ik hoorde vandaag dat Julien gestorven is, Canvas zendt voor zijn nagedachtenis de film Daens uit. Ik kan niet kijken: het is al te laat, ik ben moe. Maar ik zou willen, dat ik naar zijn begrafenis kon gaan, ik ken hem zinds 1970, toen hij de staking van de mijnwerkers steunde. Vandaag hoorde ik dat hij in die tijd ziek wa, manisch depressief. Ik weet zo het een en ander over psychische ziekten, ik hoop, en stiekem den k ik dat het echt is, dat zijn steun aan de mijnwerkers gemeend en oprecht was. Mijn ex-man was toen mijnwerker, ik heb hemn toen niet gezien. Ik vind dat nu nog spijtiger, ik twijfelde toen aan zijn eerlijke bedoelingen: springen op de kar van de publiciteit. Het spijt me nu, dat ik dat toen dacht. Daarom schrijf ik dit vandaag. Rust in vrede Julien, ge waart een goede mens! Als het me lukt naar uw begrafenis te gaan: ik zal er zij en U gedenken!