69.

Donderdag 15 januari 2004.

Vanmorgen was oma om 7.30 uur aanwezig met de eigen auto en had ze opa al afgezet bij de Vlisco, dit omdat papa Richard vandaag op tijd thuis zal zijn en dan kan oma ook wat eerder naar huis.

Het koffie kopje stond al klaar onder het Senseo apparaat, dat had mama Jolanda al gedaan en toen oma binnen kwam holde mama Jolanda heel snel naar het toilet, ze zat al op oma te wachten en had hoge nood.

Martijn lag nog in zijn bedje en onder het genot van een kopje koffie hebben we dan samen even gezellig zitten babbelen over de nieuw in te richten baby kamer.

Oma had een boek meegebracht van Ikea en daar stond een heel mooie baby kamer in met een commode die een heel stuk kleiner is dan normaal, maar als het blad is uitgeklapt is de werkruimte net zo groot als bij een normale commode, maar ingeklapt heb je iets meer ruimte.

Het lege kamertje boven is wat klein en mama en papa moeten dus eens goed gaan bekijken wat ze er het beste in kunnen zetten.

Mama zal het er wel eens met papa over hebben en gaan kijken, de prijs was ook nog al gunstig maar in Eindhoven heb je nog een mooie winkel waar ze ook allerlei maten en modellen hebben dus we wachten het maar gewoon even af.

Om 8.00 uur is mama dan naar haar werk gegaan en heeft ze eerst nog even naar boven geroepen “dag Martijn” en dan is oma naar boven gegaan.

Martijn dacht dat zijn mama er aan kwam, want hij riep “mama mama”.

Even een knuffel met oma dan pyjama uit, snoetje wassen, schone luier aan, kleertjes aan, schoenen aan met een dubbele knoop ( anders verliezen we die weer ), haartjes kammen, even langs meneer de beer en dan naar beneden, boterhammetje eten, lekker met choco pasta en ook een bekertje melk erbij…..lekker….lekker….alles op.

Dan hebben we samen gespeeld, natuurlijk weer met die gele hond.

Als oma die hond rondjes laat draaien begint Martijn ook rondjes te draaien, waar heeft hij dat nu weer geleerd?? Afgekeken van de gele hond ???? en maar lachen en natuurlijk viel hij dan op een gegeven moment op zijn achterwerk omdat hij van dat ronddraaien helemaal dol word en of oma nu zegt ophouden of doorgaan…….hij ging gewoon door…het haalde niks uit tot hij dan toch weer op zijn achterwerk terecht komt.

Dan hebben we de wandelwagen gepakt en zijn we gaan wandelen, richting stad en na een rondje stad zijn we dan even naar de Ameide flat gegaan om iets voor opa van Melis te regelen. Opa en oma van Melis zijn in Mallorca en hadden besloten om 2 weekjes langer weg te blijven en dus moest oma Vereiken aan een meneer van de biljart club vragen om de taken van opa van Melis even over te nemen.

Bij oma van Melis in huis heeft Martijn dan mooi even zijn banaan opgegeten en wat water gedronken en ook nog een klein koekje gehad.

Nadat oma alles geregeld had wilden we weer weggaan maar Martijn had er geen zin in, hij vond het prima zo in zijn eentje in de grote flat, hij kon nu helemaal rond lopen zonder dat iemand op hem mopperde of zei van “niet doen”.

Hij maakt rondjes via de keuken, huiskamer, de hal, de slaapkamer en weer door de keuken en zo steeds maar rond en als oma dan achter hem aankwam ging hij weer in de andere richting.

Hij kwam ook nergens aan, alleen op de slaapkamer stond een flacon deodorant (plastic), en dat vond hij wel interessant, trouwens ook de magneet figuren op de koelkast vallen erg bij hem in de smaak (O ja de brievenbus hebben we ook meteen leeggemaakt ).

Nadat we (na veel tegenstribbelen ) toch weer op weg naar beneden waren, zijn we dan gelijk door gelopen naar slager Hagelaar om voor oma vlees te halen voor in de diepvries.

Jos en Annie Hagelaar (de vorige eigenaren) waren toevallig als klant in de winkel en Annie moest natuurlijk Martijn eens even bewonderen.

Ze vroeg ook nog even hoe de bevalling was geweest omdat Jolanda toen ze zwanger was van Martijn regelmatig daar in de winkel kwam en dat ze tegen Annie Hagelaar (de toenmalige eigenaresse) had gezegd dat ze daar zo tegenop zag.

Ik heb haar dat uitgelegd en haar ook maar meteen verteld dat Martijn in augustus een broertje of een zusje krijgt.

“O”, zei Annie “dan is het achteraf toch nog meegevallen, die bevalling, anders kwam er nu geen tweede?

Ik zei “ja dat denk ik ook”