De hele zomer lang waren er heel weinig geschikte momenten om optimaal te mulchen wegens veel te droog. Nu is ook het ogenblik dat een niet goed gevolgde tuin het rapst onder het ongewenste groen verdwijnt. De tagetes dreigden over, de min of meer door wraatinsecten aangetaste winterbloemkolen, te groeien en daarom heb ik er even de tuinschaar in gezet. De grasmulch met reeds veel gedroogde bladeren erin stond ondertussen klaar. Zo kon ik, na de kolen te hebben nagezien op rupsen kon ik ertussen een laagje mulch strooien. Ook rond de rode bieten werd er gemulcht. De aankomende salade kreeg daarna zijn deel. Aan weerszijden van de planten wordt een rij loopplankjes voorzien. Daardoor kan ik de salade bereiken zonder de grond overmatig plat te lopen. Gelijk ook kunnen de broccoliplanten, onder gaas, nagekeken en gevolgd worden op oogstbare vruchten. Het jaar 2009 zal hier geboekt blijven als een goed groentenjaar.
De bonenpluk is er dan toch van gekomen maar een dagje later. Dit hier zijn echte snijbonen volgens het boekje. Of deze die ik hier plukte op de staken echte snijbonen zijn weet ik niet. Is een snijboon een soort of hoe zit dat in mekaar? Als je ze hier ziet liggen op onze tuintafel, lijken ze op het eeste gezicht meer op erwren dan op bonen.
In elk geval heeft moeder de vrouw ze kort en klein gesneden en boontjes met wortelen geseveerd. Tot nu toe kende ik enkel erwten wet worteltjes. Maar het smaakt allebei zeer lekker.
Op een morgen na een zeer winderige nacht kwam ik in de tuin en... ja, 2/3den lag langs de vlakte. Gelukkig waren de wortels niet losgerukt. Ik ging onmiddelijk aan de slag om de situatie letterlijk recht te trekken. Na een uur bekwam ik dit bevredigend resultaat. Twee zware palen, voledoende diep in de grond en goed aangedamd en heel wat binddraad en een paar krammen brachten de oplossing. De schade is al met al zeer gering geweest. Ik was gekomen om boontjes te plukken maar ik heb het nog een paar dagen uitgesteld. Als de familie aangroeit en er komt een nieuw kleinkind bij, heb je een tijdje te veel aan je hoofd. Het is wel leuk omdat alles fijn verliep en het een flinke kleindochter is. En wat de staakbonen betreft, zal mijn constructie er volgend jaar uitzien als de herstelling van nu.
2009 is hier bij ons een echt pruimenjaar. Het is zo erg dat er zelfs een relatief kleinere tak uitscheurde en ik die moest afzagen. Het resultaat van die ene tak was verbluffend. Dan moet de rest van de boom nog worden geplukt. bij de kleine gele pruimpjes is de overvloed bijna even groot.
Eindelijk is het zand meer dan geblust. Gisteren reed ik nog op de snelweg naar Kortrijk en ter hoogte van afrit Torhout kwam ik in een heuse zandwolk terecht. Ik zag nergens werken op de velden. De behoorlijke wind deed gewoon het stof van de velden opwaaien.
Vandaag is dat anders. Een meevallers is ook dat de grens van stof en regen juist op het einde van het verlof valt. En mensen, het is pruimentijd, heel lekkere pruimentijd. Wees maar voorzichtig met de hoeveelheid van die sappige vruchten die jouw gehemelte zullen strelen.
De stalmest is dit jaar licht door behoorlijk droog te zijn. De vertering is ook verder gevorderd dan andere jaren. 45 kruiwagens, naar mijn mogelijkheden gevuld, voerde ik naar binnen. De opkuis werd een klik erbij van iets meer dan een halve lading. Binnen de 24u was de klus geklaard, nog voor de zon opnieuw begon te branden kon ik voor de rest van de dag de riem eraf werpen en het was nodig.
Eens dit klinkje op de hoop gekipt was kon ik met water gaan spelen om alle vuile sporen te wissen. Nu is het wachten op de verlossende regen.
Maar...op een paar korte vlaagjes na die na een half uur reeds volledig waren opgedroogd zijn wij hier aan de kust op onze dorst naar water voor onze tuin, gewoon blijven zitten en gieten verder waar het hoogstnodig is. De Kervel begon te bloeien waardoor het te laat was om een voorraad in te vriezen en daarom werd die afgeknipt. Enkel één rij plankjes blijft liggen omdat ik elke zonnige dag, vroeg in de morgen de harten van de prei vol giet met fris regenwater. Ik had vooraf de meeste loopplankjes verwijderd om zoveel mogelijk vocht in de bodem te laten dringen maar helaas, het zand is zelfs maar amper geblust. De salade die geleden had onder de slakkenvraat heb ik aangevuld en de hele tuin een schoffelbeurt gegeven. Mijn moestuin is onkruidvrij, wat dit seizoen niet zo moeilijk is...maar de regen kwam enkel een knipoogje werpen naar die propere tuin. Het is toch iets.
Na het planten van paksoi heb ik nu een rij winterbloemkool en en een gemengde rij salade ingeplant. Zo is er nu voor het ogenblik nog één rij vrij en daar wil ik begin september winterui planten die dan in maart kan geoogst worden.
Het ritme van de zomer is, zoals de uitdrukking zegt, typisch Belgisch. Er is zeer veel afwisseling met zon en zo af en toe wat regen maar temperaturen die op en neer gaan tussen 20 en 30° en er in sommige delen van het land wel eens durven boven gaan. Hier dicht bij de kust is het milder met minder regen dan in het binnenland en dan ook wat meer zon. De tuin staat dan ook heel droog en bij het plaatsen van jonge plantjes komen er heel wat gieters water aan te pas. Voor het eerst heb ik in de tuin zichtbaar last van slakkenwraat. De boerenkool wordt op haar beurt belaagd maar dan door groene rupsjes. Zolang het hart van de plant niet is weg gevreten geef ik de plantjes een kans om te overleven. Iedere morgen wordt alles gecontroleerd en eventuele belagers plat gedrukt. Niettegenstaande dat het behoorlijk droog is, steekt het ongewenste groen vlug zijn kopje op en palmt in snel tempo een hele ruimte in. Hier kan de schoffel aan het werk en de zon doet de rest.
Je probeert om alles zo gelijkmatig te laten verlopen. Toch is het elk jaar totaal anders. Vorig jaar stond ik altijd met reserveplantjes omdat de grond niet vrij was. Dit jaar ligt de grond te wachten tot de plantjes klaar zijn om uitte planten. De struikboontjes zijn heel vlug weg. Het weer speelt een grote rol maar de voornaamste reden is dat ik van alles wat minder ga telen. Zo is het elk jaar een anders. Hier, waar wat ongewenst groen opkomt, naast de tagetes komen de winterbloemkolen en tussen de rode biet en de afgedekte broccoli plant ik een rijteje salade en hieronder zie je de rij waar de spitskool stond daar zal ik in een tussenrij nog voor de winhter ajuin planten. Het is lang geleden dat ik nog winterui plante. De beste soorten daarvoor zijn 'gele van Zwijndrecht en blanc de Vaugirard'. Mijn voorkeur gaat naar de laatste om louter estitische reden. Ik vind die gewoon mooier.
Plukken is meestal voor mij en moeder de vrouw maakt dan de confituur en samen genieten we van het resultaat. Deze keer had ik wat lang gewacht bi j de pluk zodat de meeste bessen een beetje te zacht waren geworden en zo was de hoeveelheid meer dan het dubbel van gewoonte, als ik om de drie dagen pluk. Mijn vrouw besloot dan ook om de bessen niet in de diepvries te plaatsen om de confituur te maken als de voorraad naar het einde loopt maar aanstonds te verwerken. Twaalf potjes, goed afgesloten met metalen deksel plus nog een half gevuld potje met plastiekdeksel, voor onmiddelijk verbruik, is het mooie resultaat. We beschikken stilaan over een goede voorraad voor het hele jaar plus toch (enkele?) weggevertjes ook.
Er is wat grond vrij gekomen en de najaarsgroenten staan klaar. Eerst heb ik de venkel geplant op de omgespitte grond van de ajuinen. Op twee rijen waar boontjes stonden en één rij waar de sjalotten rijpten krijgt nu het groenlof type suikertop een kans.
Leuk is het wel om vrouwtje lief regelmatig met het één of andere groente in primeur te kunnen verrassen. Na de eerste tomaten zijn het nu de eerste rijpe paprika's en dan nog twee soorten. Haar gezicht straalde erbij maar ook het mijne. De enige drie sjalotten waarvan het groen niet opgedroogd is breng ik rechtstreeks naar binnen. De rest wordt per tien opgehangen onder het afdak. De komkommers waren een tijdje stilgevallen maar die hebben zich nu herpakt. De courgettes vertonen reeds tekenen dat de oogst weldra zal stoppen. De vruchten vertonen eindereeksoneffenheden.
En het oogsten gaat maar verder. Van zodra het loof van de sjlot is afgestorven en opgedroogd worden ze in trossen gehangen onder ons afdak waar ze droog hangen maar ook goed in de tocht, zodat ze verder kunnen drogen. Met de tomaten is het een ander verhaal, een raar verhaal, vooral dit jaar. We zijn augustus en ik heb reeds twee rijpe tomaten kunnen plukken. Dat ze dit jaar bijzonder laat zijn heb ik nog voorgehad maar elk jaar verlaat het tijdstip van rood worden terwijl het planttijdstip minstens een halve maand vervroegd is. Het rare bestaat erin dat ze van onder tot boven op de struik volgroeid zijn maar dat er geen enkele haast heeft, niet vooraan de serre, niet middenin en ook niet achteraan. Die twee eerste plukte ik toen ze nog oranje uitsloegen en na drie dagen zijn ze klaar voor de consumptie. het kan niet anders dan bij de soort tomaten liggen. Vroeger waren ze altijd rijp, toch de eerste, rond 1 juli toen het groot verlof begon.
De drie eerste tijen van de struikboontjes zijn na vier plukbeurten verwijderd. Zo komt er plaats vrij voor boerenkool en voor venkel.
De opbrengst was buitengewoon goed.
Maar er stelt zich een klein probleempje bij de staakboontjes omdat rond 4 van de 9 staken struikboontjes staan. Ik weet op de verste verte niet wat er fout is gegaan. Die boontjes zijn vrij hoog voor struikboontjes maar extra laag voor staakbonen.
Ik had geen plantzaad meer van struikprincessen en enkel twee soorten staakbonen. Daar ben ik zeker van. Eén van de verpakkingen zal lage bonen hebben bevat onder da naam van staakbonen. Het kan niet anders want de 4 staan samen en de 5 vormen ook één blok. Ik wilde de twee planten om te zien welke de beste zijn, maar het mislukte omdat ik één van de verpakkingen wegwierp en de andere was een neutrale doos. Deze boontjes had ik gekregen van een vriend die de naam van de bonen niet kenden. Verstrooid ouder worden hé. Het gaat nog al eens arm in arm.
Het kwakkelt rustig verder. Zo af en toe krijgen we toch wel een deels zonnige dag maar heel zomers voelt het allemaal niet aan. Hier aan de kust zijn we er nog veel beter aan toe dan in het binnenland. Van de zon profiteer ik dan om eens systematisch de onkruidstalen die hier en daar door de mulch groeien te verwijderen en de prei aan te aarden. De eerste keer gebeurt dat door de voor waar de prei werd ingeplant te vullen met compost. De kervel is klaar om ingevroren te worden voor de wintersoepen. In twee keer een half uurke klaarde ik de klus en de tuin kan opnieuw wat regen aan. Het ongewenste kruid zal niet lang op zich laten wachten.
Ik heb ook veel geluk met mijn oude buurman die een zeer goede tuinder was en nog is maar dan in veel mindere mate. Hij bolt uit. Hij teelt nog deels op de oude manier, helemaaal vergroeid met de oude klassieke methode van de zak(scheikundige meststof)maar dan in veel mindere mate want elk jaar laat hij mij de laatste jaren een zak samengestelde biokorrelmest bij bestellen op de jaarlijkse lijst van velt-Jabbeke. Het besproeien van zijn prei liet hij reeds een tijd achterwege en is nu elke morgen dat we zon verwachten, met zijn sproeier op gang, gevuld met kraantjeswater en zijn prei staat er fier en wormloos bij. Nu teelt hij geen wortelen maar omdat zijn ogen slechter zijn geworden en hij ze niet meer kan op eentje pzetten. Hij teelde onder tuingaas. - Moest ik zo jong geweest zijn als jij, zegt hij meermaals, dan was ik ook bij velt en dan voeg ik er steeds aan toe, 'en je zou een goede velter zijn geweest, één van de beste'.
Peterselie die halfweg het seiszoen helemaal kppot gat op heel korte tijd. dit gebeurtdit jaar bij ons. Het enige wat ik kon aanvangen was direct nieuwe planten en goed ofschermen met tuingaas. Hopelijk wordt ze nog stevig genoeg om sterk door de winter te gaan.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Dit hier zijn echte snijbonen volgens het boekje. 
Of deze die ik hier plukte op de staken echte snijbonen zijn weet ik niet. Is een snijboon een soort of hoe zit dat in mekaar?
Vandaag is dat anders. Een meevallers is ook dat de grens van stof en regen juist op het einde van het verlof valt.
Dat ze dit jaar bijzonder laat zijn heb ik nog voorgehad maar elk jaar verlaat het tijdstip van rood worden terwijl het planttijdstip minstens een halve maand vervroegd is. 
Het rare bestaat erin dat ze van onder tot boven op de struik volgroeid zijn maar dat er geen enkele haast heeft, niet vooraan de serre, niet middenin en ook niet achteraan. Die twee eerste plukte ik toen ze nog oranje uitsloegen en na drie dagen zijn ze klaar voor de consumptie. het kan niet anders dan bij de soort tomaten liggen. Vroeger waren ze altijd rijp, toch de eerste, rond 1 juli toen het groot verlof begon. 
Ik had geen plantzaad meer van struikprincessen en enkel twee soorten staakbonen. Daar ben ik zeker van. Eén van de verpakkingen zal lage bonen hebben bevat onder da naam van staakbonen. Het kan niet anders want de 4 staan samen en de 5 vormen ook één blok. Ik wilde de twee planten om te zien welke de beste zijn, maar het mislukte omdat ik één van de verpakkingen wegwierp en de andere was een neutrale doos. Deze boontjes had ik gekregen van een vriend die de naam van de bonen niet kenden. Verstrooid ouder worden hé. Het gaat nog al eens arm in arm.
Hopelijk wordt ze nog stevig genoeg om sterk door de winter te gaan.
