Als je op vakantie bent op het eiland Lanzarote kan je een uitstap of Excursie maken, en dit heeft de Gran Tour, het is een hele toer op het eiland zelf. Op dinsdag 15 mei 2007 gingen we dus op uitstap. Rond 8.30 u kwam de bus ons oppikken aan het hotel en reed nog een klein uurke rond om nog andere hotelgasten op te pikken, het waren Nederlanders, Vlamingen en Walen die op de bus zaten, zo reden we dan richting Playa Blanca naar Salinas del Janubio, dit waren zoutziederijen, hier werdt het zout uit het zeewater gewonnen, er waren daar mooie damborden te zien waar het zout werd gedroogd. Dit diende om vis in te zouten.
Dan verder door naar Yaiza, daar mochten we aan de voet van het park Timanfaya op dromedarissen rijden. Deze tocht duurde een half uurke. Deze hadden twee stoetjes langs hun bult hangen om 2 passagiers te vervoeren. En als de ene passagier zwaarder was dan de andere werd er een zandzak bijgehangen. De dromedaris achter ons kwam vele knuffeltjes vragen en was tevreden hierover. Het was een zwart landschap waar niks groeide. Stoffig en vol assen. Tja het zijn vulkanen voor iets he ! De dieren werkten van 9 uur tot 13 uur en gingen dan naar huis in Ufa het dorpke naast Yaiza. Daarna reden we door naar La Geria, waar de wijnstreek was, het was een heel wit dorpke, met witte huisjes en winkeltjes. Daar was een eigenaardige manier om wijn te verbouwen, aangezien het heel droog is op Lanzarote en er bijna gen planten goreide, hadden ze een mooie manier gevonden om de planten te laten groeien. Zo werden er gaten of kuilen gemaakt in het lavaveld met een muurtje errond. Dit om de plant te beschermen tegen de harde wind die er waaide. Deze wind is voor 70 % vochtig en komt rechtstreeks vanuit Afrika het is een pasaatwind. Uit de wind wordt er overdag vocht getrokken door de plant die hij dan snachts onder de vorm van dauw tot zich neemt en dus zo voldoende vocht heeft om te kunnen groeien. De oogst van de druiven is voorzien in augustus. We hebben wat vulkaanwijn mogen proeven in een wijnwinkel en hij smaakte, er was niet veel verschil met de Duitse Arhwijn. Hier in dit winkeltje waren er ook soeveniers te koop van Olivinas tot gepolijste vulkaanstenen. Daarna reden we verder naar Teguise, de vroegere hoofdstad van Lanzarote. Teguise zou afkomstig zijn van de naam van de dochter van een Guanchenskoning. De oerbevolking van de Canarische eilanden. Zo reden we dan door tot het noorden van Lanzarote, terwijl we uit het zuiden waren vertrokken. Dit naar het hoogste punt de mirador van Haria op de top van Penas del Chache hij is 670 meter hoog. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de vallei der 1000 palmbomen. De groenste plek van Lanzarote. Het stadje Haria. Hier gelden een theorie dat wanneer er een jongen geboren werd dat er 2 palmbomen werden geplant en bij een meisje eentje. Dit om de pasgeborene een lang en gelukkig leven toe te wensen. Zo reden we dan ook berg af door een diepe vallei door Haria zelf er waren witte huizen te zien en groene palmbomen. Langs Haria zag je in de verte ook de kroonvulkaan liggen. Er lagen daar ook vele onbewerkte lavavelden die vroeger werden gebruikt voor de landbouw. Maar de moeilijke leefomstandigheden beslisten er anders over. Vele inlanders trokken weg naar Guatimala, Peru of Paragua. Voor een beter leven. Bij dat hoogste punt aan de uitkijk van de vallei van Haria lag nog een tweeds hoog punt waar het goed waaide en waar er naar de sterren kon gekeken worden met grote sterrekijkers. Na Haria zijn we dan doorgereden naar de Kroonvulkaan, die had bij de uitbarsting een heel gamma aan tunnels gevormd dus vulkanische grotten en tunnels. Zo reden we naar Arrietta een heel onbekend visserstadje, waar de golven tegen de rotsen op de kust sloegen, het water kookte daar precies. Onderweg kwamen we ook vele kaktusvelden tegen waar een soort cactusluis werdt gekweekt voor de larve die geoogst werd, gedroogd en gemalen tot rode kleurstof die dan gebruikt werd in de cosmetica. Zo kwamen we dan aan bij Jameos del Agua dit was een lavagrot van de kroonvulkaan, hier was een prachtig park van tropische planten aangelegd en de temperatuur was konstant 25 graden zowel in de zomer dan in de winter. Hier was een drinkbar, een gezellig cafeetje, een concertzaal en een vergaderzaal aangelegd. Dit was in de tropische tuin. Bij het betreden van de grot was er een heel helder meerke te zien dat gevoed werd door de Oceaan want de zee lag vlakbij en het was onderhevig aan stromingen, op de bodem van het meerke lagen precies witte flikkerlichtjes, dit waren klein witte kreeftjes die ongeveer 1 cm groot waren genoemd Munidopsis Polimorpha , het waren albinokreeftjes die blind waren en nergens anders voorkwamen dan hier, hoe ze daar waren geraakt wist niemand. Verder konden we dan door naar een mooi uitzicht van de baai en er lag een pracht van een zwembad waar niet mocht gezwommen worden. Daarna konden we ook het vulkaanmuseum bezoeken, hier was te zien hoe de Canarische eilanden uit de zee werden omhoog gestuwt door de vulkanische krachten van de aarde. Ook lag er hier weeral een soevernierswinkeltje met wat prullen te koop, Na het bezoek reden we terug naar Arrietta en de cactustuinen die in een groeve waren aangelegd. Voor de poort stond een enorme grote cactus. Zo reden we terug naar Teguise en via Tinajo nog een ander soort stadje of dorpke, reden we door naar Mancha Blanca. Dit dorpke lag aan de voet van het vulkaanpark, het was bij een vulkaanuitbarsting in 1734 van de kaart geveegd en zou in 1824 hetzelfde lot ondergaan, maar de bevolking ondernam een bedevaart met de Senora de Dolores tot aan de voet van de lavastroom en die stopte daar, het dorp bleef gespaard van de lava en als dank hadden ze er een kruis en een palmboom gezet samen met een wit mooi kerkske en zo is het een bedewaartsoord geworden waar op 15 september dit wordt herdacht met uitbundige feesten. Hier hebben we ook het middagmaal gebruikt. na het middagmaal trokken we verder naar het vulkaanpark Timanfaya zelf. De vulkaan die dit had veroorzaakt in 1730 heette ook zo, en er waren 11 dorpen van de kaart weggevaagd en ook de vruchtbaarste grond op Lanzarote. Het park had 300 kraters. In de lokale taal heette deze vulkanen Montanas del Fuego of vuurbergen, deze waren in rust maar werkte toch nog dit zagen we op de vulkaan Islote del Hilario, waar het restaurant El Diablo was gebouwd. Hier werd het vlees rechtstreeks vanuit de grond gebakken zonder dat het aangestoken werd. Het vuur kwam rechtstreeks uit de grond, de temperatuur rondom deze grill was heet alsook de grond waarop hij gebouwd was. Bij het restaurant had je nog andere vulkanische proeven door steentjes van de grond op te rapen die 70 graden warm waren, er zat een buis van 2 meter diep in de grond en men gooide er water op en na 3 seconden spoot het op zoals een geizer. OOk was er een gat in de grond gemaakt en het rook er naar de open haard. In dat gat gooide men hooi of gedroogd gras, dat eerst begon te smeulen en dan in brand schoot zonder het aan te steken, de oorzaak van deze werking was dat de magma nog hoog zat en heet was. Het verschil tussen lava en magma is lava vloeit over de grond en magma zit in de grond. nadien reden we dan door de grote krater van het park, er waren verschillende kraters te zien, die precies ontploffingsgaten waren. Het landschap was dor, bizar, droog, zwart, roestbruin vanwege het ijzererts, grijs, grauw, en hier en daar groeide er korstmossen, op de heuvels zelf waaide een stevige wind juist alsof er lawine naar beneden ging van stof en assen. Hier lagen verschillende valleien zoals die van de rust, die van de dood, die van de asse enz. Het landschap kon je vergelijken met een veld dat pas omgeploegd was. Maar dan in het groot. Tijdens de rit mocht je ook niet uitstappen want het was beschermt gebied. Zo reed de bus door dit bizarre landschap een dikke uur, hier werden af en toe ook is filmen opgenomen, je kon het landschap ook vergelijken met Mordor uit de film the lord of the ring met de vuurberg. Verder reden we dan door naar El Golfo. Dit was een klein dorpke aan de rand van een vulkaan die in zee lag. De eigenaardigheid van deze vulkaan was dat die half was geerodeerd door het zeewater dus door erosie weg was en hier lag een groen meertje afgescheiden door een zwarte zandbank. De eigenaardigheid van het meertje was dat het altijd groen van kleur was en dat het ook gevoed werd door zeewater, de oorzaak van de groene kleur was algen en vulkanische mineralen. Hier werden ook de halfedelstenen olivinas gevonden olivijn of peridoot. Dit zijn olijfrgroene stenen die na bewerkingen in sierraden, soeveniers en dergelijke werden gemaakt en verkocht aan toeristen. De samenstelling van olivijn is ijzer vermengt met magnesium chrysoliet wordt het ook genoemd hij zou gebruikt worden voor de sterkte van het hart, geeft inspiratie en welsprekendheid en beschermt tegen beroerte. Hier waren er ook nog vele golfslagen en rotsen te zien in de zee die allen zwart geblakerd waren, deze vulkaan zou ook deel hebben uitgemaakt van de Timanfayaketen in het vulkaanpark. De rotsen aan het meerke waren okergeel en bruin. De natuur had er een bizar gedeelte van gemaakt. En zo dit was ook het laatste deel van onze uitstap, we reden ook nog door lavavelden, die in 1824 werden gevormd. En het eiland hadden groter gemaakt dieper de zee in. Zo kwamen we dan via de zoutziederijen terug in Playa Blanca, aan de kust zag je in de verte het buureiland Fuerteventura liggen dat bewoond was en het onbewoonde eiland Isla de los Lobos, dit werdt vroeger door het leger gebruikt voor schietoefeningen en nu is het een natuurreservaat geworden met één vuurtoren in het midden die je ziet branden als het donker is. Zo dit is het einde van de vakantie in Lanzarote.
Gisteren zondag 5 juli was het weeral een prachtig weerke en er stond weeral een tripke of uitstapke op het programma. En deze keer naar Voeren om te vissen en te wandelen. Na een ritje van ongeveer een uurke kwamen we in St Martensvoeren aan, bij de visvijver die Berg heette. Daar de vislijnen uitgehaald en dan volop naar de visvijver heen gewandelt, om op een lekker visje te jagen, en ja daar hadden we prijs zoals een gezegde een visje aan de haak slaan hahaha het was een grote zwarte beekforel die kwam spartelen. Nadien werden er weeral wat wormkes aan de haak gemaakt als lokmiddel voor de vis en ja hap zei toen de vis weeral prijs hahahahaaha en zo ging het nog uren door, ondertussen kwam ons een grote zwaan begroeten alsook een paar van die ganzen die op trektocht waren. Na het vissen gingen we een wandeling maken, in de omgeving van de vijver en daar ontdekten we een bron die de vijvers voedden, en er zwommen daar vele dikkopjes in die later kikkers zouden worden, en het water was er zo heerlijk helder. OOk wat van het prachtige Voerense landschap ondertussen genoten en wat fotootjes geschoten van dat overheerlijke landschap oa. boerderijen, velden, heuvels, bomen, bossen enz.....Onderweg kwamen we vele wandelaars tegen te voet of te paard, want ja daar waren vele rijpaarden die door de bossen draafden. En er kwamen gelukkig geen autos, die reden samen met zwaar motoren op de grote hoofdweg. In de namiddag reden we richting Plombières om nog is te genieten van de mooie natuur daar, het park was wat verandert, er waren wat speeltuigen bijgekomen en de grillhuisjes waren ook groter geworden. Jeugdverenigingen waren er aanwezig om daar te spelen, bij de Geul die onder de grond verdwijnt was er een uitkijkje gekomen, en de rivier was rustig. Er bloeiden daar prachtige bloemen (de zinkflora) die je nergens anders ziet dan daar, het natuurreservaat was heel kalm en veel groener dan de vorige keer, tja toen lag er nog sneeuw en het regende er. Nu was het prachtig weer en de bomen waren vol met bladeren, alleen waar de afvalheuvel was daar groeide niks alleen verdort gras was daar te zien, en rondom deze plaats bloeiden overal de mooie flora. Natuurlijk heb ik mij uitgeleefd om mooie fotootjes te maken of wat dacht je, daar krijg je niet veel de kans voor en ik heb er bloemen ontdekt die ik nooit eerder gezien heb. En we hebben ook genoten van de mooie wandeling, die we er deden. Zo werd het weeral stillekes tijd om naar huis te gaan, want de bewolking kwam opzetten en wie weet wat voor weer er op komst was. Zo was ook alweer een mooie dag voorbijgegaan en we hebben er heel veel van genoten.
Schimmel op de muur is een veel voorkomende kwaal die optreedt bij ventileren en het afvoeren van condens. vb bij het douchen. Een sterke bleekwateroplossing kan hier uitkomst volbrengen. Breng het bleekwater met een kwast op de muur en laat het 24 uur zitten.
Borstel na droogtijd met een harde droge borstel. maak daarna de borstel nat en veeg nogmaals over de plekken. Laat nu alles weer goed drogen en breng vervolgens muurverf die geschikt is voor vochtige ruimtes aan met een vachtroller of een witkwast aan.
Gisteren zondag 24 mei gingen we nog is een uitstapke maken, maar naar waar? Dat was de vraag. We reden weeral richting Tongeren naar Riemst en we volgde maar de weg, we zouden wel ergens uitkomen en zo kwamen we via Eben Emael door de mooie mergelstreek, verder richting Vise en zo naar Aubel en richting Voerstreek, waar we op een doodlopende weg terrecht kwamen, in een open weide, met een wandelpaadje langs, er stond daar ook een grote vrachtwagen geparkeerd, dan maar terug gedraaid en verder gereden naar een andere baan, we kwamen weeral terrecht op een doodlopende baan met een pleintje en nadien kwamen we weeral op zo'n doodlopende baan met prachtige huizen waar veel van onze Noordeburen wonen en een pleintje. Nadien volgde we maar richting Gemmenich waar we uitkwamen, die baan leek ons bekend, en daar moesten we ook al stoppen, er was een stomme kermiskoers bezig,met veel renners, flikken, autos met reservefietsen, een ziekenwagen en een paar bezemwagens volgde het hele spektakel. Overal was veel volk aanwezig, nadien konden we via de file tot aan het drielandenpunt geraken in de bokkerijder. OP het terrasje zaten velen landgenoten, Nederlanders en Duitsers veelal van Aken. En we hadden een prachtig uitzicht over een verre afstand. Daar genoten van een pannekoekje en een cremke zijn we nadien nog een wandelingske gaan maken aan het drielandenpunt, er was veel volk in de speeltuin en natuurlijk kwam die koers daar ook voorbij, het krioelde er van de agenten, op motos en andere motos waren daar ook van de partij zoook trikes en de quarter of het vierspan met heel veel lawaai, en dan a la vitesse de baan op. Nadat we gingen vertrekken riep er zo'n agentje dat we op de parking aan de Wilheminatoren moesten wachten tot die koereurkes door waren, want die hadden de hele baan voor zich alleen nodig. Inplaats van zo iets in te richten s'avonds en niet op zo'n drukke baan als die van Gemmenich naar Vaals. Na de koers moest er nog ene voor ons voor wisselgeld gaan, want tijdens de koers had de lomperik geen tijd om geld te wisselen, hij zat met z'n auto juist voor de uitgang van de parking en het duurde voor hi weg was. Zeker om op te vallen, nadien reden we dan in file van een lange rij in beide richtingen naar het centrum van Gemmenich, velen draaiden terug omdat het hen te lang duurden. Maar ja stillekes aan kwam er eindelijk dan een einde aan die vervelende koers en files. En zo konden we dan lekker en gezellig de weg naar het thuisfront aanhouden.
We zijn op vakantie geweest in Gran Canaria en hebben er de eilandtoer gedaan hij was zeer intersant. Deze tour was op zaterdag 9 mei rond 8.20 u s'morgens kwam er een grote bus ons halen met ongeveer 33 personen. Er was een gids bij, de chauffeur en een cameraman die alles ging op nemen de hele tour en er een dvd van maakten om een mooie herinnering eraan over te houden. Zo reden we over de snelweg naar het noorden, want ja we zaten in het zuiden, naar een dorpke Artena waar het heel kaal was en er grotwoningen stonden, daar gingen we eerst ene klein grotkerkje bezoeken, daar werd nog elke zondag de mis in gedaan, in het dal van Guayadeque, nadien gingen we een echte grotwoning bezoeken, De voorgevel van zo'n grotwoning leek bijna op een echt huis, er stonden bloemen voor de deur en er waren leuke luikjes aan het raam, net een gewoon huis tegen de berg, bij Isabelle die ons heel vriendelijk haar woning liet zien, ze had er met haar familie gewoond haar man met vijf kinderen, het was bijna niet te zien dat ze in een grot van een berg of vulkaan woonden, het was heel comfortabel, er was elektriciteit en waterleiding, de grot had één voordeel ze was koel in de zomer en warm in de winter. Er waren daar eeb klein keukentje te zien, een living, en slaapkamer in één er stond ook tv en een kleine badkamer. En een wasmachine was er ook tja daar komt het moderne komfort ook bij kijken he, er waren daar vele van die woningen, dit waren vaak nazaten van bergbewoners en ook het dorp leek zo, er vloeide ook een zeer helder water een heel klein beekje, achter een straat, voor de deur zodat ze ervan konden drinken, en planten waren er ook zoals margrieten, dotterbloemen, papavers en sierbrem. De vallei was wel heel kaal en droog, ook werden veel grotwoningen verhuurd als weekendehuisjes of aan toeristen die is wat anders wilden. En we gingen in een grotrestaurant daar kortbij nog geitenkaas en brood proeven. Nadien gingen we naar het museum van de Guanchens de eerste bewoners van de eilanden of de oud Canariers. Dit was in hetzelfde dorpke. Dit had ook zo'n gevel en de rest was in de grot gemaakt. Er waren daar werktuigen te zien die deze eerste bewoners gebruikten, zoals bijlen, slijpstenen, wapens die ze zelf maakten, kleren van geitevellen, en andere dieren, een oude molen die met water ging of een dier, om de granen te malen en gofio of meel te maken om het nadien , te bakken in een oude over, er was ook een tafereel te zien hoe deze bewoners in de grotten leefden en woonden, en ook een beeldje dat ze aanbaden, want als een meisje huwde werd ze drie weken afgezonderd in een andere grot en goed gevoed, want ze moest er goed uitzien om kinderen voort te brengen, en dit beeldje was erop gemaakt. Een mummie was hier ook te zien, die was ingewikkeld in doeken, en lag achter glas. Er was ook wat te zien hoe ze hun holen maakten van tufsteen en als er telkens meerdere kinderen kwamen werden er kamers bijgemaakt zo werd hun woning vergroot, dit werd nog gedaan. Zo reden we dan verder naar de Pico de Bandana (569 m) met een uitzicht op een heel grote krater of caldera die was 200 meter diep en heeft een doorsnede van wel 1 km. Hij is ontstaan ongeveer 1000 jaar geleden ten gevolge van een vulkaanuitbarsting. Er zijn aan de binnekant nog grotwoningen te zien van de eerste inwoners van het eiland en in het midden van de krater woont een oude boer of kluizenaar van 85 jaar oud die nooit naar boven kwam, in een eenzaam huisje. Naar de volgende halte reden we natuurlijk was er een file en de rit duurde wat langer dan gewoonlijk naar Tafira waar we de botanische tuin of de Jardin botanico Canario gingen bezoeken. Hier groeiden alle planten die op alle Canarische eilanden zoals de drakenboom, cactussen, pijnbomen, aloes, agaves enz. Het park is 27 hektaren groot en ging verder op de flank van een vulkaan, en werd in 1952 opgericht, hier kweekt men ook planten die elders zijn uitgestorven of die nog heel zeldzaam zijn. De volgende halte werd Teror, naar een grote Baseliek of kerk, (centro Religioso) waar de nostra Senora del Pina of de lieve vrouw van de pijnboom vereerd wordt. Ieder eiland heeft zo z'n heilige Senora. Het heiligenbeeld word in een processie rond gedragen in september. En het stond in een gouden nis, het beeldje had prachtige en kostbare gewaden aan. Dit is dan het eerste deel.
De volgende halte die we deden dat was eten in El Molino hier kregen we echte Canarische aardappelen die in de schil gekookt waren te eten, ze aten de schil samen met de aardappelen op in een kruidensaus die Mojo werd genoemd, de smaak was niet slecht. Ondertussen gaf de gids ook over alles en nog wat uitleg, de chauffeur die reed ons veilig op alle gevaarlijke wegen en de cameraman had het druk met de opnames van de landschappen en alle reizigers in de bus hahahahaha. De volgende etappe ging naar Pligas, daar kwam ook het bronwater van, onderweg zagen we het schiereiland la Isleta dat ongeveer 12 vierkante kilometer groot is en verbonden met een landengte, het zou vroeger ook een heel klein eiland zijn geweest. Zo kwamen we in Pligas aan en er was een prachtige waterval te zien, waar miniaturen van de eilanden waren en dit in keramiek. Ook vertelde de gids dat er vroeger veel suikerriet verbouwd werd op Gran Canaria, en er was nog ergens in een oud stadje nog een oude suikerpers te zien die in 1600 ooit gebouwd werd. Nadien zijn we door het dorpke Lanzarote gereden, hier lagen vele villas van de rijken van het eiland en Spanje of andere eilanden. De volgende uitstap ging via het bergdorpke San Bartolomé de Tirajana naar Mirador Degaflada de Becerra uitzicht op Roque de Bentaiga 1400 meter hoog, Roque Nublo of wolkenrots met nog een andere rots in de vorm van een kikker en een biddende monnik (monnikenrots) en dit was te zien op een tafelberg, en een bergmeertje zag je er liggen, ook zag je in de nabijheid de hoogste top de sneeuwberg van Gran Canaria (Pico de las Nieves) liggen, erboven stonden twee dikke bollen (el Peches) die sterren wachten waren. In de winter ligt er sneeuw op deze hoogtes, en nu groeiden er prachtige gele bloemen in de omgeving en pijnbomen een soort den in Spanje, en in de verte zag je ook nog het eiland Tenerife liggen met Pico del Teide in de hoogte, want het was helder en het uitzicht was onbeschrijfelijk mooi. Ik kon niet geloven dat ik ooit op de top van de Pico del Teide geweest was en nu op de plek stond die bovenop de Pico te zien was van Gran Canaria. OOk daar stond een kraamke met allerlei spulletjes die te koop waren, maar er werd niet veel gekocht. Het gebergte heet het Cumbre gebergte, en snijdt het hele eiland middendoor, we gingen doorrijden naar de volgende halte Museo de Guayere hier ging het op 1900 meter hoogte en d lucht hier was ijl, met een 90 tal trappen naar beneden, waar een museum van Guanchen te zien was grotwoningen van vroeger met allerhande materialen dat ze hadden om te leven. Daarna reden we door het mooie bergdorpke Ajacata zo door naar de volgende stop mirador de Tunte waar een drinkgelag was en er werd uitleg gegeven over de plant aloe vera, die goed was voor allerlei kwaaltjes. De volgende weg reden we door een baranco de Fortaga waar twee jaren geleden een hevige brand gewoed had die aangestoken was door een ontslagen politieagent en die werd aan gewakkerd door de Sirokko of de Calimba een soort hete droge wind die vanuit de Sahara van Afrika komt. Het was toen 68 graden in het dal, en je zag nog de sporen van de brand, alles kaal en woest en zwart. En verder was het palmendal te zien, waar nog zwarte stammen waren van de levende palmen en groene kruinen. Ze hadden de palmen willen kappen, maar ze leefden verder met een zwarte stam en groene kruin. De mensen hadden ze uit het dal moeten halen en de brandweer kreeg het heel moeilijk onder kontrole, het was er zeer droog en dor. Dit was het dal met 1000 Canarische palmen. Zo dit was het laatste van onze tocht en dan werd het tijd dat we bij het hotel aankwamen, en zo was er weer een heerlijke rit voorbij gegaan.
Een Barbietripke naar de Voerstreek. en de visvijver.
Paasdag dit was de dag om is een uitstapke te maken en dan nog wel met een hele Barbiefamilie, die mee ging. Met pak en zak vol geladen gingen we richting Voerstreek, tja een familie poppen daar heb je wat werk aan, welke er meegingen om te poseren aan dat mooie kasteel of de komanderie in St Pietersvoeren. na een mooi tripke door de mergelstreek reden we richting Voeren, eerst op weg naar een kerk waar de mensen op Pasen naar de mis gingen, nadien kwamen we er motos tegen en heel vele wandelaars, fietsers, crossers en ruiters te paard. Het was dan ook een prachtig weertje, de bloezems bloeien zo mooi, en een ideaal plaatje maken was goed. Aan het kasteel aangekomen gingen we een leuk plaatske zoeken aan de zwanen vijver en een oud versleten bootje dat z'n beste tijd gehad heeft, de Barbiefamilie daar wat op geinstalleerd en met als achtergrond een leuk zwaantje of gans en daar gingen we met poseren, natuurlijk was het gras ook heel nat van de dauw, en schoenen en broek waren heel nat en koud bah, maar dat lieten we ons niet aan ons hartje komen, nadien gingen we richting kasteel en vijver, daar nog is een mooi plaatske gevonden en weeral verschillende Barbiepoppen in pose gezet en maar fotos gemaakt. En natuurlijk met als achtergrond, het zwanenmeer, met die grote zwanen en het kasteel, en Barbie poseerde als een rasechte kasteeldame of wat dacht, met een aangepaste kledij, hoed en accesoires. Na verschillende fotos gemaakt te hebben ook van de bloesems en dat kleine kerkske achter het kasteel, werd weeral alles mooi ingepakt, en zijn we naar Berg gegaan naar de vijvers om te vissen. Natuurlijk zaten we daar op van die binnewegen waar alleen voetgangers en fietsers mogen komen en dan kwam je er ook een hele groep paarden tegen die op uitstap was. Aan de vijvers werden we begroet door mijnheer de hond, en die moest een stukske van z'n krachten laten zien toen hij achter een gans aanraasden. Die gans vloog al la vitesse in het water. Nadien kwam er ook nog een deltavlieger boven vliegen met het nodige lawaai. En spokenvangertje ging is een visje aan de haak slaan, en ja na een klein uurtje had hij prijs. Na een paar uurtjes vissen had hij zomaar vijf exemplaren gevangen allen voor goed in de pan te bakken. Aan de vijver waren nog vissers bezig met een visje aan de haak te slaan. Tja en kikkerdril lag ook al in die vijvers amai dat was veel. We hebben daar een heel leuke dag gehad en hebben een paar visjes gevangen of wat dacht je. Zo dit was het weeral en we hebben ervan genoten, het leek aan die vijver net op vroeger toen ik met mijn pa de natuur in trok op zondagvoormiddag en dat hij ons vanalles uitlegde over die mooie natuur.
Hier se een leuke lady aan het kasteel
Deze foto op een leuke lady aaan het zwanenmeer hahahahahahaaa.
Een heerlijk bruggetje
