Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Zaterdag 26 oktober zijn we, Mijn zus Jo, vriend Cees en ik naar Purmerend geweest met de Valys, heel fijn dat we daar gebruik van kunnen maken, anders kom je echt niet zo ver.
We waren wel laat daar, maar het was een heel fijne dag met een kleine wandeling in de buurt, want het zonnetje scheen speciaal voor ons leek het wel.
's Avonds na het eten dat Carola verzorgd had kwam onze taxi heel mooi op tijd, om 19.00 uur, en omdat de taxi gelijk vol was, konden we gelijk naar huis zonder oponthoud.
Dat was heel fijn, vooral voor mijn zus van 91, is zoiets best vermoeiend.
Cees heeft nog enkele foto's gemaakt tijden de wandeling.
Zaterdag 26 oktober zijn Cees en ik en mijn zus Jo naar een nichtje in Purmerend geweest met de Valys. Rond acht uur kwamen ze ons ophalen, nadien ons Jo en op naar Purmerend met onderweg in Gouda een stopplaats voor een mevrouw die al in het busje zat.We waren best laat daar, volgens mij tegen elven. We hebben gezellig bijgekletst, en na de middag een kleine wandeling in de buurt daar. Het was nog best goed weer, en 's avonds na het eten kwamen ze ons om 19.00 uur ophalen, met een luxe auto en wij gingen allen gelijk mee, dus was de auto vol en waren we na ongeveer 1 1/2 uur weer thuis. We hadden een fijne dag gehad.
Gerda gaat heel erg achteruit, is enkele weken gelukkig thuis geweest en Henk heeft ze heel goed verzorgd, met het weekend kwamen natuurlijk de kinderen, maar de zussen van Gerda ook.
Bij Kees mijn zwager slaan de medicijnen niet aan en de borstkanker is teruggekomen. Er komt vocht uit en wordt nu verbonden, meer is er niet aan te doen. Meestal ga ik om de 14 dagen een bezoekje brengen, voordat ik naar handwerken ga.
Wat een toestand, morfinepleisters en prednison moeten het leven een beetje draagzaam maken.
Donderdag 17 oktober was er in de Viandenlaan 3, Het Gemeenschapshuis was er een bij eenkomst van de KBO, die was gedeeltelijk gesponsord, en na de middag kregen we een uitleg over diverse schoonmaakmiddelen. Het waren twee dames uit België.
De morgen begon om 10 uur met koffie en een kleine appelflap. Toen kwam "Naantje", dat is echt een komiek, die alles uit het dagelijkse leven zo leuk kan vertellen, heel gezellig, en er werd veel gelachen. Dat alles doet ze in haar eentje, met soms een beetje begeleiding van haar eigen gitaar, dus ze is van alle markten thuis.
's middags kregen we ieder een bord met een bruin belegd broodje, een wit belegd broodje en een krentenbol, wel boven mijn normale portie, maar ja, moet een keertje kunnen. Koffie of thee zoveel we wilden.
Onder de schoonmaakmiddelen demonstratie, kregen we 2 consumpties. Na afloop kwamen de taxi's weer diverse mensen ophalen, mij ook, echt heel fijn die deeltaxi, tegenwoordig.
Woensdag 16 oktober waren we uitgenodigd om het Mariabeeld in de kerk in Prinsenbeek te komen bezichtigen. Iemand uit de parochie heeft een blauwe cape gemaakt en voor de bloemetjes hadden ze van onze groep stofjes gekregen om bloemetjes te maken. Ook het koor had bloemetjes gemaakt. Het was heel mooi gemaakt, maar het mariabeeld is niet zo groot en bovendien bruin, dus komt het mijn inziens niet zo goed uit. Ze willen het voortaan gebruiken in de meimaand, 15 augustus, en in oktober.
Nadien zijn we naar de Zilverberk gegaan, waar we altijd handwerken en werden we goed verwend door Ria Frijters die de algehele leiding over onze groep heeft. Koffie met gebak en nog een heerlijke bonbon.
Ook werden er nog wat handwerkjes van de hand gedaan, die met de opendag niet weggegaan waren.
Woensdag 28 augustus 2013 (vervolg2) Donderdag 29 augustus met Cees zijn neef Jacques uit Berlijn
Vanuit de TV toren gezien. Heel mooi. De afgebroken kerk die je hier ziet vanuit de toren dat is nog een symbool van de kerk, die toen teveel deed voor de mensen, en dus stond hij zowel figuurlijk als in het echt in de weg. Hierna zijn we gaan eten in restaurant Paulily, Soepje vooraf, La Sagne met zalm, iets groens met gelatine en frambozenmoes erop. La Sagne was niet lekker en het groene spul smaakte naar water, de frambozenmoes was wel goed. Hier de S-baan, en hieronder werd er een concert of iets dergelijks gegeven.
Hierboven Jacques en ik in een van de Joden Hofjes.
Dit Jodenhofje is omgebouwd in appartementen voor studenten. Dit vond Cees zo grappig dat hij er een foto van maakte. Hier gaan we met Jacques met de trein mee, hij had een kleine groepkaart gekocht van 16,95, maximaal 5 personen, waar je dan de gehele dag mee kunt reizen, zowel met metro, s-baan, als bus, dus noem maar op, een algehele reiskaart en dat voor 5 personen, kom er bij ons eens om! Bij Jacques werden we verwelkomd door zijn vrouw Dörte en zoon Sascha en zijn vriendin Daniëlle, als ik het nog goed weet. We hebben heerlijk zitten kletsen onder en na de koffie met gebak, die hij zelf gebakken had. Nadien gingen we verder en zijn vrouw stelde voor, dat we samen gewoon door bleven praten en dat zij voor het eten zou zorgen. Het smaakte heerlijk, dus mag ze het nog meer doen. Ook nog even gekeken naar zijn PC en wat over zijn sites en mijn blog. Dörte zou met mij gaan mailen, maar helaas is er nog niet veel van gekomen. Maar moed houden wat niet is kan nog wel komen. Nadien heeft Jacques ons terug gebracht naar het hotel, dus goede service van Cees zijn neef. Alles bij elkaar een heel fijn reisje met veel bezienswaardigheden, en een fijne chauffeur en gids, dus zijn we heel tevreden dat we met de bus met van Nood naar Berlijn zijn geweest. Tonnie
Woensdag 28 augustus 2013(vervolg 1) Hieronder een monumentje in een parkje, waar voor de oorlog hoofdzakelijk Joden woonden. Rond het stenen plateau staat: die Wohnungen des Todes. Het stelt natuurlijk voor hoe de mensen alles in de steek hebben moeten laten en zelfs niet terug konden om een omgevallen stoel recht te zetten. (dit in figuurlijke zin natuurlijk) Hieronder een ingang van een Hofje
.ho
Dit was in een hofje, met deze typische boom, hieronder de andere zijde van hetzelfde hofje, links zie je nog een gedeelte van deze boom. Allemaal kleine bedrijfjes met er boven appartementen, gesponsord door een en dezelfde persoon.
Een ander hofje met veel bedrijvigheid, maar ook met het moderne, wat wij bij ons kennen, alles volgeklad, en ook veel toeristen.
Hier onze groep. Dat meisje met rose shirt is de jongste van ons gezelschap en ik de op één na oudste. Deze beelden staan voor de verdwenen begraafplaats van de Joden, het is nu een parkje geworden. Toen de muur er kwam ging die door dit kerkhof (parkje) vandaar dat het geruimd is. Pas nadat de muur verwijderd is heeft men er een parkje van gemaakt
Nadien zijn we naar de TV-toren gegaan, en met de lift ben je zo boven. Het gaat wel in groepjes, want er zijn heel veel bezoekers, die alles van bovenaf willen zien. Hierboven is een van de foto's die ik op mijn blog zal zetten, bij het vervolg 2 komen er meer. Tonnie
Dinsdag 27 augustus 2013 en een gedeelte van Woensdag 28 augustus (vervolg 5van dinsdag)
Deze gebrandschilderde ramen nu even apart. Deze foto is van bovenaf door Cees gemaakt. Dit is die prachtige preekstoel met veel houtsnijwerk, en Cees kijkt ook eens toe, hij wilde dat kinderkopje vergroot hebben, maar ik wilde hem ook wel eens vereeuwigen. Hier staan veel overlijdenskisten en ook van kinderen. Ze zijn allen van koningen en keizers met hun verloren kindren. Er is een Koning of Keizer, die 3 kinderen verloren heeft. Hier zijn we in de buurt van de Dom, waar ook een parkje is. Hier die prachtige dom nog een keer, met achter ons het parkje. Hier begint onze 2e dag van alles te bezichtigen, dus Woensdag 28 augustus. We zijn hier in de oude Jodenbuurt, en die koperen plaatjes liggen verankerd voor de deuren waar die personen hebben gewoond. Alle gegevens die ze weten staan erop. Zoals geboorte, overlijden en waar overleden. Ze noemen ze Stolpersteine=struikelstenen. We zijn op weg naar de Joden Hofjes, waar vroeger fabrieken waren. Met dit hek kon het fabriekterrein afgesloten worden. Na de oorlog heeft een Jood, die in Amerika woont alles bekostigd om de hofjes weer in orde te maken, doch wel met de verplichting, dat er winkeltjes kwamen. Dat is dus ook gebeurd en nu worden ze heel vaak bezocht door de toeristen, zoals wij.
Ik ben Tonnie van Riel
