Mijn laatste wens,

Eens zal de dag komen,
dat mijn leven ophoudt te bestaan,

treur dan niet, laat geen enkele traan.

Want probeer juist op die dag
elkander warmte te geven,

want dan zal ik voor eeuwig leven.

Doe geen pogingen om kunstmatig
 leven in mij te laten vloeien,

zoals ze ook kunstmatig planten laten groeien.

Dat wil ik niet, dat moet je niet vergeten.

Laat mijn doodsbed, levensbed heten.

Geef het licht van mijn ogen aan hem die nooit de liefde van een vrouw mocht aanschouwen.

Probeer met mijn hart voor iemand anders een nieuw leven op te bouwen.

Geef mijn bloed aan een tiener,
die uit een wrak van een auto werd gehaald.

Geef mijn nieren aan iemand,
 die voor een kunstnier heeft betaald.

Geef mijn beenderen, elke vezel en zenuw,
 aan een kind dat niet meer durfde te hopen.

Om dit jonge leven eens te kunnen laten lopen.

Geef de cellen van mijn hersenen aan hen die zijn uitverkoren.

Zodat een stomme jongen
zijn ouders echt kan horen.

Verbrand wat er van mij over is,
en help met de as de bloemen bloeien.

Laat ook de bomen, planten,
 alles er van groeien.

Wil mijn fouten en mijn zwakheden voor altijd begraven, het is hun lot.

Geef mijn zonden aan de duivel,
geef mijn ziel aan god.

Doe een goede daad of geef een vriendelijk woord aan iemand die het nodig heeft.

Zorg dat de ander altijd zonder zorgen leeft.

Als je dat alles werkelijk hebt gedaan.

Kan ik rustig het Koninkrijk Gods binnen gaan.

Vanaf vandaag begraaf ik jou in mij,

Niet in de aarde,niet in die kist,

Niet bij die bomen in de ochtendmist.

Daar ben jij niet,jij bent veilig in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij,

Niet bij die steen daar in die lange rij;

Al die oude namen,daar hoor jij niet bij.

Dan kan ik met je praten ,en antwoord geven,

Dan blijf jij leven in mijn leven,

Hier..neem mijn ogen en kijk met mij,

Neem mijn voeten en loop met mij,

We gaan naar huis nu ..wij allebei.

Vanaf vandaag leef jij in mij.

 Vandaag begraaf ik jou in mij,

Ik zal je niet zoeken waar je niet bent,

Blijf maar bij ons ,hier.. waar iedereen je kent.

Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.

We zullen lachen en weer plannen maken,

Ik zal met je slapen en met jou ontwaken,

Hier..neem mijn mond en lach met mij,

Neem mijn handen en voel met mij,

Vanaf vandaag leef jij in mij.

Haal weg dat kruis en al die witte bloemen,

Verscheur de krant waarin ze jouw naam noemen,

Hier,neem mijn ogen en kijk met mij,

Neem mijn hart en leef met mij,

Want jouw dood is nu voorbij,

Vanaf vandaag leef jij in mij,

Ik zal twee levens leven,

…met jou in mij!

Zwaar werden de dagen

en lang duurde de nacht.

hoe moeilijk is het vechten

bij het ontbreken van kracht.

zo ben je langzaam moe gestreden,

uit ons midden weggegleden.

En na een moeilijke strijd

uit je lijden nu bevrijd.

Dat we zouden verliezen stond al vast, niet wanneer.

zij aan zij gevochten, tot de laatste keer.

Zoveel zorg voor je gezin, ook al was je ziek.

Lieve  mijn hartje’, papa’,‘vokke,’ voor ons was  je uniek.