Ik voel me voldoende hersteld om er terug in te vliegen.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar moeder de vrouw maant mij voortdurend aan om het maar wat kalmer aan te doen. 

Mijn antwoord is dan altijd…meisje toch, dat zal wel zich zelf verbieden. 

Mijn werkritme kan ik moeilijk aanpassen, dat moet vanzelf komen.  De werkduur, daar kan ik wel aan sleutelen. 
De raad van de dokter is altijd toepasselijk. 
Manneke, goed luisteren naar de taal van jouw lichaam hé!
Zo ben ik herbegonnen met mijn gewone werk. 


Struik na struik wordt uit gedolven.


Ze worden zorgvuldig teruggeplant.


Eén na één werden ze eerst bij gesnoeid.


Het gaat vlug en duurt niet zo lang vooraleer ze allemaal gerooid zijn. 


Als ze alle vier terug in de grond zitten en een beetje aangegoten, neem ik een uurtje rust. 


Na de pauze, met een goeie kop verse warme groentesoep,  giet ik pas geplante struiken nogmaals aan. 


Dan rest er mij enkel nog het opruimen van de stekeltakken die ik in een plastiekzak samen duw. 
Die zak gaat mee naar het containerpark waar hij gedumpt wordt bij het brandbaar materiaal.