Ik voelde mij goed en zou eens de verwilderde rozen aanpakken.  Natuurlijk zullen we zeker een jaar bloei moeten missen.


Vooraleer ik met de snoei van de rozelaar begon plaatste ik de peulerwten vanuit de serre op het rek buiten om af te harden. Daar moeten ze aan de buitentemperatuur wennen.  Omdat het om geliefd groen gaat bij de bosduifjes, scherm ik de erwten af met een net.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De doperwten die niet voor onze tuin bestemd zijn bracht ik over van de warmte binnenshuis naar de koude serre.


De composthoop kreeg vlug nog een laagje mest bij. 


Daarna begon het zwaarste, de verwilderde klimrozelaar kortwieken tot op de hoogte van de afsluiting waar hij tegen groeit.


Het werd een grote wirwar warboel van jewelste en dit aan weerszijden van de 2m hoge afsluiting. Het werd tanden bijten gedurende de drie keer een half uur. De klus was geklaard tegen de middag.  Na een lange middagdut ben ik met de opkuis begonnen.  Het liep vlotter dan ik had gedacht. Op tijd en stond degelijk rusten kan zo'n deugd doen.