Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
31-10-2008
inkuilen en verdrijven
Het inkuilen is bij mij symbolisch want de kuil is een bak of een grote emmer. Het verdrijven, wil zeggen dat enkel de wortel in de grond zit. Het groenlof wordt verdreven in de koude serre omdat het heel wat vorst kan verdragen als het droog blijft. De venkel moet vorstvrij verdreven worden. Ik weet dat het goed gaat in rijnzand dat zijn vocht bewaard maar dit jaar heb ik het geprobeerd in oude compost maar ik goot de venkel wat aan. Die staan in onze vorstvrije verranda in het licht. Het gietertje staat klaar om bij te gieten als het nodig mocht zijn. Rode biet en knolselder zitten onder gezifte houtas in de vorstvrije garage in grote emmers. Ze staan uit de weg onder de zoldertrap. Ik heb die houtas genomen omdat die niet meer stofdroog is en ik die niet meer kan gebruiken als bemesting (pothas) voor de knolgewassen.
boven: Het groenlof staat nu droog verdreven in de koude serre. onder: De venkel wordt naar de compostruimte gevoerd om daar het loof af te snijden. De knollen worden binnen verdreven. De bak is gedeeltelijk gevuld met oude compost. De grote knollen gaan eerst in de bak en de kleintjes zullen eerst gebruikt worden. De venkel is aangegoten en het gietertje blijft klaar staan voor als het nodig mocht zijn bij te gieten. De bak staat licht en vorstvrij in de verranda waar ook potplanten overwinteren. De rode biet en de knolselder worden het groen afgewrongen en ingekuild in grote emmers. De emmers staan onder de zoldertrap in de vorstvrije garage.
Terwijl ik volop bezig ben om de niet winterbestendige groenten te bergen ben ik begonnen met de vrije ruimte in de tuin te bedekken met reeds goed half verteerde strohoudenen mest. Vooraf kalk ik eerst met zeewierkalk en dit omdat ik in lente en zomer veel grasmaaisel gebruik om te mulchen dat de grond wat kan verzuren.
reactie op de blog:Ik dacht verleden jaar gezien te hebben dat je de venkel voor de winter in de serre inzette als bescheming tegen vorst, dus mijn vraag is. Of je die mits bescherming bij vriesweer nog lang en vers kunt bewaren, hartelijk dank van een trouwe bezoeker je blog. antwoord: Tot vóór een paar jaar deed ik dat inderdaad. Dat vergde zeer veel aandacht en toen ik ze eens vergat af te dekken,nog vóór nieuwjaar, vroor het één keer wat harder en al mijn verse venkel mocht ik vergeten. Ik zocht naar een andere methode. In een rechthoekige plastieken bak leg ik nu een laagje fijn rijnzand, plaats de venkel daarin en plaats die bak in een vorstvrije ruimte in het licht. Tegen eind januari beginnen de buitenste bladeren te rotten maar dan is de venkel er zo goed als door of zelfs reeds op. Dit werkje is gepland voor één van deze dagen, dan plaats ik wel enkele foto's om het te illustreren.
Waar volgend seizoen de ajuin komt heb ik een deel van de serregrond bijgevoerd. Die bestaat uit verteerde mest en zuivere compost waarop slechts één teelt stond(tomaten). Het is dus een humusrijk bovenlaagje.
Nu de koude aankomt heb ik ook het tuingaas boven de wortelen verwijderd. Zaterdag was het zonnig en tegen de middag was het natte gaas droog en kon in het opbergen. De wortelen hebben nu geen bescherming meer nodig omdat de wortelvlieg dit jaar niet meer aktief zal zijn.
Enkele dagen geleden kregen we een reactie op onze blog als aanvulling op remedies tegen slakken. Een ander middel tegen de slakken zijn gekraakte mosselschelpen leggen rond de planten. Van horen zeggen, nog niet geprobeerd.
Wilde wingerd kan vroeg en vlug zijn bladeren verliezen als hij in volle zon staat maar ze ook lang behouden bij een standplaats in halfschaduw. Dit zie ik heel duidelijk in onze tuin. Alle onderstaande foto's zijn op hetzelfde tijdstip genomen.
Hier bedoel ik niet dat er een blad papier en een tekenpotlood met meetlat enz.. aan te pas komt maar dat ik de paden wat herschik. Met de jaren waren die tot 15 cm verlopen zodat ze niet meer evenwijdig lagen met de zijkanten van de moestuin. Op een sompige plaats aan de serre legde ik enkele tegels om gedurende de winter er droger door te komen dan de laatste tijd het geval was.
Velt Jabbeke organiseerde, vorige vrijdag en ook gisteren twee voordrachten met dezelfde Velt-lesgever.
Johan de blaere uit Torhout maakte er telkens iets heel prachtigs van waarvoor we hem ook hier langs deze weg nog eens hartelijk bedanken.
Hij had bijzonder veel werk gemaakt van de presentatie en telkens was de inhoud verrijkend.
Vorige vrijdag ging het over 'ecologische bewaartechnieken' en deze week behandelde hij het onderwerp, 'hoe een tuin vlindervriedelijk te maken'. Het vele beeldmateriaal was met grote zorg en toewijding gekozen. Johan is een gemoedelijke spreker die je op elk ogenblik van de avond mag bestoken met vragen. Hij beheerst zijn materie zodanig dat hij niet uit zijn lood te slaan is.
Zelf verplant ik mijn groenlof naar de serre. Dit gaat zeer gemakkelijk. Je hoeft er niet mee in te zitten dat er geen kluit aarde aanhangt. Ook de blote wortel past zich vlot aan zijn nieuwe omgeving aan. Je hoeft enkel het voortje te begieten vooraleen je de planten erin plaatst en de aarde wat aandrukt. Ook bij vorstweer moet de serre elke dag gelucht worden. De hoofdreden is dat je zo de planten droog houdt waardoor ze minder vlug gaan rotten en dat veraangenaamd ook het oogsten.
boven: Een eerste rijtje heb ik eerst losgewerkt met de spade en dan met de kruiwagen vervoerd. onder: In de serre heb ik ze in gewaterde voortjes rechtop geplaatst en aangedrukt. De neerhangende bladeren mogen elkaar raken maar de planten mogen niet tegen elkaar geperst staan.
Groenlof, kan buiten overwinteren vermits bij eerder strengere vorst een beetje af te schermen met stro of bladeren. De laatste winters zijn meer herfst dan winter geweest maar je weet toch nooit. Deze kroppen verdragen dus lichte vorst en kunnen in de koelkast vrij lang bewaren. op het land zijn ze onderhevig aan regen en wind en worden ze vuil. De buitenkant kan rotten en er onsmakelijk uit zien maar de binnenkant blijft bruikbaar en ziet er, na verwijdering van de buitenste bladeren uit als een heel grote witte 'Chicon'.
Reeds één bewerking is voltooid. De volgende is in uitvoering. Er is onderaan een behoorlijke laag halfverteerde stalmest gelegd en nu ben ik bezig met de tuin zo goed als onkruidvrij te maken door overal waar jong onkruid staat, een heel dun laagje af te scheppen om het boven de mest te voeren. Ik ben begonnen met de paadjes.
Het duurt niet lang maar het is een hele bedoening. Elk jaar spoel ik met +/-1000 liter water de tomatengrond door om de zouten naar de ondergrond te elimineren. Uitvoeren is niet noodzakelijk, als je enkel tomaten teelt maar een kleine moeite en het vergemakkelijkt het bemesten. Als je eens niet uitvoert, volstaat het om rondom rond een berm te maken van +/- 25 cm en dan te spoelen. Dan moet je na het spoelen, wel mest inwerken .
boven: De serre is uitgevoerd. onder: De dompelpomp wordt aangebracht. boven: De waterbak staat nog vol potjes en bakjes die dienen geborgen te worden. onder: de bak is opgeruimd.
boven : Het zaagpaard en de plastiek golfplaat worden bijgehaald. onder: Het paard wordt open geklapt en verbonden met de bak door twee balkjes. onder: met golfplaat elementen wordt een goot geinstaleerd en de dompelpomp wordt in werk gesteld.
boven: Een twintigtal emmers water worden in de goot gegoten in een rap tempo zodat de put zich vult met +/- 20 cm water. onder: Als ik niet rap eerst een beetje vul dan spuit de dompelpomp het water op dezelfde plaats en is enkel die plaats doorgespoeld. Het water zakt zeer traag en de dompelpomp heeft anderhalf uur nodig om de bak ongeveer leeg te maken. Een uur nadat de dompelpomp haar werk beeindigd heeft is de put weer droog en kan ik invoeren.
Bloemen die bloeien, bloemen die verdwijnen uit de tuin. Bloemen waarvan de knollen uitgehaald werden en enkel het vermoeide loof achter blijft. Dan zijn er nog de luchten die zo nu en dan van wolken schoongeveegd zijn. Ik krijg er altijd koude rillingen van.
De spruitjes beginnen zich goed te vormen op de koolplanten. Toch is het beter te wachten om die te eten tot na de eerste nachtvorst. Het is een typische wintergroente die goed vorstbestendig is. Comsumeren vóór de vorst geeft een duidelijk fletse smaak.
Eindelijk kon ik deze morgen 16 oktober 2008 , in ons opgelapt en getapt oude cactusserretje, de late veldsalade zaaien. En nu maar hopen op wat zon, kiemkracht en groei. Het ongewenste groen neem ik er graag bij. Dan hebben de kippen ook wat. Ik zaaide een late zeer koudbestendige soort 'Groene van Cambrai' van het zaadhuis Vilmorin. De eerste voren worden gevuld met potgrond en aangeduwd en daarin worden de zaaivoortjes getrokken onder: Je kan zien dat ik behoorlijk dicht zaai omdat het om pure bladgroente gaat. Wordt de sla niet groot, dan heb ik toch de hoeveelheid.
De voortjes worden dichtgeharkt en aangedrukt met het smalle harkje
boven: Ik giet behoorlijk aan.beneden: De ramen worden teruggelegd en voor de zekerheid worden de koorden er over gespannen tegen eventuele polderrukwinden.
In augustus wordt er nog eens kervel gezaaid die hopelijk door de winter geraakt. Deze echte soepgroente kan je meermaals afsnijden en opnieuw laten groeien.
Een eerder natte september met relatief hoge temperaturen is ideaal om schitterende venkel te geven met een fijne, zachte smaak. Uit ondervinding weet ik dat droogte in september de venkel naar de bittere kant doet smaken of je zou elke dag moeten begieten hé. Het zou wel een deel van de oplossing zijn.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Deze kroppen verdragen dus lichte vorst en kunnen in de koelkast vrij lang bewaren..jpg)
op het land zijn ze onderhevig aan regen en wind en worden ze vuil. De buitenkant kan rotten en er onsmakelijk uit zien maar de binnenkant blijft bruikbaar en ziet er, na verwijdering van de buitenste bladeren uit als een heel grote witte 'Chicon'.
