Geachte,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

(Is het mogelijk dit bericht door te sturen naar de heer Van Miert want ik vind nergens zijn (e-mail)adres? Dank bij voorbaat.)

Karel Van Miert zegt in uw bijlage (pag. 4: Weg van die kerktorenmentaliteit):

Er is niets verkeerd met het feit dat we onze taal en cultuur verdedigen. Maar we moeten wel wat gastvrijer worden. Een goede bewegwijzering in meerdere talen zou alvast een goede stap in die richting betekenen.

Als we op een democratische, niet discriminerende en economische manier gastvrij willen zijn voor álle taalgemeenschappen in Europa, en de vele andere daarbuiten, kunnen we niet naast een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (G.E.N.T.) taal, m.a.w.: een  plantaal, zoals het Esperanto. Een goede bewegwijzering gebeurt om economische, esthetische en (niet in het minst!) veilgheidsredenen het beste in twee talen: de officiële taal van het land of de regio en een plantaal. In een meertalig gebied, zoals Brussel, zou dat om dezelfde redenen kunnen beperkt kunnen worden tot eentalige bewegwijzering in een plantaal: voor iedereen aanvaardbaar en voor iedereen te begrijpen. Dát is gastvrijheid, voor iedereen!

Sedert 11 oktober 2008 zitten de voorstanders van taaldemocratie via een G.E.N.T.-taal in goed gezelschap. Niemand minder dan professor Etienne Vermeersch - volgens de Knacklezers de grootste intellectueel van Vlaanderen - verklaarde in een interview met Het Nieuwsblad:

We hebben ook dringend een internationale taal nodig. Als je Engels als internationale taal blijft gebruiken, zijn veel mensen zwaar benadeeld. Een kunstmatige internationale taal zou niemand een voorsprong geven. Iedereen kan dat perfect leren in een jaar tijd.

Vermeersch treedt zodoende het standpunt bij van de Italiaanse filosoof Umberto Eco:

 - Als het streven naar Europese eenwording gelijke tred houdt met de toename van het aantal talen, is de instelling van een Europese voertaal de enig mogelijke oplossing.

(…)

- Nationale trots zou de doorslag kunnen geven: met het oog op het gevaar dat in een toekomstig verenigd Europa de taal van één land de overhand zou kunnen krijgen, zouden de staten die maar een zeer kleine kans hebben hun taal aan anderen op te leggen en die de overheersing van andermans taal vrezen (dat wil zeggen alle staten min een), kunnen beginnen de invoering van een internationale hulptaal te steunen.

(Uit:  Europa en de volmaakte taal, pag. 313. - Meer citaten en teksten vindt u op http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie )

Deze democratische,  intellectueelnederige houding staat in schril contrast met de elitaire, asociale, discriminerende Europese taalpolitiek die meertaligheid als norm stelt en daarom de lat voor talen hoog legt (maar die het internationale communcatieprobleem niet oplost). Ongetwijfeld delen vele intellectuelen uit journalistieke, politieke, academische, artistieke middens de logica van de beide filosofen, maar het water blijkt voorlopig nog wat te diep. Ik wens hen veel moed!

Vriendelijke groeten,

Dan Van Herpe

Taaldemocraat

Koningin Fabiolalaan 2

2360 Oud-Turnhout