Sedert zijn ontstaan in 1887 en tot vandaag heeft het Esperanto te kampen met vooroordelen en loze beweringen. Zie in dit verband o.a. het verslag van de Commissie voor Onderwijs, Vorming en Wetenschap over het verzoekschrift van de heer Leo De Cooman betreffende het onderwijs van het Esperanto.

Deze beweringen kunnen echter gemakkelijk weerlegd worden!

Geen maatschappelijk draagvlak.

In dit verband haal ik twee uitspraken aan van Steve Stevaert.

1. Dat is het verschil tussen mij en een professor. Die laatste zal zeggen: er moet eerst een draagvlak bij de bevolking zijn. Ik zeg: je moet doen wat goed is voor de mensen, en dan zal er wel een draagvlak zijn, zeker? "Met deze man wordt het echt anders"  (DM 24/5/2003, pag. 54)

2. Politici moeten de mensen niet achternalopen. Politici moeten doen wat goed is voor de mensen.  TV-journaal 18.00h - 25/10/2003.

3. Was er voor de oprichting van de Europese Unie een maatschappelijk draagvlak? Was er voor de invoering van de euro een maatschappelijk draagvlak? Tweemaal neen! Er was echter wel de politieke wil! Vooral drie staatsmannen: Spaak, Schuman en Monnet, hebben de EU-kar getrokken, vaak zonder steun van hun collega's. 

De mythe van het Esperanto als kunstmatige taal.

 Wat is er mis met kunstmatig?

- Wie weigert een prothese omdat het een kunstmatige oplossing is?

- Het officiële Nederlands is ook kunstmatig want gestandaardiseerd (zoals het Duits door Luther, het Italiaans door Dante, het Russisch door Lomonosov).

- Net zoals een proefbuisbaby kunstmatig verwekt wordt met levende cellen en daarna uitgroeit tot een VOLWAARDIGE mens, is het Esperanto een proefbuistaal die kunstmatig verwekt is door samenbrengen van elementen uit levende talen. Vanaf haar geboorte in 1887 is de taal uitgegroeid tot een levende, VOLWAARDIGE taal. Ze wordt wereldwijd (zie internet) dagelijks gebruikt in woord en beeld. Zoals iedere 'natuurlijke' taal evolueert Esperanto. Zoals iedere andere taal genereert ze cultuur, literatuur, muziek en kunst. Ze brengt mensen uit alle taal- en cultuurmilieu's tot elkaar, maar dan wel op voet van taalkundig-culturele gelijkheid. En toch blijven de nationale en Europese instanties weigeren ze de status toe te kennen die ze verdient, deze van OFFICIËLE EUROPESE TAAL. Waar onwil heerst, staat de rede machteloos!

Esperanto een onvolwaardige taal.

- Esperanto is in staat om de subtielste schakeringen van de gedachte en van het gevoel uit te drukken. Bijgevolg kan Esperanto gedachten weergeven op een juiste, literaire en esthetische  wijze. De taal schenkt zelfs voldoening aan de meest achterdochtige en eigenzinnige geesten en overschaduwt geenszins de voorstanders van de nationale talen. Aldus de toenmalige permanente secretaris van de Académie Française, Maurice Genevoix, in een vraaggesprek met Pierre Delaire op Chaine Nationale. (Parijs, 18 februari 1955)

- Ook de muziek bedient zich van een eenvoudige taal: 12 tonen (7 hele en 5 halve) Esperanto: 16 regels, vele internationale woordstammen en een aantal voor- en achtervoegsels. De virtuositeit van de bediener bepaalt het niveau: je kan met één vinger een melodietje of met beide handen en voeten een moeilijke compositie op de piano spelen. Evenzo brengt Esperanto hoogstaande literatuur voort, zowel proza als poëzie.

Een taal zonder cultuur. 

- Taal verhoudt zich tot cultuur zoals het vehikel zich tot de vracht verhoudt. Taal is het vehikel van cultuur.

- De culturele verwezenlijkingen in het Esperanto zijn legio: boeken, tijdschriften, proza zowel als poëzie, toneelstukken, muziek, radio, internationale vergaderingen, internet, enz. Zie o.a.:http://esperanto.be/fel/nl/esym10.php 

- De Schotse dichter William Auld werd sedert 1998 meermaals voorgedragen voor de Nobelprijs literatuur. http://www.everk.it/nobelkandidatigo.doc

- Op 11 september 1993 ontving in Santiago (Spanje) de P.E.N.-International, na lange en grondige onderzoekingen en discussies, het Esperanto P.E.N.-Centro als volwaardig lid; aldus publiekelijk Esperanto erkennend als een literaire taal en een uitdrukkingsmiddel tot cultuur.

- Esperanto is een van de officiële werktalen van de Internationale Academie voor Wetenschappen (AIS) www.ais-sanmarino.org

- In 2008 werd in New York het 728 bladzijden tellende A Concise Encyclopedia of the Original Literature of Esperanto uitgegeven.

- Wikipedia-Esperanto telt meer dan 200.000 artikels. 

Je kan een taal niet van bovenuit opleggen. Esperanto een onvolwaardige taal

 - De geschiedenis leert ons het tegengestelde. B.v.: Heeft Rusland zijn taal niet opgelegd in de Oostblok-landen? Wordt in Brussel-Halle-Vilvoorde het Nederlands niet opgelegd aan Nederlandsonkundigen? Het kan dus wél. De vraag is of dit wenselijk is.

- De Europese Commissie streeft naar meertaligheid als norm: de student/burger wordt dus zo goed als verplicht meerdere talen te leren.

- Je kan niemand dwingen een bepaalde taal te spreken. Je kan ze echter wel aanbieden door ze in het leerplan op te nemen. Het hele leerplan is immers opgelegd, inclusief het taalonderricht. Iedereen is wel vrij de geleerde talen al dan niet te gebruiken.

Je kan een bepaalde cultuur slechts leren kennen als je de daaraan verbonden taal kent.

- Het leren van Esperanto als brugtaal kan niemand ervan weerhouden andere talen te leren. Integendeel: Esperanto is een springplank naar andere talen. http://www.springboard2languages.org/home.htm

- Je kan de cultuur van een volk ook in voldoende mate bestuderen via een andere taal, b.v. via vertaalde literatuur. Je kan in het Nederlands heel wat opsteken over b.v. de Grieks-Latijnse of de Russische cultuur. Het vergt trouwens een hele investering van tijd, geld en energie om een vreemde taal in die mate te beheersen dat ze een grotere bijdrage levert tot het kennen van een bepaalde cultuur dan een brugtaal. En wat je ook probeer: je beheerst ze nooit op moedertaal-niveau: de subtielste schakeringen kunnen/zullen je dus ook ontgaan. Kan je, hoe dan ook, de cultuur van een vreemd volk begrijpen/doorleven op het niveau van iemand die erin is opgegroeid?

- Wie met een gids een stad verkent, maakt toch ook kennis met de cultuur van een ander volk?

 Esperanto wordt al decennialang gepromoot.  

- Esperanto werd nog nooit gepromoot: vele mensen weten niet eens wat het is: een sekte, een soort koffie (espresso), een soort Spaans (espagne), een automerk (Daewoo Espero). Sommigen denken zelfs dat het met stervensbegeleiding te maken heeft: Ispahan. Hoe kan men dan verlangen dat mensen het spontaan gaan leren?                                                                                                                       

- Tot op vandaag wordt zelfs een negeer- in plaats van een informeerbeleid gevoerd, zowel door de politiek, als door pers en media. Meer nog: tot op vandaag wordt er foute informatie over het Esperanto verspreid!  (= desinformeerbeleid!) Zie o.a.:  http://forums.ec.europa.eu/multilingualism/ waar Leonard Orban, eurocommissaris van meertaligheid,  niet gehinderd door enige voorkennis, verkondigt:

* De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk. Enkele minuten surfen op het internet volstaan om het tegendeel aan te tonen.

* De Tsjechische president Vaclac Klaus noemde Esperanto een dode taal: L’ européisme est l'espéranto: une langue artificielle, morte". (juni 2008 op RTBF ). In Wilipedia staat Esperanto nochtans op de 20ste plaats, net voor het Tsjechisch!

- Esperanto heeft nooit een ernstige kans gekregen, het werd zelfs actief bestreden: vele aanhangers werden opgesloten en lieten het leven omdat ze zich met Esperanto bezig hielden (Hittler, Stalin).  

Esperanto heeft geen Nobelprijswinnaar literatuur.

- De Nobelprijs beloont geen taal maar een auteur.

- Esperanto is niemands eerste taal. Hoeveel Nobelprijswinnaars literatuur zijn er die hun werk niet in hun moedertaal geschreven hebben?

- Hoe zou de jury van het Nobelprijscomité het werk van een Esperantoschrijver kunnen beoordelen als hij het Esperanto niet kent?

- Het is intellectueel oneerlijk een taal sinds haar ontstaan eerst dood te zwijgen of uitsluitend te verguizen, haar verspreiding tegen te werken door er zelfs valse informatie over te verspreiden en dan na 125 jaar haar waarde te ontkennen op basis van het feit dat er nog niemand een prijs gewonnen heeft via die taal.