Twieë klaînkes saaîker

Ich ston oep, nog ni wakker,
ich gon no 't kàbenèt, 'ch zén ne kakker.
De kàffei loept, ich loewp no de kàs,
schrik dà ter gin wàs.
Jàà, ich zén ne gebraaîker,
'ch zén và Tîene, ich wil e klaînke saaîker,
ich drink ich vàn ze léëve gin zjàt,
às ich gi klaînken hèm ghad.

Twieë klaînkes saaîker ...

En de mèt, wédt stabîeler,
't Saaîkerfabrik dàd és ménnen dîeler.
De saaîkerbieëte ston in heun vèld,
ich hèm ze getéld.
Vèlde vol sakarinne
wà zoo ich zonder saaîker beginne?
Ich wacht gewoeën nog ginne menujt,
of ich wil îet zujt.

Het és al de wéëled rond,
het smélt zoe zujt in eure mond.
En al dêê bé-zonder saaîkerpastille:
wêê zoo dêê nog wille?

Stèèrken drank, sigarétte,
Géf mich mar klaînkes, jàà, vàn dêê hètte.
Ze smélten hieëlemol in eur zjàt:
inins boenk petàt!
Jàà, ich zén ver beschààving,
ich wil 'n proupel èn 'n dèftige verslààving.
De saaîkerklaînkes, twieë in 'n zjàt,
zén vàn Tîene (mén) stàd!