Ja…stel je eens voor dat we een afkoelperiode ingaan.  Elk jaar een lente die je geen lente meer kan noemen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Daarna krijg je een zomer die je hooguit een naam kan geven  van halve lente.

Op 1 juni begint de weerkundige zomer en het ziet er niet best uit.

En hoe is het in de tuin?  Mijn broer doet het werk en zegt dat het geen voldoening geeft.

Ik sta machteloos toe te kijken en wat zie ik?  Heel veel prachtige spinazie en daarnaast salade die niet echt groeien wil.

Al de rest krasselt alsof het in de grond wilt kruipen.
Als uitzondering zie ik de pastinaak die dringend moet uitgedund worden.

Zelfs in de serre mislukken de bonen voor het grootste deel. Daar kunnen we nog herbeginnen.

De spinazieoogst is dus begonnen en die is niet aan het mislukken.

Op de middag hoorde ik Colette roepen: Daniël, we kunnen eten!
Toen ik aan tafel kwam stond er in het midden een grote platte taart met minitomaatjes;
Daarnaast glazen en een fles witte wijn en natuurlijk het bestek en de grote witte borden.
Moeder - welke taart is dat?
Vader - dat is spinazie taart met zalm.

Het recept heeft ze niet willen verklappen.
Het zal wel weer een inspiratie geweest zijn à la Colette! Zo opper ik.
'Nee hoor', zo glimlacht ze prompt.  'Deze keer heb ik het recept letterlijk gevolgd!'
Daarmee moest ik het stellen.

Een lege plateau en vuile borden  getuigde na de maaltijd van het succes.

Ik zocht op het net naar 'spinazietaart'.
Ik had maar voor het grijpen en uitvoeren.
Beide zaken laat ik aan jullie over. Keuze in overvloed.

Google: spinazietaart...voor het recept
Google afbeeldingen: voor het uitzicht.

...en dit was er het dichts bij:  

Geef daar maar eens de juiste naam aan! 
Veel is mogelijk maar het uitzicht was sterk misleidend.
Midden in zat werkelijk heerlijk verse spinazie.

Om spinazie te bewaren kan je zo goed als niet anders dan voor diepvries kiezen.
Daar is nu ook mee gestart.
Maar geef mij die spinazie toch maar vers!