Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
06-09-2010
rustig aan???
Wat rustiger aan! Wat dacht je...zal het lukken met mijn temperament. Ik moet er het beste van maken. Zo lang als het gaat, gaat het.
+ Ondertussen krijgen de buitentomaten hun eerste klop. Lange tijd zeer nat en dan plots volle zon. De 'plaag' is dan een klassiek gegeven.
Vooral de minitomaatjes gaan vlug naar de vaantjes.
De staakbonen roepen luid om geplukt te worden.
De paprika's in de miniserre vragen ook om een oogstbeurt.
En een kwartier geleden kreeg ik een telefoontje...deze voormiddag brengen we de beloofde jaarlijkse kar mest.
Rustiger aan...wat dacht je? Mezelf opjagen zal zeker niet gebeuren...dat is reeds lang verleden tijd. Mest naar de tuin voeren gebeurt op mijn ritme: vijf kruiwagens voeren en een half uur rusten en dan opnieuw die portie herhalen en rusten enz..tot het einde.
Nu is het nog volop oogsten van fruit. Bij sommige fruitsoorten begint het sterk te minderen.
Zo gaat het stilaan naar het einde bij de doornloze braam na ongeveer twee maanden regelmatig plukken. De oogst was groot en de vruchten ook.
Op de vijgenboom moet je reeds goed zoeken om er hier en daar nog eentje te vinden. Ook hier was de oogst bijzonder goed al moest ik ze waken en de vogels vluggeraf zijn.
Op de pruimelaar 'Belle de Louvain', begint het feest nu pas. Deze soort pruimen geeft normaal gezien middelgrote vruchten. Dit jaar vallen ze nogal klein uit.
In de serre gaf de wildgroeiende pompoen zijn eerste vruchten.
Die zien er veel sierlijker uit dan dat ze zouden moeten smaken. Een pompoen heeft een uitgesproken pompoensmaak. Deze hier smaakt duidelijk naar courgette die natuurlijk van dezelfde familie is.
Boerenkool moet je regelmatig controleren op rupsen.We waren die enkele dagen mee met de veltreis en bij het thuiskomen kon ik er niet naast kijken.Kijk even met mij mee.
Onderaan links zie wat ik zag bij mijn thuiskomst.
Ik wachtte tot de volgende mogen en vond al vlug de schuldige. De knijpmethode is dan de oplossing. Ben je daar vies van, neem ee npaar handschoen. Kan je er niet tegen, knijp dan je ogen dicht op het moment dat je knijpt met je vingers of vraag het aan iemand anders.
De volgende dag had ik opnieuw prijs en nu zou het niet lang duren of de hele kool zou kaal gevreten zijn. Het eerste wat ik dan bekijk is of het hart van de kool er nog is. Indien ja, dan is er hoop dat de kool zich herstelt.
Eindelijk is er voldoende gras in de tuin.Ook beginnen er door de voorafgaande droogte veel bladeren te vallen.
Dit is een ideaal mengsel om mulch te bekomen. Ik strooide dit gul rond de rode biet en hoop zo gerust te zijn tot na de oogst.
Ook de paksoi kreeg zijn deel. September en oktober kunnen nog droog worden alhoewel vanaf nu wel geen tekort aan vocht zou mogen zijn in de bodem. Volgende week hoop ik de kervel en de venkel te kunnen behoeden voor te weelderig ongewenst groen.
De tuin is in augustus vlug te groen geworden op niet gewenste plaatsen.
Als ik dit stuk alaam boven haal dan is het om het ongewenste groen te keer te gaan.
Bij de rode bietjes is het op bepaalde plaatsen een echte explosie van groen.
Nadat ik er met de driehaak doorging ziet het er reeds toonbaarder uit maar niet voldoende.
Bij de paksoi is het reeds vijf na twaalf.
Na de passage van de driehaak in de twee richtingen is het een goed begin. Dit zal echter niet volstaan en zijn er verdere maatregelen nodig. Ik heb alvast reeds de grond losser gemaakt zodat de bodem opnieuw ademt.
De nieuwe De Brugse veltenier vond ik gisteren in mijn postbus. Zoals gewoonlijk las ik het blaadje in één trek uit. Mijn aandacht werd plots speciaal getroffen door een opschrift, heel duidelijk in grote letter VELT BRUGGEop het NET een kort artikeltje (zie onderaan) met de vermelding van het U.R.L www.velt.be/brugge wat voor mij het voornaamste is. Natuurlijk was het vlug ingetikt maar toen ik op enter drukte was het niet O.K.
Ik was wel degelijk op de site maar kreeg enkel het onderstaande bericht:
De website krijgt vandaag (en mogelijk morgen) een grote onderhoudsbeurt. Daarna echter, staat die weer volledig tot uwer beschikking. Dank voor uw begrip, Riet & Stef Ik ben verwonderd over mijn ongeduld om deze nieuwkomer in te kijken en uit te pluizen. De lof in de Brugse veltenier is alvast veelbelovend... Sins kort (dank zij ons bestuurslid Rita Neyt) beschikt Velt Brugge over een schitterende site op het net; www.velt.be/brugge. Je kunt ook reageren op alles en nog wat.
Mosselen klaarmaken vraagt om groenten.Dan gaat mijn vrouw of meestal ga ik die zelf halen in de tuin en hebben we ze zoheel vers op ons bord. Een ui die in ringen wordt gesneden komt uit eerder de geoogste voorraad genomen. Worteltjes, selder en prei zijn totaal vers.
De prei is nog niet op de maximale dikte maar telkens halen wij er nu nog de dikste stalen uit. Later wordt dan effenop geoogst.
Wanneer courgettes op het einde komen kan je dat zien aan drie factoren: - De vruchten vertragen in de groei, t.t.z. dat de vruchten veel trager na elkaar komen.
De vruchten worden pokdalig van uitzicht.
De kop van de plant wordt geel en het blad is vlekkerig.
Hier de kop van een nog volop producerende plant met gezonde vrucht.
Als je het internet afschuimt naar droomtuinen dan vind je zelden of nooit een moestuin. Het gaat over het algemeen over dure grote siertuinen. Het lijkt erop dat er niemand is die droomt van een gezellige groene plek, een beetje wild met hier en daar een fruitboom maar vooral met een verzorgde, goed opbrengende moestuin met heel lekkere groenten. Maar de moestuinen op het net worden nooit afgeschilderd als droomtuinen
Wij hebben onze droomtuin die ik verwezenlijk voor mijn vrouw Colette.
Ze heeft nooit moeite met de vraag waar vele huismoeders soms moeite mee hebben. 'Wat zullen we eten vandaag?' Nee ze hoeft maar in de tuin te gaan of uit de wintervoorraad te putten en ze gaat aan de slag voor telkens een heel fijne maaltijd. Fruit plukken we ook in overvloed en dit jaar uitzonderlijk veel van haar lievelingsvrucht, de vijg.
Er is ook voldoende plaats om de kleinkinderen te laten spelen en de vijver is beveiligd door een hek rondom rond. Heb jij als amateurtuinder, ook jouw droomtuin?
Het is rustig in de tuin. Er staat nu veel te rijpen. Vooral bij de tomaten is dat goed merkbaar door de sterke verandering van kleur. Toen het hier in het voorjaar plantenruil was lieten de verschillende deelnemers restje van plantjes achter.
coctail-tomaatjes
têtons de venus
ananas-tomaat
naam verloren gegaan
naam onleesbaar geworden
pyros En zo sta ik buiten met zes soorten waarvan enkel de coctail en de ananas behoorlijke trossen hebben. Nu kan natuurlijk de smaak nog bepalen of het werkelijk de moeite waard is om daaruit verder te telen. Ik was zelfs niet van plan om dit jaar tomaten buiten te kweken. Ongewild zit ik met een onverwacht experiment. De moeite om de plantenruil bij mij te laten plaats hebben is telkens ruimschoots beloond.
Deze laatste bijdrage heeft niets met tuinen te maken. Het is enerzijds een indrukwekkend monument dat we bezochten en anderzijds een kerkje. Op zaterdag begonnen we de dag met de fantastische ruïnes van een benedictijner abdij van Jumièges.Ik heb niets tegen ruïnes maar met een ruïne die gerestaureerd wordt tot ruïne kan ik niet best overweg. De grootsheid van de ruïnes komt voldoende tot uiting in de 2 fotos die ik hieronder weergeef. Ik nam er 29 waarvan 8 met personen.
Onze zondag begon met een toeristisch bezoek aan een schitterend gelegen kerkje, dat van Varengeville. Het kerkje was voor mij een echte beleving. Vanop het muurtje van het kerkhof, gaf Bert ons een overzicht van de komende dag met als eindpunt...terug in Vlaanderen. Eén van de troeven van het kerkje is een brandraam van George Braque.
Dan heb je nog in de rechter zijbeuk, het tabernakel van zijn hand. Zie foto hieronder hoe ik het nader bekeek.
Aan de linkerkant in een soort gang naar een zijkapel is er bijzonder sober brandraam. Ik was echt ontroeert door de eenvoud en de soberheid. Het leek meer op een watermerk in het glas dan op een brandraam. Toen sprak mij een man aan en zei dat hij de artist was die het ontwierp. Ik mocht een foto van hem nemen en wij wisselden een vriendschapshanddruk. Iemand die daar in de omgeving was nam die man voor een fopper, een stoefer of zo iets. Ik echter weet wat ik voelde toen ik die man in de ogen keek. Dit was voor mij het begenadigd topmoment van de reis. Toen ik Jean Renut natrok op het internet kreeg ik in het Nederlands, onderstaande korte samenvatting. Als ik op de Franse site ging is de foto dezelfde maar de tekst is heel wat uitgebreider.
We waren aan onze laatste dag gekomen en er stonden nog drie punten op het programma onder de noemer Varengeville.Eerst zouden we het kerkje aldaar bezoeken en daarna wandelen naar jardin du Bois des moutiers en in de namiddag de compleetste collectie hortensias bezoeken.
Over het kerkje en een ruïne die we de dag voordien bezochten, hebben jullie nog een bijdrage tegoed.
Naar 'Le jardin du Bois des Moutiers' moet je in het voorjaar komen. Dat weet ik omdat we het reeds bezochten rond begin juni. Dan was het park in volle bloei maar het werd voor ons 'la danse des parapluies' want het regende de hele dag pijpenstelen. Toen had ik meer oog voor de enorme veschedenheid in paraplus dan voor de tuinen zelf....en nu stond het huis centraal.
Omdat er rondleidingen gegeven werden in de heel bijzondere woning, kozen Colette en ik dus voor deze optie.
Heel mooi en speciaal aan de buitenkant. Omdat ons gevraagd werd van het interieur geen foto's te maken nam ik van daaruit 'een kijken op de tuinen'.
Nu werd het 'bezoek aan de woning met zicht op de tuinen'.
Zicht vanop het balkon.
Kijken in de tuinen vanuit een slaapkamer met een beslapen bed.
In 'Le bois du moutiers' kwamen we dus om de tuinen te bezoeken maar in feite bezochten we het huis en hadden we naderhand nog juist voldoende tijd om daarna af te dalen in het park tot we het uitzicht op de zee gevonden hadden.
Huis en tuinen 98 foto's waarvan 20 met personen
In de namiddag trokken we naar 'Shamrock' Dit is de bezieler maar.... zoals in de tuinen van 'Bellevue', zit hier ook... een dame in het totale verhaal verweven die de verborgen kracht van de verzameling is.
Ik koos slechts een paar prachtexemplaren om jullie te tonen.
Ik hou niet zoveel van verzamelingen maar Colette is verzot op al wat hortensia is. Thuis hebben we, bij gebrek aan plaats maar drie exemplaren die ik plant waar zij het wil. Voorlopig zoeken we nog aangepaste plaatsen.
de bezieler die het goed onder woorden kan brengen maar wil je de ziel van de tuinen zien klik dan dubbel op onderstaande link die wel in het Engels is. Wees niet bang als je die taal niet machtig bent; de foto's spreken voor zichzelf. http://www.frenchgardening.com/visitez.html?pid=3091525862145047
Vragen de onderstaande foto's naar woorden?
wat een sfeer! Dit was de tuin die in mij de diepste indruk heeft nagelaten! Welke tuin was het voor jou?
Om de selectie te maken had ik de keuze uit 32 foto's waaronder 4 waar personen op voorkomen.
In de derde tuin 'Clos du Coudray' in Frichemenil, kreeg ik de indruk dat het werk hen boven het hoofd groeit maar toch heb ik genoten en heb ik er veel sfeerbeelden kunnen nemen.
Er was nog vele aanwezige bloemenpracht voor de tijd van het jaar.
Intensieve kleuren en niet enkel in het geel.
Sfeerbeelden en deze oude dame heeft zelfs met onverwachte charme voor mij geposeerd met haar parasolletje In het oog springendeconstructies, hier de compostbak waarvan ik een 12 tal foto's nam van de nodige details die je bij mij kunt bekomen.
Ook gebruik van metaal bij de verhoogde bedden.
Deze bloem vond ik zo mooi dat ik ze wel moest fotograferen.
Een voorbeeld van een border met afwisselende aanplanting.
Dat leek mij een vergeten, een beetje verwaarloosde uithoek, met enkele verbannen cactussen.
Ik ben niet zo gebrand op grassen omdat nogal veel soorten gewapend schijnen te zijn met halmen die gelijken op evenzoveel fijne mesjes. Eerst wilde ik er niet heen gaan maar keerde op mijn stappen terug toen iemand me sprak over de uitzonderlijke pracht en dat moet ik wel beamen. Ik heb goed uitgekeken maar ben er toch uitgekomen met een bloedfonteintje op een arm.
Gisteren ben ik weinig in de tuin geweest. Het is een klassiek gegeven dat je na een reis, hoe kort die ook was, even terug op je plooi moet komen. Hoe ouder je wordt, hoe sterker je dat voelt.
Er stond wel veel op het programma maar....
het enige wat ik deed was de rijpe vijgen plukken voordat de vogels er mee aan de haal gaan en...
mirabellen oprapen die van de boom waren gewaaid.I n de late namiddag heb ik dan nog braambessen geplukt, samen met twee toevallige bezoekers. Voor de rest heb ik gerust en schikte ik wat fotos van de reis en mijn dag zat erop.
2. Jardin floral du chateau de Digeon gelegen te Morvillers Saint-Saturnin.
Door de kasteelvrouw werden we onthaald op een heerlijke broodmaaltijd met cider en rode wijn als drank en kleine koffie met een dessert om af te sluiten.
Dan was het de beurt aan de chatelainom ons passioneel rond te leiden en Bert....Je moet je geen zorgen maken hoor, het was een schitterende reis onder de hoede van de weergoden.
Inderdaad, de kasteelheer met de handen van een harde bezielde werker. Hij maakt zich wel zorgen voor de nabije toekomst want zijn hovenier en enige hulp gaat binnenkort met pensioen.
de hoeve gebouwen
Ja, we hadden de zon mee om dubbel te kunnen genieten, eerst van de gebouwen en even later van de tuin.
één van de oude werktuigen
een kar die er nog enkel staat te pronken als een vergane glorie
een zeer verzorgde tuin
een eigenzinnige moestuin
ja ...in feite een siermoestuin Toen ik hem vroeg of achter de combinaties van zijn teelten een motivatie stak gaf hij mij ongeveer als antwoord...alles moet hier vooral aangenaam zijn voor het oog. Hij houdt wel rekening met de vruchtwisseling. Wat mij vooral is bijgebleven is de begeesterde fierheid waarmee deze uitzonderlijke man over zijn bomen sprak en hoe hij een bepaald exemplaar had verplant en verzorgt.
Mijn selectie uit 80 foto's waarvan 14 met personen
Na de tuinreis van drie dagen wil ik enkele bijdragen daarover brengen in chronologische volgorde. Al naar gelang het aantal fotos die ik heb per tuin, zal ik één of twee tuinen per bijdrage onder mijn loep nemen. Deze reeks kan onderbroken worden door een bijdrage over de activiteiten in mijn tuin (doel van mijn blog). In principe breng ik één bijdrage per dag maar nu zal ik er wel even van afwijken. Wie van de deelnemers mijn totale fotoverzameling over deze reis even wil komen inkijken en een keuze maken, kan mij gewoon mailen naar dalae@pandora.been dan spreken we af. 'Altijd welkom'.
1 De tuin van Yves Gosse de Gorre die tuin-en landschapsarchitect is. Een eigenzinnige tuin vol symbolisme vooral verwijzend naar de oorlogen die door de jaren heen zijn streek geteisterd hebben.
Hier de eigenaar met half op de foto een denkende Bert (die dit allemaal, samen met zijn vrouw Sonia heel zorgvuldig en grondig heeft mogelijk gemaakt). Hoe een, in feite minder geslaagde foto die ik anders zou wissen of 'foto shoppen', wel heel symbolisch kan zijn hé!?
Kleursymbolisme
kleur en vormsymbolisme
indrukwekkend symbolisme
bloei op heesters
indrukwekkende vormsnoei
speciale vormscnoei
intieme hoekjes als even zovele schuilplaatsjes (keldertjes)
plantendak
En dit is het dan over de eerste tuin. Dit is een persoonlijke selectie uit een totaal van 80 foto's waarvan er 20 met personen. Deze tuin is gelegen in Séricourt, departement Pas-de-Calais.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Ondertussen krijgen de buitentomaten hun eerste klop. Lange tijd zeer nat en dan plots volle zon. De 'plaag' is dan een klassiek gegeven. 
Bij de kortere boon dacht ik dat er geen opbrengst zou zijn maar de vruchten staan in de binnenkant van een tamelijk compacte bladerenkrans. 
coctail-tomaatjes 
têtons de venus
ananas-tomaat 
naam verloren gegaan 
naam onleesbaar geworden
pyros 
Vanop het muurtje van het kerkhof, gaf Bert ons een overzicht van de komende dag met als eindpunt...terug in Vlaanderen. 
Eén van de troeven van het kerkje is een brandraam van George Braque. 
Ik was echt ontroeert door de eenvoud en de soberheid. Het leek meer op een watermerk in het glas dan op een brandraam. 
Toen ik Jean Renut natrok op het internet kreeg ik in het Nederlands, onderstaande korte samenvatting. Als ik op de Franse site ging is de foto dezelfde maar de tekst is heel wat uitgebreider. 
een dame in het totale verhaal verweven die de verborgen kracht van de verzameling is. 
was reeds drie maal geplukt en was nu aan oogsten toe. 
Hier de eigenaar met half op de foto een denkende Bert (die dit allemaal, samen met zijn vrouw Sonia heel zorgvuldig en grondig heeft mogelijk gemaakt). Hoe een, in feite minder geslaagde foto die ik anders zou wissen of 'foto shoppen', wel heel symbolisch kan zijn hé!? 
