In het Vorig bericht heb ik het overlijden van onze dierbre pastoor aangegeven. Inmiddels was er natuurlijk iemand anders gekomen die zijn plaats heeft ingenomen. De goede man was van een gemeente waar hij erg in opspraak was gekomen Door (vermeende fraude die hij samen met een vriendin gepleegd zou hebben),en was inmiddels gedegradeerd tot deken. Waar hij zijn werk in verder kon zetten! echter in beperkte zin zo was hem het recht ontnomen de H.mis optedragen,en was er nog steeds een onderzoek in behandeling aangaande zijn vroegere praktijken. Dit onderzoek heeft nu een einde gekregen,ze hebben hem achter zijn computer levensloos gevonden. De goede man is 64 jaar geworden. Hij ruste in vrede.
Ook zij zijn mensen met zwakheden,en zonde. Oordeel niet over de mens zijn onze vorige pastoor laat iedereen in zijn eigen waarde en leert de mensen aanvaarden zoals ze zijn,want eens komt het oordeel vanuit een hogere macht. Mag ik daar mijn bedenkingen over hebben,Hij zou me begrijpen en een kleine glimlach op zijn gezicht toveren.
het is nu twee maanden geleden dat onze zeer eerwaarde heer Pastoor kruidenberg op 80 jarige leeftijd overleden is. De goede man was nog zeer actief in zijn werk en niets was hem te veel. Zo weigerde hij zijn salaris dat hij aan de kerk naliet,Dat hij dit niet nodig had kwam omdat hij nog doceerde aan de een of andere instelling. Hij was hoog begaafd en kon en daarvan goed leven zodat hij zijn salaris niet nodig had. Vaak hadden we wel eens gesprekken die niet altijd overeenkwamen met zijn relegie,maar nooit zou ie je daarop aanvallen hij kon een mens waarderen zoals hij was. eens in de maand speelde we wel eens een spelletje dammen en dan kon ik tenminste van tijd eens van hem winnen,want bij het schaken zou ik geen enkele kans maken,en was ik zelf in school niet van de domste. hij is in vrede heengegaan. zat op de gebuikelijke mannier zoals avonds als de tijd het toeliet in zijn zetel te genieten. zo is hij ook terug gevonden ontspannen in zijn zetel,en rustig heen gegaan.
Met veel genoegen kijk ik vaak eens wat er allemaal te zien en te lezen is op iemands blog. Vol verbazing kijk ik naar al die mooie dingen die veel mensen op papier kunnen zetten dat varieert van mooie verhalen,foto's enz. Dan denk ik, wat moet ik nog veel leren maar een begin moet er zijn. Als er mensen zijn die zich voor een beginneling een beetje moeite willen doen om een bijdrage te leveren in de vorm van hoe maak ik mijn blog fraaier,hoe kan ik afbeeldingen plaatsen enz. wil ik graag even naar luisteren.
Mijn grote vriend is wel mijn hond een border-collie is zeer slimme hond hij wijkt geen moment van mijn zijde, als we in de natuur aan het wandelen zijn en ze ziet plotseling een konijn dan vergeet zij me wel voor een tijdje maar komt zich daarna altijd veronschulidigen. Zij doet dat op haar eigen mannier door eens op mijn schoenen of laarsen te plassen en kijkt me dan met hele trouwe ogen aan met de vraag is alles weer goed. wie is volmaakt. langs bos en wegen komen we wel eens een terasje tegen Het baasje wil ook wel wat. een tas koffie met een lekker stukje vlaai,en als nagerecht een trappist ja hoor mijn hond heeft ook dorst en het bakje water dat ze aangeboden krijgt valt niet in goede aarde dus maak ik er maar twee van (trappist) Dan is de tijd gekomen van gaan. Voldaan en met blij gemoed begeven we ons naar huiswaars toe. Baasje tevreden,hondje tevreden wat kan een mens met simpele dingen gelukkig zijn. En het houd je ook nog in goede conditie is dat geen trappist waard
als ik in de week op mijn hobby kamer zit aan mijn p.c.tje de regen kletterd tegen het raam verder is het buiten erg rustig dan raakt men wel eens in gedachten en denkt men wel eens aan hoe snel de tijd gaat. Dan dwaal je even af naar vroegere tijden, je eerste liefde,je eerste kus handje vashouden want meer was er niet bij. denk ik vol weemoed hoe mooi alles en moet ik denken aan de woorden van mijn overleden moeder "eerste liefde vergeet men nooit' dat deze woorden me een beetje vreemd in mijn oren klonken zullen wel veel mensen begijpen,maar ik ben er nu achter hoeveel betekenis ze hadden. Nu is alles anders geworden!en men kan niet in het verleden blijven hangen toch stel ik me de vraag is het er nu beter op geworden staat de mens nog open voor melkaar gaan we onze eigen weg denken we te veel aan onzelf is het allemaal te veel geworden kunnen we dat allemaal aan de jachtige tijd steeds meer stress steeds meer zieke mensen dat allemaal zou ons eens aan het denken moeten zetten. het klink allemaal misschiens een beetje pessimistist maar wel iets om over na te denken laat ons maar terugkeren naar het heden,en ons best doen om er iets van te maken ten slotte
Van het concert des levens krijgt niemand een concept.
we zijn 2005 als we een middagje gaan biljarten met de 50 plusers. voel me kiplekker in goede conditie en een getraind man. een van mijn andere hobbys is het verlenen van eerst hulp waar ik al jaren in actief ben. Ge staat klaar voor de mensen die in een noodsituatie komen te zitten en geloof me er is niets zo mooi als een mens helpen die daar aan toe is. Dat ge die hulp ooit zelf eens kunt nodig hebben staat ge natuurlijk niet bij stil,en ge gaat gewoon er vanuit dat er zelf met je niets gebeurt. Maar terug komend op ons middag biljarten waar ik naar schijnt gezegd moest hebben dat ik niet zo lekker was,wat ik natuurlijk niet meer weet begaf het mijn hart. Ik kan dit navertellen omdat er in het buurthuis waar we aan het biljarten waren een persoon aanwezig was die net als ik kon reanimeren. het is dankzij deze jongeman dat ik dit kan navertellen,hij is onmiddelijk begonnen met reanimatie heeft dit doorgezet tot er deskundige hulp kwam opdagen en ben op die wijze levend wel meer dood dan levend in het ziekenhuis aangekomen waar ze de nodige maatregelen hebben genomen. Ik wil hiermee mijn dank uitspreken aan alle EHBO-ers die zich inzetten voor de medemens. tot slot wil ik hieraan toevoegen,dat ze iemand verplichten een rijbewijs te hebben is een goede zaak maar waarom niet een reanimatiediploma voor de kosten moet men het niet laten de opleiding is niet van lange duur en het s.o zal zeer danbaar zijn dat er iemand was die hiervoor in staat is dit te doen Morgen gebeurt het u en dan hoop ik dat u zoveel geluk hebt als ik dat er iemand in de buurt is die EHBO kan verlenen. Nomaals ten slotte: ik ben die jongeman achteraf natuurlijk gaan bedanken, ik heb zelden iemand gezien die zo trots was,en dat was dat bedankje wel waard
