Bij het lezen van sommige Staten van Goed, die betrekking hebben op voorouders die in de achtiende eeuw op de Ramonshoek (gehucht tussen Wachtebeke en Overslag) woonden, stootte ik af en toe op een benaming die ik helemaal niet kon thuiswijzen : nl. “marquettegrond”.

In eerste instantie dacht ik aan een soort grond, naast b.v. meersen, weiden en akkergrond.

Marquettegrond, dacht ik , was wellicht een klein langwerpig stuk grond, dat werd “gemarkeerd” of afgezet om er turf te steken. Dergelijke ontginningen in strookvorm bestonden inderdaad in de regio en één van de ethymologische betekenissen van het “Meetjesland” zou daarvan afgeleid zijn.

Een meetje (een klein gemet) is zo een perceeltje waaruit turf werd gestoken.

Na wat gegrasduin in de plaatselijke geschiedenis van de streek kwam ik achter de werkelijke betekenis van marquettegrond: het is gewoon grond toebehorend aan Marquette. De Abdij van Marquette te Rijsel in Noord-Frankrijk was een befaamd klooster van cistercienzer monialen, gelegen aan de samenloop van de Marque (vandaar de naam) in de de Deûle. Door schenkingen bezat zij omvangrijke territoriale bezittingen waarop cijns werden geheven en jawel ook te Wachtebeke en te Overslag.

De abdij overleefde helaas de Franse Revolutie niet en haar naam kwijnde weg in de vergetelheid. Het belang van deze abdij kan blijken uit het feit dat daar Gravin van Vlaanderen Johanna van Constantinopel, stichtster van de abdij, samen met haar echtgenoot Ferdinand van Portugal begraven liggen. (Johanna van Constantinopel was door de Ieperlingen zeer geliefd en hielp hen aan hun koosnaampje: de Ieperse “kindjes”). Dank zij de inzet van historicus Benoît Chauvin van het CNRS (Centre national de recherche scientifique) en zijn equipe archeologen kwam de site in 2003 terug aan de oppervlakte op het terrein van een vestiging van een scheikundige fabriek van Rhodia te Marquette-lez-Lille . Ga vlug naar "Marquette-lez-Lille" en "Le patrimoine religieux"

dan weet je er even veel van als ik.