De vorige bijdrage begon ik met :  Er is zoveel in mijn tuin dat ik niet op tijd kon aanpakken…enz.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Daar kreeg ik onderstaande reactie op: 
                                        

Titel: Te laat?
Bericht:

Goedenavond,
Het is eigenlijk te laat om te spitten maar de bomen zijn wel op tijd gesnoeid! Door weersomstandigheden kunnen we niet vooruit, en dat kriebelt en het maakt mij onrustig, omdat je voelt dat alles op tijd moet gebeuren anders lopen de druiven uit en enz......
 Maar.....ik had een tante die zei altijd; Je moet maar nemen zoals het is.........het beruste in........je kan geen ijzer met handen breken......Toch heb ik er moeite mee dat er bepaalde dingen nog niet af en klaar zijn, maar dan denk ik altijd aan haar! En achteraf gezien ben ik redelijk op tijd met alles! Pff …

Dit heeft mij aan het denken gezet. Die tante heeft natuurlijk gelijk en ik ben oud genoeg om dat ook te doen…berusten. Ik zoek door denkwerk en overleg  naar een oplossing. Als het gaat werk ik rustig verder, punt na punt probeer ik af te werken. Ik spit niet langer dan 15 minuten en na een uur lichtere bezigheden komen de volgende 15min.

Ik maak me in feite weinig zorgen om mijn tuin maar maak zo nu en dan een overzicht op van de toestand.  Ik stel vast en zoek rustig naar een oplossing. Ik kijk wat het meest dringende is en begin er aan tot het af is enz.  
En achteraf gezien ben ik redelijk op tijd met alles! Daar ben ik het mee eens maar de Pff … laat ik weg. En op het ogenblik dat ik het niet meer aan kan en het staat er stilaan aan te komen, dan stop ik er mee.

Ondertussen geniet ik volop van de voorjaarsbloei overal rondom ons.

  enz.