|
Gisteren in de voormiddag heb ik enkel de zwarte vissen naar de polderbeek gebracht.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is een eindje wandelen door een prachtig decor.
Spijtig genoeg ligt de expresweg niet zo heel ver af met vervelend lawaai.
De beek is grotendeels dichtgegroeid met toch hier en daar een opening. Onze vijver is relatief klein. Het vissenaantal moet contrileerbaar zijn. Met die zwarte vissen is dat onmogelijk.
De vissen spartelden een laatste keer in de emmer en toen zag ik ze niet meer.
Hoelang ze in de beek zullen overleven weet ik niet.
Wat ik wel weet is dat er vissen zitten. Het is dus mogelijk daar te overleven.
Alleen is het daar oppassen voor de reiger.
Waar het pad eindigt, heb je aan de ene kant een uitgestrekt veld rode aardappelen.
Aan de andere kant is het de witte bloei van witte aardappelen.
Eens terug thuis zie ik hoe helder de vijver opnieuw geworden is.
Omdat er opnieuw voortdurende circulatie is van beneden naar boven wordt het water helder.
In de bovenvijver moet het door de zuiverende planten heen om terug te stromen naar de benedenvijver.
Het is opnieuw mogelijk om het spel van de vissen te volgen, tot in de diepte.
|
