1. John Vandaele pleit in ‘Laat duizend bloemen bloeien van Vlaams-Franstalige samenwerking’ voor een project dat elke Belg helpt om zo goed mogelijk Nederlands en Frans (en Duits?) te leren, en zo de basis legt om van de Belgen de talenknobbels van de wereld te maken. Hij ‘vergeet’ dan nog het noodzakelijke Engels.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

2. In het Maaloufrapport pleit een groep van intellectuelen dat iedereen een internationale voertaal naar ‘keuze’(ra, ra, ra welke taal dit zal zijn) en een persoonlijke adoptietaal zou leren. Deze laatste bij voorkeur op bijna-moedertaalniveau. http://ec.europa.eu/education/policies/lang/doc/maalouf/report_nl.pdf  

3. In NRC.next pleiten taalkundigen Marc van Oostendorp en Gertjan Postma ervoor dat in een modern Europa mensen elkaar straks in hun eigen taal moeten kunnen begrijpen.  Dit veronderstelt een goede passieve kennis van meerdere talen.

(http://www.nrcnext.nl/opinie/article954935.ece: De krant kunnen lezen in Noors, Spaans of Fries)

Heeft iemand er al eens bij stil gestaan hoeveel uren talenstudie al deze voorstellen vereisen en wat dat voor het lessenrooster betekent? Dit gaat voorbij aan het feit dat heel wat leerlingen naar school gaan om met hun handen te leren werken, om een beroep te leren, niet om buitenlandse kranten of boeken te lezen. Of is het bereiken van de status van talenknobbels van de wereld misschien de (elitaire) doelstelling van ons onderwijs?

Zou het geen politieke prioriteit moeten zijn ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk Europeanen met elkaar van gedachten kunnen wisselen (= interculturele dialoog) en zonder communicatieproblemen kunnen reizen en verblijven in ‘hun’ Europese Unie? De enige manier waarop dit democratisch, economisch en efficiënt kan gerealiseerd worden is via een g.e.n.t.-taal, zoals het Esperanto (http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie ). Deze optie doet geen afbreuk aan de meerwaarde van actieve/passieve meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak. Integendeel, zoals blijkt uit: www.springboard2languages.org