Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
31-03-2009
eerste salade
Ook dit jaar zal de traditie in ere worden gehouden, ttz dat wij de eerste salade van eigen teelt op tafel brengen. In het begin komt dat een beetje schadelijk in losse kropjes maar na een week, vooral bij weer zoals vandaag, vullen die zich vlug. Wat je wel hebt, is dat er geen verlies op is. Ik zal het niet moeten afremmen want onder de miniserre staat reeds de volgende snedete wachten. In volle grond, voorlopig onder de plastiekkoepel, staat reeds de volgende lichting en vandaag nog wordt de vierde lichting gezaaid. Zo volgt de ene op de andere, zonder onderbreking tot oktober.
Dit is werkelijk de drukste tijd van het jaar. De winterbezigheden zijn amper voorbij of de grote zaai is er reeds. Terwijl de eerst gezaaide spinazie bovenkomt . heb ik alle overblijvende tussenrijen in één keer ook gezaaid met spinazie. Ik gebruik mijn beproefde systeem. diepere voortjes worden gevuld met gezifte compost waarin het kleine zaaivoortje komt. In vak drie van de wisselteelt is de helft van het vak voor winterprei bestemd. In het voorste en verste deel komen er speciale salades die ik zelf voorzaai en dan uitplant. In de combinatieteelt is ook een rij sjalotjes voorzien. In de combinatierijen zaai ik geen wortelen meer maar wel een rij pastinaak. Tussen de twee rijen erwten is staan de radijs, een beetje te dik, goed zichtbaar boven. Als je goed kijkt zie je reeds een waas van de bovenkomende spinazie die bijzonder lang onderweg bleef wegens de koude en nattigheid. Wie nu geen tuinkriebels heeft, zal er geen meer krijgen. En met de lange zomeruur avonden kan je naar believen laat in de tuin werken.
verteerd zaadonkruid enz uitstrooien ove het gras.
Aan een uiteinde van de berm ligt een verteerhoop met in zaad gegaan onkruid plus lichtjes aangetaste groenten zoals prei met roest en ook koolstokken en ander materiaal dat er meerdere jaren over doet om te verteren. Het was nu 4 jaar geleden dat ik nog kon uitvoeren. Het was meer dan nodig. Het resultaat van het verteerproces wordt dus kruiwagen per kruiwagen open geworpen over onze grasvlakte. Het tijdstip is belangrijk. Het gebeurt best juist voor het volledig open springen van de lentegroei. Dit gebeurt altijd als de forsitia in volle bloei staat. Het nene jaar ligt dit tijdstip vroeger of later dan het andere. De onverteerde bovenlaag wordt aan de kant getrokken met de vierhaak. Met de stevige kapper wordt de hoop losgekapt en met de schop wordt de eerste kruiwagen geladen en weggevoerd naar het deel van de de tuin die het verst van de hoop verwijderd is. Daar het in kleine hoopjes uitgekieperd en met de omgekeerde hark zo egaal mogelijk verspreid. In de hoop bevinden zich veel niet veteerde elementen die gesorteerd worden en bij de bovenlaag belanden. Langzaam aan verminderd de hoop en na vijftien kruiwagens en enkele dagen later, is hij tot op de bodem leeg gehaald. Het enige wat er nu nog overblijft is om de onverteerde bovenlaag terug te brengen. Zo begint alles voor een nieuw verteerproces dat pas binnen enkele jaren voldoende resultaat zal leveren om opnieuw uitgevoerd te worden.
En ik blijf maar druk bezig. Het gaat erom de lichte werkjes, doorheen de zwaardere te weven. Zo kan je in drukke perioden, niettegenstaande een slechte rug, toch de hele dag bezig zijn zonder naar de ligzetel of de driezit te moeten om uit te rusten. Na een tijd moet je toch enkel rustdagen inlassen waar je zo nu en dan een paar prutswerkjes op je dagorde plaatst. Eerst spitten en dan,tussenin,een lichter werkje en vooral veel over en weer lopen, alles grondig bekijken, ook omdat dit mij ontspant. Het wortelland moet klaar gelegd worden om te kunnen opwarmen. Hier wordt geen mest ingewerkt en toch spit ik met de platte schop om een brede voor te hebben die ik dan met de spitvork kan omwoelen en loswerken. Dit is een vorm van diepgronden. De reden waarom ik het nu doe is o.a. omdat ik de laatste twee jaar bij het oogsten van de wortelen teveel 'sprietelingen' heb . Tussenin verplant ik de peterselie naar de kruidenhoek aan ons terras. Eens de eindvoor bereikt is vul ik die met de aarde van de beginvoor die ik in een kruiwagen bewaarde. Daarmee ligt de grond voor de wortelen klaar en kan hij wat opwarmen. De winterwortelen die ik vroeger in mei zaaide, moeten er nu in april in. Als dit werkje klaar is, la ik een rustpauze in met zelfgemaakte soep. De kruidenhoek moet eerst een beetje ontruimd worden vooraleer ik kan de peterselie kan planten. De hele kruidentuin moet veranderen omwille van de afsluiting die geplaats zal worden om de kinderen te beveiligen.Bijna alle kruiden veranderen van plaats. De vergeetmenietjes die zich daar rondomrond uitzaaiden plaats ik in bakken om op een vensterbank te plaatsen. Eens de grond ontruimd en klaar gelegd, haal ik samengestelde droge biomest in korrelvorm en die werk ik dan in het voortje waar de peterselie geplant en aangegoten wordt. Ondertussen zit de voormiddag er op. Nu is de peterselie heel praktisch binnen handbereik. Dit heb ik de vorige jaren ook gedaan maar dan meestal vóór de winter. Einde vorig jaar zat ik twee maand stil omwille van een beenkwetsuur en daarna was het telaat geworden. De achterstand is nu totaal weggewerkt. Nu kan ik stilaan de rest van de voorjaarsgroenten zaaien.
Tussen twee vlagen in heb ik eerst de kervel verplant omdat die hinderde voor de tweede rij erwten. Ook opnieuw, tussen de vlagen in maar in de zon, heb ik dan de erwten geplant. Je kan hieronder nog de koepels zien zonder hun plastieken golfplaat die er met de hevige wind was uitgewaaid . De koepels worden geplaatst boven de aangekochte ijskropsalade. In de voortjes, gevuld met jonge compost en in de putjes werp ik een beetje droge samengstelde droge mest in die begoten word om te kunnen oplossen. Als laatste bewerking plaats ik de koepels en druk die stevig in de grond zodat ze niet meer kunnen wegwaaien. Beide uiteinden zullen worden afgesloten zodat de ijskrop voldoende warmte krijgt en niet in de tocht komt te staan.
Hout zagen maakt veel lawaai maar is noodzakelijk om brandhout te bekomen voor de kachel. Er was maar een half uurtje werk meer aan maar na tien minuten moest ik reeds vlucht na vlug het machien te hebben afgedekt. Vooraleer naar binnen te gaan heb ik opnieuw genoten van de vluchtige, uitdeinende cirkels op het water. Na een kwartier kon ik reeds verder werken. Ik ben verder niet meer moeten wijken voor de regen. Het stapelen laat ik voor later op de week, gedurende de vlagen. Nu staat het houtkot onbetamelijk over hoop maar dat kan heel vlug veranderen. Van aan de stapel op het einde tot aan de deur ligt de weinige vrije ruimte volgegoten met klosjes hout. Een deel van de afsluiting voor de vijver staat hier ook, om droog te blijven zodat ik ze kan behandelen met een beschermmiddel.
Er stond maar één punt op het werkschema: het splijten en bergen van de klossen, gezaagd uit de spillen van de linde die één krans opgesnoeid werd. Zwaarder werk heb ik dit jaar nog niet gehad. Ik had de hele dag en doseren was aan de orde. De splijthamer is lastig te hanteren materiaal met schitterende resultaten. Het komt erop aan om de blokken op de juiste plaats te treffen met voldoende slagkracht.
De laatste twee kruiwagens waren lichte en wat zwaardere stukken die de spijthamer niet nodig hadden. Juist na de laatste kruiwagen begon het te regenen. De laatste van de vijf kruiwagens hout was amper binnen toen de regen reeds cirkels begon te schrijven op de vijvertjes. Zo is het mooie lentebegin even opgeschort voor hopelijk niet te lange tijd. De typische maartse buien komen er aan. Nu moet ik nog enkele spillen in klossen zagen en op hun beurt splijten. Dan is het zware werk van het einde van de winter achter de rug.
De voorbije week was er eente met veel werk en veel zon. Zacht weer en droog zet aan om in de tuin te werken maar ook om in de namiddag te genieten van de zon, in eigen tuin maar ook door fijne wandelingen in de natuur.
Dit is een project van velt nationaal, waarbij een veltlesgever aan 8 leden van een afdeling, les geeft op de verschillende lokaties en in de verschillende tuinen m.a.w.: 'siertuin tenhuize van'.
Het kan gaan om de aanleg van een nieuwe siertuin of een totale of gedeeltelijke verandering van een bestaande tuin.
De lessen moesten beginnen in februari maar door omstandigheden is het pas op 3 april dat we kunnen starten. Ik had een hele bloemenband leeg gemaakt en heb er nu een voorlopige beplanting geplaatst. In de Aldi zag ik een aanbod van knollen en stekken en ik bracht er voldoende mee om de border enigzins op te vullen. alleen de wortelstokken van de Mirabilis Jalapa laten een beetje te wensen over. De rest kan er behoorlijk door.
Zo koos ik het assortiment met: -Echinacea Purpurea
- Liatris Spicata
- kniphfia uvaria.
- Mirabilis Jalapa.
____________________________________________________ Dan ben ik ze in de border, gelegen langs de moestuin, beginnen planten maar dan zo, dat ze een beetje dichter op elkaar staan dan in theorie aanbevolen wordt.
boven: De border ligt klaar. Hier kan je duidelijk zien dat wij een knorrende stugge grond hebben, wat in de moestuin, door jaarlijks toedienen van compost, veel minder duidelijk zichtbaar is. onder: Het assortiment ligt in champignonbakjes, met de uitgeknipte afbeelding erbij.
boven: Het planten van de Echinacea Purpurea. onder: de aanplant van de kleine knollen Liatris Spicata. onder: De fotograaf is duidelijk aanwezig en neemt een foto van de aanplant van de Kniphofia Uvaria. Er wordt geplant in een putje dat gevuld wordt met gezifte compost er alles wordt ook aangegoten.
Een berg takken waar ik tegenop keek maar er wel een beginnen aan zag. Met de bussels, de berm ophogen en de rest van de takkelingen hakselen en tussen de kruisbessen voeren. Het weer speelt natuurlijk in mijn kaarten. Daarbij beschermt de berm mij tegen de gure of schrale noordwest- tot oostenwinden. Gisteren was het een aangename 17°C en eergisteren zelfs 19° in de zon. Nu nog enkel de dikkere spillen in klosjes zagen. Het hankselen ging zeer vlot omdat lindehout zacht is en het leek erop alsof de molen zoetgevooisd door de boter maalde.
Een hele hoop hout die zienderogen verminderde.
De klossen die moeten gespleten en niet moeten gespleten worden, appart stapelen volgens dikte.
Hakselen en wegvoeren.
Uiteindelijk is de berm met één krans opgehoogd, moet ik de zwaardere takken nog verzagen, de hakseling daarna open harken en de zwaardere klossen splijten terwijl ze nog groen zijn. Met zo'n weer schiet het werk vlug op.
Het hout van de linde moet opgeruimd worden. Eerst moest ik zien hoveel bussels er nodig zijn om berm met één krans te verhogen. Verleden jaar moest ik halfweg stoppen wegens gebrek aan tijd en persoonlijke energie. Dit jaar lukt het best aardig. Er zijn nu voldoende bussels zodat de rest van het hout gehakseld kan worden. Toen ik naar de achterkant van de berm ging sloeg mijn rechter voet om omdat het wegje veel te schuin lag. Vijf minuten met de stevige kapper en het probleem was van de baan. Voor de begroeiïng zal de natuur wel zorgen. Ik moet langs dat wegje voorbijkomen met alle bussels die er bovenop moeten geklasserd worden, de één naast de andere.
Eerst het wegje naar de achterkant van de berm wat effenen. Met het verhogen van de berm geraakte ik vorig jaar pas halfweg.
Een mevrouw stuurde ons volgend bericht: Vanwege rugproblemen wil ik de teeltbedden zo'n 15 tot 20 cm ophogen. Ik bedenk mij suf waarmee ik dat kan doen, maar ofwel is het materiaal loodzwaar -en dus voor mij niet te hanteren -, ofwel verrot het onder je handen weg, want behandeld hout is uit den boze. Kunt u mij hierin raad geven? Met vriendelijke groet,
Als langdurige ruglijder zalik jou eerst eens uitleggen hoe ik het zelf heb aangepakt al die jaren.
Verhoogde teeltbedden aanleggen deed ik niet. Het is hier poldergrond die bij het begin behoorlijk stug was maar na meer dan 20 jaar overvloedig toevoegen van compost, is die grond licht en vooral zeer vruchtbaar geworden.
Om de grond te bewerken, gebruik een woelvork of, als er goed verteerde mest moet ingewerkt worden, een platte schop. Natuurlijk is het nog comfortabeler als je een goede ziel of een kabouter vindt om het zwaarste werk in jouw tuin te klaren.
Om mijn grond licht te maken gebruik ik behoorlijk wat zelfdgemaakte compost Om hem te bewerken gebruik ik, als de grond onkruid vrij is en niets moet ingewerkt worden, tenzij compost, de ergonomische woelvork van Gecotec. Dient er verteerde mest ingespit te worden, dan gebruik ik een platte blinkende schop met lange steel. Moet ik wieden of planten dan kniel ik op mijn twee knieën met zachte knielappen aan.
boven: De woelvork en de blinkende platte schop met lange steel. onder: De zachte knielappen.
boven: Jonge compost die nu pas klaar is en waarvan ik de plaat waartegen hij steunde, juist heb verwijderd. onder: Op de voorgrond, de nieuwe composthoop en daarachter een bovenzicht op de jonge rijpe composthoop die later naar de zeefruimte zal gevoerd worden.
boven: De zeefruimte met naast de gezifte compost nog een deel ongezifte ligt van vorig jaar en die gebruikt wordt in voortjes waar moet geplant worden. onder: Nu de zaaiperiode er is wordt de gezifte compost gebruikt in de zaaigreppeltjes. Het belangrijkste, waar ik altijd rekening mee houd heb ik door ondervinding bekomen. Al mijn bezigheden heb ik ingedeeld van heel zwaar tot heel licht werk en hoe zwaarder, hoe korter ik er mee bezig ben. Een paar voorbeelden. Spitten, de composthoop keren, hou ik maximum 10min. aan en dan ga ik wandelen of liggen met een boek of een tutterwerkje bezig zijn zoals aardappelen halen en schillen of de kippen roven of licht snoeiwerk. Ik werk hoogstens een uur aan een stuk als ik me goed voel en rust dan minstens een half uur. Ben ik minder in forme dan beperkt ik mij tot een half uur bezig zijn en zeker een uur rusten. Rusten is bij mij liggen of wandelen.
Wil je er persoonlijk over schrijven en vragen stellen, dan kan dat via het mailadres dalae@pandora.be
Ik doe nog zelf, alle werk in mijn tuin, van zwaar tot licht. Maaaaaar als er een goede ziel of een kabouter een handje wil helpen , dan neem ik dat dankbaar aan.
Moest ik zelf teeltbedden willen verhogen, dan zou ik met kastanjehout werken. Het is op vele plaatsen in de handel te verkrijgen maar het beste is een speciaalzaak te bezoeken. Kastanjehout is niet behandeld, is streekeigen, is niet teer aan rotten maaaaar..... het is nogal prijzig.
Gisteren zaaide ik de eerste tussenrijen met spinazie en een rijtje radijzen. Ver legde ik de voren klaar voor verdere zaai van radijzen, het planten van salade onder koepel en de erwten in volle grond zonder bedekking. Voor vandaag is de grote opkuis gepland van het snoeihout dat van de linde afkwam.
De linde in de kippenren was helemaal uit balands naar de zuidkant. Hij hingt over de tuin en de serre van de buurman. Van de krimpende maan profiterend, is hij nu opgesnoeid naar boven toe. De bedekking van de kippenren moest eraf en opgeruimd worden en het dak van het kippenhok moest beschermd worden. Alles verliep naar wens maar ik blijf achter met een hoop extra werk. Vandaag is het echter een rustdag waar ik hoogstens wat spinazie en radijsjes wil zaaien.
boven: Dit is de fameuse spil die eraf moest boven en onder: Een deel van de kippenren was bedekt met watervaste platen op smalle balkjes. Alles moest eerst opgeruimd worden vooraleer de opsnoei kon beginnen. onder: Het zaagwerk is afgelopen en de boom met boomzlfs behandeld. onder: Splijtwerk genoeg en busels maken tot de berm één krans verhoogd is. De rest wordt in hakseling verwerkt. onder. De kippenren ligt nu volledig in de zon tot er blad komt aan de boom.
Half maart is het hier de tijd om uien te planten. Ik maak voortjes en vul die met jonge compost en plaats daar het plantgoed in. Ik plant altijd behoorlijk dicht bij mekaar. De vruchtbare poldergrond laat dat toe. Omdat de merels, vooral de sjalotjes, er durven uithalen voor wormpjesvangs dek ik af met een net.
Met het warmere weer dreigen de erwten in de serre te zullen fileren. Ze moesten dringend naar buiten op het wachtrek om af te harden. Aangezien er nog niet zoveel mals en fris groen in de tuin aanwezig is kon ik niet verderd dan ze een tijdje af te schermen met een net, tegen vogelwraat. Vooral de bosduiven (waarvan er hier zelfs een koppeltje reeds jaren broedt in de klimop op een kriekelaar, achter in de tuin.), zijn dol op vers gekiemde erwten.
Het moest reeds twee jaar geleden zijn gebeurd en nu is het er toch van gekomen. Zo'n drastische ingreep kon ik enkel toepassen bij krimpende maan als het sap naar de wortels trekt alsof de boom zich moet heropladen. Als je zo zou snoeien als gisteren bij ons bij wassende maan, dan bloed de boom dood. De wonden werden aanstonds ingesmeerd met boombalsem op één na die vergeten was. Deze morgen heb ik die vergetelheid ongedaan gemaakt. Een goede veltvriend kwam op bezoek. Hij kent er na jaren intense studie behoorlijk veel van en hij hielp mij. Alleen durfde ik er niet meer aan beginnen....knikkende knieën vanaf de 10de trede op de ladder. Er zullen zich dit jaar nog lange waterscheuten ontwikkelene die moeten verwijderd worden als de eindbotten zich vormen en voordat ze open springen. Ook dat moet gebeuren bij krimpende maan. deze boom, die een rappe en stevige groeier is mag voortaan enkel nog gesnoeid worden met zomersnoei.
Geef toe dat deze boom teveel takken heeft zodat er binnenin niet voldoende licht meer was. Er is zo ongeveer evenveel af gekomen als er nog op is blijven staan. Eén snijwonde was ik vergeten te balsemen. Mijn vriend Noël heeft de bovenste allemaal ingewreven met behulp van één van mijn schilderspenselen met een lange steel. boven: Het hout wordt netjes in bussels gebonden en dient dan om de berm, achteraan in de tuin, te verhogen. onderr: Toen deze morgen de zon reeds op was balsemde ik de vergeten snijwonde ook, met boombalsem. Je kan ook een deegje gebruiken van bakpoeder.
Gedurende de zomer hebben wij hier heel wat bakken en potten met bloemen in de tuin staan. De meeste worden vóór de winter binnen gehaald. Sommige bleven buiten staan. Dit is gekomen door de alsmaar zachtere winters die we de laatste jaren hebben beleefd. De planten bleven gewoon doorbloeien. Maar de aflopende winter was andere koek. Daardoor hebben sommige gebakken bakken en potten heel wat schade opgelopen. Er zijn er zelfs bij die onbruikbaar zijn geworden. De plastiekpotten zijn allemaal goed de winter doorgekomen. De inhoud van veel van die potten is verloren gegaan door de vorst. Op het terras gaf ik tot nutoe de voorkeur aan gebakken potten, omwille van het warmere uitzicht.
boven: Een bak die de winter ongeschonden doorkwam maar die heel recent andere inhoud kreeg. onder: de ronde pot bleef intact en de vierkanten liep lichte schade op en is nog bruikbaar. De inhoud van beide vervroor.
boven: Een gebak die verloren is. De inhoud bleef gezond en wel onder en boven: Op beide foto's zie je ongeschonden plastiek potten en op de onderste foto staat links een lege sierpot die helemaal afgeschilferd is. de brokken liggen er nog naast.
Als laatste voorbereiding voor zaaien en planten, plaatste ik de bakens voor de combinatieteelt. Er zijn dus drie soorten rijen. De A-rijen waar hoge of lang durende teelten komen (rode kleur), de B-rijen waar hoogstens 2 culturen per jaar komen (blauwe kleur) en de C-rijen waar drie of meer teelten kunnen komen(zwart). Dan heb ik nog de kweekruimte voor potten vrij gemaakt en ben ik er begonnen het wachtrek te plaatsen waar o.a. de erwten zullen afgehard worden eer ze in volle grond komen.
De bakens rood, blau en zwart. Kweekruimte vrij maken en het wachterk terugplaatsen.
De miniserre bevatte vier rijen veldsalade. Nu er twee rijen verbruikt zijn, heb ik de overblijvende overdekt met een plastiekkoepel. De miniserre kon een grondige wasbeurt met azijn goed gebruiken. Nu staat ze op een andere plaats. Ik heb salade plantjes gehaald om erin te planten.
Algenvorming op zowel de serre als de ramen van het schuifdak. Na het wasen werd alles in de zon gedroogd. Nu staat ze op vak drie, goed beveiligd tegen stige windstoten
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Wat je wel hebt, is dat er geen verlies op is. Ik zal het niet moeten afremmen want onder de miniserre staat reeds de volgende snedete wachten. 
In de combinatieteelt is ook een rij sjalotjes voorzien. In de combinatierijen zaai ik geen wortelen meer maar wel 
werkje en vooral veel over en weer lopen, alles grondig bekijken, ook omdat dit mij ontspant. Het wortelland moet klaar gelegd worden om te kunnen opwarmen. 
Eens de eindvoor bereikt is vul ik die met de aarde van de beginvoor die ik in een kruiwagen bewaarde. Daarmee ligt de grond voor de wortelen klaar en kan hij wat opwarmen. 
