Vanaf nu ga ik in mindere mate op het blog schrijven , mijn ziekte is voorbij . In mijn horoscoop staat dat er vanaf 15-06-08 een nieuw leven voor mij begint en laat ik nu precies op die datum jarig zijn en daar begint dan ook een nieuw leven voor mij , daar ga ik voor . Alles is nu achter de rug met goed gevolg , het hele proces heeft lang geduurd en was best heel moeilijk en zwaar . Er komen nog wat doktersbezoeken , maar dat hoort erbij . Maar mede door het medeleven van jullie allemaal , op welke manier dan ook , het waren er zo veel , heb ik deze zeer moeilijke periode beter kunnen verwerken. Jullie geloven niet hoe veel steun wij aan dit medeleven hebben gehad , het is met geen pen te beschrijven. Ik wil ook namens mijn man al deze lieve mensen heel hartelijk bedanken langs deze weg jullie waren klasse. Wij zullen dit nooit meer vergeten en gaan nu het normale leven weer langzaam oppakken .
Een hele dikke lieve knuffel aan iedereen , BEDANKT en nogmaals BEDANKT : Thea en Piet .
Toch nog eens wat van mij laten horen. Het gaat naar omstandigheden goed , iedere maand krijg ik een kontrole in een van de drie ziekenhuizen , de bloedwaarden zijn op dit moment zo goed dat ik in het ziekenhuis van Eindhoven niet meer terug hoef te komen . Maar wat er is en niet verdwijnt is het moe zijn je kunt een goede nacht rust hebben gehad en toch doodmoe opstaan . Om een beetje mobiel te zijn heb ik een fiets gekocht met electrische ondersteuning en daar kan ik goed mee vooruit . Als je wilt weten hoe ik mij voel en hoe het is gegaan met vrienden en kennissen kun je op de volgende site http://home.wanadoo.nl/weerts/vermoeidheid.htm lezen hoe het mij vergaat , het klopt bijna woordelijk met mijn ervaring . Begrepen de mensen maar beter wat moe zijn na KANKER betekent , het is heel moeilijk om daar mee om te gaan en te accepteren dat je niet meer kunt zoals voorheen , het hele leefpatroon is er door veranderd . Maar waar klaag ik over ik leef nog en heb tot nu toe geluk gehad heel veel geluk , ik ben er nog en wil ook heel graag blijven ondanks alle beperkingen ..
03-11-2008 Na een moeilijke periode om het te accepteren dat ik altijd zo moe ben en daardoor de regelmatige artsen bezoeken, gaat het mij nu toch wel een stuk beter. Ik kon en kan geen rust vinden in het gegeven dat ik niet meer zoveel kan als voor de KANKER en altijd maar moe ben al doe ik de hele dag bijna niets. Na alle controles en bloedproeven blijken alle waarden zeer goed te zijn en dat geeft mij weer moed , het zit zoals Piet steeds heeft gezegd tussen mijn oren en dat zeggen de artsen en de psycholoog nu ook en het blijkt dat je daar ook behoorlijk ziek en moe van kunt worden en blijven. Maar het is zo verdomd moeilijk om die knop om te kunnen draaien , maar toch ga ik daar wat aan proberen te doen ik ga vanaf 21-11-08 meedoen aan het programma van Herstel en Balans . Het is best een heftig progamma 3 maanden lang 3 middagen in de week , maar ik ga er voor . Piet zegt dat ik al een heel stuk vooruit ben gegaan maar ik zelf ervaar dat niet.
05-11-08 Zelf heb ik tijdens mijn ziekte altijd gedacht ik ben de eerste in de familie die sterft maar nu gaat het redelijk goed met mij . Maar dan vandaag kregen wij het bericht dat Piet zijn petekind Nicky 33j. zich het leven heeft genomen , totaal onverwacht voor iedereen Wij zijn er kapot van en willen alleen maar zeggen WAAROM???? R.I.P. Nicky wij zullen je niet vergeten. Voor hen die hier meer over willen lezen kunnen naar de volgende zeer ingrijpende site gaan door op de volgende link te klikken . http://meneer-rutten.hyves.nl/
Wat ben ik blij dat ik er nog ben en dan ook nog in redelijke gezondheid , wie had dat 1jaar geleden durven zeggen , alleen heel stiekum hopen . Daarvoor ben ik iedereen (zichtbaar of onzichtbaar) die hier aan meegeholpen heeft zeer dankbaar . Nu ben ik bezig met een revalidatie programma Herstel en Balans speciaal voor patiënten die een behandeling hebben gehad voor KANKER , het is een hele opgave 3 maanden lang 3 x in de week en je mag geen dag missen . Je kan ook bijna geen afspraken maken want je krijgt voor thuis ook opdrachten mee , maar zo als het er nu uitziet tussen al die andere lotgenoten vind ik dat ik erwel mijn voordeel aan heb.
VERDER WIL IK IEDEREEN NIEMAND UITGEZONDERD EEN GEZOND 2009 TOEWENSEN. Als je zoiets hebt meegemaakt ervaar je dat gezondheid de grootste schat is die GOD ons heeft gegeven .
16-02-2009 Ben nu aan de laatste week van het revalidatieprogramma Herstel en Balans bezig en ik mag zeggen het heeft toch wel wat positiefs opgebracht . Buiten dat je aan je conditie werkt het fysieke deel , doe je ook aan het psychische gedeelte mee en dat blijkt van een enorme waarde te zijn . Het kontakt met lotgenoten is zeer belangrijk want zij begrijpen en verstaan je het beste. De groep waar ik in zit heeft afgesproken om na de cursus door te gaan met nog een dag in de week inplaats van zoals nu drie en om op een bepaalde tijd verder in het jaar samen uit te gaan eten en gezellig bij te kletsen . Zelf kan ik wel stellen dat ik meer energie heb en mijn graatmeter is mijn man Piet die ziet of ik meer energie heb , hij ziet aan mijn ogen en gezichtsuitdrukking hoe moe of ik ben . Dat moe zijn blijft alleen het lichaam herstelt iets sneller en dat betekent dat ik mijn beperkingen houd , zoals de dokter zegt daar moet je mee leren leven , trouwens het laatste bloedonderzoek in januari was gelukkig weer goed .
De laatste paar dagen van Maart was ik er heel slecht aan ik voelde mij echt niet goed , wat later bleek van de zenuwen want ik moest weer op controle naar het ziekenhuis en daar kreeg ik dan weer de bloedwaarde te horen en dat is zeer spannend zo van ben ik gezond of ? Toen dr.v.d.Wouw me zei dat die bloedwaarde zeer goed waren viel er een steen van 1000kg. van mij af zo zielsgelukkig werd ik in een keer . Dan het bericht dat mij zeer diep heeft geraakt is dat dansvriendin Hanny precies een jaar na de constatering van KANKER op 61 jarige leeftijd van ons is heen gegaan , aan Jeu en Fam. heel veel sterkte , verder mag ik wel zeggen dat de begrafenis een diepe indruk op mij heeft gemaakt .
april 2009 Naar de huisarts geweest met wat lichte klachten deze schreef mij een middel voor het aanmaken van cellen voor , cellen die door de chemo zijn afgebroken ,2 druppels per dag moest ik innemen maar dat ging na de eerste dag al mooi mis mijn lichaam reageerde er averechts op en ik werd behoorlijk ziek en moest er ook direct mee stoppen en daar heb ik nu 3 weken later nog behoorlijk last van . Het heeft mij weer een behoorlijk stuk terug geworpen in de wederopbouw van mijn lichamelijke gesteldheid .
Na al die omstanden ( intussen Mariet (83j.) de levenspartener van mijn vader ten graven gedragen) gaat het weer redelijk en dan besef ik dat ik achter 4 dagen mijn 60ste verjaardag mag vieren omdat ik er nog ben , al is dat met al mijn beperkingen. Op het moment ben ik regelmatig naar de dokter aan het gaan voor injecties om het B12 tekort wat mijn lichaam niet voldoende aanmaakt weer wat op peil gebracht te krijgen . Dat zo moe zijn komt o.a.door het B12 tekort , verder ben ik gisteren weer op controle geweest in het ziekenhuis , de normale controle was goed maar de bloedwaarde niet , ik had een gebrek aan leucocyten ( witte bloedlichaampjes ) en er word nog een extra controle uitgevoerd omdat ik nog steeds afval in gewicht, maar daar heb ik de uitslag nog niet van . doordat ik zoveel ben afgevallen heb ik nieuwe kleding moeten kopen . Maar van een ding ben ik grotendeels verlost en dat waren de pijnproblemen met mijn voetten en benen, ik ben weer terug geweest naar de St Maartenskliniek in Nijmegen en daar hebben ze me eindelijk met de aanpassingen van de inlegzolen goed kunnen helpen dat nu de pijn zogoed als weg is , voor mij onbegrijpenlijk omdat het maar zo`n minnimale verandering was en daar heeft men dan meer als 3jaar over gedaan .
12-06-2009
De uitslag van het bloedonderzoek is bekend en het lucht mij weer een beetje op want dat is toch altijd zeer spannend , de waarden waren allemaal goed .
14-06-2009
Samen met onze groep (10 pers.)lotgenoten op Lies na die is te ziek en weer aan de bestraling en gemo ,zijn we naar een partycentrum geweest om bij te kletsen een etentje en een partijtje bowling en dat was best leuk , dit willen wij zo om het half jaar herhalen . Wat wij hebben meegemaakt schept toch een band en als wij er over praten begrijpen we elkaar.
16-06-2009
Mijn 60ste verjaardag gehouden wat toch weer erg vermoeiend was.
Een verzoek via mail vanuit het secretariaat voor hartziekte om de volgende linken te plaatsen is voor ons een verzoek waar we graag aan voldoen . http://www.hartziekte.be/ http://www.invaliditeit.be/ U kan deze adressen ook nog vinden bij onze links .
Begin juli Toch weer wat opgeknapt iets meer energie we zijn naar de camping geweest wat mij deze keer zeer goed is bevallen ik denk dat de B12 spuiten die ik heb gehad daar aan meegewerkt hebben want ik had voor mijn gevoel meer energie. We hebben gewandeld de bergen op en af in de Eifel , niet zo gek ver maar iedere dag een stukje verder en zelfs daar een stuk gefietst waar ik toch wel tegen opzag maar het viel allemaal mee . Ook thuis gaat het nu beter die moeheid verdwijnt niet maar ik denk dat ik er beter mee kan omgaan .
31- juli Nog weer een week camping gedaan maar nu voelde ik mij niet zo goed als de vorige keer . Het iedere week B12 spuiten halen is nu voorbij nu nog om de 5 weken , de ene keer denk ik dat het goed helpt en de andere keer weet ik niet wat ik er aan heb .
Het ging allemaal zo goed totdat ik de Mexicaanse griep kreeg bij een gezond persoon duurt die ong. 4 dagen , bij mij duurde deze 8 dagen , dat betekende in bed liggen met hoofdpijn , braken en erge pijn in de spieren . Daardoor is mijn lichamelijke conditie helemaal afgebroken ik kan bijna niets meer zo moe als ik weer ben , de sportschool gaat niet meer ik hou het nog geen 5 minuten vol , ik ben weer helemaal bij af ik zie het soms niet meer zitten zo moedeloos wordt je hier van . Iemand die begrijpt en weet wat het betekend moe zijn en daar word niet mee bedoeld van werken nee moe zijn zelfs van niets doen , dat is Nicole Beijers de dochter van mijn zus Betsie . Zij lijd n.l. aan ME / CVS een chronisch vermoeidheids syndroom en wat dat inhoud kunt u lezen op http://www.nicolebeijers.nl/mijnziekte.html . Nu op het einde van aug. gaat het ietsjes beter al heb ik de sportschool moeten opzeggen .
Nu 2 maanden later gaat het weer een heel stuk beter na een behandeling met B12 spuiten heb ik weer wat meer energie en als ik dan maar op tijd rust neem , maar ook echt rust dan is het te doen alhoewel aan iedere inspanning een periode van ontspanning vast zit . Vandaar dat ik dit dagenlijks probeer op te bouwen door regelmatig te fietsen , geen grote afstanden en iedere dag samen met onze dochter een stuk te gaan wandelen. Mijn dagenlijkse huishoudelijke handelingen kan ik wel weer aan , ik zal proberen er de positieve kant van in te zien. Zo heb ik ook het line dance kunnen oppakken en dat gaat ook weer redelijk en daar ben ik erg blij om . VANAF NU IS HET BLOG GESTOPT
Na 5jaar op 22-01-2013 kom ik er nog even op terug in het volgende bericht .
22-01-2013 De aanleiding , 3 jaar heb je niets meer van mij gehoord = 5 jaar na de ingreep en ik ben er gelukkig nog steeds , zei het met beperkingen . In de tussen tijd heb ik een wat vrienden en vriendinnen aan deze ziekte verloren , afgelopen week nog mijn vader een kleine troost hij was al 89 jaar , maar toch . Mijn hele leven is er door veranderd ik was altijd heel actief maar dat kan nu niet meer ik moet nu op tijd rusten , ben snel moe . Zij die contact willen dat mag : eitank13@hotmail.com
13 02-2015 Binnen 3 maanden na de dood van mijn vader heb ik ook mijn moeder verloren iemand waar ik heel veel steun aan had maar zoals het is , het leven gaat verder al is het zeer moeizaam , van mijn gezondheid heb ik steeds meer in moeten leveren .De camping heb ik op moeten geven het gaat niet meer en dan de pijn die ik iedere dag heb aan en in mijn botten (spieren) . Iedere dag wandel ik nog samen met mijn dochter ongeveer 1 kilometer meer gaat niet meer door de pijn en de vermoeidheid , dat wandelen wil ik toch vol blijven houden anders ben je helemaal aan de stoel gekluisterd . die chemo heeft niet alleen de kanker kapot gemaakt maar nog veel meer en medicatie helpt niet meer , maar ja we proberen het maar zo positief mogenlijk te benaderen .
Er is inmiddels 3 jaar vergaan na de laatste mededeling en ik ben nog steeds op de aarde zij het met behoorlijke beperkingen zoals het zeer snel moe zijn, als de kamer gedaan moet worden is dat een helft in gedeelte en telkens zitten rusten, uitgaan een feestje of op vacantie gaan is er niet meer bij. Het line dance doe ik nog iedere week op woensdag maar het is zeer veel zitten en rust nemen tijdens dat uur dansen en voor zover als het gaat doe ik op donderdag mee aan seniorengymnastiek en op maandag aan senioren watergymnastiek in het thermaalbad en dat alles om mijn conditie nog zoveel als mogelijk op peil te houden. Maar ik moet maar niet te veel klagen ik ben nog altijd tussen mijn familie en dat kunnen er al heel veel niet meer zeggen die zo`n zelfde ziekte diagnose hebben gehad, voormij is het nu vooral genieten van mijn dochter en mijn 3 kleindochters die al de leeftijd van 20-18 en 14 hebben en alles wat ik nog kan.
Wat ben ik blij dat ik er nog ben en dan ook nog in redelijke gezondheid , wie had dat 1jaar geleden durven zeggen , alleen heel stiekum hopen .
Begin juli
