Zeg eens herder

Zeg eens herder, waar kom jij vandaan?
Ik heb eens gekeken in een oude stal
Daar zag ik een wonder, dat ’k vertellen zal

Zeg eens herder, wat heb jij gezien?
‘k Zag er een os en ezel bij een voederbak
‘t Was er koud en donker; tocht kwam door het dak

Zeg eens herder, wat zag je nog meer?
Ja, ik zag een kindje, schreiend van kou
en daarbij stond Jozef, die ‘t warmen zou

Zeg eens herder, zag je soms nog meer?
‘k Zag dat Maria ‘t kind in de armen nam
Os en ezel keken, ook een heel klein lam

Zeg eens herder, is het lief een schoon?
Schoner dan het zonlicht, schoner dan de maan
Schoner dan de hemel waar de sterren staan

Zeg eens herder, heeft het iets gevraagd?
Ja, het vraagt om liefde; schatten vraagt het geen
Laten wij dan allen gaan tot Hem alleen

Stille nacht, heilige nacht

Stille Nacht, heilige nacht.
Davids Zoon, lang verwacht,
die miljoenen eens zaligen zal
werd geboren in Bethlehems stal.
Hij, der schepselen Heer
Hij, der schepselen Heer.

Hulp'loos kind, heilig kind,
dat zo trouw zondaars mint.
Ook voor mij hebt Ge Uw rijkdom ontzegt,
werd Ge in stro en in doeken gelegd.
Leer m'U danken daarvoor
Leer m'U danken daarvoor.

Stille Nacht, heilige nacht,
Heil en vree wordt gebracht,
aan een wereld, verloren in schuld.
Gods belofte wordt heerlijk vervuld.
Amen! Goden zij eer,
Amen! Goden zij eer.

Over de heuvels en stil in het dal
daar staat een kribbe, een schamele stal;
over de bergen in 't wit van de nacht,
daar werd het wonder, het wonder volbracht.
Glorie, gloria, Christus is geboren
Glorie, gloria, Halleluja!

Vorsten, zij kwamen in pracht en in praal,
purper, scharlaken en oosterse taal;
vorsten en volken zij brachten hun eer,
't Kind in de kribbe, zo lag het daar neer.
Glorie, gloria, Christus is geboren
Glorie, gloria, Halleluja!

Eng'len bezingen het lied door de nacht,
Christus geboren, de vrede gebracht!
Feest in de hemel en feest op het veld,
feest op de aarde, de mare verteld:
Glorie, gloria, Christus is geboren
Glorie, gloria, Halleluja!

Kerstklokje

Een klokje dat klingelt van verre
In tonen als zilver zo klaar
En duizenden tint’lende sterren
Die luist’ren nieuwsgierig ernaar
Wel horen ze dikwijls het luiden
Maar nooit zo lieflijk en zacht
’t Moet wel iets bijzonders beduiden
Dat kling’lende klokje vannacht

Het klingelt maar aldoor van verre
En klinkt ook de kinderen toe
Hoe tink’len hun oogjes als sterren
Zij worden ’t luist’ren niet moe
Want klinkt het zo over de landen
Zij weten wel wat het beduidt
Dan vouwen zij biddend de handen
Want, immers, het kerstklokje luidt

Advent

Er staan vier kaarsjes op een rij
te wachten op het feest.
Eén lichtje laat ons alvast zien
hoe mooi het is geweest.

Nu mogen er twee kaarsjes aan,
ons wachten wordt beloond.
Het wordt steeds lichter in de kerk,
het huis waarin God woont.

Vandaag branden drie kaarsjes,
drie vlammetjes van licht
vertellen van het Kind dat komt,
is dát geen mooi bericht?

Nu mag het vierde kaarsje aan.
Vier lichtjes laten horen:
nog een paar nachtjes slapen,
dan wordt het Kind geboren.