Ik kom zojuist te lezen in De Tijd dat de werkgevers er tegen zijn om één fonds op te richten, zoals door de consultant Deloittre geadviseerd aan de Vlaamse Regering. Dat dit een besparing van 197 miljoen euro kan opleveren, daar hebben Van Eetvelt en Co geen oor naar: hun machtsbasis is in gevaar en dan hebben argumenten, die ze zelf uitspelen naar de syndicale organisaties, geen waarde meer en zijn niet van tel.

Wie kan dat geloven dat in Vlaanderen er 13 (dertien) fondsen zijn die deze kindergelden uitbetalen aan de werknemers. Dat is toch pure verspilling! Onmiddelijk na WO II was dat misschien nog verdedigbaar (geen giraal geld, niemand van de wernemers had een geldrekening, hoogstand in de ideologische discussies, enz..). Maar nu in 2016, 70 jaar na het einde van deze oorlog, waar het verzenden van een mail niets kost, het opmaken van een overschrijving en de uitvoering ervan in een fluitje van een cent geregeld is én kan vermenigvuldigd worden, lijkt mij het standpunt van Voka & Unizo niet meer van deze tijd.

De Sociale Zekerheid is een gewrocht aan het worden. Steeds maar heeft men er bijgebouwd als er geld voor was; nooit heeft men iets afbebouwd. En de partners willen niets inleveren, noch de vakbonden (de Werkloosheidsuitkeringen zijn in de volksmond de 'oorlogskas' genoemd), noch de werkgeversorganisaties, bewijze bij deze de discussie omtrent de kinderbijslagfondsen.