Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
08-04-2016
schoenen
Een woord dat Toon Hermans zaliger gebruikte voor de schoenen die hij aanhad bij een bepaalde voorstelling: "bordeelsluipers". Het zijn schoenen die vooraan vrij puntig zijn. Toevallig heb ik die op de koop kunnen tikken (splinternieuw) voor een tiende van de prijs. Iemand had die gekocht voor haar vriend en die moest ze helemaal niet hebben. Ik ga het nu niet over prijzen hebben, maar ze had er al een serieus bedrag aan betaald in solden, maar ik heb ze bijna voor niets gekregen. Je weet, aan kleding kan ik geen geld uitgeven, maar in de kringloopwinkel vind ik altijd iets dat ik mooi vind en dat me past. Als ik dat dan aan heb, zegt iedereen ; amaai Staf, het groot lot gewonnen? Al die merkprodukten zeggen me absoluut niets. Als ik zo iets aan heb is het puur toeval. Enfin nu waren het schoenen die normaal minimum 250€ kosten en ik heb ze voor een tiende van de prijs. Och ja, ik doe zelfs de moeite niet om dat merk op te zoeken op internet. Ze zitten goed en ze zijn mooi, voila.
De laatste tijd heb ik dagelijks toch wel iets anders aan de hand. Gelukkig allemaal kleine prullen. Toch kan je van dergelijke kleine dingetjes behoorlijk wat last hebben. Door de verdoving die bij de tandarts verkeerd werd gegeven, is mijn onderlip aan één kant nog altijd gevoelloos. Dat is nu meer dan twee maand geleden en de dokter denkt dat ik daar voor de rest van mijn leven last ga van hebben. Plezant is anders. Omdat ik daar geen gevoel meer heb, heb ik vandaag op mijn tong gebeten. Het moet een serieuze knauw geweest zijn, want het doet nog steeds pijn. Och dat gaat allemaal wel over. Bij de vraag aan de dokter wat daar aan te doen is, kwam al vrij snel het antwoord, wachten tot het over is. Van de hak op de tak. Morgen heb ik een afspraak om naar een sociale woning gaan te kijken. (Service flat) Ik ben echt benieuwd. Indien het mee valt ben ik hier onmiddellijk weg. Niks verkeerd met de mensen die hier werken, absoluut niet, maar er wordt veel in jouw plaats gedacht en beslist. Duimen maar.
Nooit zal ik een dergelijk regime gewoon worden of aankunnen. Ik ben geen rebel en pas me gemakkellijk aan aan regels en reglementen, maar hier kan ik niet aarden en voel ik me niet goed. Geen kwaad naar het personeel, want die mensen doen hun best. Het is gewoon de struktuur van heel het gebeuren waar ik geen weg mee kan. Ik kan geen details geven, want anders kwets ik misschien mensen. Och ik kan even goed terug gaan in de tijd en zeggen dat ik mij in het leger ook niet goed voelde. Straks meer, want ik ben te laat op het appel.
