Aanstonds na het middagmaal zijn we aan de erwtenpluk begonnen.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Colette was de hele voormiddag op koopjesjacht geweest. 

Je kon er niet naast kijken maar er waren er veel tussen die te groot waren  om met peul en al te eten. 

De vijfde pluk leverde twee volle emmers op.
Gisterenavond was ik dan ook absoluut verzadigd van peulerwten kijken.

Tussendoor heb ik een beetje tijd gemaakt om na te genieten van ons Ardennen uitstapje.

Niets is gemakkelijker als je over een paar honderd foto's beschikt waarin je een keuze kunt maken. 

Elke morgen deed ik een ochtendwandeling. Eerst maakte ik de ontbijttafel klaar. 
Dat moest in alle stilte gebeuren want mijn reisgenoten sliepen elke dag drie uur langer dan ik. 
Hoe veel later ze gingen slapen weet ik niet en wil ik ook niet weten.
Iedere dag startte ik  mijn wandeling langs de zelfde keien weg. 


Elke morgen opnieuw genoot ik van telkens andere klaprozen. 

Het klaprozenlandschap veranderde elke morgen. Het zeer diepe rood sprak mij aan. 

Bij ons in de tuin zien die bloemen er minder rood uit.

Deze struik margerietjes werd elke dag vuiler en meer uitgebloeid. 

 

Deze koe kwam iedere morgen goede dag zeggen met iets dat aanleunde bij gegrom.  
Om loeien te zijn was het er  mijlenver van verwijderd. 


Vorige woensdag was het zo warm dat we ter plaatse bleven en de barbecue aanspraken. 

Dit was mijn werk. 

Naar de avond toe zijn we een wandeling gaan maken in Esch sur Sûre. Bijtanken was dan ook vanzelfsprekend.    


In de tuin van broer Gentiel had ik de week voordien kennis gemaakt met een voor mij onbekend graan gewas, de 'triticale' 

Hier herkende ik de vrucht op een uitgestrekt veld.

Spijtig