Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-04-2016
meiklokje
Deze morgen dus meiklokjes gaan kopen. In een bloempot niets meer te vinden, dus dan maar een boeketje. Ik kan er niet aan doen, maar ben ik dat nu alleen die alles van vroeger beter vind. Als ik ruik aan die bloemetjes, heb ik absoluut niet meer datzelfde lentegevoel van vroeger. Je riekt nog wel iets, maar zo minnetjes. Misschien als je dat nu in je eigen tuin hebt staan. Als je vroeger zo een boeketje in huis haalde, rook gans de living daar naar. En duur mensen, verschrikkelijk duur. Voor een 10 takjes betaalde ik 30 €. Morgen misschien al uitgebloemd. Ik heb er al spijt van. Volgend jaar koop ik een spuitbus met die geur. Niets van. De echte bloemen moeten hier op tafel komen.
Het is een cliché, maar de tijd gaat snel. Misschien duurde het allemaal lang toen we nog naar school moesten, maar nu vliegen de weken voorbij. We beginnen al aan de vijfde maand en het is precies of nieuwjaar is nog maar pas voorbij. Morgen of een van de volgende dagen moet ik meiklokjes in huis hebben. Ik vind dit zo een fantastische geur. Toch heb ik dat ooit aan iemand cadeau willen doen, maar die vond dat een stank. Ieder zijn goesting natuurlijk, maar ik vind dit een typische lentegeur. Ik schrijf nu "of een van de volgende dagen", maar het zal zeker morgen zijn. Als je ooit op bezoek komt en je weet niet wat mee brengen... Ik ben hier niet graag en ik hoop van zo snel mogelijk naar mijn definitieve en laatste(?) stek te kunnen verhuizen. Het is een samenloop van omstandigheden dat ik hier tijdelijk woon, maar het is absoluut tegen mijn goesting. Ik kijk uit naar begin juni en hopelijk vroeger. Ik vertel dan wel meer en laat foto's zien.
Iedereen hier weet dat ik aan het worstelen ben het probleem waar we de laatste jaren van ons leven gaan doorbrengen. Ik wil niets dramatiseren, want zo komen die woorden misschien over, het is gewoon kiezen tussen enkele mogelijkheden om nog een laatste keer te verhuizen. Hier blijven we niet, dat is uitgesloten. De home en service flat waar we gaan naar kijken zijn, zou een prima oplossing zijn. Waarschijnlijk zal het dat worden. Wel daarnet vroeg de jongste van de verzorgenden hier of we er al uit waren en een beslissing genomen hadden. De jongste van de bende!!! Niemand anders toonde al enige interesse. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ze alles in haar job schitterend doet. Toen ik dat tegen iemand vertelde, kreeg ik als reactie: "ja maar ze is nog jong, ze zal wel veranderen. Negativist? "Ik blijf positief denken" en misschien is dat een dame die haar job voor de rest van haar leven vol enthousiasme blijft doen.
