Er is een oud Indiaans gezegde dat luidt :

Als je wilt zien wat je gisteren dacht,  
kijk dan naar hoe je lichaam er vandaag uitziet.

Als je wilt weten hoe je lichaam er morgen uit zal zien, 
kijk dan naar wat je vandaag denkt.


                  = = = = =   Op zoek naar wijsheid in jezelf    = = = = =

Een leerling vroeg eens aan zijn meester :  
"Meester hoe hoog moet ik klimmen om de waarheid te vinden?"

Zijn meester keek hem aan en na een lange stilte zei hij : 
"De waarheid is dichtbij je op de grond, maar je wilt je niet bukken om haar op te rapen".

Laat niet de felle zon één traan van smart drogen
voordat u die zelf hebt afgewist van het gelaat wie lijdt. 


                                                                        

Maar laat elke brandende mensentraan
op uw hart neerdruppelen
en daar verblijven.

wis hem ook nooit af
voordat de smart die hem veroorzaakte is weggenomen.

H.P.Blavatsky

Perspectief

Zeven leerlingen maakten met hun meester ergens in het verre Oosten een ochtendwandeling.
In het prille zonlicht schitteren de dauwdruppels.
Bij een grote dauwdruppel liet de meester halt houden.
Hij schaarde de leerlingen zo rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hun toen welke kleur de druppel had.

Rood zei de eerste, oranje zei de tweede, geel zei de derde, groen zei de vierde, blauw zei de vijfde, paars zei de zesde en de zevende zei violet.
Ze stonden verbaasd over deze verschillen, en aangezien ze er allen zeker van waren dat ze het goed zagen, kregen ze bijna ruzie.

Toen liet de meester hen van plaats wisselen.
En heel langzaam drong het tot hen door dat zij ondanks de verschillen van hun waarneming, toch allen de waarheid hadden gesproken.

Bedenk dat je hele gevoel
van je eigen belangrijkheid
slechts een evaluatie is
van zelf door zelf.

een rijmpje uit de oude doos ...


~ ~ ~ ~ ~

De oude kruik
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Een waterdrager moet elke dag voor zijn meester naar de rivier om water te halen.
Aan weerszijden van zijn lichaam hing een kruik aan een houten juk.
De ene kruik was zo goed als nieuw, puntgaaf en zonder lek, de andere kruik was oud en gebarsten en hij verloor permanent water.
Bij thuiskomst blijkt de helft van deze kruik soms al leeg te zijn en dat deed de oude kruik veel verdriet.

Op een dag kan hij het niet meer voor zich houden en zegt tegen de waterdrager : meester ik schaam me zo.
Maar waarom dan toch, vraagt de waterdrager.
Omdat ik niet in de schaduw van uw andere kruik kan staan.
Hij levert dagelijks de volle inhoud water af, terwijl ik onderweg steeds water verlies.
O, maar dat wist ik immers al lang, antwoordt de waterdrager.
En toch heb ik je al die tijd graag willen gebruiken.

Zijn die mooie bloemen langs de weg je dan niet opgevallen?
Ze groeien alleen maar aan jouw kant.
Enige tijd geleden heb ik daar zaad uitgestrooid, jij hebt ze elke dag begoten en nu kan ik steeds een prachtig boeket plukken voor mijn heer.

Een tijdje komt er geen antwoord van de gebarsten kruik, zo heeft hij het nog nooit bekeken.
Hij heeft die bloemen wel zien groeien, maar dat zijn meester hem bewust in dienst heeft gehouden en dat hij hem ondanks alle gebreken toch kan gebruiken, dat was nog nooit bij hem opgekomen.

 

De  gelukkigste  mens is  degene  die  het  denkt  te  zijn.

 

De kunst van het loslaten

Er liepen eens een oude en een jonge Zen-monnik langs een weg. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rivier, die ze moesten oversteken. Op de plek waar de weg en de rivier elkaar kruisten, stond een mooie jonge vrouw in een zijden kimono.

De vrouw vroeg of de monniken haar konden helpen bij het oversteken. De oude Zen-monnik aarzelde geen moment, nam haar in zijn armen, droeg haar naar de overkant en zette haar daar neer.

Zwijgend vervolgden de monniken hun weg.

's Avonds laat toen ze onderdak hadden gevonden in een tempel kon de jonge monnik zich niet langer bedwingen en vroeg:

"Wij Zen-monniken mogen ons tijdens onze training niet met vrouwen bemoeien, laat staan aanraken.
Waarom heb jij dat dan toch gedaan?"

De oudere monnik antwoordde: "Ik heb de vrouw opgepakt, naar de overkant gedragen, haar daar neergezet en losgelaten.
Jij draagt haar kennelijk nog steeds met je mee en hebt haar nog niet losgelaten."

           



          

Een druppel werkt als een lens,
zij leert ons dingen zien die ons anders zouden ontgaan.


De grootte is niet van belang,
het is de zuiverheid die de waarde bepaalt.

Je hoeft niet perse de hoogste berg te beklimmen

om gelukkig te worden.

Een zakenman wandelde langs het strand en zag daar een kleine jongen.
Langs de kustlijn lagen heel wat zeesterren, die daar bij hoog water waren aangespoeld en die zeker zouden sterven voor het water terug kwam.
De jongen liep langzaam langs het water en bukte zich telkens weer om zo'n aangespoelde zeester terug in het water te werpen.

De zakenman dacht dat dit de gelegenheid was om die jongen eens een les te leren.
Hij stapte op hem toe en zei: "Ik heb jou bezig gezien jongen. Je hebt een goed hart en ik weet dat je dit goed bedoelt.
Maar weet je wel hoeveel kusten er op deze wereld zijn en hoeveel zeesterren er elke dag wel sterven langsheen die kusten?
Denk je niet dat een goedhartige en ijverige jongen als jij zijn tijd beter zou kunnen gebruiken?
Denk je echt dat hetgeen je nu doet enig verschil maakt? "  
                                           

  

   

                                      

  
 

De jongen keek de man even aan en keek toen naar een zeester die vlak aan zijn voeten lag.
Hij raapte de zeester op en terwijl hij ze terug in de oceaan wierp antwoordde hij: 

"Voor deze hier maakt het zeker wel een verschil!"

 

Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging,
zal je hem nooit meer zien opgaan.

Wat het is

Het is onzin, zegt het verstand

Het is ongeluk, zegt de berekening

Het is alleen maar verdriet, zegt de angst

Het is uitzichtloos, zegt het inzicht 

Het is belachelijk, zegt de trots

Het is lichtzinnigheid, zegt de voorzichtigheid

Het is onmogelijk, zegt de ervaring

Het is wat het is, zegt de Liefde


Erich Fried