|
In mijn mailbox vond ik onderstaande reactie die ik op mijn manier beantwoord. Vervolgens vind je foto's met wat uitleg, vooral van mijn windscherm.
De reactie met mijn antwoorden:
-Ik volg nu al een klein jaar nauwgezet jouw tuinblog en ik moet zeggen dat deze een vaste waarde heeft gekregen in mijn favorieten en mij al heel veel ideeën heeft opgebracht in de tuin. Dit is natuurlijk de bedoeling van deze blog.
Als velter propageert ik het ecologisch gedachtegoed op mijn eigen wijze. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
-Bij deze wens ik je alvast nu al te bedanken voor jouw onvermoeibare inspanningen om de blog telkens met foto's aan te vullen, echt chapeau! Zon inspanning is dat niet hoor
werken met een fotoaparaat in aanslag, is eerder een gewoonte, een routine.
De blog is opgesteld als een reportage. Zeg zelf eens; een reportage zonder fotos is geen reportage maar een berichtje waar men over kijkt.
Toch bedankt hé, vooral voor de chapeau.
Verder heb ik heb een vraag! Wat is in feite het nut om de bussels snoeiafval en takken samen te binden met een touw?
Gezien ik van mening ben om geen onverteerbaar afval in de tuin te brengen, begrijp ik niet goed wat er later met het touw gebeurt?
Een touw is het niet maar een ijzerdraad die ik na jaren niet meer terugvind. Er zijn koorden, bv vlaskoorden die perfect verteren. Ik zorg ervoor verteerbare draad of koord te gebruiken, al gebeurt dat verteren dan ook tergend langzaam.
Al mijn snoei- en takkenafval bouw ik stelselmatig op mijn takkenhaag die nu ongeveer 2 m hoog rondom mijn tuin staat. Dit wordt samengehouden door om de meter 2 tuinpalen te slaan van 2m hoogte.
Er zijn verschillende manieren om een windscherm te maken. Ik kies voor bussels om verschillende redenen. Bussels zijn zeer handelbaar tussen de takken van de bomen die op de berm staan want mijn windscherm bestaat uit een berm van 1,5m hoog, verhoogd met ongeveer 1m bussels. Ik werp eerst de bussels achteraan op de berm en schik ze dan aaneengesloten. In de winter is de samenstelling van de berm goed zichtbaar. Eens er bladeren aan de bomen en struiken staan is er, aan de tuinkant, van berm en bussels nog heel weinig te zien.
Die takkenhaag "zakt" stelselmatig en zo kan ik mijn nieuw snoeiafval steeds aanvullen.
Bussels verteren niet zo vlug als een smal laagje takken dat langs beide kanten aan weer en wind, direct zijn blootgesteld.
Als je geïnteresseerd bent hoe ik dit toepas wil ik gerust wat foto's doorsturen.
Dit lees ik natuurlijk zeer graag en ga er gretig op in. Hoe meer fotomateriaal ik krijg hoe beter. Ik plaatst anoniem, op naam of met je initialen. Aan jou de keuze. Wie fotomateriaal heeft over eigen tuin; laat maar komen hoor naar...
dalae@pandora.be
Gedurende de bladloze periode valt mijn windkering aan de noord -oostkant van de tuin, goed op.
Gedurende deze periode zie je de laag bussels van bijna overal in de tuin.
Hier de achterkant van de berm onder een laagje sneeuw. Wat je niet echt ziet is dat die stilaan over de hele lengte begroeid is met traag groeiende klimop, . .
Gedurende de groene periode van het jaar kan je op de meeste plaatsen enkel de berm vermoeden. .
Dan vormen haag, berm, bomen en struiken één groen scherm en van de bussels is op de meeste plaatsen niets te zien.
Vorige zomer nam ik, op de rand van het Tudor domein van stad Brugge deze foto. Hier zie je hoe particulieren hun boseigendom afschermen op een andere manier. Ik werkte zes jaar op het domein. Deze wand heb ik zien groeien en nu is die aan de aanpalende Tudor zijden, volledig af. Volgens mij is de bedoeling, om de vele loslopende honden van wandelaars, buiten hun bostuin te houden.
|
