Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-05-2016
betuttelen
Ik blijf maar schrijven dat ik hier niet graag ben. Ik ben hier terecht gekomen om bij mijn vrouw en haar te steunen, maar ik hoor hier helemaal niet thuis. Ik ga content zijn als de volgende twintig dagen om zijn; Dan woon ik terug alleen. Weliswaar in een kleine woning, maar ik heb er alles wat ik moet hebben. Mijn echtgenote zou net tegenover mij komen wonen. Net zoals hier, zit ik toch van 's moregens tot 's avonds bij haar. Hier wonen!!! Dat betuttelende, daar heb ik een hekel aan. "Kom jeanneke, nog een paar lepeltjes van uw soep eten.""allez Marie Louise, dat klein patatje kan je toch nog wel eten." "laat dat maar staan voor je vieruurtje" "kom Margriet je moet zeker nog zo veel van je groenten eten" En dan bij alles die verkleinwoorden!!! Bordje, lepeltje, soepje, patatje... Nog twintig dagen zuchtend opstaan.
De dames die hier 's avonds beginnen met hun dienst, geraken het blijkbaar niet gewoon dat hier 's nachts een onverlaat door de gangen loopt. Ze verschieten telkens ze me tegen komen.Sorry, maar als ik last heb van mijn RLS is stappen op de kamer geen oplossing, dan moet ik honderden meter aan een stuk kunnen door lopen. Dus dan worden het de gangen hier. Waar we gaan naar verhuizen binnenkort zal dat stappen dan waarschijnlijk buiten worden. Geen probleem, behalve als het regent. Ik kijk echt uit naar die verhuis, want hier kan ik absoluut niet blijven leven.
Nog even, het begint af te korten. Je kan niet half denken hoe veel ik bezig ben met de nakende verhuis. Al meer dan een keer liet ik weten dat ik hier tegen mijn goesting woon. Ik tel af zoals de militairen met hun lintmeter in hun muts. Ik zit aan 22 vandaag, maar ik vind dat het zoooo traag vooruit gaat. Het komt wel, maar het is niet plezant om "s morgens op te staan met de gedachte, "was het al maar terug avond".
Dat is niet gezond, dat is volledig fout denken. Morgen een betere dag.
Zeer eigenaardig om mee te maken. Er is ruzie hier in het kiekenkot. De ene dame die met de andere niet meer spreekt. Daardoor is Maria verplicht van net voor ofnet na de andere te komen eten, want ze zitten naast mekaar aan tafel. Nochtans als je ze ziet zou je de communie geven zonder biecht. Een lieve dame, tot ze uit haar krammen schiet. Amaai, dat was echt verschieten. Dat zal wel weer overwaaien.
Toen ik mijn bericht over de verhuis geschreven had, ben ik eens gaan kijken wat er zoal mee moet. Het is niet veel en eigenlijk te weinig voor een verhuisfirma, maar net iets te veel voor een camionette. Het zal dus waarschijnlijk een verhuisfirma worden met een formaat van auto, net tussen de twee. Ofwel moet ik iemand vragen met een camionette, maar die zal dan twee keer moeten rijden. Ik val niet graag iemand lastig, dus ik zal mijn plan wel trekken, zoals altijd.
Ik voel me net als een kind dat binnenkort op schoolreis mag. Ik kijk uit naar (waarschijnlijk) de laatste verhuis in mijn leven. Nee, er komt er nog een, maar dan een definitieve naar 1,5 meter onder de grond. Ik kan het aantal adressen niet meer tellen, maar mijn broer deed dat vorige week en ik kon het niet geloven. Op 7/6 verhuis ik naar een assistentie woning. Niet enorm groot, maar meer dan ruimte genoeg. Amandine zal naar de home gaan recht tegenover mij. Dus niet onoverbrugbaar. Woensdag tekenen we de kontrakten en krijgen we de sleutels. Natuurlijk zullen we dezelfde dag nog gaan kijken. Dan komt het papierwerk en de afspraken en de organisatie van de verhuis. Ik zit er niets mee in, ik doe zo iets graag.
