Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
05-10-2009
Een zondags toertje in de tuin
Zal de beloofde regen voor vandaag er toch eindelijk komen? Nog vlug wat foto's nemen van de bloei en de groei die ik nu zie in onze tuin. De schoonheid zal verdwijnen en de regen zal welgekomen zijn maar veel te laat.
Omdat er dit jaar zoveel mirabelpruimen in de bovenvijver vielen, was ik verplicht om die volledig te kuisen. Eerst helemaal leeg pompen en uitscheppen. Dan alle keien er uit halen om ze nooit meet terug te plaatsen. Ook werden alle planten op de oever geplaatst. Het hervullen kon herbeginnen nadat de planten terug een plaatsje kregen. Om die grote kuis in de toekomst te vermijden kocht ik een net van 5 bij 6 meter en zwierde het over de vijver. Met de knip van de vijverplanten is de grote herfstknip begonnen die zal dienen om de nieuwe komposthoop van groenafval te voorzien. De vijver is heropgevuld met water uit een steenput. Die trek ik in een half uur leeg, laat hem een uurtje rusten en het pompen kan herbeginnen, opnieuw voor een half uur. Ik heb die handeling drie keer moeten overdoen vooraleer de vijver voldoende gevuld was.
De meteo beloofd langs alle kant regen op de langere termijn maar als puntje bij paaltje komt zwakken ze, op het laatste, moment de voorspelling af . Die voorspelling voor de dag die volgt, daar kan je voor meer dan 90% op vertrouwen. Ondertussen gaat de mooie droge zomer sleepvoetend heen en neemt de herfst zichtbaar over. De zomerbloei houdt lang stand maar eens de regen komt zal het mooie liedje uitgezongen zijn. De oostindische kers zal het uithouden tot aan de eerste vorstnacht. De cotoneaster verticalis, die een groenblijver is zal de hele winter lang proberen wat kleur te behouden. Om de tuin de winterbedekking te geven wacht ik tot na de eerste serieuze regenvlaag.
Elk jaar komen ze terug, de rode kleur van de wilde wingerd en de mauve van de anjers.
Daarna gaan we heel vlug naar een kale winter toe. En als je de natuur zijn gang laat gaan, hoort de gele kleur van het boerewormkruid niet thuis in de herfst. Die kleur bekom je alleen maar, als de planten tot de grond afknipt als de eerste bloei zijn glans begint te verliezen. Ik doe dat juist vóór een grasmaaibeurt zodat het gemalen kruid vermengt met het gras. Daardoor bekom ik een mulch die minder verzuring van de grond veroorzaakt. Hagenknipsels in de mulch hebben hetzelfde effect.
Ik was verrast toen mijn buurman toch alles doodsproeide aan de rand van zijn tuin. Aan mijn kant heeft hij enkel de paksoi een heel klein beetje geraakt. Ik sprak erover met hem en hij wees er mij op dat het niet meer proper te houden is sedert ik een rij pannen heb geplaats onderaan de afsluitingsdraad. Ik heb hem gelijk gegeven en beloofd ze zo vlug mogelijk weer weg te nemen. Ik wilde er onmiddelijk aan beginnen maar alles staat, door de droogte, als gebetonneerd in de grond. Het zal wachten zijn tot de groenten zijn geoogst. Ondertussen is het niet moeilijk om de tuin proper te houden. Het is inderdaad nooit zo slecht dat het voor niets of niemand deugt. De tuin lijdt onder de droogte.
Oogsten van een weelde aan groenten is de grootste vreugde van een amateurtuinder. Als je de foto bovenaan goed bekijkt zie je vier oogstbare groenten: Onder het gaas kan ik broccoli snijden, je ziet een deel van de paksoi, de salade en de rode bieten.
Er zijn ook nog de aubergines en de selder die oogstbaar zijn. En ik kon aan de verleiding niet weerstaan om een paksoi van dichtbij te bekijken. Om ze klaar te maken kan je stoven op verschillende manieren: - Het groen en de stelen samen stoven, - het groen en de stelen apart, - met of zonder witte saus.
De smaak van het blad is zacht (spinazie) en dat van de stelen ietwat bitter (witloof). Deze groente mag bij ons in de tuin gewoon nooit meer ontbreken. Ze heeft een korte levensduur. Niet zaaien vóór 15 juli en half september reeds volgroeid.
De winterui is geplant waar de spitskolen stonden. Volgens het algenschema van velt zou deze opvolging probleemloos moeten zijn. Eerst is een voor gemaakt die ik goed heb gegoten. Dan is ze gevuld met vochtige jonge compost. foto boven: De gevulde voor wordt plat gestreken en is klaar om er de uitjes in te planten.foto onder: Alles ligt klaar om te planten. Je ziet de uien, het maatstokje van 10cm en mijn knielappen. Ik zal de grond vochtig houden tot de natuur overneemt met hemelvocht of moet ik schrijven -hemels vocht-. De moestuinen snakken naar regen.
Bij ons in de tuin is het zeer droog. De kuststreek kreeg opmerkelijk minder regen dan het binnenland. De veldsalde kiemde onregelmatig en het ziften van compost wordt bemoeilijkt door harde knorren.
De hele zomer lang waren er heel weinig geschikte momenten om optimaal te mulchen wegens veel te droog. Nu is ook het ogenblik dat een niet goed gevolgde tuin het rapst onder het ongewenste groen verdwijnt. De tagetes dreigden over, de min of meer door wraatinsecten aangetaste winterbloemkolen, te groeien en daarom heb ik er even de tuinschaar in gezet. De grasmulch met reeds veel gedroogde bladeren erin stond ondertussen klaar. Zo kon ik, na de kolen te hebben nagezien op rupsen kon ik ertussen een laagje mulch strooien. Ook rond de rode bieten werd er gemulcht. De aankomende salade kreeg daarna zijn deel. Aan weerszijden van de planten wordt een rij loopplankjes voorzien. Daardoor kan ik de salade bereiken zonder de grond overmatig plat te lopen. Gelijk ook kunnen de broccoliplanten, onder gaas, nagekeken en gevolgd worden op oogstbare vruchten. Het jaar 2009 zal hier geboekt blijven als een goed groentenjaar.
De bonenpluk is er dan toch van gekomen maar een dagje later. Dit hier zijn echte snijbonen volgens het boekje. Of deze die ik hier plukte op de staken echte snijbonen zijn weet ik niet. Is een snijboon een soort of hoe zit dat in mekaar? Als je ze hier ziet liggen op onze tuintafel, lijken ze op het eeste gezicht meer op erwren dan op bonen.
In elk geval heeft moeder de vrouw ze kort en klein gesneden en boontjes met wortelen geseveerd. Tot nu toe kende ik enkel erwten wet worteltjes. Maar het smaakt allebei zeer lekker.
Op een morgen na een zeer winderige nacht kwam ik in de tuin en... ja, 2/3den lag langs de vlakte. Gelukkig waren de wortels niet losgerukt. Ik ging onmiddelijk aan de slag om de situatie letterlijk recht te trekken. Na een uur bekwam ik dit bevredigend resultaat. Twee zware palen, voledoende diep in de grond en goed aangedamd en heel wat binddraad en een paar krammen brachten de oplossing. De schade is al met al zeer gering geweest. Ik was gekomen om boontjes te plukken maar ik heb het nog een paar dagen uitgesteld. Als de familie aangroeit en er komt een nieuw kleinkind bij, heb je een tijdje te veel aan je hoofd. Het is wel leuk omdat alles fijn verliep en het een flinke kleindochter is. En wat de staakbonen betreft, zal mijn constructie er volgend jaar uitzien als de herstelling van nu.
2009 is hier bij ons een echt pruimenjaar. Het is zo erg dat er zelfs een relatief kleinere tak uitscheurde en ik die moest afzagen. Het resultaat van die ene tak was verbluffend. Dan moet de rest van de boom nog worden geplukt. bij de kleine gele pruimpjes is de overvloed bijna even groot.
Eindelijk is het zand meer dan geblust. Gisteren reed ik nog op de snelweg naar Kortrijk en ter hoogte van afrit Torhout kwam ik in een heuse zandwolk terecht. Ik zag nergens werken op de velden. De behoorlijke wind deed gewoon het stof van de velden opwaaien.
Vandaag is dat anders. Een meevallers is ook dat de grens van stof en regen juist op het einde van het verlof valt. En mensen, het is pruimentijd, heel lekkere pruimentijd. Wees maar voorzichtig met de hoeveelheid van die sappige vruchten die jouw gehemelte zullen strelen.
De stalmest is dit jaar licht door behoorlijk droog te zijn. De vertering is ook verder gevorderd dan andere jaren. 45 kruiwagens, naar mijn mogelijkheden gevuld, voerde ik naar binnen. De opkuis werd een klik erbij van iets meer dan een halve lading. Binnen de 24u was de klus geklaard, nog voor de zon opnieuw begon te branden kon ik voor de rest van de dag de riem eraf werpen en het was nodig.
Eens dit klinkje op de hoop gekipt was kon ik met water gaan spelen om alle vuile sporen te wissen. Nu is het wachten op de verlossende regen.
Maar...op een paar korte vlaagjes na die na een half uur reeds volledig waren opgedroogd zijn wij hier aan de kust op onze dorst naar water voor onze tuin, gewoon blijven zitten en gieten verder waar het hoogstnodig is. De Kervel begon te bloeien waardoor het te laat was om een voorraad in te vriezen en daarom werd die afgeknipt. Enkel één rij plankjes blijft liggen omdat ik elke zonnige dag, vroeg in de morgen de harten van de prei vol giet met fris regenwater. Ik had vooraf de meeste loopplankjes verwijderd om zoveel mogelijk vocht in de bodem te laten dringen maar helaas, het zand is zelfs maar amper geblust. De salade die geleden had onder de slakkenvraat heb ik aangevuld en de hele tuin een schoffelbeurt gegeven. Mijn moestuin is onkruidvrij, wat dit seizoen niet zo moeilijk is...maar de regen kwam enkel een knipoogje werpen naar die propere tuin. Het is toch iets.
Na het planten van paksoi heb ik nu een rij winterbloemkool en en een gemengde rij salade ingeplant. Zo is er nu voor het ogenblik nog één rij vrij en daar wil ik begin september winterui planten die dan in maart kan geoogst worden.
Het ritme van de zomer is, zoals de uitdrukking zegt, typisch Belgisch. Er is zeer veel afwisseling met zon en zo af en toe wat regen maar temperaturen die op en neer gaan tussen 20 en 30° en er in sommige delen van het land wel eens durven boven gaan. Hier dicht bij de kust is het milder met minder regen dan in het binnenland en dan ook wat meer zon. De tuin staat dan ook heel droog en bij het plaatsen van jonge plantjes komen er heel wat gieters water aan te pas. Voor het eerst heb ik in de tuin zichtbaar last van slakkenwraat. De boerenkool wordt op haar beurt belaagd maar dan door groene rupsjes. Zolang het hart van de plant niet is weg gevreten geef ik de plantjes een kans om te overleven. Iedere morgen wordt alles gecontroleerd en eventuele belagers plat gedrukt. Niettegenstaande dat het behoorlijk droog is, steekt het ongewenste groen vlug zijn kopje op en palmt in snel tempo een hele ruimte in. Hier kan de schoffel aan het werk en de zon doet de rest.
Je probeert om alles zo gelijkmatig te laten verlopen. Toch is het elk jaar totaal anders. Vorig jaar stond ik altijd met reserveplantjes omdat de grond niet vrij was. Dit jaar ligt de grond te wachten tot de plantjes klaar zijn om uitte planten. De struikboontjes zijn heel vlug weg. Het weer speelt een grote rol maar de voornaamste reden is dat ik van alles wat minder ga telen. Zo is het elk jaar een anders. Hier, waar wat ongewenst groen opkomt, naast de tagetes komen de winterbloemkolen en tussen de rode biet en de afgedekte broccoli plant ik een rijteje salade en hieronder zie je de rij waar de spitskool stond daar zal ik in een tussenrij nog voor de winhter ajuin planten. Het is lang geleden dat ik nog winterui plante. De beste soorten daarvoor zijn 'gele van Zwijndrecht en blanc de Vaugirard'. Mijn voorkeur gaat naar de laatste om louter estitische reden. Ik vind die gewoon mooier.
Plukken is meestal voor mij en moeder de vrouw maakt dan de confituur en samen genieten we van het resultaat. Deze keer had ik wat lang gewacht bi j de pluk zodat de meeste bessen een beetje te zacht waren geworden en zo was de hoeveelheid meer dan het dubbel van gewoonte, als ik om de drie dagen pluk. Mijn vrouw besloot dan ook om de bessen niet in de diepvries te plaatsen om de confituur te maken als de voorraad naar het einde loopt maar aanstonds te verwerken. Twaalf potjes, goed afgesloten met metalen deksel plus nog een half gevuld potje met plastiekdeksel, voor onmiddelijk verbruik, is het mooie resultaat. We beschikken stilaan over een goede voorraad voor het hele jaar plus toch (enkele?) weggevertjes ook.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
En ik kon aan de verleiding niet weerstaan om een paksoi van dichtbij te bekijken. 
Dit hier zijn echte snijbonen volgens het boekje. 
Of deze die ik hier plukte op de staken echte snijbonen zijn weet ik niet. Is een snijboon een soort of hoe zit dat in mekaar?
Vandaag is dat anders. Een meevallers is ook dat de grens van stof en regen juist op het einde van het verlof valt.
