Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
17-07-2010
latere groenten zaaien,verspenen
Tussen 1 en 15 juli zaai ik de latere groenten, vooral voor herftsoogst, die moeten dan ook verspeend worden.
In grotere of kleinere bakjes worden de verschillende soorten gezaaid.
Ruccola, een groente die zowel vroeg als laat regelmatig wordt gezaaid, omdat die heel vlug in zaad gaat. Deze wordt in trosjes geplant en cicorei en de andere bladgroenten als enkelingetjes verspeend.
Het bovenste groene bakje bevat de ruccola. Het onderste cicorei van Milaan en boerenkool.
Ik gebruik zoveel mogelijk biologische zaden maar met sommige soorten lukt het niet in mijn tuin en moet ik teruggrijpen naar de klassieke zaden.
Het groen gaat tegen de grond liggen en droogt dan in versnelt tempo op. Dat noemen wij 'afrijpen'.
Eén enkele rij maakt uitzondering op dat verschijnsel en staat nog recht en gezond groen. De uien zijn ook merkelijk groter dan de andere. Ik heb ergens gelezen dat, als je in één rij de soorten mengt, de uien langer groen kunnen blijven en zo dikkere knollen vormen.
Natuurlijk moest ik dat uit testen door om beurten een rode en een gele ui te planten. Is het toeval of is het regel....maar het resultaat is verbluffend, de uien gaan niet liggen, staan nog groen en het verschil in grootte is opmerkelijk. We zullen zien of het fenomeen zich volgend jaar wil herhalen.
De cassisbes, in de volksmond plamen of paters genaamd, leent zich uitstekend om op te leggen op alcohol. Ook voor confituur is het een hoogvlieger.
Eens de bessen helemaal zwart zijn, worden ze geplukt. Deze hier zijn nog niet oogstklaar.
Mijn vrouw plaatst er een deel op alcohol.
Het grootste deel wordt verwerkt tot confituur. Omdat er dit jaar eerder weinig bessen waren, in tegenstelling tot de jeneverbessen heeft ze een gemengde confituur gemaakt met cassis en rabarber. De smaak is perfect...je proeft geen rabarber, enkel cassis en zo komt ze toch aan de gewenste hoeveelheid lekkere confituur van cassis.
Ik heb haar reeds meerdere malen naar het recept gevraagd, telkens zonder resultaat. Vroeger nam ze een basisrecept dat ze uit een boek, of dat ze van haar ma, van een vriendin of van wie dan ook had gekregen en dan interpreteerde ze dat. Nu gaat ze op het internet, zoekt een recept en geeft er haar eigen draai aan. Vroeger durfde er nog al eens iets mis gaan of niet 100% lukken naar haar goesting en dan toch perfect eetbaar zijn. Tegenwoordig herinner ik mij niet meer wanneer het de laatste keer echt fout is gegaan. Mijn vrouw maakt nooit twee keer juist dezelfde confituur. Wat een luxe toch voor ons!
De weinige bessen die nu nog aan het rijpen zijn op de struiken zullen dienen als dessert, rechtstreeks op tafel.
Rode biet kan op verschillende manieren geserveerd en gegeten worden. Bij ons thuis eten we ze zowel rauw als gekookt.
De kunst bestaat erin om de min of meer aardesmaak die aanwezig kan zijn te elimineren of op zijn minst sterk te verminderen. Wij doen het gewoonlijk met toevoeging van appel.
- Rauw wordt de biet geschild en geraspt. Een appel wordt geraspt en er bij gemengd door goed te roeren. - gekookt en afgekoeld: Eerst wordt de biet gewassen en ongeschild gekookt. Ik kook een gepelde ui, middendoor gesneden mee die ook mee opgegeten kan worden of niet. Eens de biet gaar gekookt is, laat je die afkoelen en kan je de pel er zo afvrijven. In plakjes of blokjes gesneden mengen wij de bietjes in een salade. Soms worden ze in plakjes opgediend met een pittige vinaigrette naar eigen smaak. -Warm opdienen: Dit is heel eenvoudig...je maakt de rode biet klaar zoals je gewoonlijk rode kool klaar maakt.
Ik zaai reeds enkele jaren de de 'cylindra'. Die heeft een minimale aardesmaak en heeft het voordeel dat je daaruit kleine ronde plakjes kunt snijden (rondelletjes) wat aardig meegenomen is voor de presentatie en de bedeling.
- Inleggen in azijn is een delicate aangelegenheid en vergt lang zoeken vooraleer je de smaak van alle huisgenoten kunt bevredigen. Het best is die te kopen en zoeken naar het merk dat het dichts de algemene goedkeuring meedraagt.
Je kan ook op internet op zoek gaan naar recepten. Ik heb er eentje uitgepikt maar er zijn er veel meer hoor. Rode biet met mierikswortel
300 g gekookte rode biet
1 mierikswortel (vers of reeds geraspt uit een potje)
zout & peper
1 el suiker
1.Rasp de rode biet.
2.Vermeng met mierikswortel naar smaak, het mag vrij scherp smaken.
De tuin staat kurkdroog.Het enige wat ik nu moet doen is oogsten van vooral: gemengde salade en
courgettes.
De ui begint af te rijpen en kan dus gebruikt worden voor directe consumptie. De zomerprei is ook stilaan klaar voor een lekker zomersoepje. De groene selder kan gebruiktworden en er is nog wel meer.
Oogsten is dus nu mijn voornaamste bezigheid.Ook moet ik zo nu en dan eens de waterlans klaar leggen en hier en daar een plant redden van de verdroging. Het is de fijnste tijd van het jaar al is het nu wel VEEL TE DROOG natuurlijk.
Tuinieren is meestal vechten tegen het onvoorziene.
Als je het rijpende kleinfruit niet inkooit zal je niet veel of niet moeten plukken. Gevederde vrienden gaan er mee aan de haal. De frambozen zitten nu ook onder vogelnet
Die staan in de nabijheid van jeneverbessen en cassis.
De derde is de scheve kooi staat boven de stekelbessen.
Die stond er pas en ik moest reeds een vogel bevrijden een jonge merel.Die was proberen binnen te dringen op een plaats waar het net gewoon los op de grond lag.
Nu ligt dat deeltje vast met een paar stenen. De kleinste mogelijkheid buiten ze uit om bij onze lekkernijen te kunnen komen.
De courgettes en de komkommers beginnen vruchten te geven.
Eens ze in volle groei komen en ze over genoeg vocht beschikken kan je bijna elke dag één vrucht per plant oogsten. Daarom staat er bij iedere plant een pot in de grond.Het komt er dus op aan dat je bij droog weer regelmatig water geeft.
Ik laat de vrucht niet langer worden dan +/- 20cm. Laat je er per ongeluk één door groeien tot monstergrootte dan kan je die in de soep verwerken. Maar dan valt de opbrengst stil. Als je dat voor hebt zoek je het best of er zich op de plant, onder het bladerdek geen reus aan het ontwikkelen is. Sommige rassen hebben een heel dicht bladerdek.
Ik laat de vrucht niet langer worden dan +/- 20cm. Laat je er per ongeluk één door groeien tot monstergrootte dan kan je die in de soep verwerken. Maar dan valt de opbrengst stil. Als je dat voor hebt zoek je het best of er zich op de plant, onder het bladerdek geen reus aan het ontwikkelen is. Sommige rassen hebben een heel dicht bladerdek.
Ik laat de vrucht niet langer worden dan +/- 20cm. Laat je er per ongeluk één door groeien tot monstergrootte dan kan je die in de soep verwerken. Maar dan valt de opbrengst stil. Als je dat voor hebt zoek je het best of er zich op de plant, onder het bladerdek geen reus aan het ontwikkelen is. Sommige rassen hebben een heel dicht bladerdek. Wat ook gebeurt, is dat de bloem heel rap opdroogt van als de vrucht nog behoorlijk klein is. Ook dan, bij een niet normale vorm knip ik de vrucht er vlug uit.
Toen het gisterenavond donderde en regende wist ik dat het vandaag vroeg zou zijn als ik prei zou planten. De plantvoren waren de vorige dagen reeds gemaakt, ook in de vroeg morgen.
Het eerste wat ik rond zes u deed, terwijl het klaar genoeg was om te werken maar blijbaar aan de onderbelichte kant voor mijn apparaat die automatisch blitste, de voortjes zo diep mogelijk losmaken.
Daardoor stroomt het gegoten water niet naar het laagste punt maar dringt terplaatse door naar dieper.
Twee gieters per voortje van 4,5m lang, goot ik eerst. Dan meste ik stevig bij met organische korrelmest, want de prei is de tweede vrucht op deze rijen. Om de korrelmest te doen smelten goot ik nog één gieter per rij.
T erwijl het water inrekt haal ik de prei uit de grond met de spitvork.
Het ziet er naar uit dat de prei goed staat. Er staan relatief weinig planten maar ze zijn groot voor plantgoed.
Dit is nog een reden temeer om in het begin veel te gieten. De wortels, die door de groogte zeer lang zijn worden ingekort, evenals het te lange bladgroen. Zo'120 plantjes worden in apparte bakjes aangebracht. Zo voorkom je dat al de dikkere in één rij staan en de tweede rij met de overschot verder moet.
De gaatjes worden in de vochtige grond gemaakt met de spitvorm.
De plantjes worden elk tegen één kant van het gaatje geduwd, zodat het gaatje tot onderaan open blijft en ik het kan doen vollopen met water en slijk.
Elk jaar plaats ik twee serrekomkommers in mijn serre maar...
dit jaar is er één die niet echt meewil. Plots groeitt die niet meer door. Er komt geen kopscheut. Ik heb de frequentie van het water geven verdubbeld naar elke dag en na korte tijd zie ik een viertal geginnende okselscheuten. Ik zal de laatste naar boven laten gaan en de andere na twee bladeren inknippen...tenzij het maar een korte opflakkering is en de plant helemaal gaat verkwijnen. Dit is de twintig jaar reeds één keer gebeurd maar enkel malen reeds herstelde de plant zijn.
De tweede zit reeds boven het tweede plantenschap en zal zich normaal gezien in het dak van de serre uitbreiden. De eerste vrucht knip ik steeds weg wan die groeit zelden of nooit nooit door. Ofwel is de top veel smallet dan de rest, ofwel droogt die top heeml vlug op. Dat kan je bij courgettes ook hebben. De volgende vruchten zijn dan normaal. Bij zo'n warm weer als de vorige dagen geef ik de komkommers, evenals de courgetten elke dag water.
Hier, kort bij zee, is het rond zeven uur fel geginnen donderen en goed doorregen. Dondervlagen duren hier in de kuststreek hoogstens 15 minuten. Die trekken heel vlug in zee. Rond negen uur kwam er een tweede vlaag door met wat minder regen. Het is reeds afgekoeld tot 22° (heerlijk na zo'n pufdag) en ik hoop dat er nog wat meer regen komt.
Bij tomaten moet je regelmatig de okselscheuten verwijderen.
De laatste veertien dagen van juni ben ik altijd overvraagt. Dan krijg je toestanden zoals op de foto boven. De okselscheut rechts wedijvert met de stam van de tomaat. Het is niet meer mogelijk die scheut eruit te kraken, wat je bij heel jonge scheuten wel kan. Snijden is dan ook noodzakelijk. Dan moet de stam, die omwille van de bloementros schuin gaat groeien gerecht worden. Daarmee ben ik voortaan zeer voorzichtig want bijna elk jaar kraakte ik een top. Ik recht eerst de stam vooraleer ik knip. In geval van afkraken laat ik dan de scheut doorgroeien. Elk jaar zit ik eind juni met datzelfde probleem.
De ochtend nadat de panelen zijn opgehangen vlieg ik er reeds heel vroeg in. De foto boven toont hoe het er uitziet bij de start en de foto onder hoet het resultaat is.
Wat je bij geënte tomaten ook hebt is de mogelijkheid van zeer rap groeiende grondscheuten op de onderstam. Hier heb je een voorbeeld van zo'n waterscheut. Op sommige tomaten heb je zelfs meerdere scheuten.
ik heb vraagjes: -hoe vaak geef je in deze warme periode je tomaten water : elke dag? -welke groenten geef je water? ik dacht: tomaten, pompoenen en selder; de rest ( sla, broccoli, ajuin, aardappelen ) niet -is het beter 's morgens of 's avonds water te geven? ik dacht 's morgens... groetjes en bedankt op voorhand.
- Tomaten krijgen in de serre, bij zeer warm, warm of fris weer, om de twee dagen water in de pot aan hun voet.
- Bij zeer warm weer krijgen de courgettes en de pompoenen om de twee dagen water. Komkommer in de serre krijgt elke dag een dubbele portie water.
- Op onze vochthoudende poldergrondkrijgt selder nooit water.Dat kan heel anders liggen bij zandgrond. Een goed middel om ook daar het water geven overbodig te maken is mulchen na een stevige regenvlaag. Je kan ook s avonds de grond goed nat maken, dat s morgens herhalen en afdekken met een laag mulch.
- Bij normaal weer is het inderdaad altijd beter om s morgens te begieten. Bij heel warm weer maakt dat in feite niet veel uit en mag je ook s avonds begieten.
Als er bij de plant een pot of een omgekeerde fles zonder bodem staat kan je gerust op elk moment van de dag water geven. - Bij het planten van plantgoed in blokjes of potjes zal ik altijd, bij fris of heet weer, het plantputje vol gieten.
De grote vakantie is in zicht. Ik zal me opnieuw wat meer kunnen toeleggen op mijn moestuin.Het zal niet meer beperkt zijn tot zo nu en dan een tussendoortje van een kwartier. KiS t.t.z. Kleur in Stalhillegaat vandaag van start.Het is een kleinschalig project dat elk jaar plaats heeft is ons kleine polderdorp. Vroeger werkten enkel kunstenaars daaraan mee maar sedert vorig jaar ben ik alleen komen te staan na een jarenlange goede samenwerking met een groepje van zes. Gaande weg, door allerhande omstandigheden zijn we geslonken tot twee. Dan ben ik gaan aankloppen bij de cultuurrraad waar ik onmiddelijk gehoor vond. Nu ligt de nadruk op de schitterende en kleurrijke medewerking van onze plaatselijke dorpsschool.
Hieronder krijg je een voorproefje.
Op de twee uiteinden van onze hoofdstraat, telkens aan de expresweg naar de kust staat een eigen aankondiging naast de het oficiele uithangbord van 'Groot Jabbeke'.
Grote maar ook kleinere panelen op de muren brengen gedurende de zomermaanden kleur in ons dorpje.
Omdat ook Stalhille evolueert en er nieuwbouw komt waar vroeger muren beschikbaar waren voor ons project zijn we genoodzaakt geweest om houten wanden te plaatsen in de natuur op de rand van de dorpskern. Een twintigtal grote panelen plus een hondrtal kleine paneeltjes van de schooljeugd fleuren het geheel op en dit tot ongeveer half oktober.
Het voortbestaan van van 'KiS' danken we aan de stevige ondersteuning van het bestuur, de Cultuurraad en de technische dienst van de gemeente Jabbeke.
De twee stroken waar de erwten groeiden wordt klaar gemaakt voor een volgende teelt.
Bij mooi weer wordt vóór dag en dauw water gegoten over de jonge prei. Zo wordt het hart volgegoten zodat de preivlieg daat haar eitjes niet kan leggen. Als je dat bij iedere zonnige dag toepast dan dan is dat een zeer doeltreffend middel tegen de plaag.
Het is tijd dat de erwten uit het tuinbeeld verdwijnen.Bij de eindpluk wordt de hele plant verwijderd.
Die laatste pluk stelt nooit zoveel voor. zo hier en daar zie je er nog wel eentje hangen. Een groot deel zitverborgen en komt te voorschijn als doperwt.
Dan is plots de kooi leeg. Het verlezen duurt bij peulerwten over het algemeen even lang als het plukken.
Wat er overblijft is een hoopje leeg groen dat naar de composthoop wordt verwezen.
De hoeveelheid bij die laatste pluk is bijlange niet zo groot als bij het twee vorige keren plukken.
Eerst worden de peulen verlezen en dan volgen die erwten die enkel nog in aanmerking komen als doperwt.
En tenslotte komen de doperwten aan de beurt. Daar is de grootte van de erwtjes nogal verschillend. Toch hebben ze enorm gesmaakt omwille van de absolute versheid.
De peultjes komen een latere datum op het menu. De opbrengst lag eerder aan de lage kant omwille van de heel korte peulen. Er zijn 1/3 minder porties dan vorige jaren.
Alles staat op zijn plaats te groeien en te bloeien of is klaar om geoogst te worden. Nu kan ik voor de netheid van de tuin zorgen maar alles tussen alle andere bezigheden door.Ik noem dat verloren kwartiertjes benutten.
Dit hier is een klein paadje aan de achterkant van de serre dat stilaan aan het vervuilen is.
Een paar minuutjes kappen en de zon doet haar verschroeiend werk. Dan wordt de oostindische kers wat ingeperkt en geleid. Die moet in de hoogte en niet in de breedte uitgroeien. Omdat alles van vorig jaar klaar staat duurt dat alles samen ook maar een zevental minuutjes.
Alles samenharken en rond de courgettes deponeren duurt nog enkele minuutjes. Bij zonnig weer pak ik zo nu en dan een klein stukje aan. Zo verlies ik geen tijd en de tuin krijgt niet de kans om te vervuilen. Ook bij regenweer ga ik zo te werk maar dan duurt het een beetje langer en moet het frequenter aangepakt worden. Ook kan je het maar niet ergens deponeren tussen de groenten maar moet het naar de composthoop omdat er geen zaadkoppen tussen zitten. Alleen als je te lang wacht krijg je zaadvorming en moet het naar de gewone verteerhoop.
Morgen 23-06-10 start hier de 12de Kleur in Stalhille KiS.Dit is een jaarlijks kleinschalig project waar we grote en kleine geschilderde panelen in het dorp hangen.Die blijven dan hangen tot half oktober.
Daardoor heb ik de laatste week vóór de start weinig tijd om in de tuin te werken. Ik had mijn handen vol met het maken van twee nieuwe aankondigingspanelen die gelukkig buiten konden worden vernist .
De gladiolen hadden een wiedbeurt hard nodig.
De look stond zowiezo nog vuiler. Juist vóór het middageten had ik een kwartiertje vrij en dat leek juist van pas. Toenik de tweede en laatste emmer onkruid bij de kippen over de draad kieperde hoorde ik roepen...'komen eten'...
Normaal gezien zou ik hier nu moeten kunnen mulchen maar het aanhoudend eerder droge weer hier in de kuststreek zorgt ervoor dat ik dit jaar tot nu toe over veel te weinig mulch kan beschikken.
Zondag waren er de rozenfeesten in het Vrijbroekpark in Mechelen. Mijn vrouw en ik hebben mee genoten samen met honderden mensen. Geniet ook eventjes met ons mee.
Een eerste zicht op de tuin bij onze aankomst.
De verscheidenheid is groot.
De regen kan spelbreker zijn en sommige rozen, zoals deze hier, hebben er fel onder geleden.
Een monument van een roos.
Als een koningin in roze gewaad staat ook deze te pronken.
Ook hier laat de regen sporen na en het lijkt erop alsof ze hier een processie vewachten. In elk geval hebben er, dit weekend, veel voeten en voetjes over dit tapijt gewandeld.
Andere soorten moeten nog in volle bloei komen. Die wachten misschien op de volle zon.
Rozen op stam vind je verspreid hier en daar het park door.
Dit is natuurlijk maar een heel klein voorsmaakje dat ik jullie wil meegeven. Bij alle soorten is netjes de naam vermeld. Naast de rozentuin is er nog zoveel meer om van te genieten in wat de Mechelaars zelf de mooiste plaats van hun stad noemen...het Vrijbroekpark.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Het groen gaat tegen de grond liggen en droogt dan in versnelt tempo op. Dat noemen wij 'afrijpen'. 
Eens de bessen helemaal zwart zijn, worden ze geplukt. Deze hier zijn nog niet oogstklaar. 
Rode biet kan op verschillende manieren geserveerd en gegeten worden. Bij ons thuis eten we ze zowel rauw als gekookt.
de de 'cylindra'. Die heeft een minimale aardesmaak en heeft het voordeel dat je daaruit kleine ronde plakjes kunt snijden (rondelletjes) wat aardig meegenomen is voor de presentatie en de bedeling. 
en
De 
groene selder kan gebruiktworden en er is nog wel meer. 
De frambozen zitten nu ook onder vogelnet
T
dit jaar is er één die niet echt meewil. Plots groeitt die niet meer door. Er komt geen kopscheut. Ik heb de frequentie van het water geven verdubbeld naar elke dag en na korte tijd zie ik een viertal geginnende okselscheuten. Ik zal de laatste naar boven laten gaan en de andere na twee bladeren inknippen...tenzij het maar een korte opflakkering is en de plant helemaal gaat verkwijnen. Dit is de twintig jaar reeds één keer gebeurd maar enkel malen reeds herstelde de plant zijn. 
De tweede zit reeds boven het tweede plantenschap en zal zich normaal gezien in het dak van de serre uitbreiden. De eerste vrucht knip ik steeds weg wan die groeit zelden of nooit nooit door. Ofwel is de top veel smallet dan de rest, ofwel droogt die top heeml vlug op. Dat kan je bij courgettes ook hebben. De volgende vruchten zijn dan normaal. Bij zo'n warm weer als de vorige dagen geef ik de komkommers, evenals de courgetten elke dag water. 
De look stond zowiezo nog vuiler. Juist vóór het middageten had ik een kwartiertje vrij en dat leek juist van pas. Toenik de tweede en laatste emmer onkruid bij de kippen over de draad kieperde hoorde ik roepen...'komen eten'... 
Als een koningin in roze gewaad staat ook deze te pronken. 
