|
Morgen is het weer zover,met duizenden lopen ze de graven plat met hun groot,groter, grootst bloemstuk .Ik denk er met gemengde gevoelens over, in de eerste plaats vind ik het iets puur zakelijks om dan toch weer de gedachten te koesteren dat we die dag toch nog even stilstaan bij de mensen die we hebben liefgehad.Zelf ben ik niet de persoon die geregeld naar kerkhoven loopt,ik steek liever de knuffel-steen van mijn vake opzak zodat ik elke dag wel een paar keer aan hem denk.
Maar de beloftes los ik in die ik maakte aan mijn grootmoeder, zo ga ik een bloemetje zetten bij mijn overgrootouders en hun kleinkind dat op 18 jarige leeftijd voor ons vocht in de oorlog en daar zijn leven liet.
|
