|
Vroeg in de ochtend loop ik over straat
Ik zie hoe de regen bellen blaast
Ze blijven op de plassen drijven
En vormen grillige lijnen
Ze brengen me in vervoering
Die over gaat in ontroering
Even ben ik weer dat kind
Dat die kleuren zo prachtig vindt
Die op hun bolling ontstaan
En mijn ogen niet ontgaan
Waarom ze zo plotseling knappen
Zal ik wellicht nooit snappen
De bellen, ze zijn zo mooi
En toch vallen zij ten prooi
Ze spatten uiteen in de plas
Die even hun schuilplek was
Onzichtbaar worden ze opgenomen
Zo kunnen ze zachtjes verder stromen
Op reis naar de zee via de rivier
Zo bijzonder, hun startpunt dat lag hier
|
Ik ben Tonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Toontje of Dichter bij Kunst.
