Enerzijds ben ik daar niet kwaad voor want ik krijg nu toch stillekensaan genoeg van die koude, temeer omdat ik sinds gisteren wat grieperig ben. Het was min 17°C in Kiev en voor de volgende dagen verwachten ze een nog koudere periode. Anderzijds heeft deze stad nog veel te bieden en in het bijzonder de zeer charmante Odesa natuurlijk. Maar met het kleintje gaan wandelen kon jammer genoeg niet gezien de lage temperaturen.
Chantal en ikzelf hebben gisteren en vandaag niet stilgezeten, heel wat bezienswaardigheden opgezocht, zeer veel gewandeld ( en uitgeschoven... ), op de bevroren rivier de ijsvissers gezelschap gaan houden etc.
Maar het " to do " lijstje is nog lang, te lang. En dan hebben we nog de musea links laten liggen want het is hier de laatste dagen zeer zonnig en dan ben je, ondanks de koude, toch liever buiten.
Mijn zevenmijlslaarzen zijn ingepakt, mijn thermisch ondergoed nog niet. Ik moet morgen wel vertrekken want ik mag maandagavond aan de borrel en aan de dis met onze Minister President en die mag ik toch niet ontgoochelen hé.
Als ik even achter me aan kijk en op een rijtje zet wat ik de laatste periode allemaal heb kunnen en mogen beleven, dan kan men spreken van een zeer gevarieerde, intense en uiterst geslaagde trip.
Morgen zullen de wegen van Chantal en mezelf zich weer gaan scheiden. Chantal fladdert is één ruk met Ukraïnen Airways naar Brussel. Zelf vlieg ik met Baltic Airways ( Ooit van gehoord? Ik ook niet! ) eerst naar Riga en vandaar verder naar Brussel. Als alles goed verloopt treffen we mekaar morgenavond op Brussel Nationaal en kan het normale leven weer hervatten.
Bedankt voor het supporteren en de interesse. Bedankt voor de reacties en e-mails die ik onderweg mocht ontvangen. Hopelijk hebben jullie er ook een ietsie pietsie van kunnen genieten.
Tot weldra en good luck aan allen. ( Een fotoreportage volgt later )
Chantal had terecht beslist om vandaag een luie dag in te lassen. Elke spier tussen ons bovenlijf en knieën deden pijn. Het zal zelfs met foto's moeilijk zijn om jullie te verduidelijken hoe ongelooflijk moeilijk en stresserend het is om continu over " Glatteis " te lopen.
Kim en Nele ( en Odesa ) komen vanavond eten op onze Kiev stek. Wij kregen het gewenste menu aangereikt: Rode kool met spek en gekookte patatjes. Dus jullie nederige dienaar vandaag rode kool versnipperd en een half varken in sneetjes gesneden. Chantal de appeltjes en de patatjes geschild.
Voor alle duidelijkheid beste lezers, ALLES is hier beschikbaar. En vaak heb ik het gevoel, meer keus dan bij ons. Alleen niet iedereen kan het kopen. 34% van de Oekraïners leven onder de armoedegrens. En die ligt hier voor een stuk lager dan bij ons.
En toch lopen de mensen hier zeer verzorgd en zeer mooi gekleed rond en rijden ze met zeer dure en extreem luxueuze wagens. De stelregel hier is: armoede is geen schande, zich arm voordoen wel! Geweldige mentaliteit.
Op het moment dat ik dit verhaaltje aan het dichten ben zit ik eenzaam in een toch gezellige kroeg op één van de mooiste boulevards in Kyiv. Chantal dwaalt rechtover is de lokale gJum, maar geen paniek, ik heb stiekem haar kredietkaart laten blokkeren.
En verder nog, we hebben een schatje van een kleinkind. Braaf, rustig, leuke grimassen, raar smoelbekken, ka..en, pl..sen en st..ken. M.a.w., zoals elk normaal pasgeborene zich moet aanmelden op deze ook al niet zo welriekende wereld.
Gisteren was het natuurlijk " Odesa dag " maar vandaag hebben we het landlopersleven terug opgepikt. Klopt, de rest van mijn verhalen zal in de " wij " vorm zijn, want Chantal lost me nu natuurlijk voor geen meter, na die lange afwezigheid.
Op het programma, het LAVRA klooster. Voor orthodoxe pelgrims is dit het Lourdes van Oekraïne. Het wordt omschreven als " 28 hectares of grassy hills above the Dnipro River ": Van gras hebben we niks gezien en als de ijsvlakte onder ons de Dnipro was, dan klopt dit gedeelte van de beschrijving wel.
Het ondergrondse labyrinth zou afgeboord zin met gemummificeerde monikken, maar helaas, 3 x helaas, dit gedeelte was vandaag niet toegankelijk wegens speciale feestdag " van het gezegende water ". Misschien bedoelde ze daarmee wel Vodka dacht ik; dus wij zochten onze weg richting mooie gezangen en kwamen terecht tussen duizenden aanwezigen. Allen voorzien van 1 tot zelfs 5 grote lege plastic flessen. Bizar!
In de lokale abdijkerk hebben we een gedeelte van een orthodoxe ceremonie kunnen meemaken. ( N.v.d.r., tweede keer in één week dat we WiGi in een mis aantreffen. Zou er wat fout zijn met hem. Verslag van de eerste keer volgt nog ). De H. Communie werd uitgedeeld. Zeer speciaal. De hoofdpriester bedient elke gelovige met een lepeltje " siroop ? ". Een hulppriester veegt dan met een rode lap elke communicant z'n mond proper alvorens deze vroom en met gekruiste armen over het bovenlichaam de kerk verlaat.
Het geheel lijkt ons zeer onhygiënisch maar vertrouwen op de goede god dat hij op deze manier geen TBC overzet, een probleem dat in deze contreien dramatisch actueel is.
Nadat wij een poosje de kerk hadden verlaten en genoten van de abdij en de directe omgeving vormde zich een stoet van duizenden mensen. Wij sloten aan en daalden af via door ijs bedekte weggetjes richting rivier. " The church of the Life giving well " weer een plechtigheid en alle lege flessen werden daar met heilzaam water gevuld. Ik zei het al, het Lourdes van de Orthodoxen.
Ondertussen wisten wij bij god niet meer waar we ons bevonden maar een vriendelijke lokale meneer loodste ons met tram, bus en metro naar onzen thuis. In de buurt van het Universytet Metro Station. Hoe warm het is hier? Weet ni zeker maar vandaag voelde het aan als - 10 - 12.
Salut en tot de volgende keer, als jullie braaf zijn nog eens met een fotoke van Odesa.
Het is zover. Gistermorgen ( zondag ) ben ik met de nachttrein uit Moskow in Kiev aangekomen waar Kim me stond op te wachten. Snel de bagage gedropt in het superconfortabel appartement dat Kim geregeld heeft en dan snel naar dat kleine wonder. Het is een fijn gevoel om zo een klein meisje in de armen te nemen. Het is echt een schatje. Ik probeer hier nog een fotoke aan toe te voegen en hoop dat het me lukt.
Chantal is dan zondagavond laat rond 23 uur toegekomen. En ze heeft tot vandaag rond de middag moeten wachten om haar kleindochtertje te koesteren. Ik liep over van medelijden, maar dan was de vreugde ook zeer groot.
Vandaag hebben we ook een eerste poging ondernomen om de stad te verkennen. Hoezo poging? Beste lezers, jullie moeten weten dat Oekraïne waarschijnlijk het armste land is uit onze westerse wereld en dat zie je in de stad. Net zoals in de rest van de wereld heeft het hier zwaar gewinterd en is er een enorme hoeveelheid sneeuw gevallen. En gezien de stad geen geld meer heeft, is er ook geen zout meer en zijn er ook geen medewerkers meer om sneeuw te ruimen. De voetpaden zijn bedekt met een laag onregelmatig en gevaarlijk ijs van een tiental centimeter dikte.
Chantal en ikzelf lossen mekaar geen armbreedte en ondanks elke voorzichtige stap schuiven we regelmatig eens uit en kunnen ons nauwelijks recht houden. Deze stad moet zeer ondankbaar zijn ( en dat is zacht uitgedrukt ) voor ouderen van dagen en gehandicapten.
Voor de rest heb ik me vandaag beziggehouden om een programma uit te werken voor de rest van de week. En zo te zien, zal de week te kort zijn. Er is hier veel te bezoeken en aan de snelheid aan dewelke wij ons kunnen voortbewegen, veronderstel ik dat er nog één en ander zal moeten schrappen uit het programma.
En ik probeer ook nog te tijd te vinden om een paar belevenissen van de vorige dagen/week nog neer te schrijven, want ik ben bijlange nog niet uitverteld.
Alvorens vanavond deze overweldigende stad te MOETEN verlaten heeft Kim nog gauw voor een varrassing gezorgd. Na de middag heeft hij voor mij een blind date georganiseerd me Masha.
Masha werkt voor MSF/AZG in Moskow en gaat me een paar spullekes brengen die mee moeten naar Kyif.
Kim heeft dit soort afspraakjes al meermaals versierd voor zijn ouwe heer. De eerste keer, een zestal jaar geleden, in de Dansartstraat in Brussel. Op dat moment beleefde in nog " mijn onzekere jaren " dus aftershave, haarlak, zit me jasje goed, zit men dasje goed...
Na een voorzichtige en aftastende kennismaking bleek dat mijn date een gedreven boxer ( boxter? ) was en dikke Duvels dronk.
No need to tell you dat het een geweldige avond geworden is.
En straks? Als je van mij niet meer hoort zal het ook weer goed geweest zijn he!
Ik denk niet dat het een goed idee is om je EERSTE bezoek aan Moskow in de winter te plannen. De koude is niet eens het probleem, dat is een kwestie van de juiste kledij.
De besneeuwde stad, het kressen van de winterbanden over het ijsbedekte wegdek en de duister geklede mensen geven niet direct een swingende indruk. Het asfalt is zwart en de hardbelopen sneeuw. M.a.w. je moet continu naar de tippen van je schoenen gluren om niet met je bek tegen de vlakte te gaan. En elke nacht leggen ze er een dun laagje sneeuw bovenop.
Wat me wel opvalt is dat de Moskovieten zich met grote klasse kleden. Veel pels ( natuur of vals, 'k zou ni weten ) en vooral ook de zeer verzorgde smoelkes van de jonge en oudere russische dames. De visagisten weten hier echt met wat ze bezig zijn, Wat de mannen betreft, dat weet ik niet, want die bekijk ik nauwelijks.
Met zekerheid weet ik dat je in de zomer meer plaats hebt in de metro, want dan neemt elke reiziger maar de helft van de plaats in. Voor de rest is het hier dikke mik in orde hoor. Loop me te pletter van hier naar ginder en duik af en toe een Internet cafe binnen om wat op te warmen en uit te rusten.
Ik heb begrepen dat ze hier ook Sinterklaas en Zwarte Piet kennen.
In onze westerse wereld zegt Zwarte Piet tegen de kindjes: " Als je niet braaf bent steek ik jullie in mijn zak " Hier zegt hij: " Als je niet braaf bent stuur ik jullie naar Sibir ( Siberie ) "
MET DE ' OERAL EXPRESS ' VAN JEKATARINBURG NAAR MOCKBA ( MOSCOW )
Hallokes,
Mij werd verteld dat dit de beste en meest technologische trein was binnen Rusland. Ikke benieuwd dus. En inderdaad, ik sjouwde mijn bagage in een wereld van licht en beige helderheid, Het coupe is ruim, heeft zijn eigen stopcontacten ( handig om de batterijkes op te laden ), heeft zijn eigen flatscreen en staat vol van electronisch geweld.
Ook fijn dat de toiletten nu ook tijdens de haltes open blijven. Geluk is terug te vinden in kleine dingen. Alles is Spic en Span en ik heb nu terug een traditioneel kraantje in het toilet. Eigenlijk jammer, want ik mis toch het vernuftig oosters systeem dat elke verspilling tegengaat.
Wat mis ik niet? Het flinterdunne toiletpapier dat ik tot op heden aan de lopende meter heb verbruikt. De sigarettenvlooitjes werden nu vervangen door een al wat zwaardere korrel schuurpapier. Zou dit een methode zijn tegen verspilling? Ik kijk wel uit vanaf nu en indien nodig duik ik wel in mijn Nopri zakske. Op die inhoud kan ik nog wel een weekje overleven. Neen Marieke, wat jij in gedachten hebt zit er neit in. Maar loof de Heer, mijn beste vriend Mr. Samovar is weer aan boord.
We hebben zonet de Europese-Aziatische grens overschreden. De witte Obelisk heb ik nu voor de tweede keer gemist. Kan ook niet anders in dit besneeuwde landschap.
" We " dat ben ik en een uiterst rustige jonge man met een droge lever. Hij is al aan zijn vierde halve lieter bier toe en het is maar net een half uurke voor de noen geweest. Om hem op z'n gemak te stellen bestel ik me ook een pilske. Ja, ja - ik weet het - een slap excuus.
