Jindřichův Hradec (Duits:Neuhaus) is een Tsjechische stad in de regio Zuid-Bohemen en maakt deel uit van het district Jindřichův Hradec. Jindřichův Hradec telt 22.604 inwoners.
Op een door de Hamersky bron en de Nezarka beek beschermde rots, stichtten de Vitkovic rond 1200 hun kasteel. Jindrich, een van de zonen van de legendarische Vitek van Preice wordt in uit 1220 daterende documenten genoemd met de vermelding ,, de Nova Domo ,, of de nova castro
In 1773 woedde een grote brand in de gebouwen rond de derde binnenplaats. Deze ramp heeft tot op heden zijn sporen nagelaten. Pas in de 20e eeuw is begonnen met herstel werkzaamheden die tot op heden voortduren. Sommige gebouwen ziet men nog in de steigers staan.
Een rondleiding in het kasteel was een deel van de activiteiten, waarna we nog in hetzelfde gebouw een gobelinmuseum en een verzetsmuseum bezochten. O ja, langs het kasteel loopt de 15e meridiaan. Vele kroegen en restaurants hadden dan ook deze naam. Als je al deze restaurantjes wil bezoeken ben je wel een dag kwijt. Als klap op de vuurpijl hadden ze nog een prachtig mooi museum met daarin de grootste kerststal van de wereld. Daar had een Tsjechische enthousiasteling 60 jaar over gedaan om deze te bouwen.
Janna, onze gastvrouw is jarig. Onze meegebrachte Nederlandse kaas verhuist van ons huis naar Janna, die daar uitgesproken blij mee was. Waar wij een kopje koffie verwachtten kregen wij een compleet ontbijt met martini en een olijf voorgeschoteld. Voordat we het weer op een zuipen moesten zetten hebben we het gezelschap verlaten en zijn we naar Klokoty gereden.
Dit bedevaartsoord, vind je in de buurt van het huis van onze gastfamilie in Tabor en is architecturaal van zeer interessante waarde. Werd ontworpen door de grote Santini, die ook de kerk van Jan Nepomuk in Zdar nad Sasavou ontwierp, (uitgeroepen tot unesco-monument door zijn origineel ontwerp). Die van Klokoty is naar ons idee nog veel mooier, en beslist een bezoek waard. Het kloostercomplex betreed je in volledige rust en stilte. Behalve 2 andere bezoekers is er niemand te zien en doen je oren zeer van de stilte. Het interieur van de bedevaartskerk is te bezichtigen via een traliehek. Het bord verboden te fotograferen nodigt natuurlijk uit tot het nemen van een paar shots. Het feit dat op deze plek een paar fanatieke Hussieten zijn geroosterd, maakt het allemaal wat spannender. De frescos, kapellen, galerijen en uitzichten vanaf de heuvel waarop het klooster staat maken het allemaal compleet. Het kerkhof getuigt van een grote eerbied voor de overledenen. Prachtige grafmonumenten en weer die volledige rust die je zo vredig van binnen maken.
Bij het diner in het restaurant overhandigen we maar het woordenboek aan de serveerster, want van het Tsjechisch kun je echt niets maken. We hebben geen verrassingen meegemaakt in de vorm van onbedoelde gerechten.
Praagis de hoofdstad en grootste stad van Tsjechië. De officiële naam is hlavní město Praha, wat hoofdstad Praag betekent.Daarnaast is het de hoofdplaats van de regio Midden-Bohemen, hoewel de stad daar geen deel van uitmaakt.
Praag wordt beschouwd als een van de mooiste steden van Europa en het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is dan ook de op vijf na meest toeristische stad van Europa. De Gouden Stad, zoals de bijnaam van Praag luidt, ligt aan de rivier de Moldau. Gedurende het bestaan van de staat Tsjecho-Slowakije en tot en met het jaar 1992 was Praag de hoofdstad van deze natie.
Met de trein van Tabor naar Praag (100km) en terug kost omgerekend 28 euro voor 4 personen! Een anderhalf uur treinen en hup je staat op het station in Praag. Het centrum grenst aan dit station, te voet ben je er in 5 minuten. Eerst maar eens koffie drinken, oeps 42 euro voor 4 koffie en één stuk appeltaart op een terras midden op de boulevard van Praag. O ja, we zijn in Praag en we zouden oppassen met wat we doen. Even niet opgelet dus. Praag voelde als een warme deken. We zijn er ongeveer 10 jaar niet meer geweest, maar wat is die stad mooi! De astronomische klok, de kruittoren, de Karlsbrug, de burcht, alles was er nog zoals het in onze herinnering stond gegrift. We hebben er een hele dag gedwaald met als toetje een tramritje naar de burcht. Een enkeltje gekocht en dan de tram in. Het stempelen van de kaartjes ging bij de heren niet helemaal goed. We konden stempelen wat we wilden maar er kwam geen afdruk op het kaartje. Later bleek dat onze redding te zijn. Bij de burcht hebben we geen kaartje gekocht en zijn we zwart naar beneden gereisd. Goed opletten bij de haltes op de geüniformeerde controleurs totdat een sjofele gozer met een penning in zijn hand voor je staat en om het plaatsbewijs vraagt. Shit, we zien hem al zijn bonnenboekje pakken als hij merkt dat we aarzelen. Willy toverde de eerder gebruikte enkeltjes uit zijn borstzak en geeft deze af. Na een zorgvuldige bestudering krijgen we de raad de kaartjes wel even af te stempelen in de stempelautomaat van de tram en wordt het bonnenboekje weer opgeborgen. We hebben ons laten vertellen dat zwart rijden een boete van 2000 Tsjechische kronen oplevert en dat keer 4! De dames die nog niet gecontroleerd waren en een gestempeld oud kaartje hadden hebben de tram overigens bliksemsnel verlaten bij de volgende halte. Poeh, dat was geluk hebben. Op de Karlsbrug moest Lammie natuurlijk nog even de gelukbrengende beelden aanraken, dat is waarschijnlijk onze redding geweest.
Kasteel Hluboká (Duits: Schloss Frauenberg) ligt ten noorden van České Budějovice in Hluboká nad Vltavou in Tsjechië. Het is gebouwd gedurende periode 1840-1871 in de neo-gotische stijl en is een van de mooiste kastelen van Tsjechië. Voor de bouw ervan stond Windsor Castle als model.
Het kasteel heeft onder andere een bibliotheek met Delfts porselein. Er zijn vele portretten en een collectie 17de-eeuwse Vlaamse tapijten van Boudewijn van Beveren. Het kasteel heeft binnenhoven en een voormalige manege waar de Alova Jihočeká galerie (Alova jihočeská galéria) in gevestigd is met schilderijen van Vlaamse en Hollandse kunstschilders.
Een bezoek aan dit kasteel in zijn onmiskenbare lichte kleuren is een must. Koop vooral een kaartje voor een rondleiding en je weet niet wat je ziet aan pracht en praal. In het kasteel werd Willy overvallen door hyperventilatie. Net op tijd kon hij het gezelschap en kasteel verlaten om buiten op een bankje bij te komen. Het gezelschap dat rondgeleid werd was ook zo groot dat we nauwelijks in een kamer pasten. Jammer. De vele restaurantjes rond het kasteel maakten het verblijf nog aangenamer. Warm eten op een mooi terras en bediend worden door mooie serveersters, doe je niet iedere dag! Intussen was het weer opgeknapt tot een temperatuur van 25 graden. Buiten was het dus goed toeven. Bij ons huis hebben we de gewoonte van het kampvuur weer opgenomen, s avonds ging de brand er weer in en dan maar lekker buiten zitten tussen de kwelende vogeltjes, de dag zien sterven en de nacht te voorschijn zien komen. Onze buren oa een broedend stel gekraagde roodstaarten in de balken van het huis hebben zich er weinig van aan getrokken. De echte buren, een Tsjechisch echtpaar in hun zomerhuis, moesten s nachts voor de rook alle ramen sluiten, temeer omdat Lenie en Sjaak langzamerhand hun oude garderobe aan het vuur toevertrouwden. Werkt zeer bevrijdend , tijd voor iets nieuws dus! Een koppel broedende appelvinken werden nog door Willy gespot, de ijsvogel trok iedere avond zijn baan over de rivier Luznice die achter ons huis loopt.
Český Krumlov is een stadje in de Tsjechische regio Zuid-Bohemen. De stad ligt in een lus van de rivier Moldau.
Český Krumlov is door de oude binnenstad en het kasteel een bestemming voor grote aantallen toeristen. Om de stadskern te beschermen is deze geplaatst op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De bouw van de stad en het kasteel begonnen aan het einde van de 13e eeuw bij een fort aan de Moldau. Het grootste deel van de oude stad en het kasteel zijn gebouwd tussen de 14e en de 17e eeuw, vooral in gotische, renaissance- en Barokstijlen. Het centrum van de stad is gebouwd in een lus van de rivier. Tijdens het communistische tijdperk raakte Český Krumlov vervallen. Sinds 1989 zijn veel gebouwen gerestaureerd.
Cesky nodigt uit om te wandelen door het dorp naar het hoger gelegen kasteel. De blikvangers bij het betreden van het kasteel zijn de twee bruine beren die in een droog gedeelte van de voormalige slotgracht hun verblijf hebben gevonden. Vele gezellige winkeltjes met souverniers en restaurants wisselen elkaar af. Hier hoef je niet van de honger of dorst om te komen. Sjaak en Lenie hebben de plaatselijke toren beklommen voor een nog beter uitzicht over de stad. Willy en Lammie bleven beneden want met name het traploppen over grote afstanden is een grote animator voor Willys hartritmestoornissen. Als je dat weet moet je het ook niet doen. Het uitzicht is werkelijk grandioos, een paar fotos getuigen daaarvan. Een bezichtiging van het kasteel slaan we maar over, we hebben immers al zoveel kastelen gezien.
Bechyne
Het stadje Bechyne, een echt keramiekstadje aan een uitgesleten rivierdal, ligt 30 km vanaf Tabor en is zeker een bezoek waard. De plaatselijke VVV annex keramiekwinkel werd bemand door een charmante Duits sprekende dame die ons wel wist te boeien met haar verhalen over Bechyne. We moesten het keramiekmuseum met zijn topstukken maar eens bezoeken nadat we het bekende klooster van Bechyne bezocht hadden. Welnu, ook dit klooster had zijn eigen verhalen en legendes. Beelden die uit het vuur konden ontsnappen, afgekapte hoofden van beelden die spontaan weer terugkeerden, veel bedevaarten vanaf het begin van de vorige eeuw, er viel zoveel te zien en te horen. Tussen de middag hebben we onze lunch in de plaatselijke pub gebruikt. Voor de prijs van 3 euro elk kon je daar het drinken, soep en de fameuze bramborakas, dit zijn Boheemse aardappelpannenkoeken, eten, De Tsjechisch horeca prijzen zijn nog steeds laag. Een halve liter pils op het terras voor 1 euro is nog steeds geen uitzondering. Het keramiekmuseum had alleen maar topstukken van diverse kunstenaars van over de hele wereld. Hartstikke mooi dus, met een gids die onverstaanbaar in code Engels sprak. Ook de plaatselijke keramiekwinkels onder aan de rivier hadden de gebruikelijke aantrekkingskracht voor toeristen als wij. Sjaak en Lenie scoorden daar nog eens mooie keramiek vogelvoer-hangkunststuk. De mooie burcht konden we helaas niet bezoeken omdat de volgende dag pas de volgende rondleiding was.
Tabor.
Aankomst 14 mei 2012 Wij zijn Lammie en Willy en Sjaak en Lenie.
Vrij vertaald betekend het woord Tabor (hussieten)kamp. Tábor is een stad gelegen in de Tsjechische regio Zuid-Bohemen. De stad is genoemd naar de Taborberg in Israël, de berg waar Jezus volgens het Nieuwe Testament van gedaante verwisselde.. De hussieten zijn een verzameling van protestantse groeperingen, die zich door de theoloog Johannes Hus geïnspireerd zagen. Een standbeeld van Johannes Hus staat prominent op het stadsplein van Tabor. Na het roosteren van Hus in 1415 volgden diverse bloedige oorlogen, die hun sporen in de Europese geschiedenis hebben nagelaten.
Tabor is een mooie vestingstad met een levendig centrum en een actieve VVV. Voor je het weet wordt je meegesleurd in de ondergrondse gangen die onder Tabor lopen.
Het is oa 15 jaar geleden dat we voor de eerste keer in Tabor kwamen en daar kennis maakten met de familie Urbanek en Kadlec. Een rondborstige Tsjechische familie van vader, moeder, dochter en aangetrouwde schoonzoon. Als je daar aankomt loop je de kans een spontane alcoholvergiftiging op te lopen, zoveel drankjes en eten verschijnt daar op tafel. Weigeren kennen ze daar niet, dus even doorzetten met drinken en eten. Vast ritueel is ook de grill avond met hun bij het door ons gehuurde huis aan de rivier de Ludnice. Menig maal is daar een Nederlandse gast achterover geslagen en de volgende ochtend pas weer wakker geworden. Dit keer ging het wat bescheidener en werd de gegrilde karper (lekker!), worst, carbonade en gehakt soms met bronwater genuttigd. Tsja, we worden allemaal een jaartje ouder
In hotel Palcat vonden we een heuse chinees, die voor weinig geld, rijkelijke Chinese maaltijden serveerde. Een aanrader.
Richting Malcise vonden we een chique restaurant die voor nog minder geld mooie maaltijden bereidde uitgeserveerd op een prachtig Tsjechisch servies. De taal is niet te leren en we komen dan ook niet verder dan bedankt, ajuu en smakelijk eten.
Ons huis hadden we 15 jaar geleden voor het laatst gezien. Het verkeerde nog in precies dezelfde staat als toen, met uitzondering van een heuse boiler en nieuwe waterpomp voor de bron. Tsja en dan de rivier.. Daarover straks meer.
In Tabor hebben we slot Kotnov bezocht. Iedere stad in deze regio die zich zelf respecteert heeft wel een slot, klooster of kasteel binnen haar muren. Slot Kotnov met bijbehorende stadspoort is te bezichtigen en vanaf de toren heb je een prachtig uitzicht over Tabor.
Tot overmaat van ramp viel de elektriciteit in ons huis uit. Een plaatselijke elektricien repareerde de chaos in een verzamelkast zodat wij en onze buren weer stroom hadden.
