tijd mijn tanden verwaarloosd heb. Absoluut niet verzorgd zoals het moet met als gevolg dat er vandaag twee tanden uit moesten. Volgens mij heb ik een veel te zware verdoving gehad. We zijn nu 15 uur en nog zou ik niets kunnen eten. Mijn lippen zijn nog gevoelloos. Die tandartse werd me aangeraden door de mensen van de home hier. Het is misschien 300 meter stappen, dus dat is meegenomen. Nog een jonge dame, maar heel kordaat in wat ze doet. Tanden trekken is nooit plezierig, al is het geven van de verdoving pijnlijker dan de tand er uit halen. Ik weet niet hoeveel er in totaal al uitgehaald zijn, maar ik denk niet dat het nodig is om naar een vals gebit te informeren. Zo ver ik weet zijn er in totaal vijf tanden getrokken en knabbelen gaat nog. Misschien moet ik straks zeggen , ging nog. We zien wel de volgende dagen.
