Een tiental hommels leken verschrompeld aan de bloemen te hangen van onze grote lavendelstruik alsof ze die in een laatste adem krampachtig hadden vast gegrepen en in hun dood niet meer gelost.  Ik haalde om 8u mijn vrouw  erbij die mijn indruk bevestigde. Beschuldig mij dus niet dat ik aan het slaapwandelen was. Op dat uur ben ik in de zomer normaal reeds aan de slag in de tuin. Eerlijk gezegd, sloeg de paniek een beetje om mijn hart. Heel verwonderd was ik toen om negen uur, met mijn fototoestel in aanslag, ik vaststelde dat ze allemaal verdwenen waren en dat het opnieuw gonsde van jewelste.
De morgen daarop, ook om zes uur, in de regen ditmaal, was ik weer op post en tot mijn verwondering waren er opnieuw die daar blijkbaar hadden overnacht.  Ik beroerde ze maar opnieuw bleek er schijnbaar geen leven meer in te zitten.  Het scheen mij een fictief verhaal te worden maar jullie mogen gerust komen kijken, om zes uur in de morgen, wel te verstaan, want overdag is er niets te zien behalve veeel beweging. Jullie kunnen ook in eigen tuin of op de dichtste lavendelstuik gaan observeren.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik ving reeds twee reacties op over de toestand van mijn 'hommels'.

1) Die zouden bedwelmd door de nectar van de lavendel, daar in slaap vallen, een beetje onderkoelen en enkel wakker worden als hun lichaam opnieuw op t° komt.

2) Ze zouden plots te koud hebben gekregen en daar als verstijfd en schijndood moeten blijven hangen tot hun t° hoger wordt  en ze opnieuw in beweging komen.

Geef toe, beide reacties liggen dicht bij mekaar, vloeien zelfs wat in mekaar maar aangezien het die nacht 16° is gebleven en ze toch  1m tot 1m20 boven de grond hingen zou de eerste theorie er wel eens dichter bij kunnen zijn. Toch wacht ik op het antwoord van een specialist.

Komen er specialisten op onze blog of mensen die eenzelfde ervaring hebben.  Gidsen van natuurpunt kunnen daar misschien meer over weten?