Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
09-12-2008
tuin bedekt
Met een laatste inspanning is het mij gelukt om de tuinbedekking voorlopig te voltooien. Eens de prei en de veldsla allemaal weg is, moet er dan nog maar een klein deeltje meer afgewerkt worden. De koude bak zal niet meer geplaatst worden. Ik heb hem weggeschonken met glas en al. Nu staan de onderdelen te wachten tot ze weggehaald worden. Ik zal voortaan mijn vroege salade in de serre planten.
Langzaam tracht ik opnieuw op gang te komen. Valt wat tegen. Maar elke dag een kleinigheid en ik kom er ook. Hopelijk brijft de vorst nog een tijd wachten tot mijn tuin helemaal bedekt en mijn composthoop opgezet is.
boven: De eerste kruiwagen na mijn kwetsuur. onder: Wat ik de eerste dag kon bedekken. Hopelijk is het vandaag het dubbele.
Was de aardappelen en prik er enkele keren in met een vork. Plaats de aardappelen in de oven op 200°C gedurende ongeveer 45 minuten. Maak intussen de pastinaak schoon, snij in stukken en stoom gaar. Was de kervel en verwijder de blaadjes van de steeltjes. Hou enkele blaadjes kervel apart voor de garnering.
Pureer de gare pastinaak met de rest van de kervel. Breng de puree op smaak met de zure room en wat kruidenzout. Snij een kapje van de gare aardappelen, verwijder een weinig aardappelkruim en vul de aardappelen met de pastinaak-kervelpuree. Plaats nog 2 minuten in de oven onder de grill zodat de puree lichtjes kleurt. Garneer elke aardappel met een takje kervel
Uit paletten haal ik mijn loopplankjes om tussen de rijen van de combinatieteelt te leggen. Zo wordt mijn gewicht verdeeld over een zekere lengte. Als ik geen loopplankje gebruik druk ik de grond teveel aan en loop hem dicht.
boven: Drie plankjes zijn nodig voor één rij. Vooraleer ze op te bergen voor de winter moeten ze even in de regen staan om dan gereinigd te worden. onder: Ook bij het voeren van de mest gebruik ik de plankjes. Bij de groenten die in de tuin blijven, liggen plankjes boven de mest.
Vroeger kon je bijna overal aan paletten geraken. Ik kon het niet bijhouden. Het grote probleem was steevast het vervoer. Op de oude auto's kon je vlug en vlot een bagagerek plaatsen en weer verwijderen maar sedert op die moderne wagen geen gootje meer voorzien is moet je naar de garagist om verholpen te worden of handig zijn. Door ouder te worden begin je ook veel zaken kastig en moeilijk te vinden. Toen ik 23 jaar geleden hier kwam wonen was schuin tegenover de deur een afdeling van de suikerfabriek van Tienen gevestigd. Ze verwerkten er bietenzaden. Veel paletten kwamen er niet aan te pas. Er was soms veel stofhinder. Mijn buurman, die recht tegenover de fabriek, in een oud niet geïsoleerd huis woont, zei mij altijd dat hij op zijn zolder bieten kon zaaien in de laag stof die vanuit de fabriek op zijn zolder waaide. Wij hadden een geïsleerd nieuw huis en hadden daar geen last van. Sedert de productie naar Tienen werd over gebracht en de fabriek verkocht is, kregen we achtereenvolgens een palettenverwerker, die ons veel gratis brandhout bezorgde. Later kwam er een bedrijf voor herstel van scheepsmotoren en was het afgelopen met de paletten. Dit bedrijf breidde zo vlug uit dat ze een andere locatie zochten en verhuisden. Met de komst van een bedrijf voor sanitaire instalaties, kwamen de paletten terug. Gaandeweg verminderde dat omwille van besparingen allom. De leveranciers vroegen bijna al hun paletten terug. Nu wordt mij nog zo nu en dan, meestal een hoopje zeer verschillende paletten aangeboden. Heel uitzonderlijk is het een stapel allemaal gelijke. Als ze voor de poort staan op hun parking zijn die bestemd voor de eerste die ze wil weghalen. Ik ben er het dichts bij en ben dan ook een regelmatige kandidaat. Als ik er te veel heb of geen tijd, dan zie ik dat ze er geen dagen blijven staan. Er is heel wat werk aan als je ze los wilt maken voor de balkjes en de planken maar je kan er ook de kettingzaag in zetten voor stoofhout. Dit is specifiek winterwerk.
boven: Een stapel gelijke paletten die er reeds enkele maanden staan en die wachten op de winter voor ontmanteling. onder: Vers opgehaalde, waar zowel brandhout als loopplankjes voor mijn tuin, uit te halen valt.
Nu de blog een beetje stil ligt bij gebrek aan tuinactiviteiten, komt de natuur mij te hulp. Ik heb mijn winterprogramma nog niet klaar en heb dus nog geen vervangprogramma ter beschikking. Vorige winter behandelde ik de de teelt van verschillende groenten en dit jaar ga ik de culinaire toer op. Hoe worden al die groenten het best bereid ?. Dit is mijn uitgangspunt en zoek ik nu naarstig uit hoe het best uit te werken is. Ondertussen serveer ik een paar winterbeelden van mijn tuin die ik vanuit de huiswarmte kon fotograferen. Ik heb de indruk dat tegen morgenochtend opnieuw alles groen getint zal zijn.
Het zal nu nog wel een poosje duren vooraleer de koude bak is teruggeplaatst. Ik ben alvast een kijkje weest nemen. Het is de eerste dag dat ik opnieuw voorzichtjesweg op mijn linkerbeen kan steunen. Mijn wandelstok is meer dan nodig. Twee betonnen platen zijn ter plaatse en de vier andere liggen waar ik ze vrijdag overhaastig achterliet. De kruiwagen is binnen, te drogen geplaatst. Het eerste wat ik echter vaststelde is dat de laatste fase van de bladerval is ingezet.
bijdrage 6Ik sluit mijn aanbeveling van dit boek af met een fragment uit het voorwoord dat voor mij het nawoord is geworden en het sluitstuk.
fragment te vinden op p 9
De epidemie van chronische ziekten vetzucht, suikerziekte, hartaandoeningen en verschillende vormen van kanker die op het moderne voedingspatroon terug is te voeren, is in de Verenigde Staten misschien verder gevorderd, maar de Amerikaanse manier van eten verspreidt zich tegenwoordig over de hele wereld,met in zijn spoor het verwoestende complex van westerse ziekten.p 9
Koop dit boek en worstel je er door.Het is verhelderend en stelt echt tot nadenken en handelen.
Ik mis de tuin. Ik ga naar de tuin, op krukken. Binnen enkele dagen ga ik weer aan de slag, voorzichtjes weg. Ondertussen lees ik vakliteratuur en andere.
Het verhaal van hoe de meest fundamentele vragen wat we moeten eten ooit zo gecompliceerd zijn geworden zegt veel over de institutionele imperatieven van de voedingsmiddelenindustrie, de voedingswetenschap en ahum- de journalistiek, drie partijen die veel hebben te winnen bij de wijdverbreide verwarring rond de meest elementaire vraag waarvoor een omnivoor zich gesteld ziet. maar als mensen zonder professionele begeleiding bepalen wat ze eten iets wat ze al opmerkelijk succesvol doen sinds ze de bomen uit zijn geklommen is dat niet bepaald winstgevend als je een voedingsmiddelenbedrijf bent,zonder meer fnuikend voor je carrière als voedingsdeskundige bent,en gewoon saai als je redacteur of verslaggever bij een krant bent.(Of,nu we het toch over hebben, eter?)
En dus heeft er zich, als een enorme grijze wolk, een grote samenzwering van Wetenschappelijke complexiteit boven de allersimpelste vragen over voeding zeer ten voordele van alle betrokkenen. Afgezien misschien van de beoogde begunstigde van al die voedingsadviezen: wij,en onze gezondheid en ons geluk als eters.
Het belangrijkste dat we moeten beseffen aangaande hele campagne aangaande de hele campagneom voedingsadviezen te professionaliseren is dat het ons niet gezonder heeft gemaakt. Integendeel: hebben de meeste voedingsadviezen die we de afgelopen halve eeuw hebben gekregen (en in het bijzonder het advies om de vetten in onze voeding te vervangen door koolhydraten) ons in feite minder gezond en heel wat dikker gemaakt. p 14-15
Michael Braungart (Schwäbisch Gmünd, 1958) is een Duits chemicus die als referentie geldt op het gebied van recyclage en groene productietechnieken. In zijn jonge jaren was hij een fervent activist bij Greenpeace. Braungart is samen met William McDonough auteur van Cradle to cradle: Remaking the Way We Make Things (2002). Hij gaat ervan uit dat afval als voedsel moet worden gezien; gemaakt uit grondstof, gebruikt en verterend tot dezelfde grondstof (compost). Zo zullen gebruiksvoorwerpen volledig gerecycleerd kunnen worden.
Cradle tot Cradle
McDonough en Michael Braungart, waarin ze een nieuwe visie op duurzaam ontwerpen geven. Duurzame ontwikkeling is in 1987 door de commissie-Brundtland (in het Brundtland-rapport) gedefiniëerd als de ontwikkeling waarbij de huidige generatie in haar noden voorziet, zonder de mogelijkheden daartoe voor de volgende generatie te beperken. Het streven van de cradle to cradle (C2C) visie gaat verder; het voorzien in onze eigen noden en de toekomstige generaties van meer mogelijkheden voorzien. Probeer in plaats van minder slecht, goed te zijn.
Het boek is ook in het Nederlands vertaald onder de titel "Cradle to Cradle Afval = voedsel"
Vijf stappen Cradle to cradle onderscheidt vijf stappen op de weg naar eco-effectief productontwerp:
1. Gebruik geen stoffen meer waarvan vaststaat dat ze schadelijk zijn. Voorbeelden van zulke stoffen zijn PVC, cadmium, lood en kwik.
2. Probeer, in die gevallen waarin 100 procent zekerheid over de onschadelijkheid van een product of stof niet haalbaar is, in ieder geval zo zeker mogelijk te zijn. Kies dus voor hout met het FSC-keurmerk, ook al zegt dat keurmerk niet alles over de precieze omstandigheden op duurzaamheidsgebied in het bos waar dat hout vandaan komt.
3. Stel een positieve lijst op, met stoffen waarvan bewezen is dat ze onschadelijk en veilig in het gebruik zijn.
4. Gebruik alleen nog producten of stoffen van de positieve lijst.
Momenteel verandert de eetcultuur in Amerika meer dan één keer per generatie, wat historisch gezien iets ongekends, en duizelingwekkend is.
Welke krachten gaan er schuil achter de voortdurende verandering van het Amerikaanse voedingspatroon?
Eén van die krachten is een marketingmachine van tweeëndertig miljard dollar, die het per definitie van verandering moet hebben.
Een andere is de voortdurende wisselende basis van de voedingswetenschap, die, afhankelijk van hoe je er tegenaan kijkt, de grenzen van onze kennis van eten en gezondheid constant oprekt of gewoon heel vaak van gedachten verandert omdat het een gebrekkige wetenschap is, die veel minder weet dan zij graag wil toegeven. Wat de eetcultuur van mijn grootouders van de Amerikaanse tafel verbannen heeft, bestond voor een deel uit officiële wetenschappelijk opvattingen, die, beginnen in de jaren zestig, bepaalden dat dierlijk vet een dodelijke substantie was. En dan waren er ook nog de voedselfabrikanten, die maar weinig aan mijn grootmoeders kookkunst zouden verdienen, omdat ze zo veel op een koopje deed, tot en met het uitsmelten van haar eigen bakvet. (p.13)
Het tuinwerk zal wel enige dagen stilliggen, zoniet een week. Vrijdag namiddag kreeg ik één van de lage zijkanten van mijn verplaatsbare betonnen bak onverwacht tegen mijn linkerbeen. Er kwam wat naaihandwerk aan te pas na betaald vervoer met een zwaailicht bovenop. Ik was alleen thuis. Ik zal nog wel enkele dagen mij enkel kunnen verplaatsen al hinkelend of zeer aarzelend op mijn linkerbeen steunend. Het zag er heel erg uit maar het valt al met al nog mee. Er is nu veel tijd om te lezen en ook voor andere zittende of liggende bezigheden.
Niet alleen de moestuin, waar ik gemulcht heb met hoofdakelijk grasmaaisel, wordt gekalkt maar ook de vijver. Die wordt zelfd twee keer bestrooid met een niet te grote hoeveelheid zeewierkalk, één keer vóór de winter en één keer einde april begin mei, juist vóór de bloei van het water. Zo heb ik door de aanwezigheid van gepaste waterplanten en circulatie in het water, een heldere vijver. Op het einde van de herfst leg ik nu de circulatie stil en laat de vijver rusten tot in het voorjaar. Dan haal ik de pomp even boven om te reinigen met een harde waterstraal en plaats die terug. Er zijn moeilijkheden tussen de twee vijvers. Daar heb ik waterverlies. Ik zal een verbinding leggen uit één stuk met een plastiek buis. Als het zover is hoor je en zie je daar wel meer over.
boven: Als de grond vrij is wordt er behoorlijk gekalkt. onder: Na het kalken wordt de grond bedekt met een dichte laag half verteerde mest. De vijver krijgt veel minder kalk dan de grond. Hetgeen op de nog resterende bladeren van de waterlelies blijft liggen zal er wel af regenen.
Omdat er kleine zwarte grondslakjes in de wortelen komen heb ik ze vandaag gerooid en in de serre, in een grote emmer (kuip) onder de aarde gezet. Ik haalde ook nog een rij prei uit die ik op de compost verdreven heb.
boven: Nu de wortelen weg zijn zijn vakje 1,2 en 3 van de wisselteelt vrij om afgedekt te worden. onder: De kuip met wortelen in de serre.
boven: De rij prei naast de winterbloemkool heb ik weggenomen. onder: De prei is verdreven op de compost van de zeefruimte.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
pastinaak in aardappelpurree
Paksoi met courgette en sojascheuten
- snijselder 
