Volledig akkoord met Frank Vandenbroucke dat hij de lat hoog legt voor een goede beheersing van het standaardnederlands. Hij pleit voor aangepaste methodieken. Spijtig dat hij hierbij geen oog heeft voor de methodieke mogelijkheden van een plantaal, zoals het Esperanto, 1. als basis voor een beter inzicht ín, en dus een betere kennis ván de eigen moedertaal en 2. als voorbereiding voor het leren van andere talen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op dezelfde pagina zegt Marino Keulen in “Keulen op spokenjacht”: “Omdat mensen nu eenmaal een gemeenschappelijke taal moeten hebben om met elkaar te communiceren leggen we inderdaad grote nadruk op het leren van het Nederlands.” Op Europees niveau ligt dat blijkbaar anders. Daar legt men de nadruk op meertaligheid als norm om het communicatieprobleem op te lossen. Van een E.U.topie gesproken!