Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
23-04-2009
terug aan de slag
De reis was schitterend. Het weer hier, sedert wij terug zijn, is schitterend. Ik ben niet in mijn werkzaamheden gevlogen maar gewoon erin getuimeld. Heel rustig ben ik terug aan de slag gegaan, eerder moeizaam. Het lijkt meer op zowat een beetje overal rommelen en niet vooruitkomen. Er wordt gegoten waar nodig is en wieden hoeft niet want eventjes schoffelen en al het ongewenste kruid verschroeid in de lentezon. De opruiming van de tuin gaat langzaam verder. Hier en daar snoei ik sommige vormen wat bij. Mijn materiaal leg ik steevast in de kruiwagen, anders moet ik na het beëindigen zeker de hele tuin rond om alles te verzamelen. De takkelingen die reeds meer dan een jaar aan de voet van de berm voor niemand in de weg lagen zijn eindelijk in bussels gebonden. De natuur kan opnieuw ook daar gecontroleerd zijn gang gaan. Het plaatsen van de schutting rond de vijver krijgt voorrang. Er zijn zoveel voorbereidende werkzaamheden waardoor het eigenlijke plaatsen veel vertraging oploopt. Ik werk rustig verder en wissel voortdurend af. Het gaat naar mijn goesting te langzaam vooruit. De poten van de originele paletten bestaan uit masieve blokken, die zeer taaie klanten zijn om te verwijderen. Soms heb ik twintig minuten en meer nodig om één blok eraf te krijgen. Ze zijn bevestigd met van die gedraaide nagels. wie die kent weet waarover ik het heb. Ondertussen is de kruidenhoed volledig op punt gesteld. De zeven tulpen die er in bloei staan geven meer effect van kleur dan dat alles vol zou staan met bloeiende tulpen. Tussenin breng ik zo af en toe een kruiwagen klare compost naar de zeefruimte. Van afwisseling gesproken. Met een koord kan ik de palen voor de afsluiting rond de twee vijvertjes, op één lijn plaatsen zodat het geen warboel wordt van palen en hekkens. Het moet estetisch zijn. De mirabilisknollen, die niet willen kiemen, heb ik er terug uitgehaald en zal ik nu in potten in de serre, onder controle, de kans geven, nog te kiemen. Ook zo tussenin maaide ik het gras en voorzag de kippen van het doodnodige groen. Maar van zodra ik in de buurt kom, zijn ze daar om steeds weer vers groen te krijgen. Meestal moeten ze onverrichter zake terug keren naar wat er reeds is.
De dag vòòr ik op reis ging kregen wij een paar mails met specifieke vragen. Hier volgt het bericht: ........ Wij gaan eerdaags naar Papoea Nigunea en wil daar graag een moestuin opzetten. Het zal ongetwijveld anders gaan als hier,dus mijn vraag is of u hier info over heeft of iemand die hier ervaring in heeft. Zelf verbleef ik 10 jaar in Congo, toen nog het Zaïre van president Mobutu. De blanken teelden er alle gewone zomergroenten van hier maar dan overdekt met een soort bladerdak dat het zonlicht filterde. Wij brachten meestal onze zaden mee uit België en sommigen deden daaruit ter plaatse zaden op. Het beste is ook te kijken naar de plaatselijke bevolking en in grote trekken, hun voorbeeld te volgen. Om compost te kunnen maken is het goed om zelf ook dieren te houden zoals geiten en het kleinvee van de bevolking ter plaatse. Je moet vindingrijk zijn en durven experimenteren. Het moet gewoon kunnen. ______________________________________________________
Een tweede mail: Ik heb ook 2 dozen van 40 planten bij Aldi gekocht (Echinacea purpurea, Liatris Spicata, Kniphofia Uvaria, Mirabilis Jalapa). Wat is er zo slecht aan de wortelstokken van de Mirabilis? Raad u mij aan de Mirabilis niet te planten? Bij mij zijn die gewoon niet gekiemd,(zie verder op de blog wat ik er mee deed) de andere staan meer en min boven... Ik ben nog niet met het planten begonnen. Ik wou alle planten (de twee dozen) in een stukje grond van 400cm op 375 cm (oostelijk gericht op de straatkant, zon tot 14 uur (van oost tot zuid) en een beetje meer (toch is er schaduw van bomen op de stoep). De aarde is al jaren bedekt met grind (klein). Blijkbaar is de grindlaag niet te dik en niet te diep en zal ik deze weghalen met en schep. De aarde is niet zwart. Moet de aarde verbeterd worden met compost of gewoon omgedraaid worden? De aarde is toch wat stug (na jaren dat ze niet bewerkt is) Het beste zou zijn, gezien de voorgeschiedenis om gewoon die grond te vervangen. Deze grond heeft min of meer een straatfunctie gehad en op straat plant je zo maar niet...dat is in tuintermen 'dode grond'. Zal het zonnig genoeg zijn voor dit soort planten? Zijn deze planten geschikt voor zo'n klein tuintje met zicht op straat? Tik op Google eens plant na plant in en zoek eens de plantafstand die gewenst wordt. Zijn ze wel decoratief, wat de evolutie betreft vóór het bloeien en na het bloeien? Wat zal het uitzicht in de lente en in de winter geven? ...enkel de mirabilis lijkt mij geschikt voor jullie voortuintje omdat die in halfschaduw ook kunnen bloeien. Het beste is te zoeken naar planten die ook schaduw verdragen. Zijn de Liatris Spicata, Kniphofia Uvaria meer geschikt voor grotere (achter) tuinen? De andere soorten vragen zon en meer ruimte, vooral door de hoogte van de planten. Natuurlijk hangt alles af van eigen smaak. Het moet een mooie indruk maken, vooral op mijn schoonvader , hij is bang voor veranderingen, hij is 84 jaar oud. Desnoods een jaartje uitstellen...maar vooral goed voorbereiden. Raad vragen in een tuincentrum lijkt mij de meest voor de hand liggende oplossing en zeker niet te vlug een aankoop doen. Eerst moet je alles goed afwegen. Wij bevinden ons in de rand van de stad Brussel. Dank u bijvoorbaat.
PS : aan de achterkant van ons huis hebben we ook een tuintje bekleed met kiezelstenen (met de tijd is de laag er wel dieper in de bodem begraven). Er zijn hoge muren en met de draaiende zon zijn de kanten van de muren niet heel lang blootgesteld aan de zon. (En één kant helemaal niet!). Voor deze ruimte zou ik uitkijken naar klimplanten die de muren kunnen bekleden, rekening houdend dat ze ook schaduw moeten aankunnen. Het ik natuurlijk zeer moeilijk om een concrete oplossing te geven als je maar een woordelijk beschrijving hebt. Zoek op het internet of in de bibliotheek. De bollen die aangekocht zijn kan je aan iemand geven als geschenk. Ik wens je veel succes. _______________________________________________________
De gewone vuilere lucht inademen en terug in het gewone ritme geraken is lastig. Gelukkig is de eerste dag een zondag en ik ben tevreden opnieuw in eigen bed te slapen. Ook in de tuin valt het mee. De mol heeft de rij waar pastinaak aan het kiemen is ernstig opgestoken. Voor de rest deed mijn buurman schitterend werk. Al die angstjes, om toch maar niet met vrouwtje mee op reis te moeten en lekker in eigen tuin te kunnen blijven, blijken achterachteraf pure drogredenen te zijn omdat ik met de jaren wat 'hok-vaster' geworden ben. Gelukkig is de drang om samen te zijn sterker dan deze om toch maar thuis te blijven. Het is altijd hetzelfde liedje...en ik geniet en deze keer des te meer. Het gezelschap was homogeen en ongelooflijk fijn. Ik zoek bij voorkeur jonge springers op die niet op hun tong zijn gevallen en tegen een stoot kunnen maar ook enkele oude krakers waren best te genieten, spijtig geraken die bij velt meer en meer in de meerderheid. Er staat mij een zeer drukke week op te wachten. En....het is verdraaid zwaar om opnieuw in het gewone ritme te komen. Er is in één week tijd kleur gekomen in de tuin. Enkele tulpen geven soms meer effect dan hele bedden. De kouerige ijssla wordt verlost van dat tunnelgedoen en de hele tuin ligt wit gespikkeld van de pruimenbloesems. De gele mosterd is, die juist vóór de reis is gezaaid staat boven en de mol is enkel te keer gegaan in de pastinaakrij. Mijn eerste werk was om die plat te trappen en dan afwachten of de groei niet zal stoppen. De salade in de miniserre is oogstklaar in een week tijd. De prei komt stilaan boven. en het gras is hoognodig gemaaid. Een mens zou op zulke momenten 10 handen en evenredige energie willen hebben maar je bent moe. Het enige wapen da je hebt is geduld hebben. Het neemt allemaal niet . zo'n vaart dat je er ingroeit. Toch zijn sommige borders zo dichtgegroeid dat ze op een wildernis gelijken. Aan de vijver is duidelijk te zien dat hij de nodige contrôle niet heeft gehad. Het is leuk om op een zondagmorgen blaadjes te vissen met je schepnetje. En je onmiddelijk aan het desolate ruige gebied van Dartmoor vol rust en souvenirs aan Cherlock Holmes. En zo smelt je verlangen om erin te vliegen, als sneeuw voor de zon. Ik ben naar de PC teruggekeerd om de foto's van de reis te selecteren op kwaliteit. Er zullen er niet zoveel overblijven. Het wordt tijd om een nieuw aparaat aan te schaffen en de tuin nog meer arbeidsarm te maken.
Dit is de eerste maaibeurt die genoeg maaisel opleverde om de erwten te mulchen. Je hoeft het niet dik te leggen. Beter is, later wat aan te vullen. De andere groenten zijn nog te klein en is het nog te vroeg om te mulchen. Peterselie, ook deze die zeer vroeg wordt geplant, is het best te beschermen met tuingaas tegen de wortel(peterselie)vlieg. Eens de planten goed geworteld en gestruikt zijn kan je ze zonder problemen vrij maken. De pruimelaars staan nu in volle bloei. Hopelijk zal de vriezeman dit jaar in zijn kot blijven want vorig jaar kon ik het pruimenaantal zonder problemen tellen, ook de krieken waren zeldzaam.
De schutting zal dus bestaan uit vaste delen en wegneembare. De kooi zal rond de vijvers enkel gesloten zijn als de kinderen hier zijn. Vandaag heb ik een eerste vaste deel geplaatst in de kruidenhoek. De koperen sculptuur, die in een storm drie jaren geleden beschadigd werd heb ik eindelijk hersteld en op zijn sokkel teruggeplaatst. Op de achtergrond zie je een deeltje van een onbewerkte pallet staan zoals die uit de fabriek toekomt. Hier en daar moet een te erg gespleten plankje vervangen worden. Het geheel wordt gewreven en ingesmeerd met teackolie. Het bijzondere van die paletten is, dat ze uit eik (derde of vierde keuze) zijn gemaakt. De geteerde steunpalen zijn in hard hout en wegen als lood.
Ik ben begonnen aan het maken van een zo estetisch mogelijke afsluiting rond de vijver. Eerst moeten er enkele planten verwijderd worden en die komen op een andere plaats in de tuin. Het boerenwormkruid wordt uitgehaald stuk bij stuk en meer achteraan in de tuin geplant, langs de draad van de kippenren. De afsluiting die je daar ziet is gewoon een lange pallet op zijn geheel die tegen de draad is geplaatst. Dit heb ik gedaan om een beetje de eentonigheid van een draadafsluiting te breken. Voor de flomis of fluweelplant en de schoenlappersplant moet ook nog een andere plaats gevonden worden. Het uitzicht verandert vlug. Eens de afsluiting er staat, zal ik advies vragen in de cursus 'Siertuin ten huize van' om er nieuwe planten te plaatsen. Als afwisseling voor het zwaardere verplantingswerk heb ik de steunpalen geteerd met een milieuvriendelijk materie. Die palen dienden eerst als voet van paletten voor zware vrachten. De voet van die palen zal lichtjes gebetoneerd worden. De schutting maak ik ondertussen in de garage en ze krijgt een beschermingslaag in teackolie. Het gaat om een eigen ontwerp zonder advies. Van moeder de vrouw kreeg ik de uitdrukkelijke aanmaning; 'Zorg ervoor dat het mooi is hé of je mag het terug afbreken!'. De uitvoering gebeurt volledig in recuperatiemateriaal. Enkel de bevestigingsvijzen zullen nieuw zijn.
Dat de regen deugd deed is het best te zien in de groententuin. De tweede dag na de regen zijn alle tussenrijen met spinazie zichtbaar geworden, alsook de hoofdrijen met gele mosterd, maar de grootste verandering is vooral zichtbaar op het einde van de moestuin waar ik vroegere spinazie wilde hebben. Bij toeval is dat gesitueerd in de erwtenkooi waar vijf rijtjes spinazie goed floreren. De ijssla staat nog onder tunnel. Een rijtje mosterd staat er als voorteelt voor bonen omdat mosterd aaltjes bestrijd of voorkomt, ook bevat de wortel, die ingewerkt zal worden, een spiciaalvoedende stof voor bonen. Een rijtje radijsjes was dringend aan uitdunnen toe. Hier noemen wij dat -op eentje zetten-. Gisteravond na het nieuws van zeven had ik er nog zin in en in minder dan tien minuten was de klus geklaard. Na nog eens tiental minuten waren de loopplankjes weg en het hele gedoe had een schoffelbeurt gekregen, ook heb ik in één ruzie door de erwten een beetje aangeaard.
Elk jaar terug plaats ik een soort open kooi boven de erwten en hang er aan de kant van de erwten dan een afsluitingsdraad aan de palen. Ik begin met zes palen,even diep, in de grond te kloppen. Bovenop de palen verbind ik deze twee per twee met elkaar in de breedte. De zijplanken komen als volgende bewerking aan de beurt zodat ik een aan elkaar houdend geheel Heb. Vervolgens is het de draad van 1m hoog die op 20cm van de grond wordt opgehangen en aangespannen op een eenvoudige manier. Eerst klop ik een nagel in een buitenste paal en hang de draad eraan op. Dan span ik de draad goed op en klop de nagel in de andere buitenpaal zodanig dat de draad gespannen blijft. Na de bovenkant span ik, op een gelijkaardige wijze de onderkant van de draad op. Als laatste bewerking zet ik ook de draad vast op de middenpalen. Omdat ik de vorige jaren steeds sukkelde met draadoverschot aan één kant, heb ik er dit jaar korte metten mee gemaakt en die ingekort zodat er aan weerszijden maar drie draadhokjes terug te plooien zijn rond de paal en die in te haken op de draad.
Op zaterdag 4 april 2009 is onze veltafdeling gestart met de lessenreeks 'siertuin ten huize van...' 8 tuinen zouden moeten ingeschreven zijn maar we zijn slechts aan 7 geraakt. Als je bij het lezen van dit bericht alsnog wilt aansluiten dat kan dat nog omdat er twee ingeschrevenen onverwacht toch op reis zijn gegaan en we de volgende keer een herhaling noodzakelijk vinden. De eerste samenkomst met de lesgeefster, Lieve van Praet, was bij marc, onze voorzitter. Het was een fijn wederzien met Lieve. Ze gaf een soort inleiding hoe ze dit niet graag ecologische tuin noemt maar een arbeidsarme tuin. Hoe het ook moge komen maar de meeste mensen zijn afgeschrikt door het woord ecologisch. Ze schakelen dat in hun geest blijkbaar gelijk met saai. Het tegendeel is maar al te waar. Marc schetse het ontstaan en de groei van zijn tuin. Het eerste dat van de deelnemers verwacht wordt is, het in plan brengen van de bestaande toestand van de tuin en dan, hoe je hem wilt aanleggen of veranderen. Marc wil enkel zijn tuin veranderen. Na twee uur binnen
zijn we het laatste uur buiten gaan kijken naar de werkelijkheid. Ik ken die tuin behoorlijk goed maar toch durf ik nog verloren lopen tussen zijn buxusperkjes en verschillende tuinkamers. Ik had Katrien opgehaald in carpooling en we waren langs de poort binnengekomen. Bij de rondgang trokken twee zaken speciaal mijn aandacht. Eerst viel het mij op hoe hij rond alle bomen een cirkelbedekking met strorijke mest had aangebracht. En dan vielen mij eigenaardige constructie op met bamboestokken alsof hij een kooi wilde maken. Dit vroeg om uitleg. De cirkels duiden erop dat daar een oude boom is gerooid. De kooien zijn er geplaatst omdat daar in de zomer Oostindische kers (kapucijntjes) langs groeien en vooral een heerlijk bloeiend effect veroorzaken. Elke tuin is anders en elke motivatie en uitwerking is persoonlijk maar het in plan brengen en de plantenkeuze kunnen best wat uitleg en begeleiding gebruiken. Het was aangenaam en leerrijk. De volgende samenkomst is op 25 april in mijn tuin. Misschien komt er een tweede tuin bij omdat er maar zes lessen zijn en zeven of acht tuinen.
Het is wel lente maar hier aan de kust zou het toch enkele graden warmer mogen zijn. De tuin snakt naar lenteregen. Omdat het zondag is deed ik enkel een toerke in de tuin. Mijn handen jeukten om verder te werken. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Op zondag werk ik enkel bij hoge noodzakelijkheid. Ik wil de zondag als complete rustdag behouden.
Zoals je kan zien, begint de 'fleur' er stilletjesaan opnieuw in te komen. En elke geval in het gras weer fris groen.
Een week nadat de verteerde materie werd uitgestrooid over onze gazon, heb ik gisteren, voor de eerste keer dit jaar, het gras gemaaid. Ik bestelde ook twee jonge kippen die nu schuchter en schuw hun domein verkennen. De eerste twee dagen bleven ze in eenhoekje van het hok zitten, heel dicht op elkaar. De oude kip bleef 's avonds bijzonder lang buiten. De overblijvende oudere kip is niet gesteld op hun komst. Bij de haan ligt dat toch heel anders. De eerste maaibeurt stelt niet zoveel voor. Er komt amper één bak maaisel van. Wat ik vooral beoog is, de plaatsen waar het gras veel te hoog staat, in vergelijking met het andere, te niveleren zodat het verwilderde uitzicht verdwiijnt. Het gras van die eerste beurt is volledig voor de kippen. Zo heb ik de nieuwkomers, voor het eerst groen zien pikken. De oude kip doet zo nu en dan een uitval alsof ze vreest, zelf niet meer voldoende voorraad te zullen hebben voor zichzelf. De haan laat haar matig begaan maar komt er tussen als ze te hardnekkig gaat aanvallen. Ik verkies het zwarte ras omdat ik daarmee betere legervaringen heb dan met de bruine. Onze kippen leggen zo goed als elke dag hun ei, uitgenomen in hartje winter. Dan durven ze al eens een dagje overslaan. Toch duurt deze periode steeds maar een paar weken.
De aprilzon vroeg mij om onze kleine tuinbank terug te plaatsen. Het plaatsen houdt niet zoveel in. Uit zijn bergplaats halen vraagt enig verplaatswerk want hij was overladen met rollen grondzeil en kartonnen dozen. De eerste die ervan genoot was de poes. Ik heb dan ook maar de terrastafel en de eerste stoelen buiten gehaald. Elk jaar is het wel even duwen en wringen, zeg maar foefelen, om de tafelpoten onder dat blad te krijgen. De vijzen passen niet meer zo perfect in de gaatjes en de vleugelmoertjes draaien niet meer echt soepel op de vijzen, zelfs met een beetje olie lukt het niet zonder tang. Op het gras krijg je geen krassen op het blad. De tafel ziet er op het eerste zicht splinternieuw uit. Toch gaat hij reeds 28 jaar mee. Het goed onderhouden speelt hier de hoofdrol. Elk jaar,voor de winter, vooraleer op de zolder geborgen te worden, wordt hij gewreven en herschilderd. Alleen de pootjes uit kunststof zijn één keer vervangen geweest.
Ook dit jaar zal de traditie in ere worden gehouden, ttz dat wij de eerste salade van eigen teelt op tafel brengen. In het begin komt dat een beetje schadelijk in losse kropjes maar na een week, vooral bij weer zoals vandaag, vullen die zich vlug. Wat je wel hebt, is dat er geen verlies op is. Ik zal het niet moeten afremmen want onder de miniserre staat reeds de volgende snedete wachten. In volle grond, voorlopig onder de plastiekkoepel, staat reeds de volgende lichting en vandaag nog wordt de vierde lichting gezaaid. Zo volgt de ene op de andere, zonder onderbreking tot oktober.
Dit is werkelijk de drukste tijd van het jaar. De winterbezigheden zijn amper voorbij of de grote zaai is er reeds. Terwijl de eerst gezaaide spinazie bovenkomt . heb ik alle overblijvende tussenrijen in één keer ook gezaaid met spinazie. Ik gebruik mijn beproefde systeem. diepere voortjes worden gevuld met gezifte compost waarin het kleine zaaivoortje komt. In vak drie van de wisselteelt is de helft van het vak voor winterprei bestemd. In het voorste en verste deel komen er speciale salades die ik zelf voorzaai en dan uitplant. In de combinatieteelt is ook een rij sjalotjes voorzien. In de combinatierijen zaai ik geen wortelen meer maar wel een rij pastinaak. Tussen de twee rijen erwten is staan de radijs, een beetje te dik, goed zichtbaar boven. Als je goed kijkt zie je reeds een waas van de bovenkomende spinazie die bijzonder lang onderweg bleef wegens de koude en nattigheid. Wie nu geen tuinkriebels heeft, zal er geen meer krijgen. En met de lange zomeruur avonden kan je naar believen laat in de tuin werken.
verteerd zaadonkruid enz uitstrooien ove het gras.
Aan een uiteinde van de berm ligt een verteerhoop met in zaad gegaan onkruid plus lichtjes aangetaste groenten zoals prei met roest en ook koolstokken en ander materiaal dat er meerdere jaren over doet om te verteren. Het was nu 4 jaar geleden dat ik nog kon uitvoeren. Het was meer dan nodig. Het resultaat van het verteerproces wordt dus kruiwagen per kruiwagen open geworpen over onze grasvlakte. Het tijdstip is belangrijk. Het gebeurt best juist voor het volledig open springen van de lentegroei. Dit gebeurt altijd als de forsitia in volle bloei staat. Het nene jaar ligt dit tijdstip vroeger of later dan het andere. De onverteerde bovenlaag wordt aan de kant getrokken met de vierhaak. Met de stevige kapper wordt de hoop losgekapt en met de schop wordt de eerste kruiwagen geladen en weggevoerd naar het deel van de de tuin die het verst van de hoop verwijderd is. Daar het in kleine hoopjes uitgekieperd en met de omgekeerde hark zo egaal mogelijk verspreid. In de hoop bevinden zich veel niet veteerde elementen die gesorteerd worden en bij de bovenlaag belanden. Langzaam aan verminderd de hoop en na vijftien kruiwagens en enkele dagen later, is hij tot op de bodem leeg gehaald. Het enige wat er nu nog overblijft is om de onverteerde bovenlaag terug te brengen. Zo begint alles voor een nieuw verteerproces dat pas binnen enkele jaren voldoende resultaat zal leveren om opnieuw uitgevoerd te worden.
En ik blijf maar druk bezig. Het gaat erom de lichte werkjes, doorheen de zwaardere te weven. Zo kan je in drukke perioden, niettegenstaande een slechte rug, toch de hele dag bezig zijn zonder naar de ligzetel of de driezit te moeten om uit te rusten. Na een tijd moet je toch enkel rustdagen inlassen waar je zo nu en dan een paar prutswerkjes op je dagorde plaatst. Eerst spitten en dan,tussenin,een lichter werkje en vooral veel over en weer lopen, alles grondig bekijken, ook omdat dit mij ontspant. Het wortelland moet klaar gelegd worden om te kunnen opwarmen. Hier wordt geen mest ingewerkt en toch spit ik met de platte schop om een brede voor te hebben die ik dan met de spitvork kan omwoelen en loswerken. Dit is een vorm van diepgronden. De reden waarom ik het nu doe is o.a. omdat ik de laatste twee jaar bij het oogsten van de wortelen teveel 'sprietelingen' heb . Tussenin verplant ik de peterselie naar de kruidenhoek aan ons terras. Eens de eindvoor bereikt is vul ik die met de aarde van de beginvoor die ik in een kruiwagen bewaarde. Daarmee ligt de grond voor de wortelen klaar en kan hij wat opwarmen. De winterwortelen die ik vroeger in mei zaaide, moeten er nu in april in. Als dit werkje klaar is, la ik een rustpauze in met zelfgemaakte soep. De kruidenhoek moet eerst een beetje ontruimd worden vooraleer ik kan de peterselie kan planten. De hele kruidentuin moet veranderen omwille van de afsluiting die geplaats zal worden om de kinderen te beveiligen.Bijna alle kruiden veranderen van plaats. De vergeetmenietjes die zich daar rondomrond uitzaaiden plaats ik in bakken om op een vensterbank te plaatsen. Eens de grond ontruimd en klaar gelegd, haal ik samengestelde droge biomest in korrelvorm en die werk ik dan in het voortje waar de peterselie geplant en aangegoten wordt. Ondertussen zit de voormiddag er op. Nu is de peterselie heel praktisch binnen handbereik. Dit heb ik de vorige jaren ook gedaan maar dan meestal vóór de winter. Einde vorig jaar zat ik twee maand stil omwille van een beenkwetsuur en daarna was het telaat geworden. De achterstand is nu totaal weggewerkt. Nu kan ik stilaan de rest van de voorjaarsgroenten zaaien.
Tussen twee vlagen in heb ik eerst de kervel verplant omdat die hinderde voor de tweede rij erwten. Ook opnieuw, tussen de vlagen in maar in de zon, heb ik dan de erwten geplant. Je kan hieronder nog de koepels zien zonder hun plastieken golfplaat die er met de hevige wind was uitgewaaid . De koepels worden geplaatst boven de aangekochte ijskropsalade. In de voortjes, gevuld met jonge compost en in de putjes werp ik een beetje droge samengstelde droge mest in die begoten word om te kunnen oplossen. Als laatste bewerking plaats ik de koepels en druk die stevig in de grond zodat ze niet meer kunnen wegwaaien. Beide uiteinden zullen worden afgesloten zodat de ijskrop voldoende warmte krijgt en niet in de tocht komt te staan.
Hout zagen maakt veel lawaai maar is noodzakelijk om brandhout te bekomen voor de kachel. Er was maar een half uurtje werk meer aan maar na tien minuten moest ik reeds vlucht na vlug het machien te hebben afgedekt. Vooraleer naar binnen te gaan heb ik opnieuw genoten van de vluchtige, uitdeinende cirkels op het water. Na een kwartier kon ik reeds verder werken. Ik ben verder niet meer moeten wijken voor de regen. Het stapelen laat ik voor later op de week, gedurende de vlagen. Nu staat het houtkot onbetamelijk over hoop maar dat kan heel vlug veranderen. Van aan de stapel op het einde tot aan de deur ligt de weinige vrije ruimte volgegoten met klosjes hout. Een deel van de afsluiting voor de vijver staat hier ook, om droog te blijven zodat ik ze kan behandelen met een beschermmiddel.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Met een koord kan ik de palen voor de afsluiting rond de twee vijvertjes, op één lijn plaatsen zodat het geen warboel wordt van palen en hekkens. Het moet estetisch zijn.
, hij is bang voor veranderingen, hij is 84 jaar oud. Desnoods een jaartje uitstellen...maar vooral goed voorbereiden.
gestruikt zijn kan je ze zonder problemen vrij maken. De pruimelaars staan 
nu in volle bloei. Hopelijk zal de vriezeman dit jaar in zijn kot blijven want vorig jaar kon ik het pruimenaantal zonder problemen tellen, ook de krieken waren zeldzaam. 
en op zijn sokkel teruggeplaatst. Op de achtergrond zie je een deeltje van een onbewerkte pallet staan zoals die uit de fabriek toekomt. 
Dit heb ik gedaan om een beetje de eentonigheid van een draadafsluiting te breken. Voor de flomis of fluweelplant en de schoenlappersplant moet ook nog een andere plaats gevonden worden. 
En dan vielen mij eigenaardige constructie op met bamboestokken alsof hij een kooi wilde maken. Dit vroeg om uitleg. De cirkels duiden erop dat daar een oude boom is gerooid. De kooien zijn er geplaatst omdat daar in de zomer Oostindische kers (kapucijntjes) langs groeien en vooral een heerlijk bloeiend effect veroorzaken. Elke tuin is anders en elke motivatie en uitwerking is persoonlijk maar het in plan brengen en de plantenkeuze kunnen best wat uitleg en begeleiding gebruiken.
Wat je wel hebt, is dat er geen verlies op is. Ik zal het niet moeten afremmen want onder de miniserre staat reeds de volgende snedete wachten. 
In de combinatieteelt is ook een rij sjalotjes voorzien. In de combinatierijen zaai ik geen wortelen meer maar wel 
werkje en vooral veel over en weer lopen, alles grondig bekijken, ook omdat dit mij ontspant. Het wortelland moet klaar gelegd worden om te kunnen opwarmen. 
Eens de eindvoor bereikt is vul ik die met de aarde van de beginvoor die ik in een kruiwagen bewaarde. Daarmee ligt de grond voor de wortelen klaar en kan hij wat opwarmen. 
