Bij mooi weer zoals gisteren ben is stilletjes opnieuw aan de slag gegaan in de tuin.
Ik kon het niet laten omdat ik mijn tuin een propere aanblik wil geven.
Natuurlijk vroeg dat een beetje aanpassing. Mijn mogelijkheden zijn nog beperkt.
Ik weet, als de paadjes er overgroeid bij liggen, de tuin er slordig uitziet.
Ik heb dan maar een plastiek zak over de brace getrokken en ben voorzichtig aan de slag gegaan.
Het korte paadje langs de frambozen kwam eerst aan de beurt. Hier stond relatief weinig groen.
Het schoffelen had ik toch lichtjes onderschat. Na tien minuten moest ik even rusten.
Een half uur rusten en dan harken en opnieuw een pauze nemen. Als je het niet wegharkt groeit het , bij het beloofde weer, direct weer vast.
Dan kwam het zwaardere werk. Eventjes doorbijten en in twee keer was het geklaard. Ook dit werd naderhand weggeharkt.
Toen ik na één van de rustpauzes de plastiekzak terug over de brace trok zag ik de ironie van het toeval. Die zak had ik zo maar genomen boven in het verzamelbakje.
Het was heerlijk op de bank achteraan in de tuin. In de zon heb ik voldaan genoten van mijn arbeid.
Ik ben terug in mijn element. En wat zegt het spreekwoord? Het bloed kruipt...enz.
28-05-2013 om 07:09
geschreven door tuinblog d
|