Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
22-03-2011
houdbaarheid van kiemkracht bij groentenzaden
Nu we beginnen te zaaien is het goed om weten of we oude zaden nog kunnen vertrouwen en zaaien met goed resultaat.Daarom heb ik onderstaande tabel opgevraagd om mijn en jullie geheugen wat te steunen.
De bewaartijd van zaden: houdbaarheid van de kiemkracht.
1 jaar:
kervel
pastinaak
schorseneer
ajuin
2 jaar:
prei
peterselie
sla (niet alle )
3 jaar:
peulgewassen
4jaar:
tomaat
aubergines
paprika
wortelen
witloof
5 jaar en meer:
andijvie
selder
spinazie
koolgewassen
radijzen
komkommer
courgettes
rode biet
Zaai en stekgrond :1/3 goed verteerde kompost
2/3 grond ( molshopen)
scherp zand
Het eerste wat ik gisteren deed in de tuin was de erwtenkooi plaatsen.Ik ben beter in tuinieren dan in timmeren. Meer dan een uur ben ik bezig geweest.Gelukkig sloeg ik maar op mijn linker wijsvinger en kwam ik er van af met een schreeuw en een blauwe plek. Er zijn zo van die werkjes waar je een weinig hulp kan gebruiken maar die is dan niet voor handen. Dus trek je je plan met af en toe het onvermijdelijke gesukkel. De kooi staat scheef maar ze staat er.
De start voor het nieuwe seizoen is gegeven. Omdat het s nachts te koud is en over dag bijzonder zonnig wacht ik nog even met zaaien. Als ik zo zou zaaien dan moet ik elke dag gieten tot de natuur voor vocht zorgt.
Tussenin verricht ik dan kleine werkjes die geen naam hebben maar noodzakelijk zijn. Zo knipte ik het oude 'pyrusriet' wat bij en verwijderde het uit de bovenvijver.
De opkuis van het kluwen aan takken en Bruidsluier slierten is ten einde. Ter herinnering, hoe het was toen ik nog moest beginnen, de eerste twee foto's.
Zo zag het er dus uit direct na het knotten.
Eerlijk gezegd zag ik er eerst geen beginnen aan.
Nu ziet het er zo uit, gezien vanaf de geknotte kriekelaar.
Alle bussels zijn gestapeld op de berm en de slierten van de bruidsluier vormen onder de bussels een aparte laag. Met veel geduld heb ik het kluwen in verschillende stukken geknipt en op de berm gezwierd.
Zicht op de geknotte boom die toch geen vruchten meer droeg. Nu is hij enkel nog standaard voor lange planken. De tonnen om gier te maken zijn weer vrij toegankelijk. Deze foto is genomen tegen de zon op en geeft ook zicht op de kleine open bergruimte naast het kippenhok.
Toen ik gisteren tegen de middag, later dan verwacht, klaar was met de moeilijke opkuis, had ik behoefte aan rust.Een zeer lange middagdut wijzigde ietwat mijn plannen.
Het was in de late namiddag toen ik de plaats, in de wisselteelt, bepaalde waar de vooraf geteelde erwten, hun plaatsje kregen.
Ik stelde vast dat het in feite veel te mooi weer was om zo'n lange namiddagdut te houden...maar ja, nood....enz. De voorbereiding en het planten duurden ongeveer 40 minuten.
De regen van de dag en nacht voordien was goed doorgedrongen. Toch maakte ik een voortje dat ik goed heb begoten. Zo werden de erwten in het slijk geplant en weten de wortels direct waar ze het vocht dat ze nodig hebben kunnen vinden. Vooral nu er een verdere droge periode op komst blijkt te zijn.
Ik kon gisteren beginnen zaaien en planten.Het zou een goede keuze geweest zijn.
Eerst heb ik de klus met de munt in potten afgewerkt.
Daarna besloot ik om de opkuis eerst af te werken en pas daarna met de zaai te beginnen. Dat wordt iets voor zaterdag, hoop ik toch.
Het ging behoorlijk vlot. Al vlug was ik begonnen aan mijn laatste bundel daar.
Het stapeltje bussels telde op het einde 8 exemplaren.
De klossen waren in twee keer binnen in het houtkot.
Dan kuiste ik de achterkant van de berm helemaal op en klasseerde de daar liggende bussels in twee rijen.Ik raakte tot meer dan halfweg. De rest van de bussels moet er dan langs de voorkant op. Daar moet ik nog een laatste bussel maken en alles wat ik reeds naar boven stak ordelijk stapelen. Begin dan eens een uurtje vroeger om gedaan te krijgen. Dan wordt je uitgeregend en is de opkuis nu nog niet afgerond.
Voorbereiding om te zaaien en te planten. Ik had de bakens voor de combinatieteelt nog niet geplaatst en dit moest eerst gebeuren. Nu weet ik wat waar moet komen. De A rijen hebben dit jaar een bruine kleur, de B rijen een blauwe en de C rijen zijn rood gemerkt.
De kleuren heb ik vanaf dit jaar nog maar aan één kant aangebracht. Het gekleurde plaklint dat ik daarvoor gebruik wordt te duur. De doperwten uit zelf gewonnen zaad zijn mager en flauw. Ik heb ze naar het 'wachtrek' gebracht onder het net. Ze moeten afharden en steviger worden maar ik heb zo mijn bedenkingen. Voor de zekerheid plant ik nog een tweede lichting met nieuw zaad.
De peulerwten zijn reeds een weekje buiten en mogen onder het net vandaan. de duiven zullen ze reeds met rust laten. Hoop ik althans, toch weet je maar nooit. Die staan er heel wat sterker en flinker bij dan de doperwten.
Soms moet een mens moeilijke en wat omstreden beslissingen nemen.
Deze schuine appelboom is ziek en de vruchten rotten in de kortste keren. Daarbij neemt hij teveel licht weg van de serre. Had ik de ziekte moeten aanpakken en geen rekening houden met het licht in de serre? Rooien leek mij de pijnlijke maar beste oplossing. We planten wel een nieuwe boom op een betere plaats, als die in mijn relatief kleine tuin nog aanwezig is. De bramen die daar ook stonden en van mindere kwaliteit waren heb ik reeds verwijderd. Nu zullen we wat minder bessen kunnen weggeven. Tot nu toe was dat meer dan de helft.
Veel hout is er niet van gekomen.
En de put was ook niet zo diep. Nu plaats ik er de potten met de muntsoorten in, effen met de grond.
Vier ochtenden tussen 7 en 8u haalde ik houtsnippers. Een ochtendwandeling, telkens door de ruimte van onze polders. Dit was telkens het zicht aan de rechterkant.
De houtsnippers ben ik gaan halen, met toestemming van de eigenaar. Aan de linkerkant had ik telkens uitzicht op de geknotte wilgen en de weiden met op de achtergrond de bomenrij van de expresweg naar de kust.
In totaal haalde ik Gisterenochtend, was de laatste, de elfde, met de opkuis er gratis bij. Met deze snippers ben ik uitermate tevreden.Dit kwam letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen.
De kriekelaar moest geknot worden omdat hij de uitgroei van de linde hinderde maar ook omdat hij helemaal werd ingepalmd werd door een bruidsluier. De bloei van die bruidsluier was wel mooi maar je kon er bijna niets van zien omdat alles verdoken werd door de linde. Enkel de buren konden ervan genieten. Maar een kriekelaar wordt gekweekt voor de krieken en niet voor de bloemen van een bruidsluier voor de buren.
Deze beelden hoeven verder geen commentaar om te zien hoeveel extra werk ik me hierbij op de nek haal. De geknotte kriek zal weinig op niets teruggroeien maar enkel nog dienen als standaard om planken en staken tegen te plaatsen.
Er kwam een reactie op mijn snoei van de stekelbessen.
Beste
Zijn uw stekelbessen nu gesnoeid?Ik zie geen verschil tussen de 2 fotos met stekelbessen.Zou het kunnen dat u tweemaal dezelfde foto online plaatste?
En inderdaad, ik heb twee keer dezelfde foto geplaatst.Het is zo enorm druk en dan kunnen zulke kleine vergissingen gebeuren. Die foto had er niet moeten staan.Ik had nog niet eens de tijdom ze te snoeien.
Eerst moest de snoei van de rozelaar opgeruimd worden.
Wat intussen is gebeurd. Er kwamen zes dikke bussels van plus nog één van de 'viburnum' die in de rozelaar verweven zat.
De hele wirwar opkuisen nam twee dagen in beslag maar tussenin haalde ik reeds 6 kruiwagens houtsnippers. Ik deed het telkens vóór dag en dauw. De eerste dag 4 en de tweede maar 2. Er liggen er nog wel een paar.Iedere beurt is heen en terug, 1 km lang.Als beladen morgenwandeling kan dat tellen.
Zo heb ik reeds de frambozen kunnen mulchen.
Dan kwamen de aalbessen aan de beurt.
Ook de stekelbessen kregen hun lading maar zijn nog steeds niet gesnoeid. Dat komt wel. Als ik onder druk sta dan lever ik het meeste en meestal wel het beste werk af. Dan is bij mij de concentratie het grootst. Als er weinig werk is in de tuin dan gaat de goede aandacht naar andere prioriteiten. Dan moet ik extra oppassen om niet te hard van stapel te lopen en goed luisteren naar mijn lichaam. Goed afwisselen van zwaar- naar prutswerkjes, waar je goed in beweging bent maar weinig belast en zo nu en dan ook tussin wat platte rust. Val ik slaap, dan is het teken dat het nodig was en anders betekent het dat er nog voldoende reserve is.
Ik voelde mij goed en zou eens de verwilderde rozen aanpakken.Natuurlijk zullen we zeker een jaar bloei moeten missen.
Vooraleer ik met de snoei van de rozelaar begon plaatste ik de peulerwten vanuit de serre op het rek buiten om af te harden. Daar moeten ze aan de buitentemperatuur wennen. Omdat het om geliefd groen gaat bij de bosduifjes, scherm ik de erwten af met een net.
De doperwten die niet voor onze tuin bestemd zijn bracht ik over van de warmte binnenshuis naar de koude serre.
De composthoop kreeg vlug nog een laagje mest bij.
Daarna begon het zwaarste, de verwilderde klimrozelaar kortwieken tot op de hoogte van de afsluiting waar hij tegen groeit.
Het werd een grote wirwar warboel van jewelste en dit aan weerszijden van de 2m hoge afsluiting. Het werd tanden bijten gedurende de drie keer een half uur. De klus was geklaard tegen de middag. Na een lange middagdut ben ik met de opkuis begonnen. Het liep vlotter dan ik had gedacht. Op tijd en stond degelijk rusten kan zo'n deugd doen.
Ik begin er klaar in te zien.Mijn twintig punten briefje is reeds voor meer dan de helft doorstreept.
Na de opkuis tussen de bessen volgt de bemesting. De aalbessen kwamen het eerst aan de beurt.
Daarna werd tussen de frambozen een laagje ver verteerde mest gestrooid.
Nu de nachtvorst een tijde over is plantte ik tussenin salade in de miniserre die naar vak vijf van de wisselteelt is verplaatst.
Ondertussen heb ik van de snoei en de opkuis een nieuwe laag op de composthoop gelegd. De stengels van de pluimpapaver heb ik in stukken geknipt. Om goed te zijn moesten die door de hakselmachine maar ik vond het de moeite niet om die voor een tiental stengels uit zijn bergplaats te halen.
De potten met de muntsoorten stonden te hoog boven de grond waardoor de randen nogal beschadigd zijn door de vorst.
Die heb ik dan maar verwijderd en zal ze een andere bestemming geven. Het kruidenvak is nu heel lichtjes gespit en ligt klaar voor het voorjaar.
De ene kant van de vijver is opgekuist.
De boord met de frambozen is proper gemaakt.
Ook het perkje met de aalbessen is klaar om met een laagje stalmest bedekt te worden. Zo ben ik in een paar dagen flink opgeschoten en ben ik zo goed als klaar voor de vroege zaai en plantmomenten in volle grond.
Maar volgens de traditie moet de maand maart 12 zonnige dagen tellen.We kregen er dit jaar 2011, reeds 6 en we zijn slechts de 9de van de maand.Het kan nog. Ik ben op zoek gegaan naar weerspreuken voor maart en kwam terecht op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Maart#Triviawaar ik volgende weerspreuken aantrof:
Maart roert zijn staart.
Wil maart reeds donder, dan is sneeuw in mei geen wonder.
Maartse buien, die beduien, dat de lente aan komt kruien.
Donder in het groene hout, geeft een zomer nat en koud.
Nooit is maart zo zoet, of hij sneeuwt een volle hoed.
variant: Maart zo zoet, heeft nog wel eens een witte hoed.
Een droge maart is goud waard.
Natte maart, veel gras. Google afbeelding
Je kan op onderstaande links nog veel meer spreuken vinden. Het is enkel mijn bedoeling, even de weg te wijzen.
Na de snoeiles van zaterdag, bij mijn buurvrouw zou ik mijn kruisbessen aanpakken en snoeien.
Het is er nog niet van gekomen. Ik heb ze wel onkruidvrij kunnen maken.
Gisteren ben ik niet verder geraakt dan de vijver om er vast te stellen dat de gele krokussen dan toch weelderig in bloei zijn geraakt maar dat de oude stengels van het boerenwormkruid nog moeten worden opgeruimd. Ik heb me neergezet en een lijstje opgemaakt van al de kleine en grotere puntjes die ik nog moet aanpakken. Toe ik aan 20 items kwam, ben ik ermee gestopt en voelde me lichtjes duizelig worden. Was dat een vorm van paniek?Ik weet het niet maar ik herstelde me vlug en hoop er vandaag te kunnen aan beginnen. Gisteren werd ik onverwacht weggeroepen en kon niet verder werken.
Op 1-3-2011 kreeg ik, van iemand,op het bericht de moestuin ligt klaar volgende reactie: spitten en rugpijn
Om mijn rug voor de toekomst te sparen, spit ik eigenlijk alleen nog maar de delen waarin ik wortelgewassen ga zaaien (wortels, prei en schorseneer). De rest van de tuin spit ik met een grelinette. Op internet kan je hier wel het één en ander over terug vinden. Een ware uitkomst voor je rug en in de gewasgroei heb ik geen verschil opgemerkt. Nog een goede bijkomstigheid is dat op deze manier het bodemleven wordt gerespecteerd omdat de grond niet onderste boven wordt gehaald Ik ben het met jou volledig eens maar soms moet je keuzes makenen dan kan je ook een verkeerde keuze maken Dat is mij dan ook overkomen. De vakken 1 en 2 van de wisselteelt heb ik vrijgemaakt van de winterbedekking. Daar had ik zonder moeite in half zoveel tijd de woelvork kunnen gebruiken. Niet dat mijn spitten met de platte schop lastig is maar de grelinette heeft nul als rugbelasting.
Daar waar ik verteerde mest inwerk kies ik voor de platte schop. Bij gebruik de woelvork of grelinette haal je de grond niet onderste boven maar of er veel verschil is met het ondiep spitten valt nog te bekijken. De grond wordt toch ook serieus door mekaar geschud. dat is een kwestie van hoe je het bekijkt. Het voornaamste is dat je de grondlagen niet mengt.
Waar deze reactie mij vooral doet aan herinneren, is dat ik mij had voorgenomen de grelinette nog eens goed in de aandacht te plaatsen. Ik leg vooral de nadruk op de nulbelasting van de rug en op de snelheid waarmee je kan werken. In mijn geval, kan ik zonder moeite een half uur aan één stuk erme werken zonder signalen te krijgen uit mijn rug dat ik er best mee zou ophouden.
voor deze afbeeldingen: Google openen en 'grelinette' intikken.
Als ik foto 4 uitvergroot dan kom ik terecht in mijn eigen tuin van een paar jaar geleden. Daar zie ik mezelf in volle actie. Deze foto is genomen door mijn vriend Johan die lesgever is bij velt. Deze URL: http://www.cecotec.be/default.asp?LNG=6 brengt je op de site van de firma die de grelinette van de foto maakt.
Ga ook maar gerust eventjes een kijkje nemen op de site http://www.ecoflora.be/adres_NL.html of maak er een uitstapje van naar:
Zaterdag 5 maart vanaf 14h tot 17 h : SNOEIDEMONSTRATIE door André Houthoofd bij ons bestuurslid Kathy de Riddere, Cathilleweg 56 in Stalhille ( tussen kanaal Oostende Brugge en de kerk zie VELT pijlen ).
Onze lesgever heeft een jarenlange ervaring in het snoeien van kleinfruit alsook druiven, kiwis, vijgen en laagstamfruitbomen. Ook in de siertuin demonstreert en beantwoordt hij al jullie vragen over snoeiwijzen, ziekten, bestrijdingsmiddelen en zo meer.
Tijdens de pauze kan je genieten van koffie of thee met een eigen BIO-gebakje, aangeboden door het bestuur. Dit alles voor de prijs van 2,50 per VELT gezin en 4 per niet - VELT lid.
De veldsalade is dit jaar wel een maand later dan de vorige seizoenen.Moest ik het zelf gepland hebben dan zou het bijna niet zo goed geweest zijn als dat de natuur het nu voor mekaar heeft gekregen.
Zondag aten wij ons laatste groenlof.Juist op dat ogenblik is de veldsalade klaar voor onze tafel.
Nu bereiden wij regelmatig die andere fijne wintergroente die onder glas op een kier gekweekt is zodat er absoluut geen verlies op is. In feite eten we ze met wortel en al. Je moet wel een keertje meer spoelen. Tegen de tijd dat deze op is zal de eerste kropsalade in de serre ongeveer klaar zijn.
Eergisteren een dagje er tussenuit met een vechtende zon die toch even het pleit won.Gisteren was de zon er dan terug in haar volle glorie en juist daarop hebben we zolang gewacht. De frisse wind nemen we er graag bij. Hopelijk blijft een tijdje zo want we hebben er nood aan.De bekende weerspreuk indachtig: een droge maart en een natte april is naar iedere boer zijn wil. We zijn alvast, in maart goed van start gegaan. Een goede start is een halve overwinning.We zijn echter pas aan het begin van de maand hé. We zien wel hoe het uitdraait.
De tweede lichting saladeplantjes staat klaar in de serre om buiten in volle grond uitgeplant te worden maar dan beschermd door het verplaatsbare mini tuinserretje.
Eerst moest ik die miniserre een grondige wasbeurt geven met azijnwater.
Dat het nodig was kan je hier zien op deze foto van eind vorig seizoen. Het is een detail van een foto, dat ik heb uitvergroot.
Ook de ramen kregen een wasbeurt, al was dat niet zo echt nodig.
Dan heb ik het geheel op zijn plaats gebracht waar ik zo vlug mogelijk de salade zal planten. Eerst moet de grond een paar dagen opwarmen.
Daarom plaatste ik de ramen op het gelapte en getapte miniserretje die deze morgen wit zag van de rijm..
Na 10 keer ongeveer een kwartier spitten ligt de moestuin klaar voor de grote voorjaar zaai.
De kwartiertjes spitten liggen goed gespreid over de periode van één week. Het is een kwestie van de rug niet te forceren.
De kervel die midden in het rijen cultuurvak stond werd verplant met de nodige grond er aan in een kletsnatte voor naar de twee uiteinden van de stroken wisselteelt , op het einde van de tuin.
Er komt een periode met nachtvorst aan zodat nu alles door de vorst kan verkruimelen. Je ziet twee bakens staan. Het dubbele met de blauwe kleur duidt aan waar het begin van de combinatieteelt start met het nummer 1, want elk jaar schuift alles 25 cm door. Zo worden de hoofdrijen de tussenrijen en omgekeerd.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Nu ziet het er zo uit, gezien vanaf de geknotte kriekelaar. 
Ik had de bakens voor de combinatieteelt nog niet geplaatst en dit moest eerst gebeuren. Nu weet ik wat waar moet komen. De A rijen hebben dit jaar een bruine kleur, de B rijen een blauwe en de C rijen zijn rood gemerkt. 
In totaal haalde ik Gisterenochtend, was de laatste, de elfde, met de opkuis er gratis bij.
Eerst moest de snoei van de rozelaar opgeruimd worden. 
Na de opkuis tussen de bessen volgt de bemesting. De aalbessen kwamen het eerst aan de beurt. 
Op 
Als ik foto 4 uitvergroot dan kom ik terecht in mijn eigen tuin van een paar jaar geleden. Daar zie ik mezelf in volle actie. Deze foto is genomen door mijn vriend Johan die lesgever is bij velt. 
De tweede lichting saladeplantjes staat klaar in de serre om buiten in volle grond uitgeplant te worden maar dan beschermd door het verplaatsbare mini tuinserretje. 
