De winterkost bij uitstek is natuurlijk onze Vlaamse varkenshutsepot.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er moet nog al wat   hutsepotvlees gevraagd zijn geweest bij de beenhouwer. 

Er waren geen varkenspoten meer en moeder de vrouw moest het stellen met twee  
 varkensstaarten  en een knuistje .  Die staarten zijn puur peuzelwerk.

Ze heeft er dan maar een extra portie   spek bijgenomen en wat varkensgebraad.  De worsten zijn voor de tweede keer want hutsepot maak je toch voor minstens twee keer eten. 

Ik weet niet hoe het er bij jullie aan toe gaat maar na de eerste beurt zijn de beste brokken er natuurlijk uitgevist. Voor de tweede beurt moet je dan  worst, carbonnaden  of extra gebraad bijvoegen.
Alle vlees wordt  voorgebakken naar eigen goeddunken.

Bij al dat aanhoudend koud weer mag je het er eens van nemen.

Dan heb ik nog niets gezegd over  al die groentjes die in de moeders grootste kookpot rauw verdwenen en er hutsepotachtig uit te voorschijn zijn gekomen bij het opdienen.

Groene kool neemt het grootste deel in en raapjes zijn een zeer belangrijke groente voor de hutsepot.  Twee grote uien en wat wortelen, een halve grote knolselder scherpt de smaak aan.  Pastinaak verdwijnt helemaal in moes maar tilt de smaak wat op.

Om een extra warmtebron aan toe te voegen kruiden wij altijd bij met een stevige brok gember.  De pikantigheid van de gember gaat verloren in de grote hoeveelheid.  Aardappelen voeg je toe naar eigen behoefte.  Sommigen hebben er graag een grote hoeveelheid andere verkiezen dat de groenten de bovenhand nemen.  Ik behoor bij de laatste categorie.

Ik kan jullie alvast zeggen dat het smaakt naar nog.  En ik hoor zo graag dat gepruttel van die volle pot warme lekkernij. Indien het nodig mocht zijn moet je wat bijkruiden met  pepeper en zout.