|
Europa: 1 munt - 1 G.E.N.T.-taal*
* G.E.N.T. = Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede
Taaldemocratie is gebaseerd op twee democratische principes:
- IEDEREEN heeft recht op een mogelijkheid tot contacten met anderstaligen.
- IEDEREEN moet een inspanning leveren.
Het huidige, officiële Europese taalbeleid dat meertaligheid als norm stelt:
1. is ondemocratisch want voor velen niet haalbaar (zowel intellectueel als sociaal-economisch) en
2. lost bovendien het communicatieprobleem niet op in een unie met 23 officiële talen .
In de realiteit geniet het Engels de officieuze status van lingua franca, wat ondemocratisch want discriminerend is, gezien de NESsy’s (native English speakers) hierdoor zo maar de status van eersterangsburgers toebedeeld krijgen: zij genieten het voorrecht overal en altijd hun moedertaal te kunnen spreken, zij zijn de nieuwe Übermenschen, het nieuwe Herrenvolk.
De non-NESsy's worden gedegradeerd tot communicatief gehandicapten. Dat is RACISME op basis van taal want in strijd met artikel 2 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens dat discriminatie op basis van ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst ... verbiedt. Het is ook een aanfluiting van de principes van de E.U.: alle talen en alle burgers zijn gelijk.
Een G.E.N.T.- taal, zoals het Esperanto, is het enige, echte, democratische, niet-discriminerende alternatief, want:
1. HAALBAAR voor “iedereen” wegens haar relatieve eenvoud;
2. AANVAARDBAAR voor iedereen wegens haar neutraliteit;
3. REALISEERBAAR met een minimale investering van tijd, geld en energie;
4. doet GEEN AFBREUK aan het belang van kennis van het Engels als belangrijkste
wereldtaal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid;
5. kan een belangrijke TROEF zijn in de methodiek van het taalonderricht:
verscheidene internationale studies hebben de propedeutische waarde van een plantaal
als tweede taal aangetoond. (www.springboard2languages.org );
6. biedt GARANTIES voor het behoud van de taalkundig-culturele verscheidenheid, conform
het Europees devies: Eenheid in verscheidenheid, met respect voor ieders taal en cultuur.
Wat de standaardtaal is voor de dialecten, is het Esperanto voor de talen: de eenheidsfactor in de verscheidenheid.
Esperanto is echter meer dan alleen maar een TAAL: het is, meer dan gelijk welke officiële taal, ook een SOCIAAL en een CULTUREEL PROJECT.
Sinds zijn lancering in 1887 brengt het miljoenen mensen bijeen, over alle mogelijke grenzen heen - aardrijkskundige, culturele, levensbeschouwelijke, raciale, sociale of welke grenzen dan ook - in een vriendschappelijke sfeer, met respect voor elkaars taal en cultuur. Onbegrijpelijk dat mensen/politieke partijen die de begrippen sociaal en cultureel/multicultureel hoog in het vaandel voeren hiervoor nog steeds geen belangstelling hebben.
Geef aan het Engels wat het Engels toekomt: de status van belangrijk(st)e wereldtaal en geef aan het Esperanto wat het Esperanto toekomt: de status van G.E.N.T.-taal.
|
Taaldemocratie 
