| 
    hoe vaak liep ik al door deze laan liet ik mijn gedachten zo maar gaan waarom heb ik niet eerder naar jullie gekeken niet gezien dat jullie kleuren al verbleken?   wandelen kan een openbaring zijn kijken naar de natuur heel fijn door jou ging de wereld voor me open kon ik scherper kijken door jouw “ogen”   ik richtte mijn focus door jouw lens aanschouwde de wereld als fotomens een tweeling paddestoel met rode stippen wist ik zo mijn camera binnen te knippen   door de natuur slechts een kans te geven kon ik de herfst mee naar huis nemen een rolletje, een camera en wat papier en kijk: plotseling staat die tweeling hier!     
 
  
 
 
 
 |