Een uitstapke naar het Safaripark de Beekse bergen
Met het mooie weer op kop trokken we weeral is ne keer op uitstap, want het was al heel lang geleden dat we nog is ergens naar toe gingen. Zo reden we richting van Hasselt naar Turnhout, en onderweg waren er natuurlijk de wegversperringen van al die wegenwerken die ze op de oude baan of autostrade doen, vooral lag er een mooi klaverblad in Lummen. Onderweg kwamen we natuurlijk zeer grote vrachtwagens tegen of reden we ze voorbij, ook andere autos waren er te zien, en na twee uur rijden kwamen in Hilvarenbeek aan. na de parking en de ingang kwamen we in het grote dierenpark terrecht en daar achter een bus zoeken en even wachten, want er stond een hele lange rij te wachten op die grote bus. Een vriendelijke gids verwelkomde ons en gaf uitleg bij al die mooie dieren die daar in het wild liepen. Vogels, neushoorns, olifanten, giraffen, buffels, kangoeroes, struisvogels, gnoe's, antielopen, enz. was er te zien, ze liepen daar in de vrije natuur rond, ook leeuwen en chyta's waren er te zien, een vietnamese ezel die zeer zeldzaam was. Ze wisselde ook veel dieren met andere dierentuinen uit in heel Europa, ook om de soort in stand te houden, want vele dieren waren met uitsterven bedreigd. Zo kwamen we dan aan het Kongorestaurant daar konden we onze honger en dorst lessen, en na de heerlijke maaltijd gingen we weeral wachten op de volgende bus. Die een kwartier later aankwam om ons door de volgende route van het park te brengen en zo terug naar de ingang. Hier zagen we ook de andere dieren die op de eerste route niet te zien waren zoals kamelen, vogels en allerlei anderen.We konden een tocht maken met een jeep, bus, boot of auto of te voet de keuze lag aan ons. Nadien kwamen we voorbij een klein souvenierswinkeltje waar we onze portemonee een beetje dunner konden maken en hebben een paar knottige aapjes gekocht, de één al schattiger dan de andere. En zo konden we dan met een tevreden gelaat weer naar onze auto gaan die heel geduldig stond te wachten, en ons weeral is naar huis bracht, en genoten hebben we met volle teugen van deze heerlijke dag, daar kan je donder opzeggen.
opnameplaatsen van de derde serie van kapitein Zeppos Tweng
Fort van Wilrijk. (hoofdplaats van Sabos) Lakenhalle in Gent (schermlokatie) St amandsberg begijnhof, Gent, Sint jan de doperkerk Afsnee St Denijs Westrem, De tweede serie is opgenomen, ( de Eglantier) Gent aan de St baafskathedraal, het water de Leie, Schellebelle, De eerste serie kasteel Belderbos :de molen en de hoeve Onzze Lieve Vrouw van lombeek in Vlaams Brabant, kasteel Cortewalle in Beveren, de grote markt in Brussel, De lakenhalle van Gent.
Vandaag was het weeral prachtig weerke en er stond weeral een uitstapke voor de boeg, zo via de autostrade langs kleine dorpkes gereden met een leuke Nederlandse naam Stein, Ubach, Voerendaal, Hertogenrade, Landgraaf, Parkstad, en Kerkrade. Op de grote weg stond het al prachtig aangeduid, waar het park lag, vele bossen en op de autoparking een beeld met dierenkoppen op, zo kon je de auto rap terug vinden. Daar aangekomen aan de kassa nog een ingangsbonneke gekocht en we konden binnen, met als eerste de levensdingen zoals lucht, water, aarde en zon, het waren mooie aangelegde tuinen. Nadien kwamen we in een soort klein dorpke zoals Bokrijk oude huisjes, dit leken stallen voor de huisdieren die er waren, zoals geiten, koeien, schapen, ezels, enz..; ook kippen en andere vogels waren van de partij, nadien een dinopark binnen gewandelt, met vele opgezette dino's, dan de herten, giraffen, zebra's, neushoorns, wilde honden, cheeta's, apen, gorilla's, valken, arenden, muskusossen, een opgezette mamoet uit de ijstijd, een grote wolharige neushoorns, reuzeherten, veelvraten enz....en ook rendieren waren er te zien. Ook winkeltjes met kraamkes van dieren in plastiek en pluche waren ook van de partij.
Zo hebben we natuurlijk weeral is een uitstapke gemaakt naar Coo, en zoals het hoort onder de grote vakantie zag je onderweg vele rugzaktoeristen en trekkers trekken naar hun vakantieoord in de Ardennen of daar ergens in de buurt van. Je zag ze met groepen voorbij trekken, gezakt en beladen, grote, kleine, dikke, dunne, jongen, ouden, kinderen, jeugd, toeristen enz.... ONderweg kregen we het gezelschap van de regen en mist, maar toen we op de autoparking kwamen was het mooi weer in Coo. De watervallen denderden nog steeds naar beneden, en zelfs de onden kwamen zwemmen in de Amblève, en kajakkers waren er ook bij de vleet en ook onze leuke Noorderburen en OOsterburen waren van de partij. Bumbalu stond aan de ingang, ook de vele atrakties van het park waren prima, zoals de oktopus, mega mindy met haar vliegtoren, kraamkes met winkeltjes, Bumba, een apeneilandje met kleine aapjes enz....ook Plop zelf was er samen met Kwebbel en Lui, die daar heerlijk lag te slapen onder een paddestoel, een stoeltjeslift, mooie bloemen en planten, enz... jaja er was wat te zien daar hoor. En zo hebben we er maar gewandelt en het kleine spook is heerlijk uitgehangen zoals dat hoort, spokenkuren hebben is een lieve deugd.
Vorige dinsdag 22 juni zijn we nog is ne keer naar Plombieres geweest, we zouden het museumke gaan bezoeken, maar eerst gingen we nog is langs Voeren, langs het kasteel, want daar vloekte het weeral naar forels, die vissen is gaan begroeten en ook bij de vijvers van Berg was alles gesloten en dan maar doorgereden naar het zinkreservaat. We gingen het museumke bezoeken maar helaas was het gesloten, dan maar is wat gaan wandelen en de mooie zinkflora bewonderd want die stond in bloei, we zagen een soort zinkkorenbloem, zinkviooltjes, engels gras, blaasseléne, boerenkers, enz..; Ook was daar een prachtig helder blauw vlindertje dat fladderde naar al die bloemekes. Dan zijn we maar wandelen geweest, en we zouden de schachten kost wat kost vinden, dat waren renaissence putten, nr1 en nr 2, we gingen kijken op de plaats waar ze ongeveer konden liggen en ja daar doken ze ineens tussen het lange gras op eerst de 2e put en wat verder de 1e put. Er stonden twee grote monumenten op met elk een koperen plaat, de putten waren 182 meter diep, en je zag ook dat er ene schots en scheef bijstond van verzakkingen, tja het is ook een oud mijngebied, dat zinkreservaat. De monumenten zijn uit blauwsteen gemaakt. En zoals je op de bijgaande foto ziet staan ze fel verscholen in het gras. Tja we waren er al zo vaak voorbij gekomen, maar nooit gevonden. Dat is een echte jungle in dat natuurreservaat. Nadien zijn we maar terug in de Voerstreek terrecht gekomen , een lekker ijsje gaan eten, want het was warm, en daar zaten nog lustig de Voerenaars aan het tafeltje te kruisjassen, tja daar hoor je verschillende talen he ! Duits, Engels, Frans, Waals, Nederlands, Vlaams, Esperanto, en Voerens niet te vergeten. OOk was het toeristenbureel in Voeren jammer genoeg niet open, om wat informatie over de streek te vragen nadien zijn we maar dan weeral richting Limburg gereden en zo hadden we weeral voor een gesloten deur gestaan. Hopelijk is het museum een volgende keer open. Hier op de bijgaande foto is de renaissence put 2
Begin van de maand juni gingen we weeral is een uitstapke maken n aar de watervallen van Coo en PlopsaCoo, onderweg naar de Ardennen werd het mistiger en donkerder, en daar na een tijd kwamen we nog voorbij de grote brug van Cheratte, op de autostrade, nadien reden we door richting Coo, voorbij de luchthaven van Bierset en de grote spoorweg voor de hoge snelheidstrein, en zo reden we maar verder richting Ardennen, waar het maar steeds mistiger en mistiger werd, en nadien kregen we een ferme regenbui over ons, daar goot het water, en de heuvels waren bijna niet zichtbaar. Zo kwamen we na een tijdje in Coo aan, en zo te zien was er niks open, daar stonden we dan voor de gesloten deuren van Plosacoo. Tja wat nu aangevangen, en met dat vies weer dan allee dan maar een paar fotootjes geschoten van de grote waterval en een lekker koffietje gaan drinken, zijn we dan maar richting Stavelot gereden naar die oude abdij en dan daar maar naartoe gegaan, en natuurlijk onze voorraad folderkes genomen om te zien waar we nog is naartoe kunnen gaan, nadien zijn we maar naar de tentoonstelling van die paters gaan zien, die daar ooit geleeft hebben, en het mooiste museum was dat van de formule 1,wat je daar allemaal zag amai dat waren kapitalen van wagens en fotos, brommers, fietsen enz..... het regende daar natuurlijk ook zoals ik Coo, maar al bij al was het toch nog een mooie trip met al die regen.
Vandaag hebben we weeral is ne keer een uitstapke gedaan en dit naar Wallonie, in de gletsjers, amai daar lag nog sneeuw hoor in die hoge Nederlandse bergen van 300 meter in Vaals. Je kon heel ver kijken daar aan de uitkijk in de bokkerijder alles lag mooi wit en in de verte zag je in Duitsland de hoge rookpluim van Ertsweiler van de elektriciteitscentrale. Het was er ferm druk daar in de taverne, je hoorde er allerlei talen. Van dialekt, Duits, Nederlands, Vlaams, en Frans. Tja het was ook vlak bij het drielandenpunt. De vlaggen waren fel besneeuwd; en een sneeuwskooter stond er ook geparkeerd. Daar aan gekomen hebben we een heel lekker oerdegelijk hollands koffietje gedronken met alles eraan en erop. En smaken als dat deed ongelofelijk. Nadien zijn we naar beneden gereden via Gemmenich en Plombieres waar ook alles wit was. Zo langs de Voerstreek, en naar de visjes in Berg gaan zien, maar de vijvers waren nog steeds leeg. En o wat vloekte dat toch alles zonder visjes. De sneeuw was in de Voerstreek al goed verdwenen en de banen lagen mooi open. Zo kwamen we dan door de verschillende Voerdorpkes gereden en richting Eben Emael, daar mochten we in een file staan, de oorzaak, waren de broederkes van Liefde en Barmachtigheid, die ons staande hielden (onze vrienden de flikken) Iedereen zei daar natuurlijk bonjour, in het Frans, en die moesten hun papieren laten zien en werden gekontroleerd. Wij zegden heel groot goeie dag en mochten doorrijden, ze verstonden geen Nederlands, en wij vertikten het om in het Frans te babbelen, en natuurlijk hadden we chanche, we werden verwelkomt op het woord roulez, roulez en zo mochten we doorrijden goed he ! En wij natuurlijk heel goed lachen of wat dacht je hahahahaaaa! Zo reden we dan maar door naar het wijnkasteel van Genoelselderen, daar lag gene sneeuw meer. Daar natuurlijk genoten van het mooie witte kasteel en het park, nadien binnen gegaan om een lekker fris wijntje te kopen, of wat dacht je wijntje om z'n treintje. Na gekeurd en gedronken te hebben gingen we weeral goed verzadigt richting huis en zo was ons tripke dan nog goed meegevallen zeker om die broederkes van liefde. die geen Nederlands verstonden.
Vandaag, na een lange periode van sneeuw en ijs zijn we nog is eindelijk op uitstap kunnen gaan. Nu gingen we nog is richting Voeren, er was daar nog hier en daar een beetje wit van sneeuw en ijs, maar al bij al was het te doen, na een trip van een uurke kwamen we aan in St Pieters Voeren bij de vijvers van Berg waar we in de zomer op een visje gingen vangen. Maar de vijvers waren leeg en het was gesloten. Daarna vertrokken we maar naar het kasteel, naar die vijvers en er zaten natuurlijk prachtige forels op, echt om van te vloeken, want hier mochten we ze niet vangen. hahahahaaa. En er waren van die joekels bij. Eentje sprong nog tot een stuk tot boven het water. Mooi om naar te kijken en er lagen drie grote honden op wacht. Die kwamen is ne keer voorzichtig snuffelen, en gingen nadien weeral tevreden liggen. Daarna gingen we is ne keer een kijkje nemen in de schuur, en daar waren heel klein visjes te zien, niet groter dan 1 cm, moest dat zo'n grote vis worden die in de vijvers zwommen. Amai wat een lengte en eikes lagen er ook nog in het water, het was er warm, tja wat dacht je met zo'n kleintjes, die konden natuurlijk niet in die koude zwemmen. OOk ganzen waren er te zien, en de voetpaden lagen nog vol met ijsplekken, zeker niet gebaand daar voor de toeristen. na een lekker koffietje, een pannekoekje, of een stukje vlaai reden we weeral terug naar Limburg, tja en zo was de namiddag ook al om het vloog vooruit.
Zondag gingen we weeral is een kerstmarkt bezoeken, en deze keer ging het weeral richting Riemst en het Mergelland, via Eben Emael naar de Voerstreek in Moelingen. Zo kwamen we na een tijdje aan het centrum in Moelingen en verder naar Graven Voeren richting St Pietersvoeren, en zo naar het kasteel of de kommanderie, ook zijn we de visvijvers van Berg gepasseerd. Hier hebben wen nog ooit is een visje aan de haakt geslaan hahahaha, verder reden we richting Remersdaal en zo kwamen we in een onbekend gebied voor ons, nadien zaten we in de Planck juist over de grens met Nederland, daar stonden we opeens aan een heel vreemd gebied, het leek wel of we er nog wel is ooit gepasseerd waren in een vroegere uitstap. Nu wisten we al helemaal niet meer waar we zaten, en zo kwamen we uit in het Nederlandse Epen. Dan maar de GPS of zoiets gebruikt en dan richting Kelmis aangeduid waar we ondertussen 35 kilometer vandaan waren, amai nog zo ver. Zo kwamen we nadien uit in Vaals het hoogst gelegen dorp in Nederland, dan doorgereden 12 kilometer verder naar Aken in Duitsland, zo hadden we nog tenminste op 1 dag tijd 3 landen aangedaan. Dan voorbij het Akense woud zijn we dan richting Kelmis aanbeland, daar was er een kleine kerstmarkt bezig, onze auto dan maar ergens geparkeerd op de Luttichstrasse en een lekkere tas warme koffie gaan drinken die vloog erbinnen hahaha en die smaakte. Nu gingen we dan maar is kijken op de kerstmarkt, en ja daar stonden van die kleine kraamkes met allerhande produkten zoals kleren, groenten, fruit, gluewijn, kippen, konijnen, hanen, kerstartikelen enz.... OOk de brandweer stond er, en zelfs Sinterklaas stond daar in een kraamke met de nodige Zwarte Pieten. We zijn ook bij een speelgoedwinkel binnen gaan wippen om is naar de mooie poppekes te kijken en er waren daar lieve babiekes van Charlotte Aardbei te bewonderen, en mooi als ze waren amai, ze zijn zelfs met ons meegegaan, naar huis goed he ! en staan al bij de grote poppen verzameling hahahaha, nadien waren er ook nog Duitse kerstliedjes te horen. Een heel romantische ronde daar aan die kerstmarkt en alle wegen naar het dorp waren afgesloten, en zo begon het ook donker te worden, want het regende daar. jammer, maar we hebben er toch een wandeling rond de kraamkes gedaan. en het deed deugt, volgende zondag is er in de buurt op het kasteel Eyneburg ook een kerstmarkt, maar daar kunnen we helaas niet naartoe. We zijn al vele kerstmarkten gaan afschuimen en zo zal het wel genoeg zijn denkelijk. Anders worden we kerstmarkten bekijken beu.
Vandaag was het weeral is prima weer en zeker goed voor een uitstapke te doen, nu hadden we is een andere weg gevonden en dit recht via de Voerstreek, zo reden we dan richting Eben - Emael en zo naar Moelingen. Een heel stuk korter dan voorheen. Eerst gingen we de visjes van Berg nog is begroeten, en zo kwamen natuurlijk vast te zitten in een bos via een heel smal wegske. En onderweg kwamen we ook aangenaam gezelschap tegen namelijk twee varkens die los gebroken waren zo op de weg aan het wandelen waren, het waren van die hangbuikzwijnen een grijs en een zwart. Natuurlijk daar gedraaid en zo verder gereden via Veurs naar Remersdaal richting Hombourg en dan via Kelmis, daar een lekker frietje gaan eten en het smaakte, natuurlijk gingen we ook nog is naar de casinovijver wandelen, wat was het daar druk. Vele Duitsers vooral uit Aken waren er aan het wandelen, en op de vijver zaten er vele siberische ganzen die kwamen overwinteren op de vijver, en langs de kant stond ook nog een klein tentje zeker van een eenzame visser of wandelaar, die daar het weekende kwam doorbrengen. Rondom de casinovijver waren vele huizen bijgekomen en vele bomen weggekapt. Jammer dat er daar ook al veel gebouwd wordt. Nadien zijn we maar terug naar huis gereden en onderweg kwamen we heel wat tegen, : vele paarden en paardenkoetsen, ruiters, motos, voetgangers en old timers, ook op het kerkhof van Henri-Chapelle waren ze aan het werken zeker om het in orde te krijgen voor 11 november. Verder hebben we heerlijk genoten van de dag en koud was het ook niet veel echt fijn weer om te wandelen.
Er groeit niet veel in het reservaat alleen planten die hier kunnen leven zoals het zinkviooltje en andere zinkflora, er zouden ook parelmoervlinders en ijsvogeltjes voorkomen.
Zondag 30 augustus gingen we weeral een uitstapke doen, eerst in Voeren om te vissen en te wandelen, in de velden, en op de binnenwegen was er veel volk ook vooral vele ruiters die door Voeren reden en natuurlijk vele zwaren motoren. Het was ook prachtig weer. Daarna reden we door naar Plombiéres naar het fonkelnieuwe museumke dat maison site du minier heet. Het is gelegen in een mooi gerestaureerd huisje, het oudste van het dorp, de gevels zijn gemaakt van steen en vakwerk. Er is ook een houten bijgebouwtje gemaakt en een speeltuin voor de kinderen. Daar aangekomen, werden we verwelkomt door een vriendelijke dame die vroeg welke taal we hadden. Ze kon zich redelijk verstaanbaar maken in het Nederlands en vroeg hoe we te weten waren gekomen dat er daar een museum lag, natuurlijk antwoordde we dat we regelmatig in het mooie reservaat komen wandelen en van de mooie natuur genieten. Ze vroeg ook waar we vandaan kwamen en schreef alles op. Ze legde ons uit hoe we alles konden bezichtigen, er waren mooie zwart wit fotos gemaakt van het vroegere Bleiberg en het heden het was in drie talen opgesteld. het was de geschiedenis van hoe die ertsen in de grond kwamen en hoe ze gevormd waren, en hier op deze site vind je ook veel uitleg over deze loodmijn, http://www.trois-frontieres.be/N/mine_plomb.php ook hoe de mijn was gebouwd en hoe ze werkte, uitleg over de hoogovens en de moffelpotten die hiervoor gebruikt werden. Die zijn nu in het park verwerkt. De cokes om de ovens te stoken kwamen uit de steenkoolmijnen van Luik. Het was zeer intersant en boeiend om de geschiedenis te lezen, we hebben ons in ieder geval zeer goed geamuseerd en nadien nog gewandelt in het natuurreservaat, is gaan zien waar de lijn nu juist gelegen was, en waar de spoorweg was en iets verder waren de schachttorens geweest. het was daar een heel kale plek. Je zag nog alleen kleine brokjes lood en andere dingen liggen op de straat, een deel van de afvalheuvel is daar verwerkt in de straten om te wandelen. De uitleg stond er ook bij, en zo werd onze zondagnamiddag toch heel boeiend, we hebben ons geamuseerd en dat was het beste.
Hier een zicht op het natuur en zinkreservaat, dit is de weg die naar de renainssance putten 1 en 11 gaat, ze zijn aangeduid met 2 cillinders uit blauwsteen. Rechts van de weg was de ziekenboeg met de apotheek en daarachter de smeltovens waar de moffelpotten verwerkt zijn in het park.
Hier zouden twee houten schachttorens geweest zijn, (hier nog wat uitleg verder) Bij het uitrijden van het station van Bleyberg richting Gemmenich werd lijn 39 over de installaties van de mijn geleid waar nog twee heuvels van te zien zijn, achter rechts en dit is op de foto te zien waren renaissance putten 1 en 11 . Deze zijn aangeduid met twee cillinders in blauwsteen. Rechts ervoor waren de smeltovens en daarvoor de ziekenbloeg en de apotheek.
Wat was het vandaag prachtig weerke, we hadden weeral een tripke op het oog en deze keer ging het weeral is richting Voeren. Nu reden we is op de oude baan, dit is de autostrade richting Bassenge en Boirs nadien richting Visé en zo naar de mooie Voerstreek. EErst richting Berg waar we een visje wilde vangen, maar helaas het krioelde daar van de Nederlanders onze noorderburen. Dan maar verder gereden naar de Commanderij of het kasteel. Daar lagen natuurlijk prachtige visvijvers, en we wilden daar een visje aan de haak slaan zoals dat heette daar, maar o wat vloekte dat toch zo dat kon natuurlijk niet daar aan die viskwekerij er zwommen daar prachtige forels rond, die wel een paar kilootjes zwaar wogen en ook heel kleintjes die nog niet zo lang geboren waren. Dan maar richting vijvers gewandeld, daar zat veel volk aan de vijvers en de horeca daar had het ferm druk. Zo dan maar verder gewandeld naar de bron van de Voer, want die ontspringt daar net achter die prachtige visvijvers, de vijvers krijgen hier ook vers helder water voor de vissen. Het water is zomer en winter 10 graden en het zou nooit bevriezen beweert men. Er zwommen ook nieuwsgierige eendjes rond, kwetterende en waggelende ganzen en mooie zwanen. De vogeltjes tjielpten ook daar, en zo bij de bron aangekomen en een paar fotootjes gemaakt, het komt binnekort hier ook op. De bron loopt achter een ijzeren hek en is loopt onder een tunneltje. Het moet gebouwd zijn rond 1600 en het was mooi onderhouden. De verroeste boot lag ook nog steeds op dezelfde plaats aan de vijver. Nadien nog genoten van een lekker koffietje en dan maar weeral verder gegaan, want die grote visjes die vloekten te veel. Zo gereden tot aan de kerk in St Pietersvoeren en is een kijkje gaan nemen op het dorpsplan om een Voerens drupke te kopen, o ja he dat hoort er ook bij. Dit was in Veurs. Natuurlijk stond het nergens aangeduid waar dit klein gehuchtje lag. De GPS dan maar geraadpleegd en natuurlijk na een tijdje hadden we het gevonden, we kwamen precies in niemands land zo landelijk en stil was het daar. Is een paar keren op en af gereden, maar het stond nergens toen we opeens een parking vonden met vele auto's en ja daar bleek dat men het Voerens drupke verkocht, een piepklein winkeltje zoals in de jaren stillekes met een heel vriendelijk vrouwke dat Jetteke heette, een heel bekende figuur in de streek. Daar een heerlijk Voerens drupke gekocht dat in Hechtel in de likeurstokerij bereid werd en in Voeren verkocht, tja het is een typisch likeurtje dat van oorsprong daar van komt. Dat moet kunnen hahahahaa, maar het was wel heel lekker en het smaakte juist naar kirsch. Het was rood van kleur gemaakt van jenever met sleedoornbessen. In het lokale dialekt Voerdrupke mit Sjlieekreke. Zo dit weten we dan ook alweer, nogal wat bijgeleerd he ! Na een tochtje door de Voerstreek gereden te hebben natuurlijk genoten we ervan of wat dacht je, in Veurs waren we nog nooit geweest en het viel daar best mee, nu waren we weeral een ervaring rijker om nog is door te spoken. Zo zijn we dan maar via Moelingen terug naar Vise gereden en was ons tochtje gedaan, we zijn dan toch niet voor niks naar de Voerstreek geweest en hebben een heel lekker likeurtje meegebracht.
Vandaag was het redelijk weer en we gingen weeral is een uitstapke te doen en deze keer naar het Duitse stadje Monschau, zo reden we richting Luik en naar Eupen, door de vele winkelstraten die daar zijn. En nadien door Eupen zelf, eerst de beneden stad en nadien de bovenstad. Zo kwamen we dan eerst een mooie weg, maar nadien reden we op de highway to hell hahaha dat was een slechte weg allemaal kapot gereden en met gaten. We reden door het hertogenwoud, langs de Hoge Venen, daar was niet veel te zien, en er waren mensen daar aan het wandelen, en zo kwamen we in Duitsland hoog op de heuvels, en nu reden we op een prachtige baan met allemaal groene heuvels met bossen en mooie Duitse huizen, van dat mooi Duits Vakwerk. Na een paar haarspeldbochten door de heuvels kwamen we beneden in het stadje aan, onze auto kort bij het glazenfabriek gezet, een paar fotootjes gemaakt en de omgeving is bewonderd, een wandeling door de straten, in het stadje, er was nog zelfs een laat of vroeg kerstwinkeltje te zien, er waren rugzaktoeristen, trekkers, avonturiers, Jappen, Nederlanders, Walen, Vlamingen en Duitsers te zien, mooie soevenierswinkeltjes bewondert, een hapje gaan eten, verder nog de Rur en een mooi pleintje bewondert, ook een mooie harley Davidson, die er stond, het was er druk, ook het beroemde rode huis, een paar romantische bruggetjes, een paar standbeelden enz....; en onze portemonee hebben we gespaard, want er stonden daar weeral vele soeveniertjes te pronken in al hun glorie, maar veel hebben we niet gekocht, was niet de moeite al die prularia. Weldra kregen we daar nog het heerlijke gezelschap van de regen en zag er onze dag maar wat regenachtig uit, we hebben nog is lekker gegeten en gedronken en geklonken op onze gezondheid, nadien was het tijd om naar huis terug te keren en zo hebben we dan onderweg nog een paar fotootjes geschoten zoals je ziet op de blog dit van de Hoge Venen en het stadje Eupen, en ondertussen waren nog wandelaars daar een wandeling aan het doen, zo reden we maar terug naar huis en kwamen wel voldaan thuis na een dagje naar Monschau.
Zondag 19 juli was het weeral zo ver, we gingen nog is een uitstapke naar de zee maken, het weer was wel niet zo fameus, maar kom, dat namen we erbij. Zo reden we richting Antwerpen via da autostrade a la vitesse het kon niet harder, want na een klein uurke zaten we al bijna in Antwerpen, we konden goed doorrijden want er waren geen vervelende vrachtwagens onderweg, die stonden op een parking. Na Antwerpen kwamen we in een heel eentonig gebied met wat velden en bomen langs deweg te zien en een heel plat landschap dat oneindig leek te duren. Zo kwamen we dan richting Cadzand na nog is een uurke rijden a la vitesse hahahaha het begon juist te regenen daar, en voor ons was er op zo'n baan een hele groep ruiters die hunne tijd namen om vooruit te komen. En een hele lange sliert van autos volgden hun. Maar zodra het begon te regenen konden ze allen ineens goed galoperen hahahahaha zeker bang dat ze is nat moesten worden. Inplaats van op de weg te rijden hadden ze beter door de bossen kunnen krossen. Zo kwamen we dan in het goede gezelschap van de regen aan in Cadzand, onze auto op de parking gezet en onze dorst lessen, gingen we over de dijk recht naar zee, het waaide daar wat, en op een paar fietsers en wandelaars na was er niks te zien. En een paar fotoogtjes gemaakt, want dat mocht er ook niet aan ontbreken. Natuurlijk waren onze schoenen wel vol met zand hahahaha, nadien gingen we is ne keer de winkeltjes is met een spokenbezoekske vereren, maar er was niks naar ons goesting en het zou ook niet goed voor onze portemonee zijn, anders werd hij weeral depri en dit was niet de bedoeling. Zo zijn we dan maar verder gereden naar het stadje Sluis, waar de viswinkel niet open was en dat was niet naar onze zin,dan daar maar een wandelingske gemaakt, en de cafeetjes met een bezoekske vereren, tja dat hoort er ook bij he, en we hebben ons best gedaan, hoor daar kan je donder op zeggen. Ook hier hebben we een paar fotootjes genomen zoals je ziet hieronder dit verslagske want zo'n soevenierke mocht ook niet aan onze verzameling ontbreken. Nadien en in het gezelschap van de regen zijn we maar doorgereden naar Breskens een jacht en boothaven. Er lagen daar een paar prachtige schepen en kleine pleziervaartuigen te wachten, tja op wie eigenlijk????? EEn toeristen boot kwam ook juist aanmeren, samen met nog een zeilboot, in de verte zag je de stad Vlissingen liggen, en aan wal kregen we het gezelschap van een paar hongerige meeuwen die met ons mee kwamen peuzelen aan onze lekkere frietjes, en ze hebben ons heel goed geholpen, want ze vertrokken heel voldaan weg terug naar zee. Zo zijn we dan nadien maar weeral vertrokken uit Breskens, onderweg zagen we nog prachtige roze en witte bloemen dat hortensias waren, tja de Nederlanders zijn echt bloemefreaks, ze hebben popperige huisjes en prachtige tuintjes. Zo zijn we dan nadien maar terug richting Belgie gereden en we hebben ons inderdaad heel goed geamuseerd daar kan je zeker van zijn.
Als je op vakantie bent op het eiland Lanzarote kan je een uitstap of Excursie maken, en dit heeft de Gran Tour, het is een hele toer op het eiland zelf. Op dinsdag 15 mei 2007 gingen we dus op uitstap. Rond 8.30 u kwam de bus ons oppikken aan het hotel en reed nog een klein uurke rond om nog andere hotelgasten op te pikken, het waren Nederlanders, Vlamingen en Walen die op de bus zaten, zo reden we dan richting Playa Blanca naar Salinas del Janubio, dit waren zoutziederijen, hier werdt het zout uit het zeewater gewonnen, er waren daar mooie damborden te zien waar het zout werd gedroogd. Dit diende om vis in te zouten.
Dan verder door naar Yaiza, daar mochten we aan de voet van het park Timanfaya op dromedarissen rijden. Deze tocht duurde een half uurke. Deze hadden twee stoetjes langs hun bult hangen om 2 passagiers te vervoeren. En als de ene passagier zwaarder was dan de andere werd er een zandzak bijgehangen. De dromedaris achter ons kwam vele knuffeltjes vragen en was tevreden hierover. Het was een zwart landschap waar niks groeide. Stoffig en vol assen. Tja het zijn vulkanen voor iets he ! De dieren werkten van 9 uur tot 13 uur en gingen dan naar huis in Ufa het dorpke naast Yaiza. Daarna reden we door naar La Geria, waar de wijnstreek was, het was een heel wit dorpke, met witte huisjes en winkeltjes. Daar was een eigenaardige manier om wijn te verbouwen, aangezien het heel droog is op Lanzarote en er bijna gen planten goreide, hadden ze een mooie manier gevonden om de planten te laten groeien. Zo werden er gaten of kuilen gemaakt in het lavaveld met een muurtje errond. Dit om de plant te beschermen tegen de harde wind die er waaide. Deze wind is voor 70 % vochtig en komt rechtstreeks vanuit Afrika het is een pasaatwind. Uit de wind wordt er overdag vocht getrokken door de plant die hij dan snachts onder de vorm van dauw tot zich neemt en dus zo voldoende vocht heeft om te kunnen groeien. De oogst van de druiven is voorzien in augustus. We hebben wat vulkaanwijn mogen proeven in een wijnwinkel en hij smaakte, er was niet veel verschil met de Duitse Arhwijn. Hier in dit winkeltje waren er ook soeveniers te koop van Olivinas tot gepolijste vulkaanstenen. Daarna reden we verder naar Teguise, de vroegere hoofdstad van Lanzarote. Teguise zou afkomstig zijn van de naam van de dochter van een Guanchenskoning. De oerbevolking van de Canarische eilanden. Zo reden we dan door tot het noorden van Lanzarote, terwijl we uit het zuiden waren vertrokken. Dit naar het hoogste punt de mirador van Haria op de top van Penas del Chache hij is 670 meter hoog. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de vallei der 1000 palmbomen. De groenste plek van Lanzarote. Het stadje Haria. Hier gelden een theorie dat wanneer er een jongen geboren werd dat er 2 palmbomen werden geplant en bij een meisje eentje. Dit om de pasgeborene een lang en gelukkig leven toe te wensen. Zo reden we dan ook berg af door een diepe vallei door Haria zelf er waren witte huizen te zien en groene palmbomen. Langs Haria zag je in de verte ook de kroonvulkaan liggen. Er lagen daar ook vele onbewerkte lavavelden die vroeger werden gebruikt voor de landbouw. Maar de moeilijke leefomstandigheden beslisten er anders over. Vele inlanders trokken weg naar Guatimala, Peru of Paragua. Voor een beter leven. Bij dat hoogste punt aan de uitkijk van de vallei van Haria lag nog een tweeds hoog punt waar het goed waaide en waar er naar de sterren kon gekeken worden met grote sterrekijkers. Na Haria zijn we dan doorgereden naar de Kroonvulkaan, die had bij de uitbarsting een heel gamma aan tunnels gevormd dus vulkanische grotten en tunnels. Zo reden we naar Arrietta een heel onbekend visserstadje, waar de golven tegen de rotsen op de kust sloegen, het water kookte daar precies. Onderweg kwamen we ook vele kaktusvelden tegen waar een soort cactusluis werdt gekweekt voor de larve die geoogst werd, gedroogd en gemalen tot rode kleurstof die dan gebruikt werd in de cosmetica. Zo kwamen we dan aan bij Jameos del Agua dit was een lavagrot van de kroonvulkaan, hier was een prachtig park van tropische planten aangelegd en de temperatuur was konstant 25 graden zowel in de zomer dan in de winter. Hier was een drinkbar, een gezellig cafeetje, een concertzaal en een vergaderzaal aangelegd. Dit was in de tropische tuin. Bij het betreden van de grot was er een heel helder meerke te zien dat gevoed werd door de Oceaan want de zee lag vlakbij en het was onderhevig aan stromingen, op de bodem van het meerke lagen precies witte flikkerlichtjes, dit waren klein witte kreeftjes die ongeveer 1 cm groot waren genoemd Munidopsis Polimorpha , het waren albinokreeftjes die blind waren en nergens anders voorkwamen dan hier, hoe ze daar waren geraakt wist niemand. Verder konden we dan door naar een mooi uitzicht van de baai en er lag een pracht van een zwembad waar niet mocht gezwommen worden. Daarna konden we ook het vulkaanmuseum bezoeken, hier was te zien hoe de Canarische eilanden uit de zee werden omhoog gestuwt door de vulkanische krachten van de aarde. Ook lag er hier weeral een soevernierswinkeltje met wat prullen te koop, Na het bezoek reden we terug naar Arrietta en de cactustuinen die in een groeve waren aangelegd. Voor de poort stond een enorme grote cactus. Zo reden we terug naar Teguise en via Tinajo nog een ander soort stadje of dorpke, reden we door naar Mancha Blanca. Dit dorpke lag aan de voet van het vulkaanpark, het was bij een vulkaanuitbarsting in 1734 van de kaart geveegd en zou in 1824 hetzelfde lot ondergaan, maar de bevolking ondernam een bedevaart met de Senora de Dolores tot aan de voet van de lavastroom en die stopte daar, het dorp bleef gespaard van de lava en als dank hadden ze er een kruis en een palmboom gezet samen met een wit mooi kerkske en zo is het een bedewaartsoord geworden waar op 15 september dit wordt herdacht met uitbundige feesten. Hier hebben we ook het middagmaal gebruikt. na het middagmaal trokken we verder naar het vulkaanpark Timanfaya zelf. De vulkaan die dit had veroorzaakt in 1730 heette ook zo, en er waren 11 dorpen van de kaart weggevaagd en ook de vruchtbaarste grond op Lanzarote. Het park had 300 kraters. In de lokale taal heette deze vulkanen Montanas del Fuego of vuurbergen, deze waren in rust maar werkte toch nog dit zagen we op de vulkaan Islote del Hilario, waar het restaurant El Diablo was gebouwd. Hier werd het vlees rechtstreeks vanuit de grond gebakken zonder dat het aangestoken werd. Het vuur kwam rechtstreeks uit de grond, de temperatuur rondom deze grill was heet alsook de grond waarop hij gebouwd was. Bij het restaurant had je nog andere vulkanische proeven door steentjes van de grond op te rapen die 70 graden warm waren, er zat een buis van 2 meter diep in de grond en men gooide er water op en na 3 seconden spoot het op zoals een geizer. OOk was er een gat in de grond gemaakt en het rook er naar de open haard. In dat gat gooide men hooi of gedroogd gras, dat eerst begon te smeulen en dan in brand schoot zonder het aan te steken, de oorzaak van deze werking was dat de magma nog hoog zat en heet was. Het verschil tussen lava en magma is lava vloeit over de grond en magma zit in de grond. nadien reden we dan door de grote krater van het park, er waren verschillende kraters te zien, die precies ontploffingsgaten waren. Het landschap was dor, bizar, droog, zwart, roestbruin vanwege het ijzererts, grijs, grauw, en hier en daar groeide er korstmossen, op de heuvels zelf waaide een stevige wind juist alsof er lawine naar beneden ging van stof en assen. Hier lagen verschillende valleien zoals die van de rust, die van de dood, die van de asse enz. Het landschap kon je vergelijken met een veld dat pas omgeploegd was. Maar dan in het groot. Tijdens de rit mocht je ook niet uitstappen want het was beschermt gebied. Zo reed de bus door dit bizarre landschap een dikke uur, hier werden af en toe ook is filmen opgenomen, je kon het landschap ook vergelijken met Mordor uit de film the lord of the ring met de vuurberg. Verder reden we dan door naar El Golfo. Dit was een klein dorpke aan de rand van een vulkaan die in zee lag. De eigenaardigheid van deze vulkaan was dat die half was geerodeerd door het zeewater dus door erosie weg was en hier lag een groen meertje afgescheiden door een zwarte zandbank. De eigenaardigheid van het meertje was dat het altijd groen van kleur was en dat het ook gevoed werd door zeewater, de oorzaak van de groene kleur was algen en vulkanische mineralen. Hier werden ook de halfedelstenen olivinas gevonden olivijn of peridoot. Dit zijn olijfrgroene stenen die na bewerkingen in sierraden, soeveniers en dergelijke werden gemaakt en verkocht aan toeristen. De samenstelling van olivijn is ijzer vermengt met magnesium chrysoliet wordt het ook genoemd hij zou gebruikt worden voor de sterkte van het hart, geeft inspiratie en welsprekendheid en beschermt tegen beroerte. Hier waren er ook nog vele golfslagen en rotsen te zien in de zee die allen zwart geblakerd waren, deze vulkaan zou ook deel hebben uitgemaakt van de Timanfayaketen in het vulkaanpark. De rotsen aan het meerke waren okergeel en bruin. De natuur had er een bizar gedeelte van gemaakt. En zo dit was ook het laatste deel van onze uitstap, we reden ook nog door lavavelden, die in 1824 werden gevormd. En het eiland hadden groter gemaakt dieper de zee in. Zo kwamen we dan via de zoutziederijen terug in Playa Blanca, aan de kust zag je in de verte het buureiland Fuerteventura liggen dat bewoond was en het onbewoonde eiland Isla de los Lobos, dit werdt vroeger door het leger gebruikt voor schietoefeningen en nu is het een natuurreservaat geworden met één vuurtoren in het midden die je ziet branden als het donker is. Zo dit is het einde van de vakantie in Lanzarote.
Gisteren zondag 5 juli was het weeral een prachtig weerke en er stond weeral een tripke of uitstapke op het programma. En deze keer naar Voeren om te vissen en te wandelen. Na een ritje van ongeveer een uurke kwamen we in St Martensvoeren aan, bij de visvijver die Berg heette. Daar de vislijnen uitgehaald en dan volop naar de visvijver heen gewandelt, om op een lekker visje te jagen, en ja daar hadden we prijs zoals een gezegde een visje aan de haak slaan hahaha het was een grote zwarte beekforel die kwam spartelen. Nadien werden er weeral wat wormkes aan de haak gemaakt als lokmiddel voor de vis en ja hap zei toen de vis weeral prijs hahahahaaha en zo ging het nog uren door, ondertussen kwam ons een grote zwaan begroeten alsook een paar van die ganzen die op trektocht waren. Na het vissen gingen we een wandeling maken, in de omgeving van de vijver en daar ontdekten we een bron die de vijvers voedden, en er zwommen daar vele dikkopjes in die later kikkers zouden worden, en het water was er zo heerlijk helder. OOk wat van het prachtige Voerense landschap ondertussen genoten en wat fotootjes geschoten van dat overheerlijke landschap oa. boerderijen, velden, heuvels, bomen, bossen enz.....Onderweg kwamen we vele wandelaars tegen te voet of te paard, want ja daar waren vele rijpaarden die door de bossen draafden. En er kwamen gelukkig geen autos, die reden samen met zwaar motoren op de grote hoofdweg. In de namiddag reden we richting Plombières om nog is te genieten van de mooie natuur daar, het park was wat verandert, er waren wat speeltuigen bijgekomen en de grillhuisjes waren ook groter geworden. Jeugdverenigingen waren er aanwezig om daar te spelen, bij de Geul die onder de grond verdwijnt was er een uitkijkje gekomen, en de rivier was rustig. Er bloeiden daar prachtige bloemen (de zinkflora) die je nergens anders ziet dan daar, het natuurreservaat was heel kalm en veel groener dan de vorige keer, tja toen lag er nog sneeuw en het regende er. Nu was het prachtig weer en de bomen waren vol met bladeren, alleen waar de afvalheuvel was daar groeide niks alleen verdort gras was daar te zien, en rondom deze plaats bloeiden overal de mooie flora. Natuurlijk heb ik mij uitgeleefd om mooie fotootjes te maken of wat dacht je, daar krijg je niet veel de kans voor en ik heb er bloemen ontdekt die ik nooit eerder gezien heb. En we hebben ook genoten van de mooie wandeling, die we er deden. Zo werd het weeral stillekes tijd om naar huis te gaan, want de bewolking kwam opzetten en wie weet wat voor weer er op komst was. Zo was ook alweer een mooie dag voorbijgegaan en we hebben er heel veel van genoten.
Schimmel op de muur is een veel voorkomende kwaal die optreedt bij ventileren en het afvoeren van condens. vb bij het douchen. Een sterke bleekwateroplossing kan hier uitkomst volbrengen. Breng het bleekwater met een kwast op de muur en laat het 24 uur zitten.
Borstel na droogtijd met een harde droge borstel. maak daarna de borstel nat en veeg nogmaals over de plekken. Laat nu alles weer goed drogen en breng vervolgens muurverf die geschikt is voor vochtige ruimtes aan met een vachtroller of een witkwast aan.
Gisteren zondag 24 mei gingen we nog is een uitstapke maken, maar naar waar? Dat was de vraag. We reden weeral richting Tongeren naar Riemst en we volgde maar de weg, we zouden wel ergens uitkomen en zo kwamen we via Eben Emael door de mooie mergelstreek, verder richting Vise en zo naar Aubel en richting Voerstreek, waar we op een doodlopende weg terrecht kwamen, in een open weide, met een wandelpaadje langs, er stond daar ook een grote vrachtwagen geparkeerd, dan maar terug gedraaid en verder gereden naar een andere baan, we kwamen weeral terrecht op een doodlopende baan met een pleintje en nadien kwamen we weeral op zo'n doodlopende baan met prachtige huizen waar veel van onze Noordeburen wonen en een pleintje. Nadien volgde we maar richting Gemmenich waar we uitkwamen, die baan leek ons bekend, en daar moesten we ook al stoppen, er was een stomme kermiskoers bezig,met veel renners, flikken, autos met reservefietsen, een ziekenwagen en een paar bezemwagens volgde het hele spektakel. Overal was veel volk aanwezig, nadien konden we via de file tot aan het drielandenpunt geraken in de bokkerijder. OP het terrasje zaten velen landgenoten, Nederlanders en Duitsers veelal van Aken. En we hadden een prachtig uitzicht over een verre afstand. Daar genoten van een pannekoekje en een cremke zijn we nadien nog een wandelingske gaan maken aan het drielandenpunt, er was veel volk in de speeltuin en natuurlijk kwam die koers daar ook voorbij, het krioelde er van de agenten, op motos en andere motos waren daar ook van de partij zoook trikes en de quarter of het vierspan met heel veel lawaai, en dan a la vitesse de baan op. Nadat we gingen vertrekken riep er zo'n agentje dat we op de parking aan de Wilheminatoren moesten wachten tot die koereurkes door waren, want die hadden de hele baan voor zich alleen nodig. Inplaats van zo iets in te richten s'avonds en niet op zo'n drukke baan als die van Gemmenich naar Vaals. Na de koers moest er nog ene voor ons voor wisselgeld gaan, want tijdens de koers had de lomperik geen tijd om geld te wisselen, hij zat met z'n auto juist voor de uitgang van de parking en het duurde voor hi weg was. Zeker om op te vallen, nadien reden we dan in file van een lange rij in beide richtingen naar het centrum van Gemmenich, velen draaiden terug omdat het hen te lang duurden. Maar ja stillekes aan kwam er eindelijk dan een einde aan die vervelende koers en files. En zo konden we dan lekker en gezellig de weg naar het thuisfront aanhouden.
We zijn op vakantie geweest in Gran Canaria en hebben er de eilandtoer gedaan hij was zeer intersant. Deze tour was op zaterdag 9 mei rond 8.20 u s'morgens kwam er een grote bus ons halen met ongeveer 33 personen. Er was een gids bij, de chauffeur en een cameraman die alles ging op nemen de hele tour en er een dvd van maakten om een mooie herinnering eraan over te houden. Zo reden we over de snelweg naar het noorden, want ja we zaten in het zuiden, naar een dorpke Artena waar het heel kaal was en er grotwoningen stonden, daar gingen we eerst ene klein grotkerkje bezoeken, daar werd nog elke zondag de mis in gedaan, in het dal van Guayadeque, nadien gingen we een echte grotwoning bezoeken, De voorgevel van zo'n grotwoning leek bijna op een echt huis, er stonden bloemen voor de deur en er waren leuke luikjes aan het raam, net een gewoon huis tegen de berg, bij Isabelle die ons heel vriendelijk haar woning liet zien, ze had er met haar familie gewoond haar man met vijf kinderen, het was bijna niet te zien dat ze in een grot van een berg of vulkaan woonden, het was heel comfortabel, er was elektriciteit en waterleiding, de grot had één voordeel ze was koel in de zomer en warm in de winter. Er waren daar eeb klein keukentje te zien, een living, en slaapkamer in één er stond ook tv en een kleine badkamer. En een wasmachine was er ook tja daar komt het moderne komfort ook bij kijken he, er waren daar vele van die woningen, dit waren vaak nazaten van bergbewoners en ook het dorp leek zo, er vloeide ook een zeer helder water een heel klein beekje, achter een straat, voor de deur zodat ze ervan konden drinken, en planten waren er ook zoals margrieten, dotterbloemen, papavers en sierbrem. De vallei was wel heel kaal en droog, ook werden veel grotwoningen verhuurd als weekendehuisjes of aan toeristen die is wat anders wilden. En we gingen in een grotrestaurant daar kortbij nog geitenkaas en brood proeven. Nadien gingen we naar het museum van de Guanchens de eerste bewoners van de eilanden of de oud Canariers. Dit was in hetzelfde dorpke. Dit had ook zo'n gevel en de rest was in de grot gemaakt. Er waren daar werktuigen te zien die deze eerste bewoners gebruikten, zoals bijlen, slijpstenen, wapens die ze zelf maakten, kleren van geitevellen, en andere dieren, een oude molen die met water ging of een dier, om de granen te malen en gofio of meel te maken om het nadien , te bakken in een oude over, er was ook een tafereel te zien hoe deze bewoners in de grotten leefden en woonden, en ook een beeldje dat ze aanbaden, want als een meisje huwde werd ze drie weken afgezonderd in een andere grot en goed gevoed, want ze moest er goed uitzien om kinderen voort te brengen, en dit beeldje was erop gemaakt. Een mummie was hier ook te zien, die was ingewikkeld in doeken, en lag achter glas. Er was ook wat te zien hoe ze hun holen maakten van tufsteen en als er telkens meerdere kinderen kwamen werden er kamers bijgemaakt zo werd hun woning vergroot, dit werd nog gedaan. Zo reden we dan verder naar de Pico de Bandana (569 m) met een uitzicht op een heel grote krater of caldera die was 200 meter diep en heeft een doorsnede van wel 1 km. Hij is ontstaan ongeveer 1000 jaar geleden ten gevolge van een vulkaanuitbarsting. Er zijn aan de binnekant nog grotwoningen te zien van de eerste inwoners van het eiland en in het midden van de krater woont een oude boer of kluizenaar van 85 jaar oud die nooit naar boven kwam, in een eenzaam huisje. Naar de volgende halte reden we natuurlijk was er een file en de rit duurde wat langer dan gewoonlijk naar Tafira waar we de botanische tuin of de Jardin botanico Canario gingen bezoeken. Hier groeiden alle planten die op alle Canarische eilanden zoals de drakenboom, cactussen, pijnbomen, aloes, agaves enz. Het park is 27 hektaren groot en ging verder op de flank van een vulkaan, en werd in 1952 opgericht, hier kweekt men ook planten die elders zijn uitgestorven of die nog heel zeldzaam zijn. De volgende halte werd Teror, naar een grote Baseliek of kerk, (centro Religioso) waar de nostra Senora del Pina of de lieve vrouw van de pijnboom vereerd wordt. Ieder eiland heeft zo z'n heilige Senora. Het heiligenbeeld word in een processie rond gedragen in september. En het stond in een gouden nis, het beeldje had prachtige en kostbare gewaden aan. Dit is dan het eerste deel.
De volgende halte die we deden dat was eten in El Molino hier kregen we echte Canarische aardappelen die in de schil gekookt waren te eten, ze aten de schil samen met de aardappelen op in een kruidensaus die Mojo werd genoemd, de smaak was niet slecht. Ondertussen gaf de gids ook over alles en nog wat uitleg, de chauffeur die reed ons veilig op alle gevaarlijke wegen en de cameraman had het druk met de opnames van de landschappen en alle reizigers in de bus hahahahaha. De volgende etappe ging naar Pligas, daar kwam ook het bronwater van, onderweg zagen we het schiereiland la Isleta dat ongeveer 12 vierkante kilometer groot is en verbonden met een landengte, het zou vroeger ook een heel klein eiland zijn geweest. Zo kwamen we in Pligas aan en er was een prachtige waterval te zien, waar miniaturen van de eilanden waren en dit in keramiek. Ook vertelde de gids dat er vroeger veel suikerriet verbouwd werd op Gran Canaria, en er was nog ergens in een oud stadje nog een oude suikerpers te zien die in 1600 ooit gebouwd werd. Nadien zijn we door het dorpke Lanzarote gereden, hier lagen vele villas van de rijken van het eiland en Spanje of andere eilanden. De volgende uitstap ging via het bergdorpke San Bartolomé de Tirajana naar Mirador Degaflada de Becerra uitzicht op Roque de Bentaiga 1400 meter hoog, Roque Nublo of wolkenrots met nog een andere rots in de vorm van een kikker en een biddende monnik (monnikenrots) en dit was te zien op een tafelberg, en een bergmeertje zag je er liggen, ook zag je in de nabijheid de hoogste top de sneeuwberg van Gran Canaria (Pico de las Nieves) liggen, erboven stonden twee dikke bollen (el Peches) die sterren wachten waren. In de winter ligt er sneeuw op deze hoogtes, en nu groeiden er prachtige gele bloemen in de omgeving en pijnbomen een soort den in Spanje, en in de verte zag je ook nog het eiland Tenerife liggen met Pico del Teide in de hoogte, want het was helder en het uitzicht was onbeschrijfelijk mooi. Ik kon niet geloven dat ik ooit op de top van de Pico del Teide geweest was en nu op de plek stond die bovenop de Pico te zien was van Gran Canaria. OOk daar stond een kraamke met allerlei spulletjes die te koop waren, maar er werd niet veel gekocht. Het gebergte heet het Cumbre gebergte, en snijdt het hele eiland middendoor, we gingen doorrijden naar de volgende halte Museo de Guayere hier ging het op 1900 meter hoogte en d lucht hier was ijl, met een 90 tal trappen naar beneden, waar een museum van Guanchen te zien was grotwoningen van vroeger met allerhande materialen dat ze hadden om te leven. Daarna reden we door het mooie bergdorpke Ajacata zo door naar de volgende stop mirador de Tunte waar een drinkgelag was en er werd uitleg gegeven over de plant aloe vera, die goed was voor allerlei kwaaltjes. De volgende weg reden we door een baranco de Fortaga waar twee jaren geleden een hevige brand gewoed had die aangestoken was door een ontslagen politieagent en die werd aan gewakkerd door de Sirokko of de Calimba een soort hete droge wind die vanuit de Sahara van Afrika komt. Het was toen 68 graden in het dal, en je zag nog de sporen van de brand, alles kaal en woest en zwart. En verder was het palmendal te zien, waar nog zwarte stammen waren van de levende palmen en groene kruinen. Ze hadden de palmen willen kappen, maar ze leefden verder met een zwarte stam en groene kruin. De mensen hadden ze uit het dal moeten halen en de brandweer kreeg het heel moeilijk onder kontrole, het was er zeer droog en dor. Dit was het dal met 1000 Canarische palmen. Zo dit was het laatste van onze tocht en dan werd het tijd dat we bij het hotel aankwamen, en zo was er weer een heerlijke rit voorbij gegaan.
Een Barbietripke naar de Voerstreek. en de visvijver.
Paasdag dit was de dag om is een uitstapke te maken en dan nog wel met een hele Barbiefamilie, die mee ging. Met pak en zak vol geladen gingen we richting Voerstreek, tja een familie poppen daar heb je wat werk aan, welke er meegingen om te poseren aan dat mooie kasteel of de komanderie in St Pietersvoeren. na een mooi tripke door de mergelstreek reden we richting Voeren, eerst op weg naar een kerk waar de mensen op Pasen naar de mis gingen, nadien kwamen we er motos tegen en heel vele wandelaars, fietsers, crossers en ruiters te paard. Het was dan ook een prachtig weertje, de bloezems bloeien zo mooi, en een ideaal plaatje maken was goed. Aan het kasteel aangekomen gingen we een leuk plaatske zoeken aan de zwanen vijver en een oud versleten bootje dat z'n beste tijd gehad heeft, de Barbiefamilie daar wat op geinstalleerd en met als achtergrond een leuk zwaantje of gans en daar gingen we met poseren, natuurlijk was het gras ook heel nat van de dauw, en schoenen en broek waren heel nat en koud bah, maar dat lieten we ons niet aan ons hartje komen, nadien gingen we richting kasteel en vijver, daar nog is een mooi plaatske gevonden en weeral verschillende Barbiepoppen in pose gezet en maar fotos gemaakt. En natuurlijk met als achtergrond, het zwanenmeer, met die grote zwanen en het kasteel, en Barbie poseerde als een rasechte kasteeldame of wat dacht, met een aangepaste kledij, hoed en accesoires. Na verschillende fotos gemaakt te hebben ook van de bloesems en dat kleine kerkske achter het kasteel, werd weeral alles mooi ingepakt, en zijn we naar Berg gegaan naar de vijvers om te vissen. Natuurlijk zaten we daar op van die binnewegen waar alleen voetgangers en fietsers mogen komen en dan kwam je er ook een hele groep paarden tegen die op uitstap was. Aan de vijvers werden we begroet door mijnheer de hond, en die moest een stukske van z'n krachten laten zien toen hij achter een gans aanraasden. Die gans vloog al la vitesse in het water. Nadien kwam er ook nog een deltavlieger boven vliegen met het nodige lawaai. En spokenvangertje ging is een visje aan de haak slaan, en ja na een klein uurtje had hij prijs. Na een paar uurtjes vissen had hij zomaar vijf exemplaren gevangen allen voor goed in de pan te bakken. Aan de vijver waren nog vissers bezig met een visje aan de haak te slaan. Tja en kikkerdril lag ook al in die vijvers amai dat was veel. We hebben daar een heel leuke dag gehad en hebben een paar visjes gevangen of wat dacht je. Zo dit was het weeral en we hebben ervan genoten, het leek aan die vijver net op vroeger toen ik met mijn pa de natuur in trok op zondagvoormiddag en dat hij ons vanalles uitlegde over die mooie natuur.
Hier se een leuke lady aan het kasteel
Deze foto op een leuke lady aaan het zwanenmeer hahahahahahaaa.
Het regende op een zondagnamiddag en het zag er maar somber uit, we besloten toch maar een uitstapke te wagen en het lukte ook, dan maar richting Visee door de mooie mergelstreek gereden en zo naar Aubel en richting Hombourg Plombieres naar de kerk en zo naar het reservaat van de vroegere loodmijn, daar aangekomen ging de Barbiefamilie mee op uitstap om in het reservaat mooie fotos te maken, maar helaas kwam daar een donkere en zwarte lucht aan, hier en daar waren er nog mensen aan het wandelen, en nu wat zouden we natuurlijk gaan doen met die donkere lucht die heerlijk begon te sproeien en natuurlijk we nat en de Barbiefamilie die er bij was tja die was ook aan het nat worden, dan toch maar gewacht tot het wat droger werd en ineens was het weeral wat helderder geworden. Zodanig konden we dan maar onze fotos maken, een eerste foto werd gemaakt op het hek van het reservaat, de Barbiefamilie werd dan daar maar in haar beste kleedjes geinstalleerd en gereed gezet om te poseren, en ja het lukte. Er werden fotos gemaakt in alle richtingen van het reservaat zelfs de kleine barbietjes vonden het leuk in hun nieuwe out fit. Ook de bomen in het reservaat werden niet gespaard, dat was ook een prachtige plaats om fotos te maken. Zelfs het bos werd niet gespaard, en de shoot begon, natuurlijk ook in alle richtingen, jammer dat het oude loodtreintje weg is, anders hadden we daar ook nog mooie fotos kunnen maken. Jammer dat op het zinkreservaat nog alles heel kaal was, want de zinkflora was nog niet in bloei. De poppen waren in hun nopjes om fotos te maken ze hadden allen natuurlijk hun nieuwe kleedjes aan. En zo kon de modeshow beginnen. Na de shoots besloten we nog is naar de Voerstreek te gaan, want daar stond een pracht van een kasteel met een mooi zwanenmeer bij, daar zouden we binnekort ook is naartoe komen voor een paar prachtige fotos te maken, dat zou ideaal zijn, bij sommige van die gehaakte kleedjes voor Barbie hoorde er ook een mooi kasteel bij, nu hadden we is geen last van een paar nieuwsgierige gapers en vervelende lui die ons wat kwamen storen. Want in Wallonie heb je dat niet, alleen als je hier ergens in Limburg een fotoshoot maakt dan heb je er last van, aan da mooie kasteel zijn we is naar de forellen gaan kijken , want dat kweken ze daar, er waren daar heel kleine te zien in grote bakken, en buiten had je natuurlijk ook van die kweekbakken, daar zwommen grotere vissen in, een nieuwsgierige zwaan kwam ons ook al is een groetje brengen en een paar ganzen waren er ook van de partij, die vijvers aan dat kasteel leek precies het zwanenmeer. En zo zijn we dan na de wandeling maar stillekes naar huis gegaan en we hebben ervan genoten.
To add a facebox click on the face of someone you want to identify.
Nog een ander zicht
Vroeger werd de afval van zink op een heuvel gegooid zoals dat bij steenkool ging. Dit is de terril van de mijn Altenberg die er ooit tegenover heeft gelegen. Van de mijn zelf is niks meer te zien alleen is er een mooi gemeentepark aangelegd met de naam Koul.
Het oude mijnterrein in Plombières of Bleiberg is omgevormd tot een natuur - zinkreservaat waar het goed is om fijn te wandelen. Het heeft nog veel zware metalen in de grond zitten, de rivier de Geul loopt pal door het gebied. Het reservaat bestaat uit een gemeentepark en twee grill-huisjes, hellingen met bossen, spar en berkenbossen, vijvers, moerassen, een paar oude stortheuvels met afval van de loodnijverheid, moerrassen en wandelwegen en oude ertsaders die toegemetseld zijn. Ook een weide met zinkgrassen. Een kunsttunnel waar de Geul naar beneden komt gestort. De moffelpotten zijn bij de oevers van de beek verwerkt, dit werd gebruikt voor de ertsen in te smelten. (Dit zijn lichtblauwe stenen) Er komen in het gebied dassen voor, die heeft daar z'n hol gemaakt en het is daar een ideale plaats voor deze grote dieren. en de vos scheen er ook voor te komen. Op de vijvers komen er allerlei watervogels voor zoals de waterhoen, eenden, ganzen, fuut, rietfluiter, en vogels op doortrek. Er leven daar water en de boomkikkers, en verschillende libellensoorten. En vooral de parelmoervlinder is er ook te vinden. De gele kwikstaart, ijsvogel, waterspreeuw. Dan zijn er nog buiten de zinkflora andere boomsoorten en planten : harig wilgenroosje, grote lisdodde, waterbies, amerikaanse eik, vlierstruik, zinkboerenkers, zinkhazelaar, veldzuring, es, hagebeuk, waterzegge, zinkschapegras in de weide aan de afvalberg, berken, water en oeverplanten enz.... Op de hellingen heb je dikwijls sparrebossen of dennen. Er staat op de oever van de Geul nog een eenzaam graf van een mijnwerker die er is gestorven aan een hartaanval. Ook zijn er afvoerkanalen van de vroegere mijn met heel helder water, in het gemeentepark is er een vijver met aan de oever nog wat wilde planten. Gisteren zijn we er nog geweest en heb er heerlijk gewandeld, er lag geen sneeuw, maar op sommige plaatsen in de vijver en de afvoerkanalen was er ijs. Ook onderweg naar Wallonie lag er op sommige plaatsen nog 5 cm sneeuw en op sommige plaatsen lag er niks, in Montsen en Vaals lag er wel een pak sneeuw. Zo konden we nog een sneeuwmanneke maken he en hebben ons er zelfs nog goed geamuseerd.
Een heerlijk spokentripke naar de Voerstreek, Moresnet en Plombiéres
Vandaag zijn we weeral is ne keer op spokenuitstap geweest en we hebben er van genoten amai zenne, er volgde ons een heerlijke dikke regenwolk in de verte, maar dat trokken we ons niet aan hoor hahaha, we reden verder via Eben Emael waar een veldkoers plaatsvond door de weides en de kleine paadjes ertussen, tja dat kom je ook al tegen, daar in Wallonie kennen ze er ook wat van hoor. Zo kwamen we na een tijdje toen we de mooie mergelstreek gepasseerd waren, aan in de Voerstreek, we gingen de visvijvers is een bezoekske brengen, zo reden we via st Martensvoeren naar st Pietersvoeren, waar we aan het mooie kasteel kwamen, er stond daar een beetje verder een oude kerktoren ingepakt, die was men aan het restaureren. Maat aan die kerktoren daar moesten we niet zijn, we gingen naar de visvijvers aan de mooie commanderie een oud kasteel dat daar was gebouwd door de ridders van de Teutoonische orde van 1610 tot 1629 het was een prachtig kasteel met vele visvijvers, en erachter was de bron van de Voer zelf gebouwd die gebouwd was in 1933 . De vijvers worden gevoed met het water van de Voer en het water is er heel helder en proper, je ziet de vissen zo erin zwemmen samen met een paar lelijke ganzen die daar kwamen schetteren, er waren daar een paar vissers aan het vissen, en het was de oudste visteelt in Belgie die onstaan is in 1885, de vijvers samen zijn ongeveer 3 hektare groot. De soorten vissen die hier gekweekt worden zijn regenboogforellen, farioforellen, albinoforellen, bronforellen en steur. In de kweekvijvers zelf ook aan de commanderie zie je ook forellen zwemmen, en binnen zie je de hele kleintjes met zeer velen bij de vleet zwemmen in grote groepen en in vele kweekbakken, de eitjes zijn 1 tot 2 mm groot, dan verschijnen er pootvisjes, bij 10 graden c. ze zitten in blaasjes die na een paar maanden verdwijnen en ze kunnen zwemmen in de kweekbakken, ze groeien 1 cm per maand, nadien als ze groot genoeg zijn worden ze uitgezet in de vijvers. Het water in de vijvers is konstant 10 graden c. winter en zomer. Van zodra we daar waren, verscheen er in de verte een onweer, dat naderde en wij dus onderdak moesten zoeken, in een nabij gelegen barakske om iets te gaan drinken. Bij de ingang van het kasteel zag je nog zo van die ouderwetse toiletten, met zo'n plank en een gat in zoals dat vroeger was. Daar leefden ze zeker nog in de jaren stillekes en was de tijd er blijven stilstaan. Ondertussen regende het een stortvloed daar, en er hing veel mist van die regen die stillekes voorbij trok richting Plombieres en Kelmis via het drielandenpunt zo naar Duitsland. Wij gingen nadien ook maar is verder, een heerlijk ritje maken achter de Voerstreek, we kwamen uit in Hombourg, gevolgd over het staion in Montzen, nadien naar Plombieres waar mooie en felgekleurde palen stonden die er ons aan deden denken dat er hier maar 30 mag gereden worden omdat er een school in de buurt lag. En verder reden we tot bij het kerkske van Bleiberg naar Moresnet, waar we vroeger ook al is gaan spoken zijn , en we hebben er mooi gespookt, daar mag je donder opzeggen. Zo kwamen we voorbij die grote spoorwegbrug van Moresnet, die tijdens de eerste wereldoorlog door Russische krijgsgevangenen gemaakt is in barre omstandigheden en waarbij er verschillende doden gevallen zijn en begraven, deze brug was gemaakt om de provincie Luik en Duitsland met de haven van Anwerpen te verbinden. Het is daar een pracht van een streek, en nog niet kapot gemaakt door het toerisme en das maar goed ook. De natuur is er heerlijk en spoken kan je er naar hartelust. Alleen natuurliefhebbers en wandelaars kennen het gebied. En de kleine dorpkes zijn er nog puur. Zo reden we dan maar is ne keer door deze mooie streek, want om gaan te wandelen was het geen weer, het regende er goed, en met de auto daar is doorrijden was ook de moeite. Zo was onze zondagnamiddag ook goed gevuld en zo reden we ook langs Henri Chapelle langs het kerkhof waar de gesneuvelde helden lagen begraven die hier gestroven waren tijdens de oorlog en dat dit zeer mooi onderhouden is. En zo reden we nadien maar terug naar huis zodat we nog is ne keer genoten hebben van deze prachtige streek.
Vandaag was het wel koud, maar er stond weeral een tripke vast. We gingen weeral richting Visé, langs de mooie mergelstreek, en reden weeral richting Kelmis. Benieuwd of de vijver er ook toegevroren was, en ja hoor hij was toe. In Wallonie lag er een dun laagske sneeuw, op de daken van de huizen en de grasperken waren is voor een dagske wit gekleurd. In de valleien was het mistig en er hing een zware lucht daar die vol met sneeuw was, maar het sneeuwde gelukkig nog niet, het was wel koud en heel koud voor een wandeling. We kwamen aan in Kelmis en aan de casinovijver was het een grote drukte van belangstelling, veel drukker dan anders. De vijver was helemaal toegevroren, en er waren vele schaatsers te zien. Jaja in de kleine landje van vroeger kennen ze dat ook nog. Op de wandelweg was het ook glad. En schuiven deden we ook natuurlijk of wat dacht je. Het zinkreservaat zag ook wit van de sneeuw. Eens is een ander kleurtje gekregen zeker, en niet het groene van voorheen. We zijn er is gaan kijken en we kwamen natuurlijk vele Duitse schaatsers tegen, maar geen Nederlanders, dat zijn toch ook goeie schaatsers, en Vaals ligt er vlak bij. Vlamingen komen we daar heel zelden tegen, die kennen deze prachtige streek niet denkelijk. Daarna zijn we maar doorgereden naar het drielandenpunt in de bokkerijder, een heerlijk lekker tasje koffie gaan drinken, en de kerstbomen stonden daar ook nog te pronken. Tja daar kunnen ze inderdaad ook nog goed bokkeriejen hahahahaha. Tja men kon daar in vroeger jaren heel wat af smokkelen naar Belgie, Nedelrand, Duitsland en Neutraal Moresnet. Want het was op de grens van vier landen. En de douanen zullen achter de smokkelaars aan gezeten hebben wie weet daar in al die omliggende bossen, kon men z'n smokkelaar goed verstoppen, en laat in de avond of nacht ze weeral gaan ophalen zonder gezien te worden, dat moet spannend geweest zijn. Daar liggen verschillenden wouden en bossen. Het Aachense wald, het Vijlner bos en het woud van Preuss. Zo zijn we dan maar een heel klein wandelingske gaan doen, maar we vonden het toch maar fris, en vele mensen die daar ook al een frisse neus haalden, want het was druk daar, er stonden vele autos daar, maar de mensen waren gaan wandelen, en dat kan je in die heerlijke streek heel veel. Het is toeristisch niet uitgebuit en je kan er genieten van prachtige vergezichten op Aken en Vaals en Gemmenich. Zo werd het nadien maar tijd om naar huis te rijden en dat hebben we gedaan of wat dacht je, er kwam wat mist op. En die moesten we natuurlijk voor blijven. Onderweg naar huis kwamen we de vele koopjesjagers tegen die de solden een bezoekske brachten vooral in Riemst. In Wallonie was er niet veel kerstverlichting te zien vooral in die kleine dorpkes was het ver te zoeken, in Plombiéres was er niet veel gelukkig dat het hier niet zo uitbundig was als in Vlaanderen, want daar heerst er nog de echte sfeer die er vroeger heerste. Zo nu en dan kwamen we een eenzame kerstman tegen die op een bank zat of ergens tegen een gevel omhoog klom of een eenzame kerststal die daar stond te koekeloeren. Met hier en daar wat kerstverlichting maar gelukkig niet overdreven zoals dat hier het geval is, heel sober en mooi.
Voor alle bezoekers en leden van de msn groep nicolaas2vanrusland is er een nieuwe site ontstaan, omdat de msn groepen gaan stoppen volgend jaar en omdat de verzameling niet verloren zou gaan hebben we een nieuwe opgericht waardoor jullie ook hartelijk welkom zijn http://nicolaasvanrusland2.multiply.com/photos
de vuilste grond van Belgie, de rest is gebruikt voor wegen op te vullen.
Plombiéres : de terril : vuilste grond van heel Belgie
Nog
een foto van de terril of slakkenberg. Dit is giftige grond omdat er
zeer veel loodafval inzit. Vroeger was hij hoger maar er is een hoop
gebruikt voor de vulling voor asfaltwegen. Wie weet hoe lang dit er al
is.
Hier
zijn ooit loodaders bloot gelegd en hier zie je de aardlagen dit zie je
bij de ingang van het gemeentepark aan de autoparking want de plaats
van de mijn is voor een gedeelte gemeentepark gemaakt.
Een uitstapke naar Genoelselderen en het fort van Eben Emael.
Vandaag gingen we nog is een uitstapke maken, en we zouden is naar het kasteel van Genoelselderen gaan, hier verkochten ze lekkere wijn, wij richting Riemst, naar het wijnkasteel, en zo kwamen we na een paar kilometers bij het kasteel terecht, het stond prachtig aangeduid, in de verte zagen we al een heel wit groot gebouw liggen met vele landerijen en velden waar de druiven op gekweekt worden, om wijn te maken, maar helaas was het kasteel gesloten, het lag wel in een prachtige omgeving, en het dorpke Membruggen lag ook in de buurt, wat was dat een klein en eenzaam dorpke, er lag daar in de buurt ook een eenzaam kerkhof en een kerkpleintje uit de jaren stillekes. Aan de andere kant lagen wat golvingen van het Haspengouw. Ook lage heuvels waren er te bezichtigen, het was er zeer kalm en rustig. Er waren daar geen uitbundige kerstverlichtingen en reklames te zien hetgeen wat een mooie charme had. Want ja kerstverlichting loopt de spuigaten uit hier in Limburg, je komt ze overal tegen, het kasteel lag een beetje van de weg al omringt door een prachtig park met een vijver. Zo reden we dan maar door naar ergens anders en zijn we terug richting Riemst naar Visé gereden, en zo kwamen we dan door Eben Emael en waarom zouden we het oude fort daar is geen bezoekske brengen? Daar waren we nog nooit gaan spoken, zo gezegd zo gedaan, eerst door Riemst, daarna door de drie dorpkes Zichen, Sussen, en Bolder en zo verder naar Eben en Emael tot we aan de kerk kwamen en ineens een bordje zagen staan met de weg naar het fort. La forte de Eben Emael. Er was daar een parking die vol autos stonden, vooral onze Noorderburen waren er heel goed vertegenwoordigd. Ze kwamen voor de mooie streek, want ja de streek is zeer mooi, de mergelstreek. En de kalkheuvels. Het oude fort was zeer zwart van de beschieting in de oorlog, je kon er de kogelgaten nog in zien, en het was zwartgeblakerd door de bombardementen bij het inmenen door de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Het heeft lang nog gediend als kazerne om te oefenen bij het leger. Er was daar nog een soort oude kazerne te zien met van die primitieve toiletten zoals dat vroeger was met vanonder de deur een opening en idem vanboven. Er stonden daar nog oude tanks uit de jaren stillekes die in m'n jonge tijd gebruikt werden bij maneuvers. OOk was er een kanon te zien en een paar monumenten als herinnering aan de oorlog. Het fort zelf was gesloten, en is pas in de lente open. Er kunnen daar mooie wandelingen gemaakt worden, rondom het fort in de bossen alsook boven erop, want er is een heuvel om op te klimmen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de mergelstreek. Het fort zelf ligt in de grond onder een heuvel. Wat er binnen te zien is, tja dat weet ik niet, dat zullen we bij een volgende uitstap wel ontdekken in de zomer zeker? Dat is nog is een plaatske om te ontdekken, zoals we al bij zovelen onbekende plaatsen in Belgie gedaan hebben. Na onze wandeling zijn we nog naar een prachtig entablisement geweest, waar we een heerlijke koffie genomen hebben en wat kwamen we daar tegen wellllllll heel veel Vlamingen en Nederlanders en het personeel was heel vriendelijk en het bediende ons in het Nederlands, het moet kunnen in een Waals gebied. Tja het ligt ook op de grens met Luik en Limburg he ! Kort bij Lixhe en Bassenge. Tja we hebben weeral een heel leuke uitstap gedaan, en hebben weeral is iets ontdekt om is rond te spoken bij een oud fort, het moet kunnen, ook de andere forten rondom Luik gaan we is zeker met een bezoekje vereren. En deze avond op VRT 1 komt de aflevering van de smaak van de keijzer met de bestorming van het fort van Eben Emael; dat moet kunnen he, dat we het deze namiddag hebben bezocht, in de zomer worden er weeral vele toeristen verwacht die de lokaties is gaan bezoeken en zo komt er natuurlijk weeral wat volk in dit stukje mooie Belgie. Wij gaan het zeker nog is ne keer vereren met een spookbezoekske en zeker in de zomer als het museum geopend is, dan is er nog vanalles te ontdekken in het fort zelf.
Deze namiddag hadden we weeral een uitstapke voor de boeg, we wisten natuurlijk echt niet waar de trip naartoe zou gaan en we gingen is een tripke maken naar het kasteel van Alden Biezen en waarom ook niet he ! Er was in het kasteel een tentoonstelling over Limburg met geweren, of oorlog voeren door de eeuwen heen in het oude Land van Loon, want ja zo heette onze provincie voor 1830 toen Belgie nog onder het bewind van Napoleon stond. Er waren daar aan de tentoonstelling ook verschillende groepen en we hebben ons maar bij zo'n groep aangesloten, de gids was wel niet zo bijster goed maar we hebben er toch nog wat van bijgeleerd. Er waren standbeelden van Napoleon, Louis Quatorse, een een paar onbekende OOstenrijkse keizers de Habsburgers. OOk waren er schilderijen vande boeren, en van soldaten die op doortocht trokken, en gingen inkwartieren bij de boeren of alles plunderde omdat zij dachten dat ze er recht op hadden, alsook de arme bevolking die te lijden had van al die plundertochten van deserteurs. Ook waren er moniken of zoiets die werden vermoord en een paar legeraanvoerders die als tirannen optraden, ook waren er verschillende maquettes te zien, waar de slag van Laafeld op stond tussen Bilzen en Maastricht, of andere plaatsen waar gevochten werd. ER was ook een schilderij te zien van de boerenkrijg in Hasselt. Wat waren er op die plaats vele bomen, in die tijd. Nu staat er een kapelleke als herinnering aan die slag in Hasselt op Ter Hilst. In de kelder van het kasteel was ook verder de tentoonstelling verlopen, op deze plaatsen van het kasteel kom je normaal niet, en zo hebben we die grote kelders ook is gezien, er hingen nog twee heel kleine emmertjes die gebruikt werden bij het blussen van brand, die hingen tegen de muur. OOk was er een maquette van een klein kerkhof waar vroeger de mensen aan stierven vooral aan allerhande ziektes die de armoede meebrachten, de graven hadden vroeger een speciaal teken als herkenning. Er lagen daar ook twee skeletten die men gevonden had bij de slag van Laafeld. OOk was er een schedel te zien met een kogelgat, die kogel was van ijzer en hij lag ernaast. Oude kranten, en drukwerk was er veel. Hoe konden de mensen zo'n prachtige letters maken in die tijd. Velen waren er niet geletterd maar toch zijn er prachtige teksten te zien. Ook uniformen, vele geweren, musketten vandaar de naam musketiers, dragonders, avonturiers waren er uiteraard ook, en een trommel voor de loting want voor 1910 werd er geloot wie er naar het leger moest. Er waren ook helmen te zien, bajonetten, torso's om te beschermen als men vocht, want ja vechten was gevaarlijk. En waarom werd er eigenlijk altijd maar oorlog gevoerd, wat zou daar het nut van geweest zijn en wat zou men er mee bereikt hebben, ik denk helemaal niks alleen wat armoede en miserie en voor de machthebbers nog meer macht en strijdgenot. Tja zo weten we nu weeral wat bij over ons Limburgs verleden, het oude land van Loon zoals dat heette. Het kasteel van Alden Biezen heeft ook een hele geschiedenis erop zitten, het was vroeger het verblijf van de grootcommandeur van Biezen. Dit was een soort gouverneur of zoiets, hij verbleef er samen met een heel leger soldaten. Er hingen ook schilderijen van die commandeurs. De binnenkoer van de burcht had men ook mooi gemaakt, er was een zeil boven het binnenplein, zodat men toch in de zomer kan buiten zitten en niet nat worden. Volgende zondag is het kerstmarkt op het plein van het kasteel, men was er vanalles aan het gereed zetten hiervoor. Het zal er weeral gezellig aantoe gaan daar denkelijk, in de zomer zijn er ook vele aktiviteiten daar en het hele kasteel is op zich al ene bezoekske waard, ook staat er aan de binnenkant een standbeeld van oorlogslachtoffers van de eerste en de tweede oorlog. Het is een gedenkteken voor de gesneuvelden en gevallen helden zowel mannelijk als vrouwelijk. Zo dit was het dan alweer tot een volgende uitstap.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gekregen tijdens een kruisprocessie, en was nadien verlamd en was hulpeloos. Hij heeft zo nog drie jaar lang geleden hulpeloos en verlamd. toen hij bij z'n dochter aankwam was hij nog een koe en een paard rijk. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
Een uitstapke naar de kerstmarkten van Aken en Valkenburg.
Deze morgen zijn we nog is ne keer op uitstap geweest en wel naar de kerstmarkten van Aken en Valkenburg. EErst reden we weeral lang de mooie mergelstreek via Riemst en zo naar Visé via Aubel naar Henrie-Chapelle naar Montzen en wat was daar nog te zien, het was er heel wit, er lag daar nog een laagske sneeuw, langs de wegen en op de weides. Tja daar zit je al op ongeveer driehonderd meter hoogte. Zo kwamen we dan in Kelmis aan, reden door het Aachense Walt, ze waren overal aan de wegen bezig, er stond daar een file voor een rood licht, en wij dan maar wachten om naar het centrum van Aken te rijden, want daar stond weeral de jaarlijkse kerstmarkt op ons bezoekske te wachten, nadat onze auto op z'n bekende plaats stond op de parking aan de Dom zijn we naar het Domplein gaan wandelen en ja daar stond de kerstmarkt in al haar pracht. Er waren vele kraampjes te zien allen versierd en ze waren van hout. Ook was er van die gezellige Duitse kerstmuziek te horen, de sfeer alleen was al prima. Er waren daar toeristen die de kerstmarkt is een bezoekske brachten alsook vele schoolkinderen, kwamen er een kijkje nemen, er waren ook een aantal Vlamingen present wat ons goed opviel en dan natuurlijk ook de vele Nederlanders dus onze buurlanders, en vele Walen, die van aan de andere kant van de taalgrens. Op de markt verkochten ze allerhande kerstattributen zoals kaarsjes, kerstbollen, slingers, beeldjes, kerststadjes en dorpkes met hun bewoners, ik heb er natuurlijk weeral een paar aan de haak geslagen, hahahaha zo wordt m'n Duits kerstadje weeral wat groter, er staat hier al een hele verzameling te koekeloeren, tja onze portemonee zal wel een depressie krijgen met al die huisjes, hahahahahahaha en de huisjes lonkten zo mooi om mee te komen, en ze zijn ook mee gekomen, en staan hier in het spokenkot op een mooi plaatske. OOk een heerlijke Duits worst heeft gesmaakt. Tja das een onvervalste he ! En kerstmutsen waren er weeral bij de vleet. Nadien zijn we maar na onze jaarlijkse ronde op de kerstmarkt terug gegaan, naar onze auto die daar nog steeds stond te wachten op ons. Zo zijn we weeral via Kelmis en Moresnet naar Vaals gereden en richtijg Maastricht afgedraaid naar Valkenburg, en ja daar was ook een kerstmarkt, en wel in de unieke mergelgrotten. Veel volk was daar niet te zien, overal in de winkeltjes was het een kerstsfeer, verdorie, sinterklaas is nog niet geweest of z'n kloon de kerstman staat al overal te pronken. Zelfs in de straten van Valkenburg kwam je die kloon overal tegen. Hier inde winkeltjes waren ook allerhande kerstartikelen te koop, zelfs in de zomer zijn die al te koop, het kan daar precies niet vroeg genoeg beginnen daar in Valkenburg. OOk de terrasjes waren niet bezet zoals in de zomer maar ze waren wel verwarmd. In de fluwelengrot waren weeral vele kerstkabouterkes, die in een slede zaten, vele kraampjes met kerstartikelen zoals bollen, kerstkabouters en kerstmannen, beeldjes met engeltjes en bengeltjes, keramiek, kledij, poppen van fimoklei, kerstbomen en takken, gebak, gluewijn, kerstmutsen en kousen, die vond je in Aken ook, kerststallekes, mergelplaatjes, die ze bakten, er waren daar elfjes, dit was het thema dit jaar kerstelfjes, handwerk, was er ook zoals tafellakens, sierdoekjes, en andere hebbedingetjes. Zo hebben we ook maar een kerstwandeling door de straten gemaakt, en het was overal versierd met kerstartikelen, en zelfs vadertje tijd was present. Die staat er ieder jaar met z'n lantaarntje en daar brandt een lichtje in. Er waren in de straten ook overal kerstverlichting, muziek, kaarsen die branden, of andere lichten, enz...; Zo kwam dan ook een einde aan ons kerstuitstapke, en we zijn dan nadien maar richting Maastricht terug naar huis gereden, en zo was dit weeral het einde van ons kersttripke.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gehad en was hulpeloos. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
Een uitstapke naar Maaseik en Thorn het witte stadje
Vandaag gingen we met het prachtige weer, nog is een uitstapke maken, en leuk zou het inderdaad worden, het ging is richting Maaseik naar de terracottabeelden die daar tentoongesteld stonden. En inderdaad kwamen we daar aan die mooie marktplaats aan, naar de toeristen info geweest en ook uitleg gekregen, dan naar de minderbroederskerk, na een lange wachtlijst aan personen, konden we eindelijk binnen, bij het begin kregen we nog een audiofoontje, met de uitleg erbij, eerst kwamen we in een hal met miniatuurbeeldjes van terracotta, dit is een soort gebakken klei, en dit waren al prachtige kunstwerken, ze stonden in glazen kasten, het stelde de Chinese krijgers voor, die de keizer moesten begeleiden op z'n reis naar het hiernamaals en het was een ferm leger, dit werd gemaakt omdat men geen leger mensen kon offeren, die heel bekwaam waren om te werken. En dan zouden ze vele mensen verliezen. Daarom dat dit leger gemaakt werd. Ook dieren waren gemaakt, zoals varkens, koeien, paarden, schapen, geiten, en hoenders. Het waren echte kunstwerken en zo mooi afgewerkt. In die tijd waren de mensen echte ambachtslui. De beelden zouden ook nog een kleur gehad hebben, maar die was vergaan door de ouderdom de kleuren werden met plantenekstrakten gemaakt. Er stonden twee opnieuw gerestaureerde soldaten, en ieder een eigen kleur hadden. En ieder soldaat moest uniek zijn, hij straalde een andere emotie van gezicht uit. De ene droevig, de andere blij, een andere onderdanig, nog een andere met een beteuterd gezicht enz.... Het waren zeer kostbare en waardevolle beelden en tenminste 2000 jaar oud. Ze waren in 1979 pas ontdekt bij een boer die aan het ploegen was. En het decor waar ze verbleven was ook prachtig en verzorgd ingericht. Alles was er heel goed geregeld en het liep in vlotte banen. Hier en daar liepen er ook wat bewakers rond in zwarte pakken, en voor de kinderen waren er ook speciale audiofoontjes die uitleg gaven over die beelden. Nadien zijn we de markt op geweest en hebben een lekker pannekoekje geeten, en dat heeft gesmaakt he spokenvangertje, daar op die markt spoken was ook heel plezant. en dan ging het richting Thorn het mooie witte en oude stadje via Kessenich. Dit was ook maar een klein dorpke juist voor de grens. Nadien kwamen we via een prachtige groene dreef in het stadje Thorn aan, gingen een parkeerplaats zoeken, waar onze auto op ons kon wachten, het kloosterkerkske van Thorn is prachtig gerestaureerd. En rondom op het kerkhof waren er nog chrysanten te zien van Allerheiligen. In het kerkske zelf is er een museum ingericht, van hoe het leven vroeger in Thorn was. Ansfried of zoiets heeft het opgericht uit een grijs verleden. Het was vroeger een vorstendom met aan het hoofd een abdis vorstin meestal van Duitse oorsprong, en al degene die in de abdij toegelaten waren moesten minsten 16 adelijke kwartierstaten voorleggen, of anders werden ze niet toegelaten, de koordames zoals die genoemd werden hadden ook een speciale habijt aan. Dan had je ook de lekenzusters die voor alles zorgden, het was een staat op z'n eigen, en men noemde dit het damesstaatje. We hebben er een heerlijke wandeling gemaakt door het stadje, en er was niet veel volk te zien daar, dat was in Maaseik heel anders, de terrasjes van Thorn waren ook heel leeg. In de zomer en in de lente is het daar wel heel anders dan nu. De straten zijn ook bedekt met maaskeitjes zo van die kleine keitjes. zo waren we dan natuurlijk terug naar huis gegaan toen we het er moe waren, want zo'n fikse wandeling das toch ook al prima. Zo dit was het dan weeral tot een volgende uitstap, wie weet waar dat naartoe zal zijn.
Gisteren waren we weeral is gereed voor een uitstapke, en deze keer ging het naar Rocourt in de provincie Luik. We reden richting Bassenge, dan richting Boirs en Lixhe. De weg naar Luik ligt er nog steeds onbewerkt bij. Die ligt zo al van bij het begin van dit jaar, wanneer gaat die weg is ne keer af zijn, zodat we ook nog richting de Geer kunnen rijden naar de mooie Voerstreek en de rest. Zo reden we dan maar naar een voor ons onbekende richting, en daar zagen we ineens Rocourt staan, hehehehe dat was het waar we moesten zijn. We gingen is een bezoekske brengen aan een groot winekcentrum dat Cora of zoiets heette. Daar stond een winkel met de mooie titel DODO Maman en waar was de titel DODO papa? Er was een bed in de vorm van een auto vroooooooooooommmmmmmmm , daarna kwamen we aan de ingang van dat grote gebouw met vele winekeltjes, vooral kleren, schoenen, handtelefoontjes, computers, kodaks, en andere electronica. In de grote winkel verkochten ze ook vanalles he, vooral cds en dvds en de muziek was alom vertegenwoordigd. Maar ook andere produkten waren er, en ik ging natuurlijk nog is ne keer kijken of ik m'n kroostrijk huisgezin niet kon groter maken, maar helaas er was niks wat mij aanstond, Nadien zijn we maar iets gaan drinken daar in de drinkgelegenheid die er was en de koffie was heerlijk. Daarna zijn we nog is verder gaan koekeloeren naar die andere winkels die er waren, hahaha er waren ter wel velen. nadien was het tijd dat we weeral door Rocourt reden, het was een leuk en lief Waals dorpke, en zo reden we dan ook richting Tongeren, en door naar Hasselt, daar hebben we ook nog is wat rondgespookt in de stad, daar was het ook druk, de winkels hadden er veel te doen, van de jeneverfeesten was er niks meer te zien, er stond daar een ouwe aftandse zetel en divan met een talfeltje, zeker voor het halloween, dat binnekort plaats vind hahahahaaaaaaa.
Hier op deze site kan je nog vanalles vinden van onze uitstapjes http://www.mijnalbum.nl/Album=38WIYCXS van het oorlogskerhof in Hernie Chapelle, de Eyneburg van Hergenrath, dan fotos van la Calamine of Kelmis de casinovijver, een oude ertsader, de zinkflora, een deeltje van de afvalheuvel, nu het natuurreservaat Vieille Montagne of Altenberg, kerkske van Plombieres, de grote spoorwegbrug in Moresnet, kasteel Streverdorp, de Graaf in Montzen, en de Dom en het stadhuis in Aken en nog een oude ertsader vanaf het beekske de Geul.
In Plombieres op het mijnterrein stond een gedenkkruis van het plotse overlijden van Clemens Delahoye in 1926. De afbeelding van het kruis zie je in de rechterkolom beneden tweede laatste foto.
Er is in Kelmis een plaats een park dat Koul heet, dit was de Noorderkuil van de mijn Altenberg. De mijn was ongeveer 39 meter diep en 120 meter lang, ze was gelegen tegenover de casinovijver tussen de weg naar Luttichstrasse, Galmeistrasse en Linderstrasse. In het begin van het bestaan werkte men met een pikhouweel (een speciaal ertsenhouweel), een hakmes, een schoep, hamer en kruiwagen, om de zink uit de grond te krijgen, en men droeg het erts op de schouders naar boven via een ladder, nadien begon men met dynamiet het erts los te bombarderen en de stukken werden dan met paarden of kruiwagens naar boven gebracht via speciaal gemaakte wegen, het was zeer vuil en smerig werk, met veel stof en gevaarlijk. En later ging het met een treintje de mijn in. Er werden dan speciaal spoorwegen aangelegd, het was een smalspoortreintje. Het erts werd dan naar de fabriek gebracht waar het dan werd gesorteerd, het goede van het slechte. Het slechte ging dan naar de afvalheuvel tegenover de casinovijver, het werd gebruikt later om straten aan te leggen. De afvalslakken waren roodbruine korrels, luchtig met gaten. Het goede werd dan naar de ertsenwasserij gebracht waar vrouwen en kinderen het erts wasde en het water kwam dan rechtstreeks van de vijver, die werd gevoed door de Geul die in de buurt stroomt. Nadien werd dan het erts naar de fabriek gebracht waar het dan naar de hoogovens kwam om gesmolten te worden en waar het dan gebruikt werd om tot produkten te maken, de hoogovens waren 2 meter hoog en 8 meter lang, ze werden gestoken met cokes (een soort steenkool) uit de mijnen van Luik. Alsook werd het erts vervoerd om in Luik, en omstreken verwerkt te kunnen worden in de metaal industrie. Er werd vanalles van gemaakt onder andere zinken badkuipen, afloopbuizen voor het water aan de huizen, zinken punt voor de kerktoren, beelden, emmers, gieters, platen enz.... Later ging men ondergronds te werk, men kwam op ertsaders uit die 117 meter diep zaten, men stutte de mijn met hout van het Akense woud dat vroeger veel groter was als wat het nu is. Men moest ook vaak het grondwater uit de schachten pompen en er werden ook luchtkokers aangelegd om de mijnwerker svan zuurstof te voorzien. Het werd overdag gewerkt in de mijn en men noemde dit dagwerkposten.
Men vond vanalles in de mijn :fossielen: varens en plantenresten van de OOstkantons, schelpen, mergel, slakkenhuizen, luchtige rode ijzersteen met gaten, houtfossielen, bomen enz..
Het zink wat er gevonden is was: zinksilicaat- kiezelzinkerts wilmit..(roze) Bruinijzer galmei (zink). zinkspat; Galenit : zwart. pyrit : ijzersulfaat - glimmend. zinkblende : zinksulfaat. Calcit: gepolijst, mooie strepen uit grijs. Markasit : grijs mineraal, en poreus, men maakt er juwelen van. Goslarit (Plombieres) Geléne : looderts galenite. schachtbeton : beton, gemalen tot poeder.
En er is nadien ook een speciale gelmeiflora ontstaan in de reservaten.
Hier nog wat uitleg in het Duits, ik had een mineraal gekocht en dit was de uitleg die er bij was: Schalenblende: (Zinkblende, Sphalerit) teils Wursit teils Blende. Zinksulfid mit stetem Gehalt an Eisen, magnesium, cadnium, und andere Elemente. ZnS (67% Zn 33% S) Blende zonaire; (Sphalerite) mélange de blende et wurzite. Sulfure de zinc avec quantité de fer, manganèse et divers autres éléments. (67% Zn, 33% S).
Hier nog wat meer informatie die ik daar heb gevonden in Kelmis
In de Romeinse tijd was er al gezocht naar zink op deze plaats volgens een dokument gevonden dat in 128O geschreven zou zijn. Edward Brouwn uit Londen bezoekt de mijn nadat hij 3O jaar in gebruik was. De noordelijke ertslaag had een ovale vorm en is bekend als Koul. Het was een open mijn, de laag was uitgeput in 1858. De zuidelijke ertslaag was 17O meter diep en dit met schachten vanaf 188O. Begin van de ontginning gebruikte men kruiwagens om de ertsen naar de wasserij te brengen uit deze mijn nadien werden er paarden gebruikt en later kwamen de stoomtreinen dit zware werk doen. Van de ersten werd er 1.3OO OOO ton boven gehaald in 1837 tot 1884. Messing : van zink is eeb deel zink, en koper = zinkcarbonaat. Er werden huiselijke gereedschappen, beiaardklokken, kanonnen en speldenknoppen gemaakt. Vanaf de 19e eeuwwerden er dakgoten, badkuipen, en andere gereedschappen gemaakt, alsook werd het voor de chemische industrie zoals medikatie en andere gebruikt. De N.V.V.M. richtte daar een zinkfabriek op in 1835 en in 195O viel de produktie van zink stil. In La Calamine of Kelmis was het belangrijkste Europese ertsveld. Dus is het ook de bakermat van de zinkindustrie van Europa en Belgie.
Op een leuke zondagnamiddag gingen we is ne keer met het mooie weer als gezelschap een spookuitstapje maken natuurlijk richting Visé, Aubel, Henrie-Chapelle en zo richting Vaals, Plombiéres, eerst natuurlijk Hombourg passeren om dan uiteindelijk in Plombiéres dorp te belanden, tot in het dorp aan een klein leuk koepelkerkje daar stond een groot plan om te zien waar we naartoe konden gaan want we waren op zoek naar de oude loodmijn in dit dorpke. En wat zagen we daar aan dat kleine koepelkerkje? drie maal raden hihihihhiiiiiiiiiiii natuurlijk de alomvertegenwoordige Nederlanders die je overal tegenkomt en een groepke Waalse jongeren die daar wat rondlummelden. En meer was er niet te zien behalve nog een oud mijnwagentje dat vroeger in de loodmijn werd gebruikt als aandenken uit de vergane glorie van die tijd. Na wat zoeken met natuurlijk ons beste schoolfrans van vroeger, zagen we de mijn liggen op dat plan en wat was daar juist tegenover de kerk ! Juist een weg die zou ons naar die oude mijn brengen, natuurlijk moesten we nog eerst door een piepklein wegske aan onze linkerkant inslaan en na 100 meter zagen we oude lelijke en verkommerde gebouwen zeker oude opslagplaatsen van looderts, en een beek die later de Geul bleek te zijn een mooi onderhouden park met een paar kleine gebouwen om in de zomer een barbeque te geven en een parkeerplaats. Na eerst een wandelingske gemaakt langs dat kleine straatje zagen we een mooie vijver liggen met een paar mooie herenhuizen. Daar wat verder door, een oude brug over een autoweg en een mooie wandelweg op de kam van een oude heuvel.(Braesberg) Maar nergens een mijn te zien. Verdorie waren we nu verkeerd. Neen hoor maar die lag verscholen in de bossen. Terug in het park aangekomen gingen we de wandelweg achter het park na daar ontdekten we precies de Kempen of de Hoge Venen, een ééntonig landschap met een paar denneboomkes. Verder door stond een oud versleten boemeltreintje te dromen op betere tijden op een stuk versleten spoorweg. En verder was er een soort primitief brugske over de Geul waar we aan de andere kant konden komen en wat zagen we daar juist ja de plaats waar de mijn was geweest. Er lag daar een heel eenzame vijver met een zeer grote kale plek waar wat bruin gras op groeide met hier en daar een eenzaam vervormd boomke het leek juist de prairie in Wallonie. Of een landschap van de Kempen zoals de Sahara in Lommel. Zo doods en desolaat. Dit achter een prikkeldraad omgeven maar langs de zijkant stonden allerhande plaatjes met uitleg van de zinkflora die daar maar alleen in die streek voorkomt zoook in Kelmis aan de oude zinkmijnen. De zinkflora is zeer uniek in de streek en zeer zeldzaam daarom dat ze beschermd is, zo stond er in vier talen te lezen welk plantje of bloemke het waren maar ze waren nog zeer klein. Zo was er een zinkboerenkers, zinkengelsgras, zinkhazelaar, zinklepelblad, en de koningin van de zinkflora namelijk het zinkviooltje, weegbreek, zinkgras en nog een paar onbekende. Zo rap ze bloeien gaan we beslist terug om prachtige fotos te maken van deze mooie flora. Want het is zo zeldzaam en ze groeien maar op die vervuilde grond waar erts in de grond zat. Ook lag er op de paden nog afval van het looderts. Zwarte blokjes met aan ene kant een glanzend stukje lood. Afval heuvels waren er ook nog te zien verder op. Nadien zijn we dan nog maar is onze Nederlandse Noorderburen met een bezoekje gaan vereren in Slenaken. Want het is niet meer dan normaal dat we die dan ook een tegenbezoekje terugbrengen. Zo blijft het in evenwicht he ! En zo zat er ons spooktripke op tot een volgende spoketripke boehoeeeeeeeee
Aan het drielandpunt van Vaals was er vroeger een vierlandenpunt, Nederland, Belgie, Duitsland en het Neutraal gebied. Hier hebben ooit plannen bestaan om een Esperanto staat Amikejo op te richten Dit is de streek waar Heintje met al zijn gezongen liedjes een Ruiterbedrijf uitbaat. Geschiedenis : De nam Kelmis (Frans la Calamine) vindt z'n oorsprong in een akte van 1439 waarop Filips De goed aanspraak maakte op de alten kalmijnberg. Aan oxidisch zinkerts ook wel galmei genoemd (latijn calamina) dankt Kelmis zijn bestaan. Een vroegere benaming was Altenberg. Zink werd hier al sinds mensgeheugenis gewonnen, maar de grote explotatie begon in 1837 met de oprichting van zinkgigant Vieille Montagne. Societé des Mines et Fonderies de Zinc de la Vieille Montagne. Ook het welig tierende zinkviooltje herinnert aan de zinkexploitaite. Nadat Napoleon in 1815 bij Waterloo verslagen waskonden de overwinnaars op het kongres het niet overeens worden over de verdeling en toewijzing van het 3,37 km grote taartpunt ten zuiden van Vaals en Aken. Dit lukte pas in 1816 bij het Akense grensverdrag waarbij een politiek curiosum werd ingeroepen.Met een zestigtal grensstenen werd het gebied gemarkeerd en het kreeg een heuse vlag die zie je nog in het museum. De kleuren waren zwart-wit-blauw. Het bestuur werd waargenomen door 2 Nederlandse commisarissen.en vanaf 1840 door Belgie en Duitsland. Er woonden daar 256 Neutralen, in 56 huizen. En het drukst was het daar in 1858 toen woonden 2572 mensen. Er werden eigen munten geslagen en er was twee weken lang een eigen postzegel gebruik. Deze werd door de commisarissen verboden.Aan het bestaansrecht kwam een einde na de sluiting van de mijn toen de zinkgigant de poorten sloot in 1884. Er werd zink gewonnen tot 1950. De Pruisen probeerden steeds meer greep te krijgen op het gebiedje, tijdens de eerste wereldoorlog werd het geisoleerd van de buitenwereld. Het kreeg geen telefoonverbinding meer of elektriciteit. Het hield op te bestaan na de eerste wereldoorlog en het werd bij Belgie ingelijft na de eerste wereldoorlog. Het maakt nu deel uit van de OOst kantons. De meest bekende persoon van het gebied is een geneesheer met de naam Geheimer Sanitastrat Dr Wilhelm Molly (1838 - 1919. Hij werkte als dokter bij de mijn. Hij spande zich 20 jaren in om van Neutraal Moresnet een Esperanto staat Amikejo (vriendestaat) te maken. Hij nam kontakt op met de Poolse Esperanto ontwerper Ludovik Zamenhof. Hij zorgde ervoor dat de mijnwerkers cursussen Esperanto volgden. En er kwam een volkslied dat Amikajo genoemd werd. Op 18 augustus 1908 besloot de Esperantistencongres van Dresden zijn wereldcentrale in Amikejo te vestigen; Op een gegeven moment spraken er maar het lieftst 125 mensen Esperanto. In de school werd tot 1934 in het Esperanto onderwezen, deze taal zou afkomstig zijn van het Russisch, Pools en Duits, en zou heel gemakkelijk aan te leren zijn. Tekst en uitleg komt van Dominicus reeks Ardennen.
Er woonden daar 256 Neutralen die statenloos waren en dus geen erkende nationaliteit, dit gaf problemen bij de grenskontrole. Ze moesten ook niet naar het leger, want in het landje zelf was geen leger. het werd beschermd door de buitenlandse legers, dit was overeengekomen, door de buurlanden. Er woonden ook vele buitenlanders in het landje, die kwamen werken in de mijn. Ze verdienden goed hun brood en de lonen waren hoger dan in de buurlanden. Ze moesten ook bijna geen belastingen betalen, en er was een schutterij st Sebastiaan Calamine, ze hadden ook een vlag, met hun heilige, deze is nog te zien in het museum. Ook was er een zangkoor Vieille Montagne. Ze mochten ook alkohol stoken voor eigen gebruik, er waren vele cafees en hoerenkoten, er werd zeer veel gesmokkeld vooral produkten uit Luik, Vaals en Aken en dit was natuurlijk tolvrij. OOk een school werd door de mijn bekostigd en de kerk. De school was oorspronkelijk gemengd, en is nu het gemeentehuis geworden.En dit na de tweede wereldoorlog. De medische en geneeskundige zorg was er gratis. Er was zelfs een speciaal soort water wat werd uitgebracht Sodawater mineraalwater Altenbergen. De mensen konden ook goedkoop lenen bij de mijn, om hun huizen te renoveren, of andere doeleindes. De maatschappij was ook zeer sociaal ten opzichte van de bevolking, er waren verschillende verenigingen opgericht. Er was zelfs een casino. De villa van de direkteuren lag vlak bij de mijn, ze had een balzaal en een fanfare had daar ook een onderkomen, nu is dat een parkhotel. het personeel van de mijn werd ook ondergebracht in de Jansmulhe dit was een oude kopermolen.
Een nieuw tripke naar Maastricht en Neutraal Moresnet.
Gisteren was het weeral is een heerlijke dag voor een uitstapke, heerlijk weertje, een warm zonneke en helder blauwe lucht. We zijn toen vertrokken richting Riemst naar Maastricht, onze auto nog ergens geparkeerd onder een brug, en we zijn de stad ingetrokken. Onderweg kwamen we de stadsmuren van Maastricht tegen en er stonden daar nog oude kanonnen opgesteld, juist of ze gingen aanvallen. De stadsmuren waren prachtig onderhouden en zeer oud. We gingen ook nog een beekske over. Daar in de buurt, en er lag nog een prachtig park. Toen kwamen we in de stad zelf aan na een fikse wandeling, en het was er druk, zijn een paar winkeltjes gepasseerd en hebben niks speciaals gevonden. Wat zou onze portemonee wel niet zeggen als hij weeral is moest dunner worden. Hij zou het niet leuk vinden. Door de smalle straten zagen we ook velen lopen met een minirok en dikke kousen eronder, das zeker de nieuwe mode. Hier in Belgie heb ik dit nog niet gezien. In Maastricht liggen er in de straten vele klerenwinkels, boetieks, schoen, telefoon, en allerhande winkels. Op het Freithof was er een kleine markt. Daar verkochten ze voedingswaren en vis. Nadat we daar goed rondgespookt hadden gingen we verder naar Vaals, maar we moesten een andere richting rijden als voorheen, we kwamen langs Cadier en Keer en zo naar Gulpen hahahahaha de Gulp, loopt daar ook door, (niet te verstaan aan een andere Gulp he hahahaha) het is een klein beekske dat zo heet en het komt ook door Slenaken. We reden door een prachtige heuvelachtige richting en zo kwamen we uiteindelijk in Vaals uit door de grote V te volgen. Daar hebben we een maaltijdje gegeten en hebben daar nog genoten vanuit de Bokkerijder van een prachtig vergezicht . Nadien zijn we doorgereden naar Gemmenich, (daar hebben we de herinnering van een vroegere karnavalstoet hahaha al die zatlappen van destijds) naar Moresnet, via het Eikske een bedevaartoord naar Henri-Chapelle en zo richting Kelmis en het museumke het Geuldal. Daar zijn we natuurlijk binnen geweest en hebben heerlijk genoten van al die prachtige mineralen die er lagen, en de geschiedenis van het Neutrale gebied van vroeger. En ook de geschiedenis van de grootste zinkmijn Altenberg (de zinkgigant Vieille Montagne is hier geboren) was hier uitgebreid ,alsook de geschiedenis van de loodmijn in Plombieres. Die mijnen lagen niet zo ver van elkaar. Ik ga daar ook nog eens wat uitleg over geven zo rap ik tijd heb, want ik heb weeral het één en het ander daar ontdekt in dat museumke. Zelf heb ik daar ook een stukje mineraal gekocht dat Schalenblende heet en het is zinksulfide vermengd met ijzer, magnesium, cadnium en ander elementen. De uitleg hiervan volgt nog en ook over de mijn zelf en het Neutrale gebied. Zodra we dit allemaal bezocht hadden was het weeral is tijd om naar huis te keren, en via de Mergelstreek, daar gaan we in de toekomst ook is spoken zijn we weeral terug thuis geraakt en het was weeral een prachtige dag daar groetjes.
Het natuurreservaat is gelegen op een oude stortheuvel van de vroegere zinkgigant Vieille Montagne of Altenberg. Hier was vroeger een grote zinkmijn Altenberg nu is het een gemeentepark en de ingang van de mijn is het SADAR busdepot tegenover de Casinovijver en deze afvalheuvel. Het reservaat is ongeveer 7 hektare groot, het is de oude galmeiheuvel, en de casinovijver. Hier zijn metaalhoudende bodems en de zink die hier gevonden werd was calamine of kalmijn. Vandaar heeft het plaatske ook z'n naam te danken. Er is hier een bijzondere flora ontstaan, namelijk de zinkflora, en deze is zeer zeldzaam en uniek. En komt alleen maar op deze plaats en nog een paar andere plaatsen rond deze streek voor. Hier groeien onder andere zinkviooltjes, zinkengels gras, zinkboerenkers, zinkblaassiléne, (een soort bloemetje met witte klokjes), zinkschapengras, zinkveldmuur, zinktassenkruid, zinklepelblad, de gele dove netel, zenegroen, de damastbloem, (een soort wilde hortensia) ook vind men hier de blauwe vleugelsprinkhanen, en de parelmoervlinder. Er is een wilgenbos, eikenbos, rietvelden, een ideale plaats voor lokale vogels zoals de reiger, de watersnip, het ijsvogeltje, eenden enz..; Ook is het een verblijfplaats voor vogels op doortocht. En dit zeker op de gemeentevijver, (de casinovijver) Het was vroeger de ertsenwasserij, je kan via het wandelpad naar de Eyneburcht gaan, dit is de burcht van Hergenrath. Hier zijn vele legendes en sprookjes van de omgeving ontstaan in het dal van de Geul.
De gran Tour op het eiland Lanzarote deel 2 vervolg.
Bij dat hoogste punt aan de uitkijk van de vallei van Haria lag nog een tweeds hoog punt waar het goed waaide en waar er naar de sterren kon gekeken worden met grote sterrekijkers. Na Haria zijn we dan doorgereden naar de Kroonvulkaan, die had bij de uitbarsting een heel gamma aan tunnels gevormd dus vulkanische grotten en tunnels. Zo reden we naar Arrietta een heel onbekend visserstadje, waar de golven tegen de rotsen op de kust sloegen, het water kookte daar precies. Onderweg kwamen we ook vele kaktusvelden tegen waar een soort cactusluis werdt gekweekt voor de larve die geoogst werd, gedroogd en gemalen tot rode kleurstof die dan gebruikt werd in de cosmetica. Zo kwamen we dan aan bij Jameos del Agua dit was een lavagrot van de kroonvulkaan, hier was een prachtig park van tropische planten aangelegd en de temperatuur was konstant 25 graden zowel in de zomer dan in de winter. Hier was een drinkbar, een gezellig cafeetje, een concertzaal en een vergaderzaal aangelegd. Dit was in de tropische tuin. Bij het betreden van de grot was er een heel helder meerke te zien dat gevoed werd door de Oceaan want de zee lag vlakbij en het was onderhevig aan stromingen, op de bodem van het meerke lagen precies witte flikkerlichtjes, dit waren klein witte kreeftjes die ongeveer 1 cm groot waren genoemd Munidopsis Polimorpha , het waren albinokreeftjes die blind waren en nergens anders voorkwamen dan hier, hoe ze daar waren geraakt wist niemand. Verder konden we dan door naar een mooi uitzicht van de baai en er lag een pracht van een zwembad waar niet mocht gezwommen worden. Daarna konden we ook het vulkaanmuseum bezoeken, hier was te zien hoe de Canarische eilanden uit de zee werden omhoog gestuwt door de vulkanische krachten van de aarde. Ook lag er hier weeral een soevernierswinkeltje met wat prullen te koop, Na het bezoek reden we terug naar Arrietta en de cactustuinen die in een groeve waren aangelegd. Voor de poort stond een enorme grote cactus. Zo reden we terug naar Teguise en via Tinajo nog een ander soort stadje of dorpke, reden we door naar Mancha Blanca. Dit dorpke lag aan de voet van het vulkaanpark, het was bij een vulkaanuitbarsting in 1734 van de kaart geveegd en zou in 1824 hetzelfde lot ondergaan, maar de bevolking ondernam een bedevaart met de Senora de Dolores tot aan de voet van de lavastroom en die stopte daar, het dorp bleef gespaard van de lava en als dank hadden ze er een kruis en een palmboom gezet samen met een wit mooi kerkske en zo is het een bedewaartsoord geworden waar op 15 september dit wordt herdacht met uitbundige feesten. Hier hebben we ook het middagmaal gebruikt. na het middagmaal trokken we verder naar het vulkaanpark Timanfaya zelf. De vulkaan die dit had veroorzaakt in 1730 heette ook zo, en er waren 11 dorpen van de kaart weggevaagd en ook de vruchtbaarste grond op Lanzarote. Het park had 300 kraters. In de lokale taal heette deze vulkanen Montanas del Fuego of vuurbergen, deze waren in rust maar werkte toch nog dit zagen we op de vulkaan Islote del Hilario, waar het restaurant El Diablo was gebouwd. Hier werd het vlees rechtstreeks vanuit de grond gebakken zonder dat het aangestoken werd. Het vuur kwam rechtstreeks uit de grond, de temperatuur rondom deze grill was heet alsook de grond waarop hij gebouwd was. Bij het restaurant had je nog andere vulkanische proeven door steentjes van de grond op te rapen die 70 graden warm waren, er zat een buis van 2 meter diep in de grond en men gooide er water op en na 3 seconden spoot het op zoals een geizer. OOk was er een gat in de grond gemaakt en het rook er naar de open haard. In dat gat gooide men hooi of gedroogd gras, dat eerst begon te smeulen en dan in brand schoot zonder het aan te steken, de oorzaak van deze werking was dat de magma nog hoog zat en heet was. Het verschil tussen lava en magma is lava vloeit over de grond en magma zit in de grond. nadien reden we dan door de grote krater van het park, er waren verschillende kraters te zien, die precies ontploffingsgaten waren. Het landschap was dor, bizar, droog, zwart, roestbruin vanwege het ijzererts, grijs, grauw, en hier en daar groeide er korstmossen, op de heuvels zelf waaide een stevige wind juist alsof er lawine naar beneden ging van stof en assen. Hier lagen verschillende valleien zoals die van de rust, die van de dood, die van de asse enz. Het landschap kon je vergelijken met een veld dat pas omgeploegd was. Maar dan in het groot. Tijdens de rit mocht je ook niet uitstappen want het was beschermt gebied. Zo reed de bus door dit bizarre landschap een dikke uur, hier werden af en toe ook is filmen opgenomen, je kon het landschap ook vergelijken met Mordor uit de film the lord of the ring met de vuurberg. Verder reden we dan door naar El Golfo. Dit was een klein dorpke aan de rand van een vulkaan die in zee lag. De eigenaardigheid van deze vulkaan was dat die half was geerodeerd door het zeewater dus door erosie weg was en hier lag een groen meertje afgescheiden door een zwarte zandbank. De eigenaardigheid van het meertje was dat het altijd groen van kleur was en dat het ook gevoed werd door zeewater, de oorzaak van de groene kleur was algen en vulkanische mineralen. Hier werden ook de halfedelstenen olivinas gevonden olivijn of peridoot. Dit zijn olijfrgroene stenen die na bewerkingen in sierraden, soeveniers en dergelijke werden gemaakt en verkocht aan toeristen. De samenstelling van olivijn is ijzer vermengt met magnesium chrysoliet wordt het ook genoemd hij zou gebruikt worden voor de sterkte van het hart, geeft inspiratie en welsprekendheid en beschermt tegen beroerte. Hier waren er ook nog vele golfslagen en rotsen te zien in de zee die allen zwart geblakerd waren, deze vulkaan zou ook deel hebben uitgemaakt van de Timanfayaketen in het vulkaanpark. De rotsen aan het meerke waren okergeel en bruin. De natuur had er een bizar gedeelte van gemaakt. En zo dit was ook het laatste deel van onze uitstap, we reden ook nog door lavavelden, die in 1824 werden gevormd. En het eiland hadden groter gemaakt dieper de zee in. Zo kwamen we dan via de zoutziederijen terug in Playa Blanca, aan de kust zag je in de verte het buureiland Fuerteventura liggen dat bewoond was en het onbewoonde eiland Isla de los Lobos, dit werdt vroeger door het leger gebruikt voor schietoefeningen en nu is het een natuurreservaat geworden met één vuurtoren in het midden die je ziet branden als het donker is. Zo dit is het einde van de vakantie in Lanzarote
als je op vakantie bent op het eiland Lanzarote kan je een uitstap of Excursie maken, en dit heeft de Gran Tour, het is een hele toer op het eiland zelf. Op dinsdag 15 mei 2007 gingen we dus op uitstap. Rond 8.30 u kwam de bus ons oppikken aan het hotel en reed nog een klein uurke rond om nog andere hotelgasten op te pikken, het waren Nederlanders, Vlamingen en Walen die op de bus zaten, zo reden we dan richting Playa Blanca naar Salinas del Janubio, dit waren zoutziederijen, hier werdt het zout uit het zeewater gewonnen, er waren daar mooie damborden te zien waar het zout werd gedroogd. Dit diende om vis in te zouten.
Dan verder door naar Yaiza, daar mochten we aan de voet van het park Timanfaya op dromedarissen rijden. Deze tocht duurde een half uurke. Deze hadden twee stoetjes langs hun bult hangen om 2 passagiers te vervoeren. En als de ene passagier zwaarder was dan de andere werd er een zandzak bijgehangen. De dromedaris achter ons kwam vele knuffeltjes vragen en was tevreden hierover. Het was een zwart landschap waar niks groeide. Stoffig en vol assen. Tja het zijn vulkanen voor iets he ! De dieren werkten van 9 uur tot 13 uur en gingen dan naar huis in Ufa het dorpke naast Yaiza. Daarna reden we door naar La Geria, waar de wijnstreek was, het was een heel wit dorpke, met witte huisjes en winkeltjes. Daar was een eigenaardige manier om wijn te verbouwen, aangezien het heel droog is op Lanzarote en er bijna gen planten goreide, hadden ze een mooie manier gevonden om de planten te laten groeien. Zo werden er gaten of kuilen gemaakt in het lavaveld met een muurtje errond. Dit om de plant te beschermen tegen de harde wind die er waaide. Deze wind is voor 70 % vochtig en komt rechtstreeks vanuit Afrika het is een pasaatwind. Uit de wind wordt er overdag vocht getrokken door de plant die hij dan snachts onder de vorm van dauw tot zich neemt en dus zo voldoende vocht heeft om te kunnen groeien. De oogst van de druiven is voorzien in augustus. We hebben wat vulkaanwijn mogen proeven in een wijnwinkel en hij smaakte, er was niet veel verschil met de Duitse Arhwijn. Hier in dit winkeltje waren er ook soeveniers te koop van Olivinas tot gepolijste vulkaanstenen. Daarna reden we verder naar Teguise, de vroegere hoofdstad van Lanzarote. Teguise zou afkomstig zijn van de naam van de dochter van een Guanchenskoning. De oerbevolking van de Canarische eilanden. Zo reden we dan door tot het noorden van Lanzarote, terwijl we uit het zuiden waren vertrokken. Dit naar het hoogste punt de mirador van Haria op de top van Penas del Chache hij is 670 meter hoog. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de vallei der 1000 palmbomen. De groenste plek van Lanzarote. Het stadje Haria. Hier gelden een theorie dat wanneer er een jongen geboren werd dat er 2 palmbomen werden geplant en bij een meisje eentje. Dit om de pasgeborene een lang en gelukkig leven toe te wensen. Zo reden we dan ook berg af door een diepe vallei door Haria zelf er waren witte huizen te zien en groene palmbomen. Langs Haria zag je in de verte ook de kroonvulkaan liggen. Er lagen daar ook vele onbewerkte lavavelden die vroeger werden gebruikt voor de landbouw. Maar de moeilijke leefomstandigheden beslisten er anders over. Vele inlanders trokken weg naar Guatimala, Peru of Paragua. Voor een beter leven. deel 2 zie verder.
Dinsdag 30 mei trokken we vanuit Wellen aan de kerk met een prachtige bus en natuurlijk vele kakelende vrouwen richting Doornik. We hadden nog een paar minuten gewacht maar er waren ter een paar niet komen opdagen. De bus was een mooie bus met een toilet aan de deur en een televisie vanvoor. EEn zeer gedienstige chauffeur die met zoveel taterende vrouwen op stap moest, amai z'n oren. Maar ja de goeie ziel vond het toch fijn met zoveel vrouwevolk op stap gaan.Onderweg kregen we ook de nodige bagage uitleg mee van onze goeie voorzitster Tiny. Ze had de uitstap zeer goed geregeld. Na drie lange uren in de bus doorgebracht onderweg ook via Brussel en Koekelberg de baseliek lag daar ook ergens in de verte en de blinkende bollen van het Atonium (nog een overblijfsel van de wereldtentoonstelling).
Zo kwamen we dan in Doornik aan in het centrum, er stond daar een pracht van een kathedraal met vijf torens die we toch is zo graag wilden bezoeken. Maar bij gebrek aan tijd kon het helaas niet doorgaan. Er hangt daar maar in de middenste toren klokken en de andere vier staan leeg das ideaal om is gaan te spoken. Deze kerk moest een pracht van kunstschatten hebben. Er was daar een grote molen te zien er was pas kermis in Doornik geweest zo zijn we dan een wandelingske gaan maken naar een heel smal cafeetje waar we verwacht werden. Hier kregen we een koffietje, en konden nog andere dringende boodschappen gaan doen. De mensen die er zaten moesten gedacht hebben amai zoveel vrouwen op stap. Daarna kregen we nog een voorstelling over de geschiedenis van Doornik. Het was goed uitgelegd door zo'n kwibus die daar stond rond te springen leek wel een nar die ergens uit een kasteel ontsnapt was. We kregen een standsrondrit met een gids die ons alles zo mooi uitlegde over de ring en de stadswallen, ook het oudste huisje uit 1214, een dierenpark waar de inbeslaggenomen dieren toekwamen die van Zwaventem waren. Een mooi park rond het gemeentehuis, de Schelde die hier doorstroomde, Doornik was een zeer rijke stad met prachtige patricierswoningen, hallen, kerken in overvloed, vele musea's o.a. porselein, archeologisch museum, eentje van wol, krijgsmuseum enz. Er was een marmergroeve van 30 meter diep waar nog in gewerkt werd, hier was ook een museum van en heel veel scholen.
Daarna was het tijd voor het middageten, waar werden wij naartoe gebracht, ver buiten de stad ergens in een zeer mooie groene omgeving. Met een prachtig vergezicht op de groene heuvelen, het eten was heel goed maar er waren daar dames bij die heel graag een lekker wijntje dronken en natuurlijk met alle gevolgen van dien ze hadden blozende kaakjes, en hun wekker liep prachtig af amai die konden tetteren, en lawaai maken ze waren tipsy. Tja dat moet ook is kunnen he ! In de namiddag zijn we verder gereden naar Lessen naar het hospitaal van de Dames van de Roos. Hier was een pracht van een oud museum te zien van de genees- en de verpleegkunde door de eeuwen heen. Eerst wilden ze het hele complex met de grond gelijk maken om er parkings van te maken, maar de Waalse erfgoed heeft er een stokje voor gestoken. Het is gelukkig behouden want het is een echt juweeltje. De abdij bleek al zeer oud te zijn van in de 11e en 12e eeuw zouden hier al mensen verzorgd en verpleegd zijn. Er waren daar vele schilderijen te zien, zelfs wel eentje wat de zusters moesten uitvoeren overdag omdat de meesten niet konden lezen of schrijven werdt het gedemonstreerd via een schilderij. Er waren oude geneeskundige instrumenten te zien, ook verpleegkundige wel niet zoals nu natuurlijk, oude medikamentenpotjes en potten, bedden met rode dekens, alsook met witte dekens, een gedekte tafel met tinnen eetgerief, een ziekekamer die op de kapel uitkwam als men de deur ervan opende kon men zo de mis vanuit het ziekebed volgen, een operatie of een aderlating werd in het midden van de ziekekamer gedaan, er lagen ongeveer 30 zieken op een zaal, meestal arme mensen, de rijke op het kasteel daar kwam de chirugijn op ziekebezoek, veelal werden daar ook mensen opgenomen met oogletsels omdat er in de nabijheid een marmergroeve lag waar vele splinsters van marmer in de ogen kwamen men had in die tijd nog geen beschermende maatregelen om in de groeves te werken. Tot 1989 was het hospitaal een bejaardentehuis geweest en de laatste kloosterzuster is ook omstreeks die tijd gestorven. Er was daar een luxekamer te zien voor het verblijf van een bisschop; monseigneur had daar een eigen pompebak met mooie blauwe bloemetjes in en warm water werd vanboven door de zusterkes in een vergaarbak gegoten en kwam dan zo bij die monseigneur op de kamer terrecht via een kraantje in de pompebak. Dit hetzelfde met het toilet.
Er was een leeszaal met zeer oude boeken en bijbels, glazen kasten met medische instrumenten, oude maskers van de pest (in de neus daarvan deden ze kruiden om geen pest te krijgen enfin dat dachten ze in dieje tijd.) Verder was er ook mooi porselein te zien, mooie meubelen van hout, een kapel, keuken, een grote hoeve die men aan het restaureren was , het oud ziekenhuis was al voor een gedeelte gerestaureerd, een pracht van een kruidentuin was er te zien met vele bekende en onbekende kruiden, grote papavers, citroenmelisse, marjolein, brave hendrik, lavendel, enz. de tuintjes lagen in een bedje van kleine afgemaakte tuintjes van haagjes. die mooi waren geschoren en goed onderhouden uniek voor Belgie.
Later zijn we doorgereden naar Halle waar we een mooi nieuw station zagen, dan verder naar het marktplein waar we de kerk een bezoekje brachten om de kunstwerken is te bewonderen, er was daar juist nog een mis bezig. Verder hebben we daar dan maar wat rondgeflodderd op de markt en de zijstraten, want alle winkels waren er gesloten, veel was er helaas niet te zien, en zo vertrokken we weer richting Hasselt naar Wellen maar onderweg hebben we een zeer donkere lucht ontmoet waar plensbuien in waren, aan de ene kant was het heel donker en de andere kant scheen de zon. Was het helder. Er was zelfs een pracht van regenboog te zien. Je zag bijna niks zo donker was het en het regende dat het goot, gelukkig zaten we heerlijk in de bus te kletsen zoals echte onvervalste kletskousen. En s'avonds kwamen we dan maar terug in Wellen en ditmaal zonder regen.
Op 1 augustus gingen we als drie vrouwelijke musketiers fietsen door Haspengouw. In Alken op de toeristische dienst gingen we een fluisteraar halen. Dit kon je vergelijken met een gps maar dan voor de fietsers. Natuurlijk zodra we het kregen gingen we dit is ne keer uitproberen, op alle knopkes, toetsen, vierkantjes gedrukt en natuurlijk was dat ding al ontregeld zo is dat he als je de vrouwellijke nieuwsgiergheid niet kon bedwingen. Maar een zeer verdienstelijke man kwam ons alles uitleggen hoe het werkte en klaar was kees hij had weeral alles op orde gezet. De fluisteraar was zo'n toestelleke wat je op de fiets bevestigd , op het schermke was een zonneklepke en dan nog twee gehoortoestellekes op in de oren te steken. Hij werkte op 5 satelieten die fluisteraar. Hij stond hiermee in verbinding. Eerst een welkomswoordje op het schermke en dan wij met zeer veel lawaai de baan op. En getetterd als we hebben wowwww. :-ppppp Zo vertrokken we dan maar richting Alken, Terkoest, hier kregen we in onze fluisteraar een fruitteler aan het woord want dank zij hun hebben ze het pad kunnen aanleggen (zeer lief van hem) onderweg ook nog een informatieblad tegengekomen van fruitbloesem tot vrucht tja tis de fruitstreek he ! Naar de Hulzen waar we de uitleg kregen over een pagspel nog te zien in Bokrijk. Maar van paggen was er natuurlijk niks meer te zien. Jammer ik had is ne keer graag willen meedoen, er was op ons toestelleke ook een filmke te zien van de aardbeiveiling. Dan maar doorgereden naar een pracht van een weggetje een soort aboretum met 150 soorten inheemse bomen. Onderweg naar Nieuwerkerken hoorden we een hoorspel van de zwarte vijver waar 2 deserteurs onderdak komen vragen bij vrijbuiters ze vonden het toch een echt paradijs dit dorpke. De zwarte vijver hebben we niet gevonden daar moest de schat van Nieuwerkerken te vinden zijn maar daar heerste een roversbenden. Zo reden we dan naar Wijer, door de boomgaarden en kwamen uit bij het kasteel van Wijer en kregen we te horen wat een motte (een soort hoeve ) uitgroeide tot het kasteel hier in dit kasteel hadden zeker spoken huisgehouden want het dak van de grote schuur was foetsie. Verder doorgereden naar de Schans in Wijer onderweg kwamen we daar ook een eenzame caravan tegen die oud was wie weet wat daar gebeurde hihihihihiiii ra ? ra? ra? De schans was vroeger een schuiloord voor de mensen die moesten vluchten voor dieven en soldatenbendes. In Bokrijk kan je ze ook nog zien of hoe je je kon verschansen. In Wijer was er een mooi huis te zien maar van de schans niet veel meer dan een straat. Verder de route gevolgd, we kwamen weeral een bord tegen met informatie van tak tot fruitboom. Na een mooi en eenzaam wegeltje door de bossen kwamen we in Kozen zelf, een onvervalst heksenverhaal van de heks van Cosen Lieske Russelen. Die hier nog ergens in de jaren stillekes 1600 of zo verbrand moest zijn. Zo reden we dan verder langs het kasteel van Nieuwenhoven, het domein maar hier werd er geen uitleg gegeven jammer. Er stonden daar ook 2 kapellen uit vergane tijden eenzaam en alleen en zo kwamen we op de grote weg van Hasselt - St Truiden. waar plots een fietsenband het begaf. Daar stonden dan die 3 musketiers langs de grote baan in St Truiden te koekeloeren met hun mond vol tanden pppppppppuuffffffffff wat nu gedaan. Geen materiaal of pomp bij natuurlijk dan maar gebeld op thuis of daar niemand was en ja daar was al een goei ziel bereid om te komen met een andere fiets waar een gsm goed voor is pppppppuuuuuuuuuufffffffffff en na lang wachten konden we verder rijden. We hebben ook al is verkeerd gereden en dan kwam er in het schermke dat we van de route af waren en terug moesten gaan. Onderweg op de route kwamen we ook al andere fietsers tegen met een kaartje op hun stuur en die keken dat wij zo'n toestelleke hadden ze wisten zeker niet wat het was. En op de rustbanken of picknickplaatsen zaten ook al fietsers te rusten of te eten. Zo reden we dan maar verder door en zagen daar de kerk van Kortenbos liggen wooooooooowwwwwww een pracht van een spooktoren. Hier begon onze fluisteraar over dit bedevaartsoord en hoe ze tot baseliek werd. Een beetje verder begon onze fluisteraar het Limburgs volkslied in Jass te spelen is iets anders dan gewoonlijk. En zo kwamen we dan voorbij de kluis van Alken een uithoek van het dorp en iets verder een visvijver van forellen. Verder reden we een stuk met de expressweg mee en daar kregen we de harmonie te horen.en een radioverslag uit een oude paardeprocessie. Verder door ging her richting een informatiebord over kersen en krieken. dan een geitenboerderij die daar ergens alleen lag en waar mensen uit Afrika hier de stiel kwamen leren en zo reden we dan maar richting Alken terug om onze tocht af te sluiten en nog een kapellke te bekijken. Hier kregen we ook op ons schermke het afscheid te horen en zo werd onze fluisteraar terug in de goede handen van de toeristische dienst gebracht en ons tochtje zat erop hihihihhhihhiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ! En onze tetteruurkes waren ook gepasseerd en gespookt heeft het ook goed gedaan boehoeeeeeeeeeeeee
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Wat was het vandaag toch een prachtig weerke, ideaal om een uitstapke te maken. S'morgens in de vroege uurtjes vertrokken we richting Riemst door naar Eben-Emael door de mooie mergelstreek, waar vele mergelgroeven te zien waren en ook prachtige natuurparken waren die ook nog is ne keer uitnodigen om is ontdekt te worden vooral in de omgeving van Lixhe. Daarna ging het richting Visé naar Aubel, Plombiéres en naar Gemenich naar Vaals en zo richting Aken. Daar aangekomen moesten we nog een parking zoeken voor de auto die geduldig stond te wachten tot onze terugkomst. We bezochten het grote Domplein, de Dom zelf stond ook in al haar schoonheid te pronken, alsook het oude Rathaus of stadhuis, ergens op het plein was een markt te bezichtigen, er stond daar iemand te jemmelen wat op een opera leek, dan was er natuurlijk de Duiste volksmuziek, dat mocht ook niet ontbreken, die hoor je overal in Duitsland. Natuurlijk liepen er ook zatlappen en wauwelaars rond, zeker nog een laatste restje om uit te gaan. Er was zeer veel volk op de markt en toeristen liepen er ook rond. Natuurlijk hebben we daar is ne keer goed rondgespookt, of wat dacht je, dat dit niet kon. En vele winkeltjes bezocht en bespookt. Onze portemonee kon er wel niet om lachen, hij werd weeral depri van zoveel winkeltjes. Na nog iets gaan eten zijn, hebben we onze pak en zak maar in de auto gelegd en reden we natuurlijk nog is verkeerd, inplaats van richting Kelmis te rijden. Er zijn vele straten en natuurlijk heel veel verkeerslichten en mensen die hun wagen zomaar ergens parkeren waar het niet kon. Na wat op en af gerij zijn we maar richting Kelmis gereden. O wondermooi Kelmis, daar is het prachtig. natuurlijk naar de Casinovijver en het natuurreservaat, dat nu ook een naam heeft gekregen het heet Vieille- Montagne-Altenberg, en het is te bezien op de oude heuvel van deze zinkgigant. Uitleg volgt seffens hiervan. En verder gewandelt in de bossen van de Casinovijver, o wat was dat mooi. Er waren wat oude bomen gekapt in het bos, er is daar ook een natuurleerpad en een fitnesbaan. Je kan hier naar hartelust sporten, aan de Casinorotsen waren wat klimmers zich aan het voorbereiden om de rots tegemoet te gaan, want ja daar kan je mooi tegen de echte grijze rotsen beklimmen. Verder waren de vogels aan het fluiten in het bos, en aan de vijver zelf zaten ook nog een paar zeldzame vogels zoals een blauwe reiger, wat eenden, Siberische ganzen die hier komen om te overwinteren. en nog wat aalscholvers, waterhoenen, en andere watervogels. Ook het ijsvogeltje heeft hier z'n verblijf, in het dal van de Geul. In Kelmis was het minder druk dan in Aken, en het Akense bos ligt tussen beide plaatsen in. Daar een stevige wandeling gemaakt en nog wat genoten van de natuur, de wilde spinazie was er ook nog en zelfs van de zinkflora was nog wat te zien. Nadien was het tijd om op te stappen en weeral naar huis te gaan, op de terugtocht naar de mooie Voerstreek en de Mergelstreek kwamen we weeral naar huis en dat was het jammere einde van ons tripke.
Tja hier kom ik nog is wat spoken, gisteren was het weeral prachtig weerke en we hadden er weeral een uitstapke voor de boeg het was 23 juni, rond 1 uur vertrokken we richting Montzen. EErst via Riemst, dit is een ander weg en zo richting zichen-Sussen-bolder, zo kwamen aan de mergelwinning in dit gebied, overal zag je van die mergelheuvels staan, en verder reden we door naar Lixhe, daar wordt nog mergel ontgonnen uit een heel grote groeve, langs de beide kanten van de weg zag je overal mergelheuvels, die afgegraven waren, en met boomkes op dit was de begroeiing. Daarna richting Visé naar Aubel, Hombourg, Plombieres, Moresnet, en zo kwamen we aan bijna in Kelmis daar op die baan Luik Aken zijn we richting Montzen afgedraait en hebben de weg gevolgd naar kasteel de Graaf, na een eenzame weg en die was ook nog soms onderkomen kwamen we bij de vijvers, onze auto gezet aan het kasteel, en daar zijn we het kasteel nog is gaan bekijken, en het was nog steeds even onderkomen als voorheen, alleen de schoorsteen was gestut. En er hing een vieze vlag op de toren te wapperen. De ene hoeve was ferm en mooi gerestaureerd en de andere met de kapel stond bijna op instorten. In de weide stonden wat geiten en schapen die om een aaike kwamen schooien, en het riet was er ook nog aan de slotgrachten, ook een ferme wandeling gemaakt aan de visvijvers daar moest het spokenvangertje alles van weten he en beten ze? Er waren daar mensen aan het vissen veeal Walen en Duitsers. Er lagen daar ook mensen in het zonneke te genieten. en de vrouwenbond deed er ook haar uitstap met heel veel gekakel en gekweel. Die waren er ook aan het wandelen. Nadien gingen we verder naar Vaals en hebben daar een lekkere pannekoek en creme gegeten en gedronken en zo konden we weeral is ne keer op weg naar dat verre spokenhuis. Onderweg kwamen we weeral die mergelgroeve naar huis, dat was alweer is iets anders he ! tot een volgende uitstap doeie..................
Op uitstap naar de Eyneburg en het kasteel de Graaf.
vorige zondag, was het prachtig weerke en we stonden weeral klaar om een uitstapke te maken, zo reden we na een paar keren een omleiding in Wallonie, want er waren daar volop wegenwerken aan de gang, een heel eind rond. Zo reden we richting Val d' Dieu, een heel mooi dalleke kort bij de Voerstreek, met de bekende abdij. Na een tijd van wat rondtoeren kwamen we aan het kerkhof van Henri-Chapelle, wat lagen daar vele gesneuvelden, dat doet toch wel wat. Er waren daar prachtige uitzichten te zien, en er klonk een muziekske, ook was er wat volk op bezoek, vooral met de motor, en wij met de spookkar he spokenvangertje. Nadien zijn we maar doorgereden, naar Kelmis, we vonden de weg niet meer naar de Eyneburg en reden natuurlijk langs een heel smalle weg dat op een holle weg leek. Zo kwamen we bij een bordje waar opstond dat we aan Schmalgraf zaten, die was ook een oude zinkmijn, maar hier werd er veel gewandelt, en de St Jobkapel stond daar ook. Dan maar terug naar de parking aan de vijver, daar uitgestapt en wij op weg naar onze spokenboom, hij stond er nog hoor. Nadien zijn we maar gaan doorspoken naar het kasteel zelf, daar hebben ze vroeger de bokkerijders opgenomen, een oud tv feuilleton. Er waren daar middeleeuwse spelen bezig, en er stonden verschillende kraampjes met houten beeldjes te koop. Er was daar veel volk. Iedere zondag in de zomer is er wel iets te doen op die prachtige burcht. Ze ligt op de top van een heuvel. en men kan ze al van verre zien liggen. Ook ligt ze op de plaats kort waar vroeger de mijn van Altenberg lag. Kort bij de casinovijver, en de afvalheuvel van die mijn. Van die mijn is totaal niks meer te zien, alleen een gemeentepark waar je heerlijk kan gaan wandelen en een oud direktiegebouw dat nu een benzinestation is. Weldra waren we op zoek naar het andere kasteel in de buurt, maar we vonden het niet en zijn maar teruggekeerd naar huis. Een paar dagen later dus vandaag zijn, we maar teruggekeerd en nu vonden we het andere kasteel de Graaf in Montzen. Wat was dat een ouwe donjon, amai een pareltje van een kasteel maar o zo verkommert. Er lagen daar drie prachtige vijvers om te vissen, er waren daar vele forelvissers te zien. De weg ernaar toe was heel gemakkelijk te vinden en in redelijk goede staat. Je kom met de auto tot het kasteel komen, en er stond ook nog een pachthoeve, daar een paar fotootjes gemaakt en een beetje rondgewandelt, Nadien zijn we maar doorgereden naar Aken via Kelmis en de spokenboom die daar nog stond. Via het Akense woud zijn we dan maar in Aken aangekomen, en hebben een paar fotootjes gemaakt van de Dom en het gemeentehuis. We zijn daar is wat gaan rondwandelen en hebben een paar winkeltjes bezocht, er waren vele toeristen, van schookinderen tot de bond van gepensioeneerden. Er werd veel uitleg gegeven over al die oude gebouwen daar, op het stadsplein. We zijn daar ook iets gaan drinken want van wandelen kregen we dorst en toen waren we het moe, en zijn we nadat onze auto zo geduldig op ons stond te wachten doorgereden naar Vaals, In Aken was het niet zo druk als dat het kerstmarkt is, dan is de sfeer er heel anders. In Vaals zijn we ook nog een paar van die kleine winkeltjes gaan bezoeken, we hebben onze portemonee maar wat gespaard, anders zou hij weeral depressief geweest zijn met zovele winkeltjes in de buurt. En zo zijn we dan maar doorgereden naar Maastricht en terug richting Belgie, en zo zijn dan die uitstapkes ook nog meegevallen. Hier op deze site vind je de fotos van de kastelen. http://www.mijnalbum.nl/Album=38WIYCXS
een kersttripke naar de kerstmarkten van Aken en Valkenburg.
Vandaag, 23 november is de kerstmarkt van Aken open gegaan, en zijn we natuurlijk op uitstap geweest, hier was het redelijk weer toen we vertrokken, maar richting Luik waren ze aan het werken, we konden nu niet richting Vise rijden, dus reden we maar de autostrade na, richting Aken zelf, naast ons zagen we de grote route voor de TGV of de hoge snelheidstrein, die van Antwerpen naar Luik en dan verder naar Duitsland rijd; Nu zijn ze daar nog proefritten aan het uit proberen. Tja die trein moet ook veilig kunnen rijden.
Zo kwamen we dan na een tijd in Liechtenbusch aan juist op de grens van Belgie met Duitsland, we reden een parking op om te pauzeren, en wie zagen we daar aangereden komen hihihihihiii de Duitse politzei. Tja wat kwamen die daar rondtoeren? OP de parking stonden vele zware vrachtwagens te pauzeren. na een lange trip van uit heel Europa, we zagen ook een Europabus rijden, tja de lijnbussen die heel Europa doorkruisen. Na een korte pauze zijn we maar verder gereden, en zo kwamen we op de snelweg Aken Keulen, tja daar moesten we niet zijn he, dan maar teruggedraaid richting Aken en ja daar kwamen we dan na een tijd in Akenstad zelf aan, en zo maar de baan volgne met natuurlijk zeer vele rode lichten op korte afstand, tja dat kom je daar tegen he ! Na een lange rit kwamen we ergens op een parking in de Keulse strasse, maar helaas alles was volzzet, dan maar een andere richting genomen, en ja daar hadden we prijs, er was nog een parking namelijk beneden in de grond en nog kort bij de Dom daar hadden we geluk, in Aken was het mistig en nat, zook onderweg was het grijs en grauw. Op de kerstmarkt was er niet veel drukte. Tja het was pas open vanaf 11 uur vandaag, we hebben daar nog een heerlijke worst met een broodje geeten en nadien de markt is rondgespookt, en natuurlijk kon spokevangertje het weeral niet laten om een mooi kersthuisje te kopen, hahahahaha het staat hier al te pronken hoor, alsook een paar zangertjes die daar zo schoon stonden te zingen, samen met een pastoorke en een kooknaapke , zijn met ons meegekomen en nu staan ze hier te zingen in ons spokenkerstdorpke. en gelukkig dat ze zijn wooooowww. We zijn natuurlijk de hele markt rond geweest, de kraamkes waren allen het zelfde als alle jaren, er waren daar allerhande kerstartikelen, te koop zoals kerstdorpkes, huisjes, engeltjes, beeldjes, kerstmannekes, kerstkabouters,, kamelen, kerstbollen en bomen, kaarsen, geurkaarsen, kunsthandwerk, kunstjuwelen, houten speelgoed, kerstmutsen, kleren, kostums, muziek, cds, kaarten, kazen, Duitse worsten en ander vleesprodukten, gluewijn, speculaas, peperkoeken, glaswerk, kandelaars, slingers, bellekes, nouga, enz. enfin er was wat vanalles te zien en te kopen, en natuurlijk hing er weeral een heel grote speculoos tegen de muren van het gemeentehuis of het rathaus en Duitse kerstmuziek hebben we ook gehoord. Natuurlijk mocht de kerstmuts ook niet ontbreken, daar heb ik mee rondgelopen op de markt zelfs toen we in Valkenburg waren was ze warm op hahahahaha. Na ons bezoek aan de markt zijn we onderweg richting Vaals gereden en we kwamen er een helblauw geverd huis tegen met rode geverfd bloemen erop hahahahah dat was een raar huis die Duitsers kunnen er ook wat van. Na een tijd zijn we via Vaals naar Valkenburg gereden, en hier hebben we maar een parking direkt gevonden haahahaha ? Op de heuvel in Valkenburg waar de ruine van de echte valkenburcht staat waren ze aan het restaureren. het werd tijd dat er iets aangedaan word aan zo'n oud en versleten ding, wie weet hoe jong dat is en wat het heeft meegemaakt i nde geschiedenis. Nadat onze auto op de parking stond zijn we maar naar het stadje zelf gegaan, daar was alles wat met kerstmis te maken had. In de fluwelengrot was de mooie kerstmarkt ondergebracht, er stonden daar ook allerlei kerstatributten daar, en volk stond er ook weeral aan te schuiven, tja elk jaar gaan we naar die markt, ze is in de mergelgrot. Er zijn daar overal gangen en bochten, en natuurlijk staan de kraamkes daar ook te koekeloeren, en koud is het niet in die grot.
OOk de straten en alle winkels puilen uit van kerstprodukten en op de straat stonden oude kerstmannen te pronken in hun kerstplunje. Nederlandse kerstmuziek was er ook samen met bomen vol lanpkes die branden. Ook in de restaurantjes stonden kerstmannen te pronken en te loeren naar de straat, ook een groep Engelse Toeristen waren er aanwezig. Tja zo zijn we ook maar is door de straten van Valkenbug gaan spoken en hebben er een mooie namiddag beleefd, , we zijn teruggekomen via Maastricht, Moelingen, en verder via Luik. Hier was het weerke zo te zien beter dan in Valkenburg want daar was het aan het regenen. en als we door Wallonie reden tja das toch nog steeds een heel grauwe plaats, daar beken je dadelijk dat je er bent. heel anders dan Duitsland, Nederland of Vlaanderen.
Vorige zondag was het een mooi weerke, dit op 30 september 2007 . Natuurlijk moest er weeral een spoketripke aan te pas komen, en zo gezegd, zo gedaan. Omstreeks 2 uur vertrokken we richting Visé in het Vlaams Wezet. Na een uurke rijden kwamen we aan dit beroemde drielandenpunt in Vaals waar Duitsland (Aken) Nederland ( Vaals) en Belgie ( Gemmenich) met een punt aan elkaar raken. Het was daar weer is supergezellig, veel volk, en natuurlijk ook veel toeristen die is van het mooi panorama kwamen genieten, zowel Nederlanders, Duitsers, Walen en Vlamingen zaten er broederlijk en zusterlijk gezellig langs elkaar te genieten van een lekker bierke, koffietje, ijsje of wat nog allemaal. In de verte zag je de rookpluim van Escheiller dompen. OOk de afvalbergen van de oude steenkoolmijn van Kerkrade waren te zien, het was zeer helder daar aan dat drielandenpunt. We gingen nog is ene kijkje nemen in die soevenierswinkeltjes, maar er was niks bezonders te verkrijgen en hebben onze portemonee maar een depressie bepaart. Alleen waren er daar een soort klompen te koop geel van kleur, die duur waren wel 10 euros duurder dan in Valkenburg, dit waren een soort pantoffels in de vorm van de vroeger klompen, een uniek geschenkske. Tja van toeristen moet men natuurlijk profiteren he ! Ze denken dat die toch geld genoeg hebben. De toeristen komen meer om zich te ontspannen en te genieten van het mooie uitzicht en de prachtige wandelingen die men er kan maken. Bij het beklimmen van die Vaalser heuvel zie je natuurlijk ook prachtige vergezichten in de omtrek. Er grenzen wel drie soorten bos aan dat drielandenpunt. Belgie het Pruisische woud, Duitsland het Akense woud en Nederland het Vijlener Bos. Zo hebben we natuurlijk weeral genoten van dit uitstapke, en een volgende keer gaan we nog is ne keer terug om er te spoken, zeker op Halloween zal daar kunnen gespookt worden. In de buurt hiervan ligt het plaatske Kelmis het vroegere Neutrale Moresnet of het kleinste staatje dat ooit bestaan heeft, in de Emmaburg van de deelgemeente Hergenrath is er op Halloween een spookavond daar kunnen ter ook nog vele gaan spoken en wordt dit feest daar op dit kasteel gevierd alvast veel spookgenot in de Emmaburg. tot een volgende spokentrip.
Begin augustus gingen we nog is een uitstap maken naar onze spokenboom natuurlijk in Kelmis dat was lang geleden dat we daar nog geweest waren. Het was redelijk weer en we reden weeral richting Luik, Vise, Aubel en richting Aken. Zo kwamen we weeral in Kelmis terrecht. Nadat we onze boom waren begroeten, nog een kijkje waren gaan nemen aan de vijver en nadien nog in het zinkreservaat waar nog steeds vuiligheid lag op de oude afvalheuvel van Vieille Montagne redenwe naar de speelgoedwinkel die daar lag in het centrum van Kelmis. We gingen inplaats van op spokenjacht op Barbiejacht en dit uit de nieuwe film van de eilandprinses. Er waren daar de nieuwe poppen al zoals je hierboven kan zien, en de kleintjes stonden erook met een olifantje met twee prachtige prinsessen, die konden zingen een mooi Frans liedje alsook met twee kleintjes met een olifantje en dan nog een Brats kidd die Dana heette was er ok bij (zie foto onder met het zwarte hoedje open rode kleedje aan). Amai zo'n verzameling aan poppen en mooi waren ze inderdaad. De olifantjes kunnen ja knikken, en achter elkaar rijden. Er is ook ondertussen nog een derde uit de serrie bijgekomen en dit kwam van Peer. Tja je moet overal zo'n is komen he, voor de verzameling aan te vullen. Ze kregen compagnie. Zo komen eruit Kelmis wat vroeger het kleine staatje neutraal Moresnet was dus deze waren Neutralen hahahaha. Daarna ging het richting drielandenpunt in Vaals, tja daar moesten we ook nog is passeren bij de Nederlanders en bij de Duitssers in Aken. Daar natuurlijk ook nog is een wandelingske gemaakt rond de torens die er te zien waren. En de bokkerijder een bezoekske gebracht, tja die mochten we ook niet vergeten. Er was veel volk en het uitzicht was voortreffelijk. en zo sloten we de dag maar af he ! Ons tripke liep ook teneinde. Het was een heel gezellig tripke. In Kelmis konden ze ook heel goed Nederlands.
Vorige week woensdag was het redelijk mooi weer, en we besloten is ne keer naar het stadje Thorn in Nederland achter Kessenich te rijden, na een uurtje rijden zagen we de grote stiftkerk al liggen van verre. Daar aan gekomen gingen we oze auto op één van de parkings zetten, en er waren verschillende Engelse bussen op bezoek in Thorn. Het stadje was nog steeds even prachtig als voorheen, mooi wit waren de huizen. Ze worden twee maal per jaar wit gekalkt en dit om de oorsprong van de huizen te bewaren. Zodra we in het oude centrum kwamen gingen we een bezoekske brengen aan de kerk die in de stijgers stond, men was deze zeer oude kerk aan het restaureren. In de kerk zelf is een museum ondergebracht uit het leven van de abdij, en er is een maquette van de voormalige abdij te zien. Van de oude abdij is niks meer overgebleven, ze werd gesloopt in de tijd van Napoleon nadat alle stiftdames verdwenen waren. Alleen wat oude dienstgebouwen zijn er overgebleven en de kerk. Voor de kerk stond vroeger de parochiekerk van Thorn, maar nu is daar een kerkhof. Thorn was vroeger een vorstendom met aan het hoofd een abdis die prinses was en de stiftdames waren van hoge Europese adel die minstens 16 adelijke kwartieren bezaten, anders mochten ze niet binnen. Boven het hoofdaltaar is een mooi Kersttafereel te zien heel in het wit. En onder dat altaar kan je naar e oude crypte gaan waar nog bizarre dingen tentoongesteld staan, een onderarm van St Benedictus, een loden kistje met de resten van de stichtster, twee glazen kisten met de stoffelijke resten (skeletten) van een kannunik en een stiftdame. Ook onder de altaren die daar staan zijn nissen met stoffelijke resten van stiftdames. Verder dan in de kerk zijn er schilderijen, oude munten, priestergewaden, kelken, relekwieen, een oude klok uit de 16e eeuw, kapellen, altaren die rijk versierd zijn, oude beelden van de ene of de andere heiligen, glasramen enz. te zien. Ook in de binnestad hebben van die geestelijken en stiftdames geleefd. Het waren eigenlijk geen nonnen omdat ze daar maar een tijd verbleven om hun opvoeding te voltooien en dan te trouwen met een edelman. Ze gingen daar als jong meisje binnen en kwamen eruit als volwassen vrouwen, er was ook een koorknapenschool, bij de abdij, daar is nog wat van te zien. Er zijn nu vele winkeltje met prullaria, hotels, restaurantjes enz. deze zijn ondergebracht in die huizen. Er waren ook vele fietsers te zien, en wandelaars met trekkers. Ook vele Duitsers waren er op bezoek en natuurlijk Engelsen die op doortocht waren. Zo gingen we ook nog een wandelingetje maken aan de beek die door het stadje loopt, een idyllisch plekje en heel rustig. Het was er mooi en heel rustig.
Een spooks tripke naar het land van Ooit in Tongeren
Woensdag 3 juli 2007 gingen we nog is een spookachtig tripke maken naar Tongeren, en o wat een dikke lucht hing daar wel niet. Die vergezelde ons naar Tongeren naar het land van Ooit, We reden Tongeren binnen en daar zagen we de handwijzers staan. Aan de afslag zagen we plots een heel groot geel gebouw met een afspanning met vele beelden van de oude Romeinen. Er was daar ook een primitieve parking, waar je de auto kon parkeren, zodra we naar binnen gingen kwamen we in de grote inkomhall met een klein winkeltje waar je van die dure spullen kon kopen in plastiek, tja ze moeten toch opbrengen he ! Want zo'n groot gebouw kost vele centen. Er kwamen daar een paar verklede jonkvrouwen aan om ons een visum te geven (een inkomkaart) anders mocht je natuurlijk niet binnen of wat dacht je. Zo kwamen we dan terrecht in de Romeinse villa hahahaha met allerhande Romeinen die er in grand uniform stonden, en hadden ze iets aan? Waar je moest gaan loeren :-ppppppp.
Er stonden daar natuurlijk frietkraampjes waar je echte en onvervalste ooitfrietjes kon kopen, of een ooit colaatje of ooitbierke kon drinken, daarna ging het verder naar via versa naar plein vierendeel waar vier grensen samenkwamen, en dan verder naar de supergrote Ambiorix waar je eens ne keer tegen kon vechten en nadien met een Romeinse veldheer te paard hahahaha wie won er tegen? RARARA, en zo kwamen we verder op het galjoen terrecht waar we is ne keer goed gingen varen met nog wat kleintjes erop samen met ne verklede kwibus (wat hij voorsteld weet ik niet) maar hij moest de boel wat opblazen. En gevaren als we hebben hahahaha.
Verder ging de toch naar de Black Bug (zwart insekt) wat het voorstelt tja dat is het raden ernaar. maar het begon daar hard te regenen en we hebben er goed geschuild een ideale schuilplaats, het was er donker en er was daar vanalles in plastiek te zien, holtes, kussens enz. Verder zagen we ook rak het reigersnest een soort stelling van ijzer om is op te kruipen, ook een doolfhof ontbrak er niet, vijvers waren er natuurlijk ook het zogezegde 1000 meter diep, met een eiland in en een paar bomen met een spokenhuisje of wat dacht je hahahahaha. Er was daar een waterglijbaan en ook iets wat ze chillen noemden, een soort ontspanning op een waterzak, verder gingen we spoken tussen hel en hemel dit was een draaimolen en een schommel die zweefde tussen de aarde en de lucht, goed he spokenvangertje. Zo kwamen we dan ook in het roze kasteel met Rozemarijntje die daar in woonde en wat een ontdekking was daar te zien, een hele speeltuin met opblaasbare toestellen om heerlijk te ravotten en te springen. Goed he daar konden we naar hartelust springen op die opblaasbare palmbomen, kruipgaten, holtes, torens enz. Er was daar ook een cafee voor de bengels. Een vaartje met de schoenen hebben we ook gedaan, en vandaar uit zijn we dan in een treintje beland dat daar stond te stomen hahahahaha, het heette de manenbaan. Verder zijn we dan ook naar een houten dorp geweest alsook lag er een eburonendorp zeker nog iets van de oude Belgen. En er was ook een kloontjes paradijs ook zoiets in dat genre. Een houten dorpke om op te klimmen en te spoken. Zo kwamen we dan uiteindelijk in het colosseum terrecht een soort aula waar de Romeinen tegen Ambiorix en z'n soldaten vochten. Tja en wie had er dan gewonnen uiteindelijk? hahahaha wat dacht je Ambiorix natuurlijk het was ook niet voor niks dat de oude Belgen de dapperste onder de Galiers waren ofzoiets. Ook was er een Keltisch doolhofke te zien je kon er je weg wel zoeken hoor hahahaa. En zo kwamen we dan terug uiteindelijk bij de uitgang terrecht, er waren daar ook verschillende theaters te zien alsook de figuren die er rond liepen kwamen te voorschijn , die waren wel ergens uit de oude tijd ontsnapt, zoals Romeinen, alsook vrouwelijke, Oude Belgen, ridders, jonkvrouwen en nog van dat soort en wat het voorstelde tja dat weet ik niet hier op deze site kan je is een kijkje nemen naar de fotos die er gemaakt zijn http://www.mijnalbum.nl/Album=ASDZZM8G groetjes.
Nu donderdag ongeveer 14 dagen geleden gingen we nog is ne keer een tripke maken en deze keer naar een aquaruim in een grot, natuurlijk met de regen of zon op kop vertrokken we weeral richting Maastricht en zo naar Valkenburg waar we op de cauberg (ahum berg) zo hoog was dat piet luttig heuveltje niet hoor, maar achter het kerkhof in Valkenburg kwamen we aan een eenzaam wegske dat doodliep en waar een parkin was, daar onze goed vriend mijnheer de auto achter gelaten en dan gaan spoken naar de grot, maar die was nog gesloten. Er zat daar een vriendelijke Valkenburger aan de kassa en we waren als eerste bezoekers die dag, in de grot ging het naar beneden, er waren daar 35 aquaria's de grot zelf was zeer donker, en er waren lichtjes aan, er zaten daar krokodillen, kaaimannen, visjes uit allerlei landen zelfs wel pirahnas, uit Zuid Amerika, axolotl een klein diertje, dat wit is en juist op ne salamander trok, en dat kon z'n pootjes en z'n staart opnieuw laten groeien, kogelvissen, die zich tot een dikte van een tennisbal kunnen opblazen, alsook een katvis, een longvis en ee zwarte sidderaal, die tot 10 000 volt elektriciteit kan maken en nog allerhande vissen en visjes. De aquaria's waren mooi waar al die visjes in zwommen, er waren ter daar ook die een witte of een albinokleur hadden, zeker dat die nooit het zonlicht zagen, hoe de natuur zich toch kan aanpassen. Het was een hele gang door. Bij het einde van ons bezoek gingen we weeral de trappen op en namen afscheid van onze vriendelijke Valknburger. Onze auto weeral opgezocht want die stond nog steeds zeer ongeduldig te wachten en doorgereden naar beneden in het stadje. Weldra stond onze auto weeral op een volgende parking en wij gingen spoken in het stadje. Daar wat winkeltjes afgelopen en bij één of ander winkeltje in het centrum, lag een armbandje met een paar olivinas zoals die op Lanzarote te koop waren amai die waren daar duur hoor, een paar voor ettelijke euros.
Nadien zijn we onze portemonee weeral is gaan ledigen, want hij was goed gevuld natuurlijk of wat dacht je daar stonden weeral van die leuke ladys die zo naar ons keken en natuurlijk hebben we ze maar gekocht en zijn natuurlijk weeral met ons meegegaan naar m'n spokenverzameling, want daar stonden die andere uit een vorige trip ook nog. . En de anderen laten je ook groeten hoor. Nadien zijn we nog al wat andere winkeltjes afgespookt en we hebben nog een kaarslichtje gekocht, het staat nu te pronken bij al die little ladys. Zo kwamen we dan natuurlijk ook nog bij een open plaats van grotten waar we ook de prehistorische grot zagen staan, hier zijn we is ne keer in een vroeger leven geweest. Valkenburg is een leuk en gezellig stadje, alleen onze portemonee kreeg daar een super depressie hoor, nu werd hij steeds magerder en magerder en hij viel maar af, tja jammer voor hem he ! allee dan zijn we ook maar een wandelingske door het stadje, en de ruine van het kasteel zijn ze ook aan het restaureren. Moet kunnen he zo'n oud kasteel als dat ooit geweest is. Zo ging ook het einde van ons tripke dan maar aankomen en natuurlijk zijn we dan maar weeral richting maastricht en huis gereden, en dat tripke hadden we er ook weeral opzitten, we hebben ons goed geamuseerd en dat was het voornaamste.
Deze morgen gingen we nog is een heerlijk tripke maken, maar waar we naartoe gingen tja dat wisten we helaas niet. Dan maar op weg richting Luik en zo naar de Ardennen, de baan naar Aken na en verder naar Eupen en richting Malmedy. Het was prachtig weer en de lucht was helder blauw. Er waren vele motos op de baan en die reden goed hard, net of ze opgejaagd waren. Zo kwamen we dan bij Luik en in de verte zagen we vele oude steenkoolmijnen liggen die er wat verloederd uitzagen vooral de grote afvalhopen.
Zo kwamen we dan na een tijd in de hoge Venen dicht bij Eupen, er waren daar rode vlaggen gezet als teken dat er brandgevaar was. Er waren daar vele wandelaars die een tochtje maakten. Het was nog niet heet deze morgen. Zo reden we dan maar van Eupen op Malmedy een mooi oud stadje in de heuvels gelegen en verder doorgereden naar Butgenbach en Bulingen. Daar ergens onderweg aan een supermarkt gestopt om onze grote dorst te lessen en een beetje onze oude spokenbenen strekken, of wat dacht je. Oude, stramme, stijve en versleten spokenbenen hebben regelmatig is wat beweging nodig. Onze auto stond heel geduldig te wachten aan de overkant van de baan. Zo reden we dan maar door tot in Duitsland, want dat was niet ver van de grens. Het leek een klein slaperig dorpke maar toch was het mooi, er waren vele motos die er door reden, en we hebben dat mooie kerkje is getrokken. Dan hebben we nog een wandelingske gemaakt daar aan dat leuke beekje wat er liep. En zijn we nadien onze honger gaan stillen ergens aan een klein restaurantje, waar we nog een groep Belgen (Vlamingen) tegenkwamen. Het krioelde er meer van de Vlamingen dan van de Duitsers. Wat deden die daar in dat kleine leuke dorpke. Zo alleen in de Eifel. De winkels waren toe en dit was prima voor onze portemonee. Hij was helemaal niet depressief. Hij had goede zin zo. Maar ja na ons middagmaal gingen we door naar een oud kasteel hoog in de heuvels in Kronenburg. Dat was een klimpje zeg amai en puffen dat we deden ppppppppppppppuuuuuuuuuuuuuuuufffffffffffffffffff. We dachten dat er iets te zien was maar terare er was een hotel daar in gekomen inplaats van een ruine om is te bezoeken of een museum vergeet het maar. En spoken konden we er helaas ook niet. (((. We hadden wel een prachtig uitzicht over de heuvels. Nadien zijn we dan maar van miserie naar de Kronenburgsee of zoiets geweest, het was een pracht van een meer en een natuurreservaat. We hebben dan daar maar van genoten, om is te gaan spoken en wandelen. Er stonden daar vele campers geparkeerd. Zeker nog van een laat paasverlof te genieten. We kwamen daar ook een stootkar tegen met een oerdegelijk Duits koppel met de lederhosen aan. Rare figuren lopen overal rond hahahahaha. De kar was gevuld met allerhande wat het was weet ik niet.
Na onze wandeling zijn we maar weer verder gereden terug naar de Hoge Venen want die was het natuurpark de hoge Venen en de Eifel.
De rode vlaggen waren er nog steeds, en ondertussen zijn we wat afkoeling gaan zoeken in Mont Rigi want dat passeerden we net, en wat een drukte overal amai. Die Walen hadden het toch zo druk amai zenne om al die dorstigen te laven en de hongerigen te voeden. Er waren daar ook kleine kindjes aan het spelen op de speeltuigen die er waren, en op de weg was er heel druk verkeer vooral motos, trikes, en aanhang, en wat nog allemaal , wat rijdt er nog allemaal voor onbekend rond amai. Zo zijn we dan maar terug via Elzenborn gereden, met de heuvels op de achtergrond, waar vroeger onder de oorlog zeer hard gestreden werd voor de bevrijding van Belgie. Dit was de slag van de Ardennen. Er stonden daar nog vele aandenkens rond die slag. Er lag daar ook nog een groot soldatenkamp . Zo reden we dan maar terug richting Malmedy en de hoge Venen door naar Eupen en verder door het land van Herve richting Hasselt. Zo was onze dag weer eens heerlijk geweest, en hebben er natuurlijk van genoten vooral van die mooie uitzichten in de Ardennen en de Eifel tot een volgende trip boehoeeee.
Vandaag 17 februari 2OO7 op een zondag was het prachtig winterweerke. In de namiddag gingen we weeral is ne keer een wandelingetje maken, maar deze keer niet kort bij de deur maar weeral waar ons spokenreservaat lag, we waren er al zo lang niet meer geweest en wisten ook niet hoe het met onze tak en boom ging en we besloten dan maar weeral een spokentrip te gaan maken naar ons spokenreservaat in Plombières. Onderweg was het effenaf druk hoor, overal zagen we zotskappen op de baan vooral in Wallonie was het er druk. De karnavalswagens stonden gereed en mooi opgepoetst om te vertrekken in de stoet. En op vele plaatsen was het weeral is ne keer aanschuiven totdat de zotskappen door waren dit was vooral in Bassenge en de Voerstreek, de huizen hadden weeral hun karnavalskleedje aangetrokken en waren versierd met ballonnen, vlagjes, lampkes en strikskes. Tja die vierden ook mee natuurlijk, alsook de straten waren versierd met ballonen, vlaggen en strikskes. Na ne tijd kwamen we in Hombourg aan en nadien zagen we het koepelvormige kerkske liggen, en zo door naar het oude mijnterrein, daar aangekomen gingen we eerst is ne keer kijken waar wat oude ruines van gebouwen stonden, en daar aan een vijver zagen we een heel aparte vogel heel hoog in de top van de boom zitten, hij was in het zwart en had een witte kop met een scherpe lange snavel het leek wel een aalscholver te zijn. En hij bleef heel rustig zitten. het was heel mooi om te zien zo'n aparte vogel in een mooi natuurreservaat. En spokenvangertje moest natuurlijk die mooie vogel goed observeren, of wat dacht je. Het is nog zo'n zeldzaamheid zo'n mooie vogel te zien. Ook vloog er een grijze reiger over de vijver. Die had zeker hier nog z'n winterkwartier, en kwam ons natuurlijik begroeten, die zit ook aan de vijver van Kelmis.
Nadien zijn we nog is verder een wandelingetje gaan maken en we kwamen op de heuvels rondom het mijnterrein. Je zag die kale plaats beneden liggen met de oude storthoop. Alsook beneden zag je vele berkenboomkes staan heel eenzaam en alleen alsook een paar jonge dennen. Er was ook een fietspad dat Ravel heette en paarden met ruiters waren daar ook van de partij. Nadien gingen we de gemeentepark binnen en zagen daar de twee grillhuisjes liggen, maar nadien zouden we die oude loodtrein ook nog is met een bezoekje vereren, maar hij was foetsie, en het hele spoorlijntje was ook partie. Dus goodbye treintje en spoorbaan. Nog goed dat ik die eenzame trein op fotos heb. Verder dan maar doorgegaan naar dat grote reservaat maar helaas groeide of bloeide daar nog niks. Alleen wat kale plekken waren er te zien en heel veel honden en wandelaars die ons met een lieve bonjour groette en een paar Nederlanders die daar ook is ne keer kwamen wandelen, tja want het ligt ook kort aan de grens. Op het eenzame graf lag nog een kerstkrans te koekeloeren met een paar rode kleine kerstbollekes. Ook de Geul vloeide er nog lustig op los maar voor de zinkflora was het nog te vroeg, wel stonden er een paar eenzame bremstruiken. De vuilste grond van Belgie was er ook nog die grote afvalshopen ze waren ook de oever van de vijver die er was. Er was ook een grote groeve waar die afvalshoop in was. Hoe diep hij was stond er niet bij. Na onze wandeling zijn we dan maar naar Slenaken gereden, en het was er druk hoor veel drukker dan daags voor kerstmis. . We gingen ook een lekker spokenkoekje eten. Dat kleine huisje zat vol met wandelaars die ook een potje koffie en thee kwamen drinken, tja das weeral goed voor de commerce he ! Nadien zijn we maar weeral terug gereden richting Visee en dan in Bassenge mochten we in de file rijden, want daar was het volop karnavalstoet. De zotskappen kwamen ons al zat tegemoet en het bier stroomde rijkelijk over de zotten en de wagens heen, tja zonder bier gaat het niet he, je zag daar vanalles lopen, poezen, geiten, brommers, fietsen, feeen, sneeuwwitjes, dwergen, wolven, zatlappen, honden, en wie weet wat ng allemaal. Walen en Duitsers dit allemaal ondereen, en de politie moest natuurlijk het verkeer regelen, alsook stadswachten liepen daar. Allee en zo zat er na een tijdje ons tripke weeral op tot een volgende trip he !
Wat blijft er vandaag van het gebruik van de mijnen van lood en zink van "Bleyberg"? sintelbanen... Dat lijkt belachelijk en nochtans vormen scories afkomstig uit de behandeling van de uitgetrokken ertsen van Bleyberg hoofdzakelijk aan de 19e eeuw een beetje het image van dit kleine dorp van het uiterste Oosten van ons land. Historische positie van het onderwerp calaminaires vormen haldes van Plombières een van de laatste overblijfsels van het mijngebruik aan Plombières. De gebouwen van de fabriek zijn bijna volkomen buiten de oude elektriciteitscentrale van de fabriek verdwenen. De herinneringen eveneens vervagen zich in de geheugens naarmate de laatste mijnwerkers en de kinderen van mijnwerkers overlijden. De schriftelijke sporen (plannen van galerijen, documenten van gebruik, verzamelingen van ertsen) bestaan nog dat en daar, maar zonder reële garantie van hun behoud. De winning van het lood en het zink is aan het einde van de eerste wereldoorlog afgelopen. In de jaren zestig, was deze industriële plaats aan het verlaten een terrein van avonturen voor de kinderen van de wijk, een traject van motor-cross geworden waar plaatselijke concurrentie plaatsvonden, tot de dag waarop de eigenaars van deze terreinen hebben besloten om "te valoriseren" wat het kon zijn.
Vernieling van de oude gebouwen van de fabriek voor de terugwinning van de materialen. Verkoop van de sintelbanen aan een plaatselijke ondernemer die ze wilde gebruiken als bodem van weg, basis van grondwerk van bouw.. wij zijn in 1985 en een handvat van burgers, de groep ECOLO in dit geval, heeft van de gevaren van een wilde verrichting een voorgevoel, verzet zich energiek tegen de uitvoer van de sintelbanen van de plaats. Dezelfde groep laat een toxicologische studie van de sintelbanen bij het landbouwkundige instituut van Gembloux en van Reid verwezenlijken. Gezien het enorme gehalte van deze residuen in zware metalen (plomp, zink, cadmium), zijn alternatieve voorstellen teneinde opgesteld: - om de winderosie te vermijden buiten de plaats - om de verontreiniging van de Bek per afvloeiing te vermijden - om op oorspronkelijke wijze de specifieke flora en de fauna van deze plaats te beschermen, erkend als als zijnde van het grootste wetenschappelijke belang. Deze voorstellen bestaan uit: Gematigde vernieuwing van de slakkenbergen. Réensemencement van calaminaires planten om de bodem te stabiliseren. Samenstelling van een natuurreservaat. Op verzoek van het Waalse gebied, verwezenlijkt de gemeentedienst van België een plan van rehabilitatie van de plaats. Maar de groep ECOLO stelt het weinig aangewezen karakter van een project vast dat daarin bestaat om een bos te planten na een laag van 50 gelijk gemaakt te hebben en toegevoegd hebben cm. van aarde. Een nieuwe versie van het plan blijkt aanvaardbaarder. Intussen de gemeente die van een souçi om de bevolking te beschermen ten opzichte van de giftigheid van de zone, vraagt een wijziging van de plannen om de zone aan reverdurer te vergroten aanvoert. De wetenschappers van UCL, die door dit nieuwe plan radeloos worden gemaakt, dat de bescherming van de biotoop volkomen schaadt lanceren een schreeuw van alarm. De gemeente staat dan een vermindering van 16000 toe tot 8000 meters vierkant als zone aan reverdurer. De werkzaamheden worden betreffende de plaats, maar niet altijd met een uiterste maatregel ondernomen:
Moeras (d' die oligotrophe worden een zogenaamd zeldzaam soort dat wil zeggen door het phréatique blad worden gevoed) omgevormd en pelletés zonder zorg door een grote engins;ils blijven momenteel nog zeer gewijzigd. De plaats van reverduration in surplomp zal voortaan zich in de moerassen droogleggen; hij werd bovendien door aanzienlijke hoeveelheden zuiveringsslib geamendeerd (eutrofiëring of verstikking van het water). De nivelleringsverrichtingen van de slakkenbergen schaden toekomstige réimplantation van calaminaire flora door hun te grote vlakheid een van de moerassen rebouché ronduit ondanks de vragen van VZW "Ardennen en Gaume", aangezien de calaminaires grasvelden het entourrant tot de bulldozer hebben overgegaan. conclusie De huidige versie van de zone behouden en gevormd in natuurreservaat bedraagt 5 hectaren, het is zeer weinig vergeleken met de 30 hectaren van eerste calaminaire plaats het geheel van de mijnplaats is van een hoog biologisch belang. Er blijven belangrijke oppervlakte die natuurlijk door de vegetatie worden gekoloniseerd, die in het nieuwe park van Plombières worden geïntegreerd; het is absoluut nodig ze te handhaven in hun huidige stand, bepaalde overblijfsels van het gebruik te behouden (opgeruimd van onderzijdes van gieterij, oude pavages van de spoorweg..)et om het verkeer op de plaats te beperken. De invordering van de paden met residuen van asfalt doet vermoeden nog ongepaste projecten inzake aanpassing. Het is dringend voor de toekomst van het dal van de Bek om projecten inzake aanpassing te ontwerpen die gecoördineerd met de wetenschappelijke autoriteiten zijn zodra een biologisch belang wordt verdacht. Een reëel beleid van aanpassing van het bekken van de Geul is in overleg met de naburige gebieden uit te werken (plan Euregio Maas - Rijn).
Vandaag dinsdag 28 november 2006 met als gezelschap het prachtige weer, reden we richting Luik, onderweg kregen we het gezelschap van vele kraanvogels die op trek waren, en veel lawaai maakten, en zo op weg naar Aken, via Aubel, Henri-Chapelle naar Motzen, Lontsen, Kelmis, het mooie Aachener Wald en Aachen. Daar was het weeral super gezellig, eerst onze auto op de parking kort bij de Dom en dan richting kerstmarkt. Er was een mooie inkom gemaakt aan de kerstmarkt een kerstboog versierd met dennetakjes en lampkes. Ook stonden daar een paar bedelaars te bedelen, en te zingen, maar het hielp niet veel. Dan maar richting kerstmarkt en een paardemolen draaide daar voor de kinderen, er waren mooi kerstkraamkes, allen versierd met lampkes en groen takjes. Veel volk was er niet, we kwamen er wel wat Vlamingen tegen, Duitsers, Walen en schoolkinderen met hun meester of hun juf. Aan de kraamkes zelf stond ook vanalles vooral kerstartikelen zoals, beeldjes, kerstmutsen, lichtjes, dennebomen, kerstmannen, engeltjes, elfen, kersthuisjes, allen even mooi. Die keuze was veel groter dan in Valkenburg en lang zo duur niet. Ze lonkten nog zo mooi naar ons, ook stonden er mooie kindjes en manneks bij om ze er bij te laten wonen, en we hebben er een paar mooie gekocht, en zo staan ze hier weeral in ons spokenkot te turen in een mooi kerstdorpke, vorige kerstmarkten hadden we er al gekocht en zo werd de verzameling kersthuisjes groter. Er kwamen weeral van die kleine huisjes bij, En de kleine mannekes hebben weeral een onvervalst dorpke om te vertoeven. Met echte straatjes, een kerkske, een school, een raadhuis, een hotel, een kasteeltje, een stationneke, een kersttreintje, een ratskeller, een pleintje, huisjes, lantaarntjes, denneboomkes, een kampvuur, een vijver, er staan daar een paar zangertjes in, een paar sleeers, wandelaars, roddelaars, die de laatste dorpsnieuwkes brengen, een paar kerstmannekes, een sneeuwmanneke, meisjes en jongens die aan het spelen zijn op straat, een paar lantaarnpaaltjes zijn ter ook, een kerstengeltjes zijn er ook in komen wonen, die vonden het daar zo prachtig en zijn toen maar langs gekomen, en ze zijn er gebleven.
Ook waren er kraamkes op de kerstmarkt met troetels, ik heb er nog een paar kleine kerstbeerkes gekocht, met een kerstmuts en twee leuke vlechten. We kregen deze middag nog honger en hebben een heerlijke Duitse worst gegeten. Ze was lekker hoor. En de gluewijn smaakte daar ook heerlijk hahahahahaaa we hadden er rode wangetjes van. Daarna zijn we nog verder gaan spoken op die kerstmarkt. Er was daar ook houtwerk te zien, en chinese produkten echt iets typisch aan dat land, ook nog wijn, worsten, en andere eetwaren, ook nog kerstbollen, stallen, met beeldjes, kaarsen enz..... Daarna zijn we de straten is onveilig gaan maken, eerst kwamen we bij een paar winkels met miniatuur autos en treinen, alsook vliegtuigen en boten, juist achter de koepel van het zeer oude raadhuis. Ook hebben we nog een winkelstraat gedaan, waar nog vanalles te zien was zoals klerenwinkels, andere produkten zoals fruit en groenten make-up produkten, schoenenwinkels, snoepwinkels, slagers, kaaswinkels, en nog vele andere produkten, Aken is wel een mooie stad, nu hadden we tenminste tijd om daar is rond te spoken. De oude Dom had ook veel belangstelling door toeristen. En het oude raadshuis was ook bevolkt. en vele gezellige terrasjes waren ter ook. Nadat we het er moe waren gingen we onze auto weer een bezoekske brengen, onderweg stond er nog een bontgekleurde koe en een paard voor de winkelramen. En zo reden we dan maar terug richting Kelmis waar we iets wilden gaan drinken, maar helaas was alles gesloten daar, en onze boom aan de casinovijver hebben we ook begroet, we waren toch in de omgeving. Dan zijn we maar afgezakt naar Vaals het drielandenpunt de hoogste heuvel in Nederland, enfin hoog kan je hem niet noemen, maar voor een heuvel is hij ok. Van verre zagen we Aken liggen, in de stad zelf zagen we ook de toren van het drielandenpunt van dichtbij liggen, tja Aken ligt ook juist aan de grens he, het is een echte grensstad. Juist achter het grote woud. Ook Vaals zag je beneden liggen, we zijn langs onze dierbare bokkerijder nog is langs gegaan om onze dorst te lessen, tja van al die wandelingen in Aken en Kelmis krijg je grote dorst. We hebben nog is genoten van het mooie verre uitzicht dat je daar hebt, en het was er niks druk. Kerstmis was daar nog lang niet bezig zoals in Aken en Valkenburg, daar waren de straten al overal versierd met kerstkransen en lichtjes. en in Valkeburg stonden de kerstmannen en vrouwen op straat en waren er kerstliedjes aan het zingen. Tja eigenlijk is het nog te vroeg voor kerstmis he ! Eerst moet Sinterklaas nog komen, die zag je ook nog in Valkenburg maar in Aken kennen ze dat niet, die hebben een kerstengel die komt op kerstavond. Die dan pakjes brengt aan de kinderen onder de kerstboom. En vanop het drielandenpunt zijn we maar weeral richting Gemmenich gereden en zo naar Vise en naar huis onderweg hebben we nog een trein gezien in de verte in Moresnet, en ze waren ook wegenwerken aan het doen onderweg en zo zijn we dan maar weeral helemaal thuis geraakt met onze kerstaankopen die hier ondertussen in ons spokenkot staan te pronken.
Vandaag zondag 20 januari 2007 zijn we in gezelschap van regen en wind weggewaaid richting Meise. Eerst via de autosnelweg naar Halen, richting Diest Leuven en zo naar Brussel waar we natuurlijk weeral verkeerd zaten, we zagen de bollen van de expo van 1958 nog staan te blinken, eerst reden we langs de vlieghaven van Zaventem waar vliegtuigen af en aan vlogen en zo reden we door tot in Brussel ergens, de plaats leek mij onbekend. Tot aan een kruispunt waar we terug vlogen a volontee de snelweg terug op. Vele oude en nieuwe gebouwen alsook vele kantoren gezien. En die hele arme KBC bank die daar ergens onderwegen in Herent een heel armtierig gebouw had wooooooowwwwwwww , dan maar richting Boom gereden en daar zagen we Meise staan. De pijlen maar gevolgd na wat eerst ergens verkeerd gereden te zijn we zijn ook Brupark tegengekomen en de Bollen van het Atonium die nu heel goed te zien waren. Allee dan maar op stap naar de nationale plantentuin in Meise, we kwamen eraan, er lagen op de parking vele takken, omgewaaid van de storm van vorige donderdag, daar de auto achter gelaten en het park binnen, daar hebben we een heerlijk wandelingske gedaan, het was een mooi groot park , waar nog volk aan het wandelen was. Eerst kwamen we de bibliotheek tegen, dan de vlaamse hoeve, nadien het mooie kasteel van Bouckhout met de vijvers, dat was nog een verblijfplaats van de zus Charlotte (ex keizerin van Mexico) van Leopold 2, na haar verblijf in het kasteel van Miramare nabij Triest in Italie, die is daar ook gestorven en ze leefde er krankzinnig.
Verder waren we is gewandeld tot aan het plantenpaleis, maar helaas waren ze dat aan het restaureren en was het niet open. Onderweg bij de wandeling kregen we daar nog is een plensbui als gezelschap en boven ons hingen helicopters te vliegen.
Er waren ter daar een paar Vlamingen, Walen en Duitsers aan het wandelen, maar daar bleef het bij.
We zijn ook is ne keer in het winkeltje gaan koekeloeren maar hebben niks gekocht en dit was goed voor onze portemonee. Die was deze keer niet depressief gelukkig maar. Er waren daar kaarten, boeken, soevenierkes, bloemzaden en allerhande te koop, ook gedroogde lavendel was er te verkrijgen. Hij zal wel duur verkocht worden, hahahaha dat groeit ook hier in de hof daar voor gaan we niet zo ver naar Meise. Aan het kasteel zelf zijn we ook is een kijkje gaan nemen door de ramen, en het leek daar juist een rommelkot met opgelslagen goederen uit de jaren stillekes, ook waren er lege zalen te zien, en hier en daar stonden voor de vensters wat kamerplanten. Ondertussen begon het nog is ne keer heel hard te regenen, zo zijn we dan maar heel nat onze auto terug gaan bezoeken, en reden we maar terug naar huis. Onderweg was het mistig van de regen, amai wat een zware lucht was dat wel niet. Een heel mooie regenboog vergezelde ons een tijdje op de weg en de autos spetterden van het water. Allee met het aangename gezelschap van de regen zijn we dan maar nat thuisgekomen en zo hebben we dit dan alweer gehad tot een volgende uitstap, maar deze zomer gaan we er terug op bezoek en hopelijk is dan het plantenpaleis open, want er moet daar nog een nieuwe kas zijn die evolutiekas noemt met oerplanten. En nog mooi weerke erbij en we kunnen weeal heerlijk gaan spoken in die grote tuin, vooral in de torens van het kasteel leek het mooi om te spoken, hahahaaha?
Vandaag hadden we is besloten om is een spokentripke te wagen en dit richting Zaventem. Allee ons boeltje bijeen gepakt en dan op pad. Halverwegen richting Diest ergens langs de autostrade hadden we een pauze gehouden, en er lag daar op een parking in een roe auto z'n roes uit te slapen, zal zeker deze nacht goed geboemeld hebben. Dan richting Leuven en naar Nossegem en zo op naar de luchthaven. Brussels nationale luchthaven, We kwamen er aan en er stonden daar aan de hangaren vliegtuigen die moesten nagezien worden, en zo kwamen we recht aan de parking uit, onze auto hier ergens te parkeren gezet en dan de ingang zoeken bij de taxis maar we kwamen aan de uitgang uit, hihihihi die ingang was een beetje verder. Daar zagen we de vertrekuren in de inkomhal en heel weinig volk. Er waren er die door de douane gingen naar niemandsland en eerst nog hun bagage bij de ruimten afgeven en weg waren ze richting vliegtuig na de paskontrole. wij gingen verder naar de bovenste verdieping richting panoramatoren. Daar zagen we de vliegtuigen staan die opgingen en landen, maar wel ver van de landingsbaan. Vroeger kon je nog op een openluchterras nog is nawuiven naar je dierbaren, maar dat is voltooid verleden tijd. Er waren daar zeer grote vensters te zien, en daar een paar fotootjes maken, van vliegtuigen die aan en af kwamen. Ook passagiers die met bussen kwamen, wagentjes volgeladen met koffers, ook nog andere produkten waren er te zien. ! ! Het was al heel lang geleden dat we daar nog ooit geweest waren. Eerst gingen we nog een lift in die van glas was tot beneden maar toen kwamen we bij de bussen en treinen gespookt en daar moesten we niet zijn, dan mar terug naar boven, er hing daar ook nog een oud toestel van een tweedekker aan het plafond daar in Zaventem. Ergens gekregen uit de jaren stillekes zeker en een installatie van een lift was er ook te zien, amai wat ne mekaniek is dat wel. Daarna zijn we maar terug bij de taxis gekomen en er stond daar ne grote groep reizigers te wachten, zeker op hun vlucht. JOngeren, ouderen, gezinnen met grote en kleine kinderen, enz.
De taxis waren op het eerste verdiep en zo konden we onze auto ook rap terug vinden in die parkeerplaatsen want het waren er velen, die zijn daar nog wel naderhand bijgezet, want vroeger waren die er niet te zien. Tja het was ook al heel lang geleden dat we daar op bezoek zijn geweest. Van vroegere reizen wel 30 jaren geleden amai wat ne lange tijd is dat wel niet, velen waren er toen nog niet geboren en er is al zoveel gebeurd op die lange tijd. Maar je ziet er nog steeds allerhande individuen rondlopen, waarvan je soms denkt, is dat nu echt Zaventem. Dat is toch nog hetzelfde gebleven, en druk was het er helemaal niet, in de weekdagen is het er veel drukker als anders.er stonden daar ook op die parking van die taxis nog zware motos, en andere rijwielen, tja met de moto en fiets zullen ze daar ook wel passeren zeker. zo zijn we maar na 2 uurkes spokenbezoek weeral terug naar onze auto gegaan kort bij het sheraton hotel waar men kan overnachten, dit is speciaal voor luchtreizigers zeker die laat aankomen of die heel vroeg moeten vertrekken. en verder hadden we het weeral gezien en zo is dat tripke dan ook weeral afgelopen en onderweg zagen we nog grote vliegtuigen stijgen en dalen.
Wowwwwwwww zondag 26 november 2006 was het toch zo'n pracht van een weerke, tja waar zouden we is ne keer naartoe kunnen gaan, want het is toch al zo lang geleden dat we nog is een uitstapke gemaakt hadden. Opeens kregen we een leuk idee. We zouden is naar Valkenburg rijden, en foets we waren richting Valkenburg eerst in Maastricht nog zo lang moeten wachten aan een rood licht brrrrrrrrrrrr we zaten maar te zuchten op die drukte daar in Nederland. Allee zo kwamen we dan eindelijk richting Valkenburg, het oude land van de bokkerijders, hihihihhiiiiiiii die zagen we jammer niet meer, wel waren er een paar bokken in de weide aan het grazen. Ze kwamen is een nieuwsgierig kijkje nemen. Zo reden we dan maar door naar het heuvelland, de ene groene heuvel achter de andere. En toen eindelijk daar aangekomen, zagen we daar een zee van mensen tjonge, tjonge wat een drukte was het daar wel niet. Na eindeloos zoeken achter een parking, de ene op en de andere af, konden we onze auto eindelijk kwijt daar op een eenzame parking. Veel autobussen waren er ook van de partij, vooral Engelsen en Duitsers. Na een ferme wandeling kwamen we het stadje binnen, en o wat een drukte was dat daar wel niet. Een snorfietske kon het niet laten om veel lawaai te maken, op een eenzaam pleintje; zo kwamen we dan in de drukke straatjes waar er nog vele terrasjes waren. Aan de gemeentegrot was het een drukte van belangstelling, tja wat dacht je het was daar kerstmarkt. Maar wij gingen richting fluwelengrot, vanuit onze parking zagen we vlak voor ons een zeer grote grijze mergelheuvel, amai die was lang, ik veronderstel dat daar de onderaardse catacomben van Valkenburg liggen. En verder lag er nog een eenzaam kerkje te koekeloeren. Uiteindelijk kwamen we bij de fluwelengrot, waar we gingen aanschuiven, en bonnekes kochten om binnen te gaan. Na lang stoten en duwen kwamen we binnen geslopen. Amai wat was het daar heet in die grot. We zweten ons kapot. Er was daar weeral vanalles te zien, kraamkes, met kerstartikelen, we zagen daar een kerstman hangen en ik moest absoluut die kopen he, die kerstman kon zo prachtig zingen, sjotten met z'n voetjes. Hij hing te bengelen aan een parachute en vliegen als hij kan. Hij vliegt nu in het spokenkot rond en kan ondertussen nog een liedje kwelen. Ook het thema van de kerstmarkt was , dat een klein meisje op bezoek ging bij de kerstman en daar aankwam en de kerstman zag zitten samen met z'n elfen die vanalles aan het maken waren voor de leuke kinderen. Je zag overal van die kerstelfen fladderen, zelfs wel aan de ingang vlogen ze van het ene kot naar het andere het was net of je in de efteling zat , want hier was het op na gemaakt. Ook waren er mergelplaten te koop, glas, kerststallen, porseleinen poppen, slingers, lampkes, beelden, bloemen, tuingereedschap, enz...; Na ons bezoek aan de markt gingen we nog een lekker glaasje gluewijn drinken, hum dat was lekker. Daarna waren we nog is door de straten van het stadje gaan wandelen, er was zeer veel volk, hhhhhhhhheeeeeeeeeeeeeeeeeeelllllllllllllllll druk, en zijn we nog is een souvenierswinkeltje binnen geweest het ik heb er vier prachtige little ladys gevonden die ik bij de grote poppenklub kon zetten, ze lonkten nog zo mooi, en ze zijn met ons mee gegaan en nu staan ze hier in ons spokenkot, nu mogen ze hier lekker spoken. Onze portemonee werd ook een beetje lichter want hij voelde toch zo zwaar aan, en in de uitstalramen, lonkten nog aller hande kerstprodukten van kom toch binnen en koop ons, zoals huisjes, lampkes, beeldjes, treintjes, kerstkabouters kerstengelen, kerstelfen ,enz.;; Maar ja die lieten we maar lonken, als we dat kochten zou onze geldbeugel wel heel depressief worden, en dat was de bedoeling ook niet. We gingen toch nog is ne keer naar Aken en daar was de keuze veel groter en veel goeie koper. Dus zeiden we maar bye bye kerstprodukten lonken jullie maar naar iemand anders ons zal het een worst wezen. Zodra we terug aan de auto kwamen, had die autogezelschap gekregen van een iemand, want er hing een papierke achter de ruit. Tja dat was wat anders, de autos langs ons hadden hetzelfde papierke achter de ruit. nu mogen we weeral is ne keer 48 eurokes betalen, omdat er nergens stond dat je een kaartje moest hebben om te parkeren. En een parkeerautomaat was er niet. Dus dit konden we al niet rieken. Ze gingen daar weeral profiteren van de ontwetendheid van de mensen niet afkomstig uit de streek en argeloze toeristen die er komen, potvolkoffie das rap verdiend daar. Dikke profiteurs zijn het daar met hun parkeerboetes. Moeten ze maar een parkeerautomaat zetten, de snullen. Typisch iets voor daar. Allee met een heel beteuterd spokengezicht vertrokken we maar weeral richting Maastricht en zo terug naar thuis en zo hadden we weeral een bezoekske gebracht aan die wereldberoemde grottenkerstmarkt. Met al die drukte daar amai die hebben daar ne goeie verdient. met de kerstmarkten verdienen ze ook ne hele goeie aan al die betaalparkings en al die boetes. Allee zo zijn we dan maar weeral thuis gekomen en dat weten we nu ook al weer voor een volgende keer.
Op zondag 13 augustus 2006 vertrokken we met goed weer op kop richting Luik. Maar daar moesten we niet zijn, dus richting Eupen, een mooi stadje, een beneden stad en een boven stad. Groene heuveltjes te zien en heldere riviertjes die van de hoge Venen komen. Zo richting Monschau gereden via de Higway to Hell , de weg ligt er nog steeds heel verkommert bij zoals jaren geleden. De hoge venen hadden hun groene kleedje aan en waren prachtig. Geen mist of slecht weer. En natuurlijk uitkijken op de snelheid want daar staat er ergens een flitspaal heerlijk te lonken naar snelheidsduivels, om te flitsen hihihihihihiiiiiiiiiiiiii na een tijdje kwamen we in Monschau aan. Vele toeristen waren er te zien, klaar water in het beekje, bussen, autos, jeeps, Duitsers, Walen, Nederlanders, Vlamingen, Engelsen, trekkers, rugzaktoeristen, zingende en kwelende jeugdbewegingen die op kamp waren, motoren, (prachtige machines) en al hetgeen wat erop zit ahum hahahahaha.
En wat zagen we daar hehehehe de winkeltjes waren er open das chance hebben. Zo hebben we de winkeltjes maar is bespookt, tja diezelfde portemonee van anders was er natuurlijk ook bij of wat dacht je, maar hij was op voorhand heel erg depri omdat al die eurokes weeral langs onze oren vlogen. Natuurlijk moesten we weeral wat aankopen doen of wat dacht je natuurlijk in de Duitse winkeltjes. De oude kastelen waren er ook nog te zien daarboven op die heuvels. Als je daarboven opstaat heb je een prachtig uitzicht op het stadje. Overal aan de huizen hingen er bontgekleurde geraniums. Een oud boemeltreintje was ook van de partij om toeristen rond te voeren. Het was on z'n duizendste gemak. Natuurlijk gingen we ook iets eten en drinken want dat hoort er bij. In sommige winkels stonden al kerstartikelen te lonken, die houden zeker van een vroege kerst in het putteke zomer. Dat kan niet vroeg genoeg beginnen. Een zomerse kerstman, een kerstengeltje, een kerstdorpke in de sneeuw, een rendier, een oude heks stond daar ook al lawaai te maken, zeker te wachten op halloween. Daar een heerlijk wandelingske gemaakt, een parkske bezocht, onze auto stond heel geduldig te wachten in een ondergrondse Duitse parking. De Glasshutte bezocht. Hier waren mooie handgeblazen glazen van kristal te koop. Natuurlijk ook kerstartikelen, glazen bollen, kommen, karaffen, en wat nog allemaal, wat stonden die daar schoon te pronken. Maar het lukte ons niet om er eentje te kopen, want ze waren een beetje aan de dure kant en dat liet onze portemonee niet toe want die was al ziek genoeg met al die uitgegeven eurokes die onze oren rondvlogen. Maar ja al die kunstwerken is ne keer bewonderen dat mag he ! Dat kost toch niets en we hebben het gezien. Zodra de zware bewolking kwam opzetten zijn we maar onze auto gaan bezoeken want daar leek een zware bui op komst en juist op tijd waren we foetsie richting Belgie , maar hier was het ferm aan het regenen . Vele zware vrachtwagens reden ons ook voorbij. Voor ons hing nog zo'n pracht van een regenwolk op ons te wachten om ons te besproeien met haar rijke vocht. zo reden we maar richting Hasselt waar het al goed nat was en onze dag was geslaagd zonder regen in Monschau goed he !
Op een morgen in de vakantie met het redelijk mooie weer in augustus vertrokken we richting Genk. Na een beetje zoeken wisten we niet welke shopping we gingen bezoeken. zo reden we maar naar de grote shopping, zo reden we daar maar het dak op dus de dakparking, hihihihihihi onze auto stond is ne keer op een dak van de grote winkel. Eerst nog een kaartje genomen voor de parking of wat dacht je dat het gratis was hahaha vergeet dat maar. Iets voor niks daar gaat de zon voor op. Nu naar beneden gespookt en is op verkenning gegaan naar al die langverwachte winkeltjes die er lagen , natuurlijk was de helft niet eens open. Dan maar naar shopping 2 , hier kregen het onze oren te verduren, in een liftkot waren ze heel hard aan het werk, met veel lawaai en veel stof, zo mistig was het dat je elkaar nog niet zag van het stof. Veel volk was er niet te zien. Zo maar teruggespookt naar de eerste shopping, daar in de carrefour is gaan spoken tja we waren toch niet voor niks op shoppingtour. Wat inkopen gedaan, maar voor onze portemonee was het niet goed want hij werd er nerveus van als wij hem boven haalde, zo geregeld er wat eurokes uithaalden. Dan mar is verder gespookt naar de blokker potvolkoffie, hier was ook al niet veel speurwerk te verrichten, hier en daar is ne keer naar de produkten gekeken en een posterke gevonden van Jack de piraat van de Caraiben. Mooie foto he jong spookje die was er verliefd op wwwwwwwwoooooooooooooowwwwwwwww (liefde op het eerste zicht). Dan verder gespookt nar Bart Smit en wat lag er daar, wel een spelleke van die beruchte piraten. En een paar plastieken figuurtjes van jack en z'n trawanten. Hier werd onze portemonee nog is ne keer naar boven gehaald en foertie met de eurokes. EEn Harry Potter spelleke lag daar ook nog zo mooi naar ons te lonken en weeral foertie eurokes, ondertussen werd er onze portemonee depressief van dat hij zo mager was geworden, want de eurokes vlogen rond onze oren. Zo werd het tijd om naar huis te gaan want onze eurokes waren gevlogen, dus heel hoog tijd. En zo ging het jonge spookje haar spelletjes is ne keer uitproberen en gespeelt als ze heeft ongelufffffffeeeeeeeeeeeellllllllllllllijjjjjjjjjjjjjjjk hahahahahahaahaaaaaaaaaaa.
Op zondag 9 juli in het gezelschap van het zonneke vertrokken we weeral op uitstap naar Duitsland richting Eifelgebied. Reeds om 8 uur in de morgen waren we al vertrekkensklaar. Via Hasselt ging het richting Luik naar Lichtenbusch richting Aken en zo riching Keulen en onderweg zagen we de bruinkoolvelden van het Rurhgebied liggen, geen grote vrachtwagens op de baan dat was al een hele verademing. Ook kwamen we weeral voorbij die grote rookpluim van de vier koeltorens in Eschweilher, dan zo richting Koblenz de grote baan op. Er reden zeer vele Nederlanders met caravaans achter hun autos aan, die gingen ook op vakantie naar verdere oorden, er reden zelfs wel oude caravaans uit de jaren stillekes mee zo wat uit de jaren 50 en 60 van die kleintjes met één vensterke en een deurke en een speciaal dak erbij. OOk werden er vele fietsen meegenomen achter aan de caravaan. De lustige fietsers waren er ook. Af en toe stapten we is uit om de benen te strekken op de parking van de autostrade, en daar zagen we allerhande vrachtwagens staan heel vol geladen in allerlei kleuren en grotes. De bestuurders mochten daar hun zondag doorbrengen omdat ze zondags niet met een vrachtwagen mogen rijden. Er stond daar zelfs een lichte roze vrachtwagen anders nog nergens gezien, Na een paar uren rijden op de autostrade reden we richting Bad Neuenahr. Door dalen en groene heuvels kwamen we eraan , we passeerden prachtige dorpkes en groene wijngaarden en koeie waren er aan het grazen in de malse weides. Tja de Eifel is een mooi gebied. Daar aangekomen hadden we nog een plaatske gevonden voor de auto en gingen in de richting van het kuuroord tja in Bad Neuenahr hebben ze een prachtig kuuroord. Minerale bronnen, voor stramme en stijve knoken, een rustweide, met ligstoelen, een mooie vijver met visjes, een pracht van kasteel dat dienst deed als hotel en winkeltjes aan de benedenverdieping. In het park zelf speelde er een orkest in openlucht met 4 orkestspelers. Daar spelen ter altijd of daar geen of veel volk zit bij slecht of bij mooi weer , gespeelt wordt er. Zondag zaten er vele oude mensen naar dat orkest te luisteren in open lucht. De orangerie had prachtige palmbomen, tropische planten enz. Hier kwamen de gasten lezen of uitrusten na hun gezondheidskuur. De fonteinen spoten prachtig en verfrissend. Er stonden daar heel oude bomen in het park. Een casino, was een gebouw waar vroeger het personeel van de heer van Neuenahr woonde. In het kasteel zelf dat hotel was woonde er een graaf. die had veel ruimte en het gebouw had twee prachtig gerestaureerde torens. Het was wit geverfd en het had een zwart groot dak.
We hebben daar wat kaartjes verstuurd want hier en daar was er een klein winkeltje open, en nadien zijn we verder gereden naar Altenarh daar niet ver vandaan. Door de groene wijngaarden kwamen we eraan. De heuvelen waren prachtig. De Ahr stroomt daar in de vallei. We gingen eten in dit dorpke en nadien zijn we een wandeling gaan maken door Altenahr. Het danspaleis was gesloten, jammer ik had daar is graag een spokendansje willen maken Wie is kandidaat?. Hihihihihi, dan maar verder gewandeld, we zagen nog de ruines van een paar oude burchten, enfin wat het ooit moest voorgesteld hebben, jammer dat ik er niet kon spoken, dit was een ideale gelegenheid ervoor. . Sommige winkeltjes waren daar open, maar we hebben ze niet vereerd met een spokenbezoekje, onze portemonee zei dat hij anders deprie zou worden en dit hebben we hem maar bespaard. Alleen zijn we de wijnstube gaan bezoeken en hebben er lekkere wijn gekocht. :-pppppp want de wijn is er heel lekker. Nadien zorap we alles daar gezien en bezocht hadden reden we nog is door de mooie Ahrvallei en de wijndalen. Zo kwamen we aan de grote autostrade richting Keulen . Achter ons zagen we nog de mooie heuvels van het zevengebergte. Het oudste natuurreservaat van Duitsland met al z'n geheimzinnige sagen die eraan verbonden waren. Onderweg zagen we vele Duitsers met hun wagen rijden waar een klein vlagske wapperde omdat het wereldkampioenschappen voetbal was. De vlagskes wapperden langs alle kanten van de autos. Verder reden we richting Aken, Luik, en Hasselt en dit was dan het einde van een mooie dag in de Eifel. Onderweg hebben we nog bezoek gehad van de regen die vergezelde ons tot Hasselt.
De donderdag van ons heerhemelvaart was het goed aan het regenen maar we besloten het er op te wagen. Met de regen aan ons zij vertrokken we richting Ardennen Luik. Daar richting Visé zo verder naar ons alombekende plaats in Kelmis waar we nog wat uitleg gingen halen voor ons verzameling geschiedenis aan te vullen en zo kwamen we bij het grote park dat Koul heet aan maar helaas was daar totaal geen uitleg te zien van z'n geschiedenis. Hier was vroeger een grote zinkmijn en nu is er een zeer mooi groot park te zien. In het park kwamen we mensen tegen met een hondje tja wie zou er nu op zo'n regenachtige hoogdag buitenkomen in die vieze regen en terwijl ging spokenvangertje een koffietje drinken, maar hij had pech want het parkhotel bleek gesloten te zijn, jammer want hij had nog zo'n supergrote dorst. Dan maar doorgereden naar Aken dat er kort bij ligt zo kwamen we via het Aachener Wald in de stad aan. Onze auto op een parkeerplaats achtergelaten, kwamen we in het centrum op de grote markt voor de dom spoken. Helaas was er in het zo drukke centrum niet veel te zien, de winkels waren gesloten, het was een regenachtige hoogdag en er was wel een Europese markt daar hihihihi toch beweging daar. Ook een orkest speelde op een overdekte tribune. Op de markt was het wel niet druk maar er werden daar Europese goederen verkocht uit verschillende landen.
Zo zijn we dan maar ook dieje inwendige mens gaan vullen tegen de middag, zijn nadien onze auto maar gaan opzoeken en reden we door naar Vaals centrum. Hier was meer beweging. Onze auto geparkeerd aan het station, en is ne keer een paar winkeltjes gaan bezoeken die open waren. Veel Nederlanders en Duitsers waren hier wel te zien. In de verte ging er nog een toet ergens af. Zo konden we in Vaals een paar kleine heuveltjes beklimmen maar daar was de regen ook van de partij jammer (((. . Zo zijn we dan na ons spokenbezoekje maar terug richting Maastricht gereden, alhoewel daar ook al niks te beleven viel door die vieze regen en verder richting Hasselt en naar huis tja dit was een verregend spokentripke maar dat moet er ook bij kunnen , das is wat anders als de anderen. Tot de volgende spokentrip.
Een tijdje geleden iets voor 1 mei zijn we is ne keer een bedevaardje gaan maken das is iets heel anders dan die spokentripkes nu was het is een spokenbedevaartje.
Niemand zal wel er van gehoord hebben van dat kleine dorpke Moresnet. Het ligt tussen Plombieres (deelgemeente) Gemmenich en Kelmis. KOrt bij het drielandenpunt en het heeft het grootste treinviaduct van Belgie. Iets voorbij het centrum ligt een onbekend bedevaartskerkje een heel sober ding met een pracht van een park. Daar aangekomen gingen we onze auto in de parking zetten juist voor het park. Dan kon je naar toilet gaan als je goesting had ze waren heel proper onderhouden. De laan lag in het midden de kerk stond langs het park . Die is ne keer gaan bezoeken, er stond daar een grote kapel met dat beeldje dat er vereerd word. Het had een mooie mantel aan met prachtige juwelen. Een klein kroontje alsook het kindje dat erbij was. Dat beeldje kwam van Aken en is al van 1750 ongeveer naar daar gekomen. Daar is ooit iemand genezen van epilepsie of vallende ziekte tengevolge van een aardbeving in Moresnet. Vandaar het bedevaartsoord. Er is daar ook een klooster van Duitse Franciscanen. Die dat onderhouden en het park in het begin van 1900 hebben aangelegd samen met mensen uit de buurt. Heel veel is er met de hand verricht. EERst had men er een grote groeve gegraven om het geheel te vormen. Het park was eerst een weide en een bos. Maar daar is niks meer van te zien. het park heeft een grote ronde en rondom is er een speciale kruisweg gemaakt allemaal grotten met lavastenen uit de vulkaaneifel. Er staan daar witte grote beelden in die ongeveer 150 cm zijn. Dan heb je nog een soort kalvarieberg met bronzen beelden. Die zijn nog groter. Er staan dar mooie bomen, rododendrons, azaleas, tulpen, lente en zomerbloeiers, een heel oude tulpenboom of magnolia, heel veel treurbomen, treures, treurberk, treurbeuk en treursparren. Verder heb je er nog vele buitenaltaren voor de staties en voor de kalvarieberg worden in mei de missen in de buitenlucht gedaan. Je kan daar in het rond wandelen, rusten, bezinnen, spoken, enz. , Er is een groot goed onderhouden grasperk. Tusen de kerk en het park heb je een heel rustige wandelaan, in de kerk zijn er vele folderkes te verkrijgen en kaarsjes en betalen dan gooi je maar wat in de offerblok die er staat, kaarten zijn ter ook. Daar waren mannen met een bladzuiger al de vallende bladeren an het opzuigen, de straat moest mooi zijn, ertegenover liggen mooie en supergezellige cafeetjes, Ook wordt Moresnet Chapelle het Eiksken genoemd omdat oorspronkelijk dat beeldje in een eikeboom z'n kapelleke had. Na ons bezoek zijn we dan maar verder naar Vaals gespookt hebben er van het panorama genoten, zijn er gaan wandelen, in het Aachener Wald, en hebben we nog een lekker oerdegelijk Nederlands en Limburgs koffietje gaan drinken. En zo is onze dag dan daar verder verlopen en zijn we nadien via Gemmenich terug naar huis gespookt.
Vrijdag 12 mei 2006 was het nog zo'n mooi helder weerke en we vertrokken weeral is ne keer op uitstap om wilde spinazie te plukken. Gepakt en gezakt met lege zakken en een valies met Barbiepoppen want die gingen ook mee om fotos te maken in Kelmis. Gingen we op stap onderweg tegen Tongeren zagen we een paar stapelwolken in de lucht, we dachten oei daar zit zeker weeral ergens een onweer te broeien maar gelukkig dat was het niet. Zo ging het dan weeral richting Visé naar Aubel en naar Henrie Chapelle langs het Amerikaanse kerkhof waar vlaggen wapperden omdat het nog onlangs Vdag was. Er stonden daar een paar bussen zeker kinderen of scholieren op uitstap. Verder naar Montsen en zo richting Aken en Kelmis. Aan de vijver gekomen en onze auto die natuurlijk ongeduldig stond te wachten aan de parking gingen we met onze zakken richting de vijver waar een paar luie waterschildpadden lagen te zonnen op een boomstronk, werden we verwelkomt door een paar Canadese gansen met hun jongskens 2 in het totaal, gingen we zo het bos in aan de oever van de Geul op zoek naar spinazie en er stond ter ne hele hoop. We hebben onze zakken goed vol kunnen plukken de plantjes waren groot genoeg. Ook was het op sommige plaatsen daar afgemaakt zeker om zeldzame planten te beschermen. De gele dovenetel was ook van de partij. De damastbloem en waterlook bloeide daar ook weelderig. Hier en daar sprong er een kikker of iets dergelijks te voorschijn. We hadden ook oranje lieveheersbeestjes gezien met witte stippen, iets wat ik ervoor nooit had gezien, zo plukten we dan maar onze zakken goed vol want dat is zeer lekker die wilde spinazie, hier en daar waren er ook mensen met hun honden aan het wandelen, of de fit-o-meter aan het doen zeker voor te zien hoe fit ze waren, wij hebben deze meter niet geprobeerd daar zijn spoken en spokenvangertjes te oud en te stram voor. We hebben onze boom daar ook begroet en ons spokenkot stond nog op ons te wachten.
Nadien zijn we fotootjes gaan maken van onze Barbiepoppen want die hadden hun beste gebreide kleedjes aangedaan en dat kroostrijk gezin ging mee om te poseren in hun nieuwe outfit. Wat was het moeilijk om een geschikte plaats te vinden, eerst zijn we in het zinkreservaat geweest op dieje oude afvalheuvel van zink en barbie heeft geparadeerd bij de zinkviooltjes samen met nog een paar van haar vriendinnen. Verder zijn ze dan mee verhuuisd naar een bank aan de vijver om daar weer te poseren en zelfs de wandelaars kwamen is een kijkje nemen bij haar outfit. Die vonden dat mooi ze zullen daar nog wel is ne keer ooit gefotografeerd hebben denkelijk. Er was daar ook iemand de vogels op de vijver aan het filmen. Tja daar in Kelmis lopen allerlei rare vogels en snuiters rond he! alsook de spoken die daar regelmatig te gast zijn. Daar is iedereen welkom, t'was niet voor niks een klein landje met allerhande gasten daar op visite. Die zijn dat wel gewoon want cafees en hoerenkoten waren er vroeger bij de vleet. En de vele talen die je er hoort das ook niet niks, in zo'n klein plaatske. Frans, Duits, Nederlands, Vlaams, dialekt, Engels, Esperanto, en nog een paar.
Na de fotoreportage en alles goed was ingepakt zijn we doorgespookt naar Vaals aan het drielandenpunt. Vele wielertoeristen kwamen daar die superhoge heuvel opgefietst. En puffen als ze deden ppppppppppppppppppppppffffffffffffffff tja t'is daar ook het hoogste punt van Nederland ongeveer 322 meter hoogte, alles stond in het lentegroen en het was er mooi, het uitzicht was voortreffelijk. We zijn daar onze portemonee een beetje lichter gaan maken want hij woog nog zo zwaar maar dan ook niet meer dan dat anders kreeg hij weeral een depressie en das nu de bedoeling niet. Er waren daar vele bussen met bejaarden die een uitstapke maakten aan het drielandenpunt. Wandelen was daar goed in die heerlijke bossen om te spoken en de grootste doolhof van Europa . In de kleine speeltuin waren een paar kinderen aan het spelen. Op de terrasjes buiten zaten nog vele zonnegenieters. En zo zijn we dan met onze spinazie en de Barbiefamilie terug richting Gemmenich naar Visé gereden en gespookt tot we weeral thuis waren, zo zat er ons spinazietripke weeral op tot weer een volgende uitstap wie weet waar heen. boehoeeeeeeeeeeeee gegroet vanuit Kelmis en Vaals aan onze spokenboom en kot.
Allee zo konden we met Pasen dan weeral is ne keer een uitstapke maken, het werd hoog tijd want het was lang geleden dat wij nog in de Ardennen waren geweest. We trokken weg met mooi en zonnig weer. Toen we in de Ardennen kwamen leek het daar in de valleien dat er een mist hing. De sneeuw was ook al foetsie en de jonge lente hing daar ook al in de lucht. zo reden we dan richting Hombourg naar Plombières eerst dat koepelvormig kerkske met dat loden wagonneke dan daar tegenover afdraaien en dan naar het gemeentepark. Het stond er nog hoor, we zijn zelfs onze spokenboom gaan begroeten. De barbequehuisjes stonden ter ook nog. Dan terug naar achter in het park. Achter de huisjes was de heuvelflank er nog maar ik ben nu is ne keer niet rechtdoor gegaan naar dat oude loodtreintje maar natuurlijk zoals het een nieuwsgierig spook betaamd ging het is een kijkje nemen in het grote berkenbos dat juist op de Kempen leek na een paar klimmetjes daar gedaan te hebben kwam ik op een open vlakte die leidde naar een afdaling met in het dal de Geul die door een tunnel onder de straat door naar Gemmenich leidde. Over de Geul was er nog een brugje gemaakt en zo kon je naar omhoog kruipen langs een koord en wat onderkomen trapkes de heuvelflank op. In het dal zag je een mooi lentebos ontluiken en dit langs de oevers van die beek. Ook het klotsen van het water was prachtig te horen. Dan ben ik maar teruggegaan naar het oude boemeltreintje dat daar al een eeuwigheid stond te wachten op jullie bezoek maar de helft was al foetsie. men was daar de sporen waar het opstond aan het opruimen. En het voorste deel was ook al weg maar goed dat ik er nog fotootjes van gemaakt heb. Dan maar verder doorgegaan totdat je de brokstukken van een gebouw tegenkwam in het bos. Verder door naar het moeras, de vijver is gaan begroeten, achter de slakkenheuvel liep nog steeds een stuk van die vijver door, er was daar juist of er vroeger ooit een grote groeve was geweest daar aan die slakkenheuvel. Misschiens nog een overblijfsel van een openluchtmijn. En zo het hele terrein nog is verkent maar helaas waren er nog geen zinkviooltjes te vinden en de andere zinkflora was ook onzichtbaar. Uitgezonderd een paar boterbloemen die waren er wel te zien. Verder dan maar is gewandeld tot aan de achterkant van het domein, daar stond ook al een heel klein inkommetje met een onderkomen poortje dat je op slot kon doen met een oud verroest kettingslot zoals een fietsenslot. Er kwamen daar ook paarden en ruiters rijden, en een hond die niet wilde luisteren was zich daar prima aan het amuseren in die afvalheuvels. en rollen als hij kon z'n of haar naam was daisy. En de baasjes maar achter de hond aanlopen met vient ici daisy maar daisy had het te druk om zich in de slakken te rollen en te spelen. Daarna zijn we dan maar doorgespookt tot op het drielandenpunt in Vaals waar wat toeristen van een mistig uitzicht profiteerden. In de bokkerijder maar een lekker koffietje door onze keel gegoten he spokenvangertje het was lekker eh ! Dan onze portemonee een beetje lichter gemaakt in het souvenierswinkeltje, een piepklein grenspaaltje gekocht (met made in china) moeten ze daar tegenwoordig ook al onze grenspaal maken. En een mooi spaarvarkentje. En zo zijn we dan maar terug naar Vlaanderen gespookt met de regen als gezelschap, want daar op Nederlands hoogste punt begon het weeral te regenen. Vandaar dat die mist er hing . zo dit was dan ons eerste tripke naar de Ardennen in het land van Herve in 2006 en dat heeft ons deugt gedaan oeps.
Allee vandaag was het wel koud maar nu konden we een tripke maken en dit naar een poppenbeurs in Hasselt. Er is daar al voor de 9e keer een poppenbeurs in de grenslandhallen. We reden eerst maar richting Kinepolis de cinemaparking want daar gingen we onze auto zetten. Er was daar ruimte in overvloed. Nadat we het kruispunt overgestoken waren met onze koude en stijve knoken kwamen we aan bij Plopsaland maar daar gingen we geen bezoekje brengen, we gingen een deur verder naar de grote hallen. Bij de ingang betaalden we onze inkom; en daar was de grote hal te zien waar precies allemaal kleine jongetjes en meisjes aanwezig waren, maar ze leefden niet, het waren poppen hahahahaha en beren. Er stonden daar oude winkeltjes, uit de jaren stillekes, oude serviesjes van porselein, een oud gasbranderke van metaal met kleine metalen kookpannekes op, een oude wieg met een lief babieke in, een oude reiskoffer waar een paar beerkes opzaten, een jungle met allerhande gemaakte beren en dieren die erin thuishoorden afgezet met kleine paasbloemekes. ook schilderijtjes met poppetjes uit fimoklei was er te zien, babietjes in allerlei maten en soorten met kussen, zonder kussen, in wieg, of op kussens met een roze hemel erboven, helemaal in kant en tulle. Een paar elfen en trollen, heksen, engelkes en bengelkes waren ter ook. met kanten en tulle kleedjes aan, stoffen kleedjes, gebreide kleedjes, allerhande soorten stoffen, garen, strikken, linten, kant, sierlinten, ogen, haar (wol), fimoklei, benen, armen, schoentjes, vulsel, enz was er te koop. Voor de beren was er van die lekker zachte teddy te koop, allerlei soorten kleuren, variaties met lang of korte vacht, enz. Er stonden daar kinderen die naar school gingen in de vorm van beer en pop, met kanten jurkjes aan, belhamels, nonnekes, paterkes met een dik buikske en een kan bier, oma's en opa's, barbies met hun trouwkleed, poppen waar we ooit vroeger mee gespeeld hadden waren er van schildpad gemaakt. Zijn nu veel geld waart jammer dat we dit vroeger niet wisten ((((((
Er stonden verschillende kleine poppenhuisjes met kleine meubelkes en bewoners pottekes, pannekes, kleedjes, schoentjes, zetelkes, stoelekes, tafeltjes, bedjes, wiegskes, enz dit was allemaal te koop. Natuurlijk heb ik mijn voorraad bijgevuld met kant, linten, en garen , nu kan ik weeral verder voor m'n eigen poppenkinderen zorgen, want het is een heel kroostrijk huisgezin al die poppekinderen hahahahahaha iedereen moet is iets nieuws hebben en ze eisen m'n aandacht hoor, niet gelachen, zoveel poppenkinderen ppppppppppuuuuuuuuuuffffffffffffffffff allee ik kan weeral is ne keer verder met kleertjes maken, nadien zijn we weeral is dat lieve autootje gaan opzoeken dat daar zo eenzaam en alleen stond te koekeloeren aan de kinepolis eerst hadden we nog het lied van Piet Piraat gehoord aan Plopsaland en onderweg moest dit gezongen worden hahahaha en zo was dit ook alweer een tripke naar de poppen en berenbeurs. tot een volgende gelegenheid.
Zondag 22 januari gingen we nog is ne keer een tripke maken naar Plopsaland in Hasselt , daar aan gekomen moesten we natuurlijk een parkeerplaats zoeken maar niet getreurd het stond mooi aangegeven hoe je de auto kon parkeren. De parking stond vol we waren verbaasd dat er zoveel autos stonden maar er was ook een vakantie en een reisbeurs in de grenslandhallen. Er was daar de laatste tijd al zoveel bijgebouwd daar bij die beroemde grenslandhallen een grote sporthal de Ethiashall en nu het mooie Plopsland. Vroeger was deze plaats een grote parking voor autos en deze is nu ook fel verkleind. Nadat we in de grote hal van Plopslaland onze tickets hadden gekocht mochten we binnen. Het eerste wat er opviel waren een paar plastieke palmboomkes en opzij een mooi klein stadje dat tegen de muur stond leuke huisjes en eronder was er een winkeltje met Plop en studio 100 souveniertjes van k3, plop, kwebbel en webbel, wibel en wabbel enz waren er te koop alsook het beroemde klowntje Bumba en Bumbalu en Samson een mooi leuk hondje, drinkbekertjes, piet piraat enz. we gingen is binnen maar we hebben onze portemonee maar dicht gehouden omdat hij anders een depressie kreeg, zoveel was er te koop op alleen een lief samson hondje na. Daarna zijn we maar is ne keer gaan rondtoeren daar, er stonden daar een ouderwetse paardemolen, een stoeltjesdraaimolen waar je door de ruimte vliegt, iedereen die erin zat vond het leuk want er werd goed gegild, een vuurtoren waar je hoepla naar beneden vloog en ineens omhoog met kriebels in je buik hihihihihiii, dan een grote rups die vol zat en waar je naar boven ging in een grot, en nadien weeral rondvloog , je kon daar ook te voet naar boven klimmen dan zag je over het hele park, een mooi overzicht was het, er was ook een piet piratenschip waar muziek uitkwam, daar ook is ne keer op gaan spoken, aan het roer gedraaid maar het vaarde niet, (, dan maar verder gespookt tot bij de zwemmende eendjes waar de kleinsten opzaten; ook bij de kikkerronde was het leuk die zwommen in het rond. Jammer dat er geen visjes zaten . In het midden van beide vijvers was kabouter Plob en Kwebbel aan het vissen maar veel hebben ze niet gevangen. Zo kwamen we bij de kabouterplopspeelboom er zaten daar onvervalste poppertjes te spelen, een ballenbad was er dat vonden ze fijn om met ballen te gooien want ze vlogen in het rond. Zo kwamen we buiten bij een klimbergske voor de kinderen, een leeg terasje, en een verkeerspark met kleine volkswagentjes waar de ploppertjes naar hartelust konden rijden en verkeerslessen leren. Goed voor toekomstige chauffeurs. Zo belanden we dan uiteindelijk in de Bumbaspeeltuin onze oude knoken daar is ne keer uitgeleefd, (we hebben ons goed geamuseerd ) omdan uiteindelijk te belanden in het spellenkot een geleerd engels woord is playstations. Is op alle knopkes gedrukt daar bij die spellekes sommige werkten er en sommige niet. Er waren knopkes foetsie en kapot jammer want het is pas nieuw er zijn zeker veel vandalen op bezoek geweest. En zo kwamen we weeral bij de uitgang terrecht. Waar we onze auto gingen opzoeken die daar zo ongeduldig op ons stond te wachten. En dit was dan ons uitstapke weer, tot nog is ne keer.
Een nieuwe trip naar de kerstmarkten in Aken en Valkenburg
Vandaag 25 november 2005 zijn we weer is op spokentocht geweest. We gingen ons is ne keer amuseren op de kerstmarkten dus iets heel anders dan normaal. Deze voormiddag vertrokken vanuit Hasselt maar nog eerst een sinterklaasspeelgoed gaan halen voor een klein leuk spookske en nadien waren we partie richting Luik naar Visè. In de Voerstreek kwamen we er de eerste sneeuw tegen die was nog niet zo dik. In Vlaanderen was nog alles groen. Er hing ook nog een dikke lucht boven de provincie Luik. Verder naar Montsen en Henrie-Chapelle toe begon de sneeuw dikker te worden tot zelfs de straten ondergesneeuwd waren. Ook Hombourg en Plombiéres waren ondergedompelt in de sneeuw. Hombourg is tevens een deelgemeente van Plombiéres. Dan verder door richting Kelmis of La Calamine in het Frans recht door het Aachense Wald naar Aken toe er was daar een kerstmarkt bezig. Onze auto geparkeerd in de Jusietenstrasse die mocht zich daar wat gaan amuseren terwijl wij gingen spoken aan de Dom. Er lag overal wat sneeuw in de stad. Op de markt zagen we de prachtige kerstkraampjes (stalletjes) liggen allemaal versierd met mooie kerstbollen en veel groen. Er stond daar ook een paardenmolen voor de kinderen. Een heel grote speculoos hing er voor de Dom en er stond nog een groente en fruitkraam bij al die kerstkraampjes. Daar was vanalles te verkrijgen, kerstengeltjes, kerstmannekes, beeldjes, slingers, kerstbomen, juwelen, gluewijn, kaarsen, kaas, kerstmutsen donkerblauwe en rode met glitterkes en pels op, ook waren er met rendierenhorens te koop rode en groene. Verder waren er prachtige kerstdorpkes te koop die stonden zo te lonken naar ons spokenvangertje vooral die mooie huisjes he ! spokenvangertje. Ik heb zelfs een paar heerlijke kleine spokenhuisjes van spokenvangertje gekregen nu kan ik daar heerlijk is in gaan spoken woooooowwww. Iets heel anders dan een ouwe spokentoren of een versleten boom. De huisjes komen in m'n spokenkerstdorpke daar krijgen ze een ereplaatske samen met de andere huisjes die van Aken en Monschau komen hihihihiiiiii en een paar elfkes en engeltjes komen er ook nog wonen want er waren ook een paar kerstengeltjes meegekomen uit Aken. het was bitter koud daar bah ! En niet te veel volk. Vorig jaar was het weer heel prachtig wel koud maar helder en zonnig. Een paar jaar geleden waren we is ne keer met de vrouwenbeweging naar Krippana, (een kerststallententoonstelling) geweest en toen door naar de kerstmarkt van Monschau en die van Aken toen was het weer heel helder en het vroor. Op de Hoge Venen tussen Eupen en Monschau waren er heldere parels te zien op de bomen van dauw, nooit eerder gezien zo schitterde dat en mooi als dit was, iets anders dan een oud versleten spooklaken. :-pppp Nu vandaag zijn we maar na die koude wind maar terug richting jusietenstrasse gegaan maar eerst nog is ergens een verkeerde straat gaan begroeten tja dat komt ervan he als je weeral is met oude en versleten spoken op stap gaat vooral als het kerstmarkten zijn he we hebben daar het hele Domplein afgewandeld , hebben de hele kerstmarkt bezocht en die kerstmutsen hebben ook elk jaar een andere look, eerst had je de gewone rode met witte boord, het volgende jaar waren er dat met een witte boord en lichtjes die branden, het volgende jaar waren dat glinsterende kerstmutsen met rode lichtjes op de witte boord en de mutsen hadden een rode of een donkerblauwe kleur niet mis die donkerblauwe met glinsterende sterretjes op. Dit jaar waren dat glinsterende rode en donkerblauwe gekleurde met een pelse boord, lekker warm. Na ons bezoekje aan Aken zijn we richting Vaals gereden er lag daar sneeuw aan het drielandenpunt op die hoge heuvel daar woooowww. Dan richting Maastricht rijden door het mooie heuvelland in zuid Limburg. Na 20 km kwamen we in Valkenburg aan ook een lief stadje aan de Geul. De oude kasteelruine wenkte ons al lieflijk toe en daar lag geen sneeuw. Onze auto stond daar heel rustig op ons te wachten op het walramplein. Eerst nog iets gaan eten want honger hadden we er van gekregen. Dan richting fluwelengrot, de straten waren versierd met oude uitgeleefde kerstmannen die heerlijk naar je stonden te lachen en kerstbomen met glinsternede ballekes. Aan de grot zelf erboven nog een heel tafereel van kerstmannen in de sneeuw. Eentje stond daar nog verkleed te zingen daar aan die grot . Binnen in de mergelgrot was het heel aangenaam. Daar stonden de Nederlandse kerstkraampjes met een pracht van muziek bij. In de grot zelf stonden ook mooie kersttafereeltjes te koekeloeren. Sneeuwlandschappen met kerstmannen erin, een eenzame kerststal, hangende kerstmannen leken net heksen in halloweenstijl. Aan de kraampjes was er ook vanalles te krijgen van kerstartikelen tot mergelplaten waar je je naam in kon laten zetten. Rockende kerstmannen waren er, de rock and roll aan het dansen zo heb ik er nog eentje he Engeltjes en bengeltjes in hout, keramiek en porselein waren er, weeral die lonkende kersthuisjes he spokenvangertje maar hij had nu iets heel anders in het oog wel een witte kerstman in een old timer met mooie glinsterkes op ( iemand vond het heel knap en was heel tevreden) verder stonden er nog glazen kannen en kruiken, kerstballen, limburgse krentenkoeken en vlaai, ook lampen van tiffany, geborduurde tafelkleren en doeken, porseleinen poppen, houten speelgoed, kinderkledij en nog van dat fraais. Slingers, ballen, kerstbomen, enz. zeker zoveel te koop als in Aken. Na ons bezoek aan de kerstmarkt waren we nog is ne keer verloren gelopen en kwamen aan het kasteel in het stadje uit kort aan de Geul. Na enige oude straatjes kwamen we dan toch aan onze goeie vriend de auto. Die stond er te wachten op ons maar hij kreeg al een depressie als hij ons zag weeral bepakt en gezakt. Onze portemonee was al goed gelicht. Verdere onkosten hebben we hem dan maar bespaard. En bezoek had onze auto ook gehad van de Hollandse politie maar ja dan had hij ondertussen wat gezelschap. Zo zijn we dan maar richting Maastricht gereden naar Hasselt en ons dagje kerstmarkten zat er op tot een volgende trip boeheoeoeoeoeoe
Vandaag op 13 november 2005 zijn we nog is ne keer een tripke gaan maken. het weer was voortreffelijk en wij rijden maar richting Luik maar niet naar de stad wel richtng Visè of Wezet , dan naar Aubel, Hombourg en Plombiéres. De weg naar Hombourg die is wel mooi aan ene kant liggen prachtige heuveltjes en op één van die heuvels staat nog ergens een oud kruis. Zo reden we langs dat kleine kerkje in Hombourg maar daarmee waren we nog niet in Plombiéres zo maar verder gereden over het station van Montsen dan een oude school van Plombiéres op de koer stonden nog een paar plastieke kinderfietsjes te wachten op de peuters. Verder door naar het centrum en daar zagen we het mooie koepelvormige kerkje liggen. Ervoor stond nog steeds dat oud loodkarretje te wachten op bezoekers heel ongeduldig natuurlijk, jongeren stonden er wat rond te lummelen, juist of ze niks anders te doen hadden, zeker een bijeenkomst van hen met hun mobieltje waren ze aan het telefoneren juist of er de stukken vanaf vlogen en Nederlanders waren ook present daar. Tegenover de kerk konden we de weg naar het oude mijnterrein in en daar op de parking voor het gemeentepark geparkeerd er stonden daar nog autos. UItgestapt en daar onze spokeboom nog is bezocht in het park en verder door naar het kleine paadje omhoog naar dat oude versleten treintje dat daar nog steeds stond te wachten op betere tijden op dat oude spoor in dat Kempische landschap of Plombiérese landschap het oude gammele brugske over de Geul naar het zink of spokenreservaat (de prairie) heerlijk gewandelt daar, het oude eenzame graf in het bos is bezocht waar eentje verslenste bloemenkroon op lag, iemand was daar verongelukt in 1926 heel waarschijnlijk een mijnwerker. Verder heerlijk gewandeld naar de oude storthoop die er nog was achter een versleten hek met een oud poortje er stond daar ook een rustbank voor vermoeide wandelaars, fotootjes gemaakt van de omgeving. Grasgroene heuvels in de omtrek met hier en daar groepen wandelaars en natuurliefhebbers. Op de heuvels stond een eenzaam berkske. De zinkviooltjes waren er niet meer en de andere zinkflora ook al niet behalve wat eenzame bremstruiken en bomen stond er niks anders. Ijsvogeltjes zijn daar ook. Oude gebouwen liggen er , en aardplooiingen of aardlagen waar in gekapt was zag je er. Een oude mijnschacht was dichtgemetselt en afvalshopen bij de vleet. Natuurlijk zijn we erna de hoogste heuvel van Nederland met een bezoekske gaan vereren. De Vaalser Berg (ahum) aan het drielandenpunt waar veel mensen op bezoek waren en kindergroepen aan het roepen en tieren. We zijn vele wandelaars tegengekomen, de bokkerijder gaan bezoeken, het prulariawinkeltje, maar niks gekocht. Anders werd onze portemonee depressief en dat hebben we hem maar bespaard. Aan het drielandenpunt zelf hingen nog steeds de drie vlaggen van Nederland, Belgie en Duitsland. De grenssteen zelf stonden een paar Duitsers fotootjes te maken van henzelf en de grenspaal. Het was wat mistig en je kon er niet zo heel ver zien. De rookpluim van Eschweilher was helaas niet te zien en Heerlen ook niet jammer. Zo begon het wat duister te worden en de lichten begonnen te branden het was er mysterieus daar zo aan dat drielandenpunt waar men drie verschillende talen gebruikt Nederlands, Frans, en Duits en vroeger ook nog Esperanto. Gek he ! In het ene dorp Gemmenich is het Frans en Duits, Vaals is het Nederlands en Aken is het ook Duits. Moet kunnen. Zo reden we dan maar terug richting Gemmenich en Visé naar Hasselt en ons tripke zat er weeral op. Tot de volgende trip boehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Vandaag donderdag zijn we weeral is ne keer een spoketripke gaan maken en dit richting Nederland Maastricht en zo verder naar Valkenburg aan de Geul hahaahaaha zodra we in Valkenburg aankwamen zagen we voor ons opeens een dal liggen en zaten we op thermae 2000 een kuuroord voor stramme spieren en stijve knoken. Zoals wij natuurlijk :-pppp . Potvolkoffie daar moesten we niet zijn we zaten verkeerd. Dan maar terug naar beneden gereden richting centrum. En ja daar dook ineens de ruine van het oude kasteel de Valkenburg op dan die richting gevolgd en zo konden we daar onze auto parkeren. Aan de ruine zijn we vroeger al is geweest. Amai die mensen konden bouwen zo dikke muren, grote brokken mergel wat ze uit de fluwelengrot eronder hebben uitgehaald; die tevens dienden voor vluchtgangen voor de bewoners van dat kasteel. In het midden stond het oudste deel een sterke donjon. Errond stonden dan de torens en de andere gebouwen jammer dat ze verwoest waren anders was het een mooi oud kasteel die bewoners zochten de mooiste plekjes om hun burchten te bouwen want vanboven had je een prachtig uitzicht op de stad. OOk was er een maquette te zien van hoe het kasteel gebouwd was en hoe het er ooit had uitgezien. En een plaats voor spoken was er ook vooral die twee oude torens hihihihiiiiiiii boehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.
De fluwelengrot eronder was jammer niet open . Hier is eens per jaar een mooie kerstmarkt te vinden in de grot zelf , iets uniek daar. Nadien gingen we dan maar de winkeltjes eens opzoeken want die waren er overal; soevenierkes bij de vleet en Duitsers ook maar andere toeristen zag je niet, wel vele terraskes. Onze portemonee werd al depressief bij het zien van al die winkeltjes en terasjes je moest is weten. Dan hebben we hem maar laten zitten en hem een depressie bespaart kan ook geen kwaad. Na wat mini autootjes gekocht te hebben wat daar te vinden was en een lekker oerdegelijk Hollands koffietje zijn we onze auto gaan opzoeken en richting Maastricht gereden, onderweg kwamen we nog vele scholieren tegen die met pak en zak wandelden. Na een klein half uurke kwamen we in Maastricht aan, over de brug van de Maas, dan de grote caberg wwwwwwwwwooowwwwwwwww aan de rand van Maastricht ligt ook nog een prachtig wandelpark de St Pietersberg. Hier is het stil. Je vind daar oude forten, oude grotten, een grote groeve waar men mergel ontgint. Een zeer mooi bos, erachter een prachtig natuurdomein met in het dal een mooi uitzicht op Maastricht en de heuvels van Zuid Limburg. In de verte hoor en zag je de vliegtuigen van Beek opstijgen. Ook als je in Mondo Verde bent zie je grote vliegtuigen rondvliegen met radars erboven. Zeker van het Amerikaanse leger. gek hoe laag dat die vliegen met zo'n radar erboven.
In de stad Maastricht heb je ook vanalles om te bezoeken. Zo is het mooie stadhuis het bezichtigen waart, en de leuke winkeltjes die je overal tegenkomt. Vooral klerenwinkels en schoenenwinkels; sportartikelen, grootwarenhuizen, enz. Ook de terasjes aan het freithof waren vol.( hier is het in de winter rond kerstmis winterwonderland met een schaatsbaan en kerstmarkt.) je ziet hier vele vreemde volken rondlopen, Molukkers, Jappen, Chinezen, Russen, Duitsers, Walen, Vlamingen, Indiers, Nederlanders uiteraard, enz. We zijn iets gaan eten in een gezellig restaurantje, buiten, en nadien de stad onveilig gemaakt met te spoken. Wat dacht je tja spoken doen we overal das onze leuze hihihihhiiiiiiiiiiii, en in Maastricht das de idelale stad voor spoken. Het is een mooie oude stad met mooie oude gebouwen, kerken, markt, huizen, winkels, enz.... busjes reden er ook dus busje komt zo! En zodra we weeral uitgekeken waren gingen we onze eenzame arme auto bezoeken en reden we terug richting Hasselt. Zo dit dagje en uitstapke zaten er dus weeral op tot een volgende trip. boehoeeeeeeeeeeeeee.
Vandaag zondag gingen we weer is ne keer op uitstap of spokentocht. Een uurke na ons vertrek kwamen we weer is ne keer in Kelmis. Eerst een koffietje slempen en dan naar de casinovijver want het was nog te vroeg om naar het museum te gaan. Spokenvangertje moest is ne keer gaan zien hoe de vissen beten aan de vijver en beten ze goed spokenvangertje hihihihihihihi ? Tegenover de casinovijver zijn we is ne keer gaan spoken, er lag daar een grote afvalhoop van zinkerts te koekeloeren en natuurlijk op ons te wachten. Na veel moeite met stramme en stijve spokepoten op dieje hoop geklommen zagen we daar een heel groot rietveld en ervoor nog winkels. Dan wat verder gewandeld langs de lage oever van de Geul zagen we weeral die leuke lieve zinkviooltjes en zinkblaasjeskruid met heel veel vingerhoedskruid. Achter het rietveld lag natuurlijk het zinkreservaat met al die mooie zinkflora heel eenzaam en alleen. Het gaf een uitzicht zoals in Plombiere net of je op de prairie zat zo dor en zo kaal. Onkruid stond er ook welig te tieren en natuurlijk waren daar sporen van vuile wandelaars die daar hun afval gedropt hadden. En lagen er stukken oude kruiken in de grond voor de konijnen af te schrikken dat ze niet aan de zinkflora konden komen. Ook zag je er sporen van zinkafval liggen. tja het was voor iets een afvalhoop he ! die hebben toch veel moeten verhuizen daar van die mijn naar de vijver. het was er heel groot verschillende hektaren eenzaam gebied met die flora. Achter het reservaat was het afgemaakt met een draad en kon je niet verder. Er was daar een mooi azuurblauw vlinderke te zien en heel grote krekels die van het ene bloemke op het andere sprongen, zo van die grote bruine die in eens voor je uit sprongen. Omstreeks 3 uur zijn we dan aan het museum gekomen en er stonden daar ook nog 2 politzei te koekeloeren. Er was daar op die baan naar Hergenrath een tweejaarlijkse bloemecorso te bezichtigen met mooie bloemenpraalwagens en veel volk. In het museum mochten we is ne keer bij de ingang op een maquette van het Geuldal op alle knopkes drukken waarbij dan lichtjes branden van de omgeving en wat er daar te zien was zoals bij Vaals was het drielandenpunt , enz. Verder stonden daar een oude kruiwagen, spade, hamer, sikkel, ertshakbijl enz, allerlei materiaal waarbij men vroeger had gewerkt i nde mijn. De groeve was 30 meter diep en de schachten die er ooit waren, waren 117 meter diep, men heeft er zeer veel zink uitgehaald. Voor dat er mijnkarretjes waren werd het erts met een kruiwagen naar boven gebracht en verder vervoerd met paard en kar. Ook lagen er allerelei ertsen van zink en lood wat uit de mijnen is gehaald, van Plombiere lag er vanalles. Want daar is geen museum. Fotos van hoogovens, zinkwasserij waar vrouwen werkte, zinksorteerplaats, zinkverwerkingsbedrijf, direktiekantoor, (staat er nog is nu een benzinestation de baas moest het eens weten ) zinkbloemetjes, en mineralen waren er te zien , van het mijngat was er een tekening nu is dat het galmeipark (Koul) met daarlangs de oude direkteurswoning nu het parkhotel. Ook was er vanalles te zien van het kleine landje. Postzegels, munten, fotos hoe het leven er was, casino, hoerenkoten, de oude school waar men les volgde in het esperanto, cafees wel 50 in het totaal wat een zuiplappen moeten dat niet geweest zijn voor 2500 mensen. De vlag, een oude grenssteen, fotos van oude bazen, een oud zangkoor Vieille Montagne tja het heette daar niet voor niets Altenberg enfin die mijn heette zo. een carnavalskostum, een klein zaaltje, enz. vanbuiten hingen er oude vlaggen, mooie aangeplante bloemetjes en een gras met vele gele boterbloemkes dat nog op maaien wachten. De taal in Kelmis is ook geen echt Duits ik veronderstel dat het een Diets dialekt is een soort maasdialekt. Je hoort er nog andere talen zoals Frans, Nederlands en het echte Duits en Engels en misschiens het Esperanto nog wie weet. Vandaar zijn we dan maar naar Vaals doorgespookt en kwamen we aan het drielandenpunt uit. Die Nederlanders die weten dat plaatske tenminste toeristisch aantrekkelijk te maken want het was er druk en zeer goed onderhouden. Hier in Belgie zouden ze nooit op zo'n idee komen. Das gek he ! In het ene dorp is de taal Frans, (Belgie Gemmenich) in Aken Duits en in Vaals Nederlands. Alhoewel Gemmenich ook voor het grootste gedeelte Duits of Diets is. De Boudewijn en de Wilhelminatoren waren er nog daar, een grote autoparking met vele bussen en natuurlijk campers, autos en jeeps. Motos, fietsers, ruiters en voetgangers waren er bij de vleet en grenspalen amai nogniet het is daar een echt museum voor grenspalen uit vervlogen tijden. En de bokkerijder deed het nog goed want daar was het druk en heb je een mooi uitzicht op Vaals en Aken. Maar vandaag was het er mistig we moesten nog is ne keer terug denken aan die bliksemschichten een paar jaar geleden die daar op die heuvelflanken waren. Als het helder is kan je in de verte de grote rookpluim van Ersweilher zien, en de kolenheuvels van de mijn waar nu Mondo Verde is (wereldtuinen) Na een heerlijk frietje en pannekoekje en kaartjes schrijven en posten zijn we maar terug gereden naar ons oude spokenhol in Kelmis daar moesten we toch nog is ne keer gaan goeiedag zeggen op onze boom 15 tak 4 en blad 7. Allee en toen zijn we maar teruggereden langs Plombiere, Hombourg door naar Vise en dan maar richting huis zo dit was alweer een mooi tripke naar een prachtige streek
s'Morgens was het ideaal weer om weeral is een uitstapke te maken en onze leuke Noorderburen is een bezoekje brengen. Zo vertrokken we dan maar richting Antwerpen naar Nederland en zo kwamen we die knottige dorpkes weeral tegen zoals Goes, Neeltje Jans, en zo door tot Vlissingen. Ook nog vele nationaliteiten voorbij gereden met hun grote vrachtwagens richting de haven van Antwerpen zowel vanuit Nederland als van Belgie en daartussen de kleine autos en vooral vele Duitsers die naar Nederland gingen. Onderweg ook zeer vele platte landschappen gezien en af en toe ook een Nederlandse trein. Ook wat kanalen over gestoken want Zeeland is een echt watergebied. Na een paar uurtjes auto kwamen we in Vlissingen aan een leuk havenstadje en oerdegelijk Hollands. Zeer mooie overdekte winkelstraten met en gezellige winkeltjes. Ook leuke drinkcafeetjes en vele souvernierwinkeltjes. nadien zijn we verder gaan wandelen naar de zee. Het onderdeel van de oude vesting was ook nog te zien, een leuk standbeeld van de ene of andere zeevaarder of held Michiel Adriaanszoon De Ruyter ook oude kanonen stonden opde vesting nog een overblijfsel uit de glorietijden. Ook was daar een uniek en panoramisch uitzicht op de monding van de Westerschelde. met aan de overkant Breskens of zoiets. In de verte was er een grote tanker te zien die richting Rotterdam vaarden met vele containers. Achter dat standbeeld zagen we de haven van Vlissingen liggen; en wat verder naar de stad toe was er een grote inham met vele zeilscheepjes, zo kon je dan naar zee zeilen. Ook aan de kaai lagen vele winkeltjes en restaurantjes. Naar de zee moest je nog een trap beklimmen en zo kon je dan vanop de dijk het strand en de zee zien en aan de andere kant de Westerschelde. Zo kwam daar zoet water in het zoutwater terrecht. Het was daar een zeer mooie blauwe kleur. We trokken ook nog is het stadje in een lief klein stadje dat zeer mooi onderhouden was en waar prachtige bloemen staan jaja de Nederlanders die kunnen met bloemen overweg. Ze weten zeer mooie tuintjes en bloempotten te maken. Nadien trokken we verder richting Domburg daar was het ook ferm druk in het kleine stadje. Hier zag je vooral Duitsers die kwamen genieten van de zee en de kust. Verder passeerden we ook nog een mooi kasteel dat daar ergens onderweg lag. Prachtige fietspaden das daar heel wat anders dan hier in Belgie met al die gaten en oneffenheden en putten en vuiligheid dat daar op komt. Daar mochten die Belgen is een voorbeeld aannemen zenne zo mooi en zo goed onderhouden. Vele fietsers waren er te zien met een kinderwagentje op hun fiets gemaakt en een stoeleke voor het kleintje, ook karretjes met kindjes erin, of picnick tafeltjes en zeteltjes opgeplooid. en de picnickmand stond er ook bij. Zo zagen we dan i nde verte de Duinen van Westkapelle een mooi natuurgebied goed onderhouden en alles mooi aangelegd als ook mooie wandelpaden door de duinen zelf. OOk de begroeiing was goed en de trappen prima. Een heel mooi natuurgebied. Iets verder lag het strand en de hulpdiensten met hun bootjes. Verder reden we ook langs de kustlijn tot aan de lekkere viskraam waar spokenvangertje een heuse vis ging halen hij was bijna zo groot als het spokenvangertje zelf wat kon die daar smakelijk aan eten samen met een lekker frietje. Nu had hij geen tijd om de spoken in het oog te houden want de vis smaakte naar nog. Op de dijk daar omhoog stond nog een soevenier uit de laatste wereldoorlog een Duitse Tang ook zeer mooi proper en goed beschildert. Stond daar zeker nog te wachten tot de Duitsers haar zouden halen. Verder reden er nog fietsers waren er voetgangers en nog andere aan het wandelen. Ook gingen we het nieuwe oorlogsmuseum is bezoeken. Daar zagen we een maquetten van Westkapelle van onder de oorlog, een paar oude bommen, een kinderwagen en was die op de draad hing gelukkig waren het geen spoken. grote fotos van de mensen die toen leefden en troepen soldaten misschiens Nederlanders misschiens Duitsers wie weet, ook lagen er nog wat oude kranten, kleine wit zwart fotos, een oude radio die speelde, kanten mutsjes, kieltjes, lange rokken, klompen oerdegelijk en typisch voor de streek daar. het was daar ook de slag van Walcheren die in het museum herdacht werd. Een vuurtoren was er ook aan verbonden en je kon over de hele omtrek kijken als je erop stond. Het museum is nog heel nieuw. Een beetje verder in het centrum heb je nog een vuurtoren op een oude kerktoren dit is ook nog een soevenier uit de oorlog waar de Duitsers zo lelijk hebben huisgehouden. Ze hebben die kerk vernield en nadien is er een vuurtoren op gemaakt. Is iets wat anders dan een gewone kerktoren. waar we is ne keer konden gaan spoken.We hebben ook gespookt aan het strand en onze voeten zaten vol met zand of wat dacht je van dat fijn zand typisch daar. Grote boten zagen we daar ook varen op zee richting wie weet waar recht de wijde wereld in. Heel veel volk was er niet te zien op het strand tja velen waren aan het fietsen he op de dijk das daar een prachtig fietspad. En zo zijn we dan maar stilletjes aan terug naar huis gaan spoken en zat er onze dag op .
Vandaag zijn we is ne keer een tripke naar Bokrijk gaan maken om er gaan te spoken. Veel volk natuurlijk en weerom die Hollanders en Duitsers of wat dacht je die kom je overal wel tegen. We gingen het museum binnen om er gaan te spoken tja tis daar ideaal hoor om te spoken. Aan de ingang kregen we een planneke en ieder 3 jokers om met oude spellekes mee te doen. Eerst een beetje op verkenning geweest en in het Vlaamse dorpke kwamen we van die oude woonwagens tegen die vroeger door paarden werden getrokken. Het was een cirkusartist die door het domein reed, daarna is ne keer verder gaan spoken en daar zagen we veel volk staan die oude spellekes aan 't doen waren t'ja wij daar ook onze kans is gaan wagen waarom niet spokenvangertje ging is rad van fortuin draaien 2x en 2x een jokertje verloren maar dat was ook al niet zo erg. Het is toch maar een spel;er stonden daar nog een paar andere spelletjes en houten paardjes waren er ook om een ruiterspel te doen alsook een kinderkraam waar vele kindjes een lekkere lolly kregen. Verder gingen we dan maar is ne keer en kwamen aan een huisje waar we in vroegere jaren is in de midwinter waren geweest toen daar nog echte spoken waren om op te jagen hihihhihiiiiiiiiiii (lag er sneeuw). Ook het huisje waar we is ne keer geschuild hadden voor een plensbui en we daar kliedernat aankwamen als twee verzopen spoken en ons gingen warme aan de lekkere haardvuur ook in augustus. Zo kwamen we dan weeral aan de Gumarius hoeve en daar kwam op een podium Zijne zeer oude en versleten majesteit Leopold ll op bezoek samen met z'n jongste dochter ook wat versleten maar niet zo erg als zijne oude, versleten majesteit, prinses Clementine. Sa vieille royale Altesse hihihihiiiiiiiiiiii. De grote koets kwam met een mooi boerenpaard en een paar oude lakeien uit de jaren stillekes aan het podium en daar kwam dan nog een oude gouverneur, burgemeester, pastoor, veldwachter, en nog een paar van dat gezelschap samen met een spook op de achtergrond. De parade kwam er ook aan te pas een mooie oude fanfare die kon toeteren en blazen. Juist aan het oude kerkske van Erpekom, gevolgd door een hele parade en verzameling ,een oude kloosterzuster maar jong van hart met een gezelschap van kleine meisjes dan een pastoorke die z'n kleed was te kort, was zeker met het verkeerde wasprodukt gewassen, met wat onvervalste boerenjongens die samen met die meisjes ergens i nde tijd was blijven stilstaan. Tja daar vierden zij toen 75 jaar het ontstaan van Belgie. Het ging 100 jaar terug i nde tijd. Ook was er een oud dorp vertegenwoordigt door de stokoude en versleten burgers die hun koning en prinses kwamen eren op hun manier. Burgemeester de Zonhoven samen met veldwachter de Genck een eremedaille kregen. De koning kreeg ook nog een hasselts geneverke kan hij zich is ne keer bezatten van al die superzware inspanningen en de prinses kreeg een mooi bloemenboeketje. En rieken als ze deed, er was zeker een spokegeurke in :-ppp nadien kregen ze nog les in supersaaie toespraken waarbij je heerlijk kon slapen want die prinses begon te gapen. en als laatste werd de brabaçonne gespeelt en vals meegezongen tja zoals het hoort he! bij het bezoek van een heel oude majesteit. En zo werd zijn zeer oude majesteit weer af gehaald met z'n boerenkar en paard om weer al naar bruksel te gaan.
zo gingen we dan ook maar is verder spoken en kwamen we aan in een oude schuur waar je weeral is ne keer naar hartelust kon spelen met je overblijvende jokers. Alles was zeer mooi nagebootst zo had je een spel met de koloniale loterij, nog andere heerlijke spelletjes zoals kienen, kaarten, biggeren, baggeren, bibberen, paggen enz.... om dan nadien te belanden in de snoepwinkel aan het teutenhuis van de familie Truyens. Waar we nog is ne keer van die rode neuzen kochten en heerlijk om van te snoepen die onvervalste neuzen hihihhiiiiiiiiiii ! Verder vlogen we naar de kruidentuin die heerlijk rook naar allerhande geneeskrachtige kruiden waar de vogels kwamen fluiten om alzo terug bij onze auto aan te komen die we ook nog is ne keer mochten gaan zoeken. maar we hebben hem gevonden hoor hij stond nog zeer eenzam en alleen op ons spoken te wachten. boehoeeeeeeeeeeeeeeeeeee op zich spooks
S' morgens vertrokken we met het prachtige weer op kop richting Luik maar aan de Geer draaiden we af richting Vise. Het was grote vakantie ergens eind juli een paar jaartjes geleden. Eerst reden we door de Voerstreek met alle voerdorpkes St. Martensvoeren, Gravenvoeren, St Pietersvoeren met z'n kasteel, Teuven, Moelingen, en Remersdaal (wat een minidorpke met 20 huizen in het centrum en geen winkels.) Daarna doorgereden richting Henrie Chapelle met het soldatenkerkhof zeer goed onderhouden en dan verder richting Hombourg, Plombieres, Gemmenich en Vaals. Daar aangkomen zagen we dat er zich donderkoppen aan het vormen waren, maar nog geen gevaar. Onze auto geparkeerd op de parking er waren ook bussen daar met wat toeristen. Naar het drielandenpunt zelf is gegaan is wel niet veel aan te zien alleen een grenspaal met drie vlaggen Belgie, Nederland en Duitsland en een verdeling van de drie landen zelf. Met aan één kant het Aachener wald, Het wald von Preuss, en het Vijlnerbos. Er was daar ook nog een punt te zien van Neutraal Moresnet het ministaatje was wel vroeger een vierlandenpunt, nu is het Belgie.
Ook was er het hoogtste punt van Nederland te zien met een paar mooie grenspalen zonder vlaggen. Het is er ongeveer 323 meter hoog niet de moeite en sommige van die vrolijke Ollanders noemen dit klein Zwitseland. Nou, nou , nu ben je in klein Zwitserland hoorden we daar al ergens zeggen. Ze kennen zeker de Alpen niet of zijn nog nooit in Zwitserland geweest das wat andere koek de Alpen van 35oom hoog en de eeuwige sneeuw daar is het nog veel mooier als aan het drielandenpunt daar in Vaals. In vergelijking met Zwitserland is Vaals hier niks tegen. Ook nog het grootste doolhof gezien daar. Een paar soevenierswinkeltjes, restaurantjes en de Boudewijntoren op Belgisch grondgebied kan je i nde verte kijken als je boven staat.
Ook is er een kinderspeeltuin te zien een oude was er ook nog met veroeste speeltuigen. Nu zijn ze weg. Een gekke bus was er ook met een terras en een caffeetje tja nog geen slecht idee van onze noorderburen en zo rijd dat maar op en af voor toeristen die de omgeving is willen zien. Maar je kan er ook wandelen. Zeer mooie en rusitge bossen eromheen. Zo kwamen die donderkoppen maar met meer en meer ondertussen. Toen zijn we maar naar de Bokkerijder geweest op het terrasje en hebben er geeten. Ondertussen kwamen er van de richting Heerlen dat vervelende onweer over. In de verte zagen we nog een paar oude mijnheuvels van kort bij Mondo Verde in Kerkrade. Ook de rookpluim van Esweiller was te zien. Maar die donderwolken bleven maar komen en opeens daar had je het wel een vieze bliksemschicht op de flanken van de heuvel. Echt wel mooi achteraf bekeken. De wolken kwamen echt heel laag over en het donderde ook maar steeds. het werd dan ook maar donkerder en donkerder en de bliksem bleef maar op die heuvelflank komen het was zo is een ander onweer als gewoonlijk. het was een grote vuurschicht juist of hij die flank raakte en dat de schicht op de grond kwam echt iets raar en het goot ondertussen; Wij zaten gelukkig onder een zeil dat over het terras gespannen was en konden zo genieten van dat onweer. Ondertussen was het zeil ook vol water gekomen en kwam er een vriendelijke ober met een stok gewapend het water van dat zeil schudden tjonge, tjonge die had z'n werk hiermee hoor. De andere toeristen vonden dat de max Daarna het regende al effen niet meer zijn we maar verder gereden naar Maastricht en onderweg bleef dat onweer gelukkig boven Heerlen hangen en zijn we in Margraten is ne keer naar het soldatenkerkhof geweest. Hier lagen de gesneuvelden van de slag om de Ardennen begraven net zoals in Henri- Chapelle. Er stond daar op een heuvel een Amerikaanse vlag. Ook de graven en het waren er velen zijn zeer goed onderhouden. Hier en daar waren er bezoekers ook bussen met toeristen waren er. Bij het buitengaan of binnekomen is er een muur met vele namen van de gesneuvelden die er begraven liggen ook is er een plan van hoe de oorlog gevorderd is en hoe ze hebben gevochten in de Ardennen aan Bastenaken en zo. Ook het heel grote monument op het kerkhof is mooi dit ter nagedachtenis aan de gesneuvelden in de grote oorlog.
Achter ons hing dan die dikke lucht met die donderkoppen het was net of die ons wilde volgen. Een beetje verder dan het kerkhof richting Cadier en Keer ligt er een grote groeve (op't root) hier heeft men ooit mergel gedolven, nu is het een natuurreservaat. Margraten is eigenlijk een plateau , tussen Vaals en Maastricht. Ook de St Pietersberg in Maastricht is een mooi natuurgebied ( hij is wel geen berg hoor) een heuveltje van 160 m maar er wordt daar nog steeds mergel ontgonnen. En oude forten samen met grotten zijn er ook. Erachter ligt ook het vliegveld van Beek daar zie je de vliegtuigen opkomen en landen, op het eenzaam natuurdomein. En zo zijn we dan maar nadien naar huis gereden terwijl het weer hier heel mooi was en geen onweer hadden we die dag toch een mooi natuurspektakel gezien in Vaals.
S' morgens vertrokken we met het mooie weerke op kop richting Luik naar Aken. Dan richting Koblenz onderweg zagen we in de verte de Eifel aan de linkerkant liggen en aan de rechterkant het zevengebergte. Dan zijn we richting Bonn gereden en kwamen aan in die grote stad, amai die was groot. Op de grote ring stonden vele gebouwen van de vroegere hoofdstad van West Duitsland. Nu werden ze voor andere doeleinden gebruikt. Die gebouwen en die straat daar kwam precies geen einde aan. Maar uiteindelijk geraakten we aan een station een heel groot en zagen we richting centrum staan. Onze auto kreeg er een parkeerplaats en we zijn is ne keer de stad ingegaan; een oude stad met mooie en goed onderhouden gebouwen, mooie winkels de ene na de andere. Veel volk en een markt. na een paar uurtjes daar verbleven te hebben en een maaltijd genomen. zochten we onze auto terugop en reden zo terug naar de autostrade terug die lange vervelende ring en gebouwen en zo kwamen we na een tijdje dan terug op de grote baan. Zo reden we dan maar terug naar Altenarh daar nog rap een wijntje gaan proeven maar niet lang gebleven. Er kwamen daar juist boven de wijnheuvels lelijke donderkoppen opzetten en wij dan maar verder door richting Nurburgring daar was het druk amai zenne het was daar die zondag formule 1 wedstrijd. Veel volk was daar met tentjes, caravans, mobielhomes en nog dergelijke meer ook veel trekkers met hun rugzak. De tribune stond er ook en een paar koersautos stonden daar ook te pronken in hun beste kleedje. Dan maar door richting Kelberg waar we een heuvel met nog een oude ruine van een kasteel zagen ergens nog iets uit vervlogen tijden zeker of een oud spokenkasteel wie zal het zeggen. Zo kwamen dan in Kelberg aan en aan de kanten van de weg had je prachtige eifellandschappen. en daar zagen we ineens het plaatje Gerolstein staan. Hier zaten we dus volop in Vulkaan eifel. Onderweg in het stadje zagen we de fabriek waar bruiswater gebottelt werd het was er druk. Ook aan de overkant van de brug zagen we een oude kasteel dat zeker dienst deed als stadhuis of als museum. Ook zijn we daar iets gaan drinken wat jammer dat het zo regende. We hebben ook is een winkelgalerij bezocht. Er waren daar klerenwinkels, souvernierswinkels, drukkers, boeken en platenwinkels en nog vanalles. We zijn toen maar terug richting Belgie gereden en er waren mooie heuvels daar langs die weg aan weerskanten. Het leek precies of we daar nog ooit waren gepasseerd. Het grote onweer bleef in Duitsland en over de grens met Belgie was het prachtig weer. Achter ons zag je die enorme donderkoppen boven de Eifel hangen. In Butgenbach was het mooi weerke en aan de kant van de weg nog een fotootje gemaakt van een oude zandgroeve die er verlaten bij lag. Dan maar verder gereden en zo kwamen we dan weer op onze bekende wegen. het was een mooi uitstapke jammer van die vieze onweer en zwarte donderwolken maar ja dat was gelukkig daar gebleven.
We gingen nog is een mooie uitstap maken en kozen voor Konigswinter. het was mooi weerke einde van maart 2003. Zo reden we in de voormiddag al weg richting Luik Aken dan naar richting Aken waar we in Ertswheiler waar we nu van kortbij de kerncentrales zagen liggen die je in de verte op het drielandenpunt in Vaals ziet dampen. Het waren ongeveer 3 grote torens die de damp in de lucht spoten. Verder doorgereden zagen we in de verte de steenkoolvelden in het rurhgebied liggen. Het waren zeer grote groeves waar in dagmijnbouw ontgonnen werd. Grote mijngroeves met hele grote machines. Dan draaiden we af naar Koblenz de autostrade waar je langs de autostrade kon pauzeren wat ook veel gedaan werd. Het uitzicht erondom was prachtig en wijds met in de verte aan de linkerkant het Eifellandschap en aan de andere kant het zevengebergte. het eerste natuurpark in Duitsland. En het was onze bedoeling om hier naartoe te gaan Konigswinter was onze bestemming. De eerste heuels kwamen al te voorschijn de Drachenfels met de ruine van het drakenkasteel erboven. Ook lag er een ander mooi kasteel op de flank van de heuvel. En de andere heuvels kwamen ook te voorschijn eerst de drie eerste en dan de andere zo moeten er ongeveer 34 heuveltoppen zijn in het heuvellandschap allen met een aparte kegel moeten nog zeer oude vulkaankegels zijn die miljoenen jaren oud zijn en waar veel mythes en sagen zijn ontstaan daar in het mysterieuze zevengebergte (siebengebirge)
Eerst reden we nog een toerke verkeerd en de mooie heuvels van het zevengebergte kwamen in het zicht. Het uitzicht was prachtig. Er kwam ook een mooi kasteel te voorschijn aan één van de heuvels het was groot en wit. Remagen passeerden we ook en daar gingen we met onze auto een toerke Rijn maken wwwwwoooooowwwww dat was de max. Eerst een ietske wachten tot de overzetboot er was dan de auto erop rijden en zo vertrokken we met de overzetboot voor een rijntochtje. Er waren vele passagiersboten te zien op de Rijn.. . Ook zagen we boten varen met vele ertsen en ijzer, kolen en andere delfstoffen. Aan de overkant reden we dan maar verder naar Konigswinter ondertussen zagen we vele heuveltoppen van het oude gebergte liggen in een blauwe schijn zeker sspoken schijn boehoeeeeeee ideaal om te spoken. Misschiens zijn daar nog ergens spoken te bespeuren. Zo kwamen we dan in Konigswinter aan en zagen daar een tandradbaan naar de Drachensfels. Een oud boemeltreintje stond daar te wachten om toeristen naar boven te brengen maar helaas het had geen sukses. Want er waren geen toeristen jammer . Dan zijn we maar is ne keer een wanelingetje maken en kwamen aan de flank van de Drachensfels nog een oud stoomlocomotiefje tegen dat ook z'n beste tijd had en stond te dromen op z'n oude glorietijd. Dan zijn we maar naar het stadje gewandelt en hebben er een paar winkeltjes bezocht die open waren maar de wijnstubes waren gesloten. Veel soevenierswinkeltjes waren er niet open. We hebben dan maar een koekoeksklokje gekocht en een weerhuisje dat z'n werk deed. Het meisje van het koekoeksklokje kan nog steeds prachtig schommelen en een paar stylo's met de bootjes van de Rijn waren er ook. We zijn dan ook gaan eten in het stadje zelf en hebben er onze namiddag doorgebracht. Met wandelen en winkeltjes te bekijken en zijn de mooie hotels gaan bewonderen maar onze portemonee werd al depressief bij de prijzen ervan. Dus hebben we hem dat maar bespaart en zijn we maar nadien terug naar huis gereden. Maar we hebben er toch een mooie toffe dag beleefd het was een mooi weerke en daar kan je ook al van genieten , mooie heuvelachtige en mysterieuze natuur en natuurlijk ook iets spookachtig. Allee zonder brokken zijn we weeral terug thuis gekomen nadat we nog is gepauzeerd hadden tussen Keulen en Aken op een autoparking. tot de volgende uitstap.
Op zondag 10 juli vertrokken we weeral richting Luik maar niet naar Luik natuurlijk maar de andere kant op richting Eupen. Bij het binnekomen van de stad Eupen heb je er een hele boel winkels liggen net of je in Vlaanderen bent met de schreeuwerige reklameborden die dat toch zo goed menen. Daarna kom je in de stad zelf daar waren ze zelfs al de kerk aan het restaureren. Van daaruit kunnen we misschiens ook al is ne keer komen spoken in zo'n toren. Want er staan daar 2 torens in het centrum.Zo reden we dan verder richting Monschau of Montsjoje een oude benaming voor het stadje. Buiten Eupen kwamen we op de Highway to Hell een zeer oude en versleten straat met niks anders dan maar gaten en verzakkingen op de weg moesten we nu over zo'n miserabele baan amai zenne wat doen die Walen eigenlijk met ons vlaams geld? toch niet hun banen in orde houden hoor. Zo kwamen we natuurlijk langs de hoge Venen mooi gebied daar vele boomstammen lagen daar heel ongeduldig te wachten op vervoer. Er stonden daar prachtige bossen het hertogenwald zeker. Langs de linkerkant lag het Brackvenn. een mooi natuurgebied met een Venn een soort van moeras. ook ligt daar wat verder een pingo een overblijfsel uit de ijstijden. Wat verder lag ook een dokumentatiecentrum Ternell waar je kon gaan wandelen in de Hoge Venen. het weer was ideaal. Heel veel volk daar op wandel zeker oerdegelijke natuurliefhebbers, caravans en campers stonden daar ook op de autoparkings. En aan de linkerkant stond ook een heel hoge uitkijktoren op het Veengebied je waande je daar net op de prairie. Zo eenzaam zo desolaat pppppppppffffffffffff. na die vieze weg kwamen we dan aan in Duitsland de Duitse hoge venen. het zijn dezelfde als de Belgische maar de wegen zijn er prima in orde. Vieze en kapotte wegen vindt je maar alleen in Wallonie. een heel verschil met de Duitse amai zenne. Een paar kilometer verder stond er een flitspaal heel geduldig te wachten op een slachtoffer dat meer dan 30 per uur reed maar helaas hij had geen sukses. Na wat stijgen, oorsuisingen, en dalen kwamen we dan in Monschau aan wwwwwwoooooooooowwwwwwwwww een mooi Duits stadje. Onze auto aan de glasthutte geparkeerd en dan foetsie het stadje in is naar de winkeltjes gaan turen want ze waren open hoor daar in het stadje en heel veel Vlamingen, Nederlanders of die vrolijke Ollanders, Duitsers en Walen tegengekomen hihihihhi zoveel verschillende talen en dialekten. Het beekske de Rurh kwam ons ook vrolijk begroeten maar er stond weinig water in he In Monschau was er een mooi stadspark te zien, prachtige onderhouden huizen en huisjes. Mooie petunia's die overal bloeiden samen met geraniums, lobelia's en nog een paar andere mooie onbekende bloemen hopelijk geen spokenbloemen :-ppppppp of zouden het spokenvangersbloempjes wezen, wie weet? Ook de winkeltjes daar is ne keer gaan overvallen en onze portemonee een beetje lichter gemaakt tja hij moest ook is aan z'n slanke lijn denken. Een paar kaartjes gestuurd, een koffietje drinken, een middagje gaan eten en natuurlijk weeral is ne keer op winkeluitstap. Een paar teddybeertjes gekocht, een mooi soeveniertje, een brievenbus gaan zoeken, het rode opvallende huis gezien, een eenzame muziekant die daar wat stond te kwijlen en een paar valse noten speelden, een koppel zeer zware motoren die daar stonden te draaien met stoere bonken op wwwwwwwwwwwwwwoooooooooooooooowwwwwwwwww, een groep schouts op kamp zwaarbeladen met rugzakken amai die moesten zwoegen die jonge kerels is niks voor spoken hoor. Ook een groep van een jeugdbeweging gezien die daar liedjes aan het kwelen waren ze waren immers op vakantie he ! Er waren ook bussen met oudjes die een bezoekje brachten goed voor hun he komen deze mensen ook al is ergens. Ook een toeristentreintje met een kerstboodschap reed rond potvolkoffie dat was vroeg nu volop zomer en al aan Kerstmis denken moet kunnen Kerstmis in de zomer. Er stonden daar verloren kerstmannekes, bollen en engelkes samen met elfkes en lichtjes met slingers. Vieren ze daar het hele jaar door Kerstmis? Ook het oude kasteel was te zien vanboven op een heuvel. Daar ben ik verschillende jaren geleden is opgeweest en daar had je een prachtig uitzicht over de hele stad en rondom de stad wwwwwwwwwwwwooooooooooooooooowwwwwwww maar dat was iets voor kerstmis met de kerstmarkt.
In de namiddag zijn we nog is een paar winkeltjes gaan bespoken tja daar moeten we ons spoor toch achterlaten. Zo kwamen we dan terug van het stadje want dat was nu natuurlijk onveilig gemaakt. Onderweg kwamen we daar nog een paar oude bekenden van spokenvangertje tegen met zeer veel lawaai tja dat hoort er nu ook eenmaal bij. Zo kwamen we dan terug bij de glashutte. Ook dat werd onveilig gemaakt door een spokenbezoek. Veel was er wel niet te zien alleen maar glazen souveniertjes en allerhande. Ook nog vele kerstartikelen en prijzen voor om te vallen zo duur dat die produkten waren oa kerstallen met een kampvuurtje, en figuurtjes, mooi waren ze wel maar 't was geen kersttijd ! Onze portemonee werd al zeer depressief bij die prijzen en dat hebben we hem maar bespaart. Dus niks gekocht daar en gelukkig maar. Dan zijn we maar terug naar Eupen gereden terug diezelfde highway to Hell, de slechte weg maar de natuur prachtig. Eupen boven en Eupen onder tja Eupen is gebouwd in 2 stadsdelen. Ook onderweg waren er prachtige groene heuvels te zien bezaaid met bossen. Hoe zouden die Ollanders daarop reageren met hun klein Zwitserland in Vaals? Allee en dan nog langs een prachtige weg naar verschillende stadjes en dorpkes ook het hertogenwald passeerden we. en het plaatske dat Limbourg heette. Vroeger een hertogdommetje. nu een verlaten spokendorpke wel oud en versleten maar toch de moeite om is een kijkje te nemen.
En na een lange en eenzame autostrade met vele die op vakantie gingen kwamen we maar terug en zo hadden we nog is een mooi bezoekje gebracht aan het mooie Monschau. tot een volgende keer.
Zo vertrokken we weeral is ne keer op uitstap maar deze keer is richting Antwerpen, op de autostrade kwamen we zeer veel nationaliteiten tegen : Polen, Ukrainers, Duitsers, de alomvertegenwoordige Hollanders, Jogoeslaven, Hongaren, Zweden, Zwitsers, Fransen, Noren, Denen, Finnen, Italianen, Spanjaarden enz.. In Antwerpen ging het in slakketempo verder,op de ring daar waren grote werkzaamheden bezig en de kijkfile stond er ook. Zo reden we dan richting Brugge en Knokke, iets voorbij Antwerpen zagen we de haven liggen met vele fabrieken en gebouwen. Dit was al in Oost - Vlaanderen. We passeerden vele kruispunten en zagen natuurlijk die zeer belangrijke flitspalen staan. Ik heb is mooi gelachen voor een leuk fotootje als aandenken maar spoken zullen ze niet trekken zeker ofwel zal je tegen 300 per uur moeten vliegen. In Eeklo op een brug over de autstrade stonden een paar oude, versleten poppen naar ons te wuiven mooi zicht was dat. Zo kwamen we ook voorbij een dorpke met de originele naam Kloten, Goes, Bresken, Knokke, Zoute, enz. Uiteindelijk kwamen we dan in Sluis aan bij het binnengaan van het stadje was er een oud havenplaatsje waarin vele eendjes zwommen.We zijn ze eens gaan groeten en ze kwaakten heerlijk terug. Zijn is door het stadje gaan spoken, vis gekocht en nadien doorgereden naar Cadzand hihihhiihihhiiiiiiiii typisch Hollands he ! Daar een paar winkeltjes bezocht, gaan eten, het strand is gaan verkennen met zand in onze schoenen ook van het mooie uitzicht op de duinen genoten, de zee gegroet, veel was er natuurlijk niet te zien, hier en daar een eenzame strandgenieter ,het was 28 graden daar en heet woooooooooooowwwwwww wat zwemmers, strandstoeltjes, luidruchtige radios, een bende fietsers, die geen verkeersregels kenden, de meeuwen kwamen is bedelen voor een brokje, hotels, en apartementen waren er ook te zien, een straat met originele cementen palen, eetrestaurantjes enz was er allemaal te zien . maar zo lang zijn we nu helaas ok niet gebleven omdat het zo heeeeeeeeeeeet was ppppppppppppfffffffffffff. Dan zijn we maar teruggereden richting Antwerpen met een file van een half uur overal waar je kijken kon vrachtwagens, die zoveel plaats innamen. Inplaats van ze op één rijstrook te doen rijden en die kleine autos niet te doen opstroppen zoals ze dat gewoon zijn. zo wordt er in Duitsland ook gereden en de autos kunnen doorrijden. Is ook vel beter voor onze overbevolkte wegen waar overal gaten in zijn. PPPPpffffffffff wat duurde die file lang. Ze waren nog steeds wegenwerken aan het doen in Antwerpen. Ook het grote postkantoor zagen we liggen. Een paar tunnels gepasseerd, brugen enz. Gelukkig zijn we dan nog heelhuids in Hasselt geraakt en dat was de bedoeling allee tot nog is ne keer boehoeeeeeeeeee
We vertrokken weeral is ne keer richting Visé naar Aubel en Henri Chapelle met onderweg weeral prachtige gezichten op het hervedal en de zwarte koeien die er graasden. In Kelmis aangekomen zagen we nog in de lucht richting Aken een vieze zwarte luchtstreep van een vliegtuig dat daar nog juist was overgevlogen. en natuurlijk gingen we onze spokeboom daar achter de casinovijver een ene bezoekje brengen, of wat dacht je ? Hij stond er nog hoor troost en was niet gaan lopen nadien volgende we er juist tegnover de Lindenstrasse en kwamen uit bij het parkhotel dat daar nog op vervlogen tijden stond te wachten op Neutraal Moresnet helaas kan het nog lang wachten op de terugkeer ((((. We zagen er ook een imens groot park liggen, waar een paar jongeren stonden te keuvelen van hoe hun gsm werkte of hoe hij niet werkte. Langs het parkhotel vonden we een klein aandenken van de grote mijn die hier is ne keer had gelegen. En een klein versleten zinkkarretje dat z'n beste tijd gehad heeft. Versiert met bloemen, ook was er een oorlogsmonument te zien ter ere aan de gesneuvelde helden uit beide wereldoorlogen. Wat hadden die jongens daar zo fel gestreden voor hun vrijheid.
Er waren 2 parken te zien een klein en een groot; in het klein stonden zitbanken met een prieeltje erboven, mooi gras dat goed kort gesneden was, prachtige kastanjebomen, een kinderspeeltuin, ook een eenzaam geitje achter een draad dat voor kinderboerderij dienden. Jammer dat het daar zo alleen was achter dat stuk oude versleten draad. Nadien zijn we naar het grote park geweest waar een zeer eenzame auto op ons stond te wachten maar die kon nog wel effen daar staan. Tussen de bomen en struiken waren er mooie wandelwegen aangelegd, ook kort geknipte en bruine grasperken (zeer goed onderhouden) prachtige kastanjebomen en ander groen , een eenzaam berkje, denneke, bloemen die elkaar gezelschap hielden, een paar opgehoopte heuveltjes die konden dienen als skatebaan en nog dergelijke meer. Het was een heel groot park je kon er gemakkelijk een prachtige wandeling maken en mooie vergezichten op Kelmis en Moresnet had je er ook. Ertegenover lag het containerpark heel verlaten erbij tja daar soteren de Moresnetters ook zenne. een beetje verder richting Aken in de Maxstrasse ligt een klein museumke dat nog doet denken aan die grote zinkmijn Altenberg . Jammer dat er van de groeve totaal niks meer te vinden was. In het museum zelf heb je bij de ingang een maquette van het hele Geuldal daarom dat het Geuldalmuseum heet. Verder liggen er vele ertsen van zink en lood wat in de groeve ontgonnen werd alsook lood dat was wat verder te vinden. Mineralen waren er ook te zien en vele fotos van de mijngroeve waar de mijnwerkers zink of galmei kapten, ook hoogovens, direktiegebouw dat nu een benzinestation is, oude opslagplaatsen voor cokes,( hoogovens te stoken) uit de koolmijn van Luik, houtopslagplaatsen, voor schachten te stutten, werkmateriaal van de mijnwerkers zelf zoals hakbijlen, hamers, fotos van springstoffen, mijnwerkerskledij, de werking van de mijn, de bazen van Vieille Montagne, villas, een oude school nu gemeentehuis, een paar mijnwerkerswoningen, een zinkreservaat met de zinkflora, casinovijver met casino dit is ook weg alleen de vijver is er nog. Op de eerste verdieping kon je zien hoe het leven in dit landje was met fotos van mensen op de straat, de vlaggen van de verenigingen, ook de vlag van Neutraal Moresnet ,(kleuren zwart, wit en blauw) een carnavalskostum, zeldzame postzegels, zeldzame muntstukken, ook alles wat met Esperanto te maken had vond je er alsook de Amikajomars het nationaal volkslied van het neutrale gebied.enz. Allee dit wisten we nu ook al maar is ondertussen en zijn met een stukje slimheid terug naar huis gespookt. hhihihhiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
s' Morgens vroeg vertrokken we al met de zon als gezelschap naar Altenahr in de Eifel. Zo reden we weeral richting Luik naar Aken, Keulen richting Koblenz. halverwege in de verte zagen we aan linkerkant de Eifel en de rechterkant het Zevengebergte liggen. (dit is het eerste natuureservaat in Duitsland heel oude vulkaankegels die miljoenen jaren oud zijn) Zo reden we dan maar richting Altenahr. De Eifel is een prachtig gebied met mooie groene heuvels, vele bossen, basaltrotsen, oude ruines van trotse kastelen iets voor in te spoken? Ook is de streek gekend voor de Ahrwijn het is een mooi oud stadje typisch weer voor de streek met witte huuisjes in vakwerk, winkeltjes in overvloed, cafeetjes, om uit te gaan en vooral de beroemde weinstubes, om wijn te proeven en te kopen lekker !!!!!!!!!! Na wat winkeltjes vooral van Duitse soeverniertjes en vele nepprodukten te bezoeken en een oude kabelbaan over het stadje reden we verder over de Ahr naar Neuenahr hier stond op een groene heuvel een abdij van wie weet wat ? Misschiens spoken wie weet ! Verder was daar in dat stadje ook een oude Romeinse muur te zien met ingangspoort en alles erop en eraan. Het was prachtig gerestaureerd. Daar waren heel veel winkeltjes te zien vooral met mineralen, Duits houtwerk, koekoeksklokjes, kleren, schoenen, luxe artikelen enz. Op het marktplein was er juist een markt te zien met heeeeeeeeeeeeellllllllllllllllll veel volk van allerlei talen. Daar wat rondgespookt en uitgekeken zijn we verder door de Ahrvallei gereden met aan weerskanten heel vele wijnheuvels. Zo ver als je kijken kon niks anders dan blauwe druivenstokken met blauwe druiven aan. Die ongeduldig stonden te wachten om geoogst te worden. Hier en daar was er een wijnboer ijverig bezig tussen de struiken met traktor en handenarbeid in het najaar na de oogst worden al die druivenstokken gekortwiekt tot na de winter dan kunnen ze weeral uitschieten in de lente om nieuwe druiven te dragen er zijn daar ook speciaal wandelwegen aangelegd voor toeristen die daar graag wandelen op die heuvels. Natuurlijk zijn we dan ook met een lading wijn weeral terug in Belgie geraakt hahahaha of wat dacht je en de wijn hij smaakte naar nog groetjes
Zo hebben we ook is een spoketripke naar Mondo Verde gedaan in Nederland kort bij Kerkrade.
We waren eerst een bezoek gaan brengen aan het drielandenpunt in Vaals en Gemmenich. Op het hoogste punt van Nederland staat het beroemde drielandenpunt Belgie, Nederland en Duitsland en vroeger was er nog een vierde landje Neutraal Moresnet dus een vierlandenpunt.
Het hoogste punt in Nederland is 323 meter hoog en heet Vaalser Berg (ahum) De drielandengrenspaal is maar een klein paalke met de drie vlaggen van de landen die met dit punt verbonden zijn. Verder waren er verschillende schoolreizen daar bussen met kinderen ook de toeristenbus reed er een rare rode met een terraske aan dus half bus en half terras waar je tijdens het rijden van een heerlijke versnapering kan genieten. Verder is daar nog de Boudewijntoren te zien, de grootste doolhof van Nederland, een paar eethuisjes,cafeetjes, een winkeltje, een ijswinkeltje, speeltuin, en heel veel bossen om te wandelen alsook een klein oud douanekantoortje dat nu een taverne is en een mooi panorama tot in Aken en Esweilher de grote rookpluim van de elektrische installaties.
In de namiddag zijn we dan maar richting Heerlen en dan naar Kerkrade gereden en zo verder naar Strijthagen. Op zo'n oud mijnterrein hebben ze dan maar Mondo Verde gemaakt. Er stonden daar nog twee kolenafval heuvels. Eentje was bebost zoals in Limburg en van de andere hadden ze een kunstskibaan gemaakt tja die Hollanders zijn vindingrijk he! Hier bevond zich vroeger de Wilhelminamijn maar van al die mijngebouwen was niks meer te zien alleen in het kasteel had je een tentoonstelling van hoe het vroeger had uitgezien. Met schachten, kolentreintjes, fabrieken, kolenwasserij, sorteerplaats, personeelsplaatsen enz;
Op de grote mijnplaats had je nu Mondo Verde het is een heel grote tuin met allemaal minnituintjes in. Als je binnekomt heb je eerst een serre met tropische planten waar de vogeltjes los vliegen, dit is een tropische tuin. Dan heb je een mooi uitzicht op het hele terrein op een terras met een Italiaanse tuin, verder door kom je eerst in een Japanse tuin, dan een gallerei Chinese tuin, verder afdalen naar een alpentuin, een Russische met Siberische datsja en berkenboomkes, het folliesbos met grote standbeelden, een reus ( spook I genaamd hahahahaa:-pppp) een Pegasus, trollen, elfven, goden en godinnen, een oud duivelshol allee namaaksels hihihihiiiiiiiii, en vele bronnekes en beekskes;
Dan kom je uit bij de Monetvijver met prachtige waterlelies, verder ligt er een hoeve met een winkeltje met produkten uit de gehele wereld, het kasteel met de tuin en een vijver, een cafee met terrasje, een wandellaan langs mooie bloemetjes, kleine typische hollandse parkjes, verder heb je een Engelse tuin met een Grieks tempeltje, dan een vijver met een vissershuisje, een houten wandelpad door het bos, dan het vogelparadijs waar de vogels los vliegen met twee grote kraanvogels, ervoor ligt een Australische tuin met wat kangeroes, dan ligt er nog een Griekse tuin, een Marokkaanse met vele waterfontijntjes, ertegenover is er een Portugese nageaapt van een Portugees paleis, Ook een Spaanse tuin is er te zien, een Sahara tuintje met rotshuisjes de stenen komen van een oude steengroeve uit de Ardennen (afval van steenkappers) er staan daar ook zeer eenzaam een paal zeer kleine palmboomkes in het zand, verder heb je nog een patio, een tuin van het Alcazar, kleine spookdiertjes, en vele romantische plekjes om te spoken en weg te dromen, en heel vele bloemen. We hebben ons daar prima goed geamuseerd en gespookt het was nergens beter om daar wat rond te spoken vele kleine spokenkoten daar gevonden. En zo hebben we deze fijne plek ook al is verkend.
We hebben ook is een tripke gemaakt naar Daun in Duitsland in de Eifel. We reden weeral richting Luik naar Malmedy en zo richting Butchenbach daar was juist nog een begravenis bezig. En zo zagen we een plaatje Daun 50 kilometer liggen. Wat was dat toch een heel andere streek de Eifel zo kleurrijk dit in verhouding met de grauwe Ardennen die zo eentonig en desolaat is misschiens hebben de Hoge Venen er iets mee te maken. Wie weet, In de Eifel lagen er tenminste prachtige huizen in vakwerk. Typisch voor de streek, mooi onderhouden met een prima tuintje dat je bij onze zuiderburen niet vind of hier en daar is een uitzondering. Onderweg kwamen we ook de typische bossen van de Eifel tegen alsook meren en groene heuvels met weides. Zo kwamen we dan in Daun aan en hebben naar de Maren gezocht zo kwamen we aan de Schalkenmehren een typisch vulkaanmeertje hier hebben ontploffingen van gas plaats gevonden zo'n 10 000 jaren geleden. Dat moet nogal een knal geweest zijn want het was groot je kon er zelfs op zeilen, in de buurt lagen er nog zo van die maren. We wandelden door de bossen en kwamen aan een klein wit kapelletje uit nog een overblijfsel van een klein dorpke dat daar ooit geweest is. Ook aan het kapelletje was er zo'n typisch Duits kerkhof met oude en nieuwe graven, gemaakt van ruwe stenen met bloemen en planten. Nadien gingen we verder spoken naar het stadje Daun daar was een vulkaan museum te zien. Kon je op een maquette zien hoe die gaten of maren onstaan waren en wat verder door was een echte Duitse Vulkaan in Manderscheid de Mosenberg hij heeft naar het schijnt vijf kraters. In het museum lagen er nog fossielen, mineralen, ertsen zoals lood en zink, ook bruinkool lag er, ook hoe er mineraal water is ontstaan dank zij de vulkanische aktieviteit. In de buurt ervan ligt Gerolstein die de bronnen van Thonisteiner hebben.
Verder in het museum kon je nog wat tropische plantengroei van de Eifel zien of hoe het ervoor uitgezien moet hebben in de prehistorie; en hoe edelstenen kunnen ontstaan zijn zoals diamant, of goud en zilvererts enz..; ook in het stadje zelf was er een dierenpark met lokale dieren uit de eifel zoals het hert, reebok, everzwijn, wilde kat, vogels enz en een zomerrodelbaan voor de kinderen. En zo eindigde dit tripke ook al weer met de herfst in de lucht want de bomen waren allen verkleurt dit was al begin oktober van 2003. In de Ardennen was nog alles goed groen destijds. De Eifel heeft een zeer ruig klimaat en begint de winter er vroeger en de zomer later tot nog s ne keer boehoeeeeeeeeeeee
Zo vertrokken we weeral op een mooie zondagnamiddag richting Visé, Aubel, Henrie-Chapelle en verder naar Montzen richting Kelmis of La Calamine. Daar aangkomen aan onze zeer bekende Casinovijver waar we regelmatig spoken hoorden we in de verte vreemde geluiden en veel boemlala waar het anders zo rustig en stil is. Zelfs de reiger, de eenden, de futen, en waterschildpadden die normaal liggen te luieren in de zon vonden dat vreemd. Na onze wandeling daar trokken we richting dorp en wat zagen we daar hihihihhiiiiiiiii alle huizen waren mooi versierd met vlaggetjes en ballonnen met heel veel volk. Het was carnaval met veel tralala. Jammer we kwamen te laat (((( want de stoet was juist gedaan. We hebben zeker een half uurtje mogen wachten vooraleer we door konden. Want we gingen Vaals onze goeie ouwe Noordeburen opzoeken. Naar ons gekende plaats bij het drielandenpunt. Maar vooraleer we er waren moesten we Moresnet nog passeren daar het zelfde tafereel ballonnetjes en vlaggetjes aan de huizen en mooie papieren bloemen. Daar was de stoet nog volop bezig. Maar na een tijd zijn we dan toch op die beroemde Hollandse hoogste berg geraakt namelijk de Vaalserberg hihihihhiiiiiii een heuveltje van amper 300 meter noemen die Hollanders al een berg en klein Zwitserland met hun beroemde gletsers in de winter hahahahahaa sommige hebben zeker nog nooit een echte berg gezien zoals de Zwitserse, Duitse of Oostenrijkse Alpen. Dat zijn pas bergen. Maar ja wie zijn wij om hen te beletten om dit heuveltje een berg te noemen. In Vaals waren niet veel toeristen dan maar richting Gemmenich gereden mooie uitzichten onderweg. En natuurlijk weeral in het centrum versierde huizen want daar was het ook carnaval. We kwamen opeens in het midden van de carnavalstoet terrecht. In een groep met anenassen en citroenen verkleedde zotten met veel groen, geel en oranje aan. Vergezeld met heel veel bier en karamellen zelf ons de spoken kwamen ze een snoepie geven hihihihiiiiiiiiiiiiiiii we reden maar mee in de stoet te midden van al die feestvierders. Langs de weg waren er daar hun roes aan het uitslapen die moeten nogal gezauphen hebben amai zenne alsook op de versierde wagens lagen van die zotten te knorren. Ook op die carnavalswagens stonden de biervaten paraat om al die dorstigen te laven. Verder op die wagens stonden ook van die Waalse schoonheden te pronken met hun beste kostummeke aan want het waren lokale marionetten op Duitse volksmuziek (carnavalsmuziek) tja het is het Duitse landsgedeelte van Belgie. (de oostkantons). de Waalse overheid had daar ook voor model gestaan om in te stoet te pronken want er was daar ene Elie de Rupo of zoiets en Louis Michel ook een paar stoere kerels van de Vikings, lopende palmbomen, lege bierbakken met twee voeten eronder, holbewoners, lopende bananen en appelsienen, pompelmoezen, appels en peren, ook waren er verklede okkernoten te zien, radijsjes, pompoenen zeer dik wwwwwwoooooooowwwwww, porei, sla, en selder en zo meer. Ook apen in een kooi natuurlijk verkleed. (een gorilla zat er te krijsen) negertjes waren er ook bij met een raffia rokske aan en aan hun hielen een mooie hieleversiering. Een lopende hut, een paar stoere boerenjongens uit de streek met een kar waarop een oude melkkan stond waar bier in zat, enzo meer. Dan eindelijk konden we voorbij het dorp nog een half uurke wachten want een carnavalswagen kon z'n draai niet vinden het was een stoere traktor die er vast zat. Maar toch uiteindelijk geraakten we op de terugweg naar huis. We kwamen er de prachtigste carnavalswagens tegen vooral in Voeren was het ook carnaval geweest. Traktoren met allemaal verkleden zotten, uitbeeldingen van de één of andere lokale beroemdheid hahahaha wereldberoemd in Wallonie. En ook nog drinkebroers die wiegel de waggel over de straat huppelden met de lege fles nog aan de mond bengelen en een paar onverklaarbare woorden mompelden. De bierbakken steeds paraat om al die lege magen te vullen en de lege flessen op te vangen. Tja wat wil je 't is maar eens per jaar carnaval he! En de zotskap mag er niet aan ontbreken. Zo eindigde dan weer ons carnavalstripke in Gemmenich dan tot genoegen . boehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Op een leuke zondagnamiddag gingen we is ne keer met het mooie weer als gezelschap een spookuitstapje maken natuurlijk richting Visé, Aubel, Henrie-Chapelle en zo richting Vaals, Plombiéres, eerst natuurlijk Hombourg passeren om dan uiteindelijk in Plombiéres dorp te belanden, tot in het dorp aan een klein leuk koepelkerkje daar stond een groot plan om te zien waar we naartoe konden gaan want we waren op zoek naar de oude loodmijn in dit dorpke. En wat zagen we daar aan dat kleine koepelkerkje? drie maal raden hihihihhiiiiiiiiiiii natuurlijk de alomvertegenwoordige Nederlanders die je overal tegenkomt en een groepke Waalse jongeren die daar wat rondlummelden. En meer was er niet te zien behalve nog een oud mijnwagentje dat vroeger in de loodmijn werd gebruikt als aandenken uit de vergane glorie van die tijd. Na wat zoeken met natuurlijk ons beste schoolfrans van vroeger, zagen we de mijn liggen op dat plan en wat was daar juist tegenover de kerk ! Juist een weg die zou ons naar die oude mijn brengen, natuurlijk moesten we nog eerst door een piepklein wegske aan onze linkerkant inslaan en na 100 meter zagen we oude lelijke en verkommerde gebouwen zeker oude opslagplaatsen van looderts, en een beek die later de Geul bleek te zijn een mooi onderhouden park met een paar kleine gebouwen om in de zomer een barbeque te geven en een parkeerplaats. Na eerst een wandelingske gemaakt langs dat kleine straatje zagen we een mooie vijver liggen met een paar mooie herenhuizen. Daar wat verder door, een oude brug over een autoweg en een mooie wandelweg op de kam van een oude heuvel.(Braesberg) Maar nergens een mijn te zien. Verdorie waren we nu verkeerd. Neen hoor maar die lag verscholen in de bossen. Terug in het park aangekomen gingen we de wandelweg achter het park na daar ontdekten we precies de Kempen of de Hoge Venen, een ééntonig landschap met een paar denneboomkes. Verder door stond een oud versleten boemeltreintje te dromen op betere tijden op een stuk versleten spoorweg. En verder was er een soort primitief brugske over de Geul waar we aan de andere kant konden komen en wat zagen we daar juist ja de plaats waar de mijn was geweest. Er lag daar een heel eenzame vijver met een zeer grote kale plek waar wat bruin gras op groeide met hier en daar een eenzaam vervormd boomke het leek juist de prairie in Wallonie. Of een landschap van de Kempen zoals de Sahara in Lommel. Zo doods en desolaat. Dit achter een prikkeldraad omgeven maar langs de zijkant stonden allerhande plaatjes met uitleg van de zinkflora die daar maar alleen in die streek voorkomt zoook in Kelmis aan de oude zinkmijnen. De zinkflora is zeer uniek in de streek en zeer zeldzaam daarom dat ze beschermd is, zo stond er in vier talen te lezen welk plantje of bloemke het waren maar ze waren nog zeer klein. Zo was er een zinkboerenkers, zinkengelsgras, zinkhazelaar, zinklepelblad, en de koningin van de zinkflora namelijk het zinkviooltje, weegbreek, zinkgras en nog een paar onbekende. Zo rap ze bloeien gaan we beslist terug om prachtige fotos te maken van deze mooie flora. Want het is zo zeldzaam en ze groeien maar op die vervuilde grond waar erts in de grond zat. Ook lag er op de paden nog afval van het looderts. Zwarte blokjes met aan ene kant een glanzend stukje lood. Afval heuvels waren er ook nog te zien verder op. Nadien zijn we dan nog maar is onze Nederlandse Noorderburen met een bezoekje gaan vereren in Slenaken. Want het is niet meer dan normaal dat we die dan ook een tegenbezoekje terugbrengen. Zo blijft het in evenwicht he ! En zo zat er ons spooktripke op tot een volgende spoketripke boehoeeeeeeeee
zebra's na hun zware dagtaak.
een mooie bok in het park.
een grote kraanvogel
een gevaarlijke buffel
Hilvarenbeek
Dicht bij het grootmeesterpaleis.
een mooie straat in Rhodos
drie eilanden te zien beneden.
Een mooi meer vanuit de lucht.
De besneeuwde alpen vanuit de lucht
Het grootmeesterpaleis
Fort van Wilrijk. (hoofdplaats van Sabos) Lakenhalle in Gent (schermlokatie) St amandsberg begijnhof, Gent, Sint jan de doperkerk Afsnee St Denijs Westrem,
Belfort en de lakenhalle
Mooie huizen.
Het voormalige klooster van de zusters Kindsheid Jezus.
de abdij van Bijloke
een oud ziekenhuis, nu een muziektempel
Een mooi gebouw
de crypten 
Gent het Gravensteen
Een mooie groep uit de ommegang.
Het beeldje van de Virga Jesse van Hasselt.
Een groep met de zevenjaarlijkse feesten in Hasselt
Virga Jesse ommegang
een voorstelling uit de heel oude tijden. het krijtpark
een dino in het park
zeldzame neushoorns
Zebra's
een onvervalst woestijndiertje
een hertesoort
Vandaag was het weeral prachtig weerke en er stond weeral een uitstapke voor de boeg, zo via de autostrade langs kleine dorpkes gereden met een leuke Nederlandse naam Stein, Ubach, Voerendaal, Hertogenrade, Landgraaf, Parkstad, en Kerkrade.
Zo hebben we natuurlijk weeral is een uitstapke gemaakt naar Coo, en zoals het hoort onder de grote vakantie zag je onderweg vele rugzaktoeristen en trekkers trekken naar hun vakantieoord in de Ardennen of daar ergens in de buurt van. Je zag ze met groepen voorbij trekken, gezakt en beladen, grote, kleine, dikke, dunne, jongen, ouden, kinderen, jeugd, toeristen enz.... ONderweg kregen we het gezelschap van de regen en mist, maar toen we op de autoparking kwamen was het mooi weer in Coo. De watervallen denderden nog steeds naar beneden, en zelfs de onden kwamen zwemmen in de Amblève, en kajakkers waren er ook bij de vleet en ook onze leuke Noorderburen en OOsterburen waren van de partij. Bumbalu stond aan de ingang, ook de vele atrakties van het park waren prima, zoals de oktopus, mega mindy met haar vliegtoren, kraamkes met winkeltjes, Bumba, een apeneilandje met kleine aapjes enz....ook Plop zelf was er samen met Kwebbel en Lui, die daar heerlijk lag te slapen onder een paddestoel, een stoeltjeslift, mooie bloemen en planten, enz... jaja er was wat te zien daar hoor. En zo hebben we er maar gewandelt en het kleine spook is heerlijk uitgehangen zoals dat hoort, spokenkuren hebben is een lieve deugd.
Bumba wijst je de weg.
Plop verwelkomt iedereen
Kwebbel aan de bloemen
EEn heerlijk lui leventje
Een mooi zicht op de watervallen
Een mooi zicht in de Ardennen
Dit is de renaissence put 1 hier ligt ook een koperen plaat op. Heel verdoken tussen het gras.
Vorige dinsdag 22 juni zijn we nog is ne keer naar Plombieres geweest, we zouden het museumke gaan bezoeken, maar eerst gingen we nog is langs Voeren, langs het kasteel, want daar vloekte het weeral naar forels, die vissen is gaan begroeten en ook bij de vijvers van Berg was alles gesloten en dan maar doorgereden naar het zinkreservaat. We gingen het museumke bezoeken maar helaas was het gesloten, dan maar is wat gaan wandelen en de mooie zinkflora bewonderd want die stond in bloei, we zagen een soort zinkkorenbloem, zinkviooltjes, engels gras, blaasseléne, boerenkers, enz..; Ook was daar een prachtig helder blauw vlindertje dat fladderde naar al die bloemekes. Dan zijn we maar wandelen geweest, en we zouden de schachten kost wat kost vinden, dat waren renaissence putten, nr1 en nr 2, we gingen kijken op de plaats waar ze ongeveer konden liggen en ja daar doken ze ineens tussen het lange gras op eerst de 2e put en wat verder de 1e put. Er stonden twee grote monumenten op met elk een koperen plaat, de putten waren 182 meter diep, en je zag ook dat er ene schots en scheef bijstond van verzakkingen, tja het is ook een oud mijngebied, dat zinkreservaat. De monumenten zijn uit blauwsteen gemaakt. En zoals je op de bijgaande foto ziet staan ze fel verscholen in het gras. Tja we waren er al zo vaak voorbij gekomen, maar nooit gevonden. Dat is een echte jungle in dat natuurreservaat.
Hier op deze site kan je nog wat over de geschiedenis van de loodmijn vinden 
Hier de oude loodmijn van Plombieres.
Een zicht van de oude abdij en een stuk van de kerk.
de oude abdij van Stavelot, de monikken hebben nog de waterval van Coo gemaakt.
Hier een zicht van het gesloten pretpark van Plop. Jammer, we gaan beslist toch nog is terug.
Begin van de maand juni gingen we weeral is een uitstapke maken n aar de watervallen van Coo en PlopsaCoo, onderweg naar de Ardennen werd het mistiger en donkerder, en daar na een tijd kwamen we nog voorbij de grote brug van Cheratte, op de autostrade, nadien reden we door richting Coo, voorbij de luchthaven van Bierset en de grote spoorweg voor de hoge snelheidstrein, en zo reden we maar verder richting Ardennen, waar het maar steeds mistiger en mistiger werd, en nadien kregen we een ferme regenbui over ons, daar goot het water, en de heuvels waren bijna niet zichtbaar. Zo kwamen we na een tijdje in Coo aan, en zo te zien was er niks open, daar stonden we dan voor de gesloten deuren van Plosacoo. Tja wat nu aangevangen, en met dat vies weer dan allee dan maar een paar fotootjes geschoten van de grote waterval en een lekker koffietje gaan drinken, zijn we dan maar richting Stavelot gereden naar die oude abdij en dan daar maar naartoe gegaan, en natuurlijk onze voorraad folderkes genomen om te zien waar we nog is naartoe kunnen gaan, nadien zijn we maar naar de tentoonstelling van die paters gaan zien, die daar ooit geleeft hebben, en het mooiste museum was dat van de formule 1,wat je daar allemaal zag amai dat waren kapitalen van wagens en fotos, brommers, fietsen enz..... het regende daar natuurlijk ook zoals ik Coo, maar al bij al was het toch nog een mooie trip met al die regen.
Net grote vogels deze prachtige bloemen.
Mooie bloemen die strelitzias of paradijsvogelbloemen.
De abdij van Stavelot.
Hier een prachtig broederke uit Stavelot.
Een heuveltje in de Mergelstreek kort bij de mergelgroeves van Lixhe
Bloeiende bomen in Voeren
Een mooi landschap in Genoelselderen
Bloeiende fruitbomen in de Voerstreek
Een mooi landschapke in de Mergelstreek kort bij Eben - Emael.
Een oude schuur met wat rommel heeft ook z'n charme in een landschap
Paarden bij de bloeiende fruitbomen.
De bloeiende fruitbomen in Haspengouw
Een landschap van de Herk en de Mombeek
Een oud kapelleke langs een weg in Haspengouw tussen de fruitbomen.
NOg een ander zicht op de moffelpotten, ze zijn verwerkt in de oever van een beek.
NOg een landschapke aan het zinkreservaat
La maison du site minier
een mijnschacht die toegemetselt is.
Hier kan je de moffelpotte van Plombieres zien.
Een landschap aan het zinkreservaat.
Een onvervalste Voerense hoeve.
De grote hoeve en de koe.
Een rasechte Voerense kat.
De kasteelhoeve in St Pietervoeren.
Een landschap in Genoelselderen.
Genoelselderen het kasteel.
Zicht op het wijnskasteel
Het besneeuwde drielandenpunt in Vaals.
Een zicht op de tuin van het domeien in Kiewit in Hasselt.
De kruidentuin op het domein van Kiewit in Hasselt.
Vandaag, na een lange periode van sneeuw en ijs zijn we nog is eindelijk op uitstap kunnen gaan. Nu gingen we nog is richting Voeren, er was daar nog hier en daar een beetje wit van sneeuw en ijs, maar al bij al was het te doen, na een trip van een uurke kwamen we aan in St Pieters Voeren bij de vijvers van Berg waar we in de zomer op een visje gingen vangen. Maar de vijvers waren leeg en het was gesloten. Daarna vertrokken we maar naar het kasteel, naar die vijvers en er zaten natuurlijk prachtige forels op, echt om van te vloeken, want hier mochten we ze niet vangen. hahahahaaa. En er waren van die joekels bij. Eentje sprong nog tot een stuk tot boven het water. Mooi om naar te kijken en er lagen drie grote honden op wacht. Die kwamen is ne keer voorzichtig snuffelen, en gingen nadien weeral tevreden liggen. Daarna gingen we is ne keer een kijkje nemen in de schuur, en daar waren heel klein visjes te zien, niet groter dan 1 cm, moest dat zo'n grote vis worden die in de vijvers zwommen. Amai wat een lengte en eikes lagen er ook nog in het water, het was er warm, tja wat dacht je met zo'n kleintjes, die konden natuurlijk niet in die koude zwemmen. OOk ganzen waren er te zien, en de voetpaden lagen nog vol met ijsplekken, zeker niet gebaand daar voor de toeristen. na een lekker koffietje, een pannekoekje, of een stukje vlaai reden we weeral terug naar Limburg, tja en zo was de namiddag ook al om het vloog vooruit.
Dit is een heuvelachtig bos in Kelmis
Zondag gingen we weeral is een kerstmarkt bezoeken, en deze keer ging het weeral richting Riemst en het Mergelland, via Eben Emael naar de Voerstreek in Moelingen. Zo kwamen we na een tijdje aan het centrum in Moelingen en verder naar Graven Voeren richting St Pietersvoeren, en zo naar het kasteel of de kommanderie, ook zijn we de visvijvers van Berg gepasseerd. Hier hebben wen nog ooit is een visje aan de haakt geslaan hahahaha, verder reden we richting Remersdaal en zo kwamen we in een onbekend gebied voor ons, nadien zaten we in de Planck juist over de grens met Nederland, daar stonden we opeens aan een heel vreemd gebied, het leek wel of we er nog wel is ooit gepasseerd waren in een vroegere uitstap. Nu wisten we al helemaal niet meer waar we zaten, en zo kwamen we uit in het Nederlandse Epen. Dan maar de GPS of zoiets gebruikt en dan richting Kelmis aangeduid waar we ondertussen 35 kilometer vandaan waren, amai nog zo ver. Zo kwamen we nadien uit in Vaals het hoogst gelegen dorp in Nederland, dan doorgereden 12 kilometer verder naar Aken in Duitsland, zo hadden we nog tenminste op 1 dag tijd 3 landen aangedaan. Dan voorbij het Akense woud zijn we dan richting Kelmis aanbeland, daar was er een kleine kerstmarkt bezig, onze auto dan maar ergens geparkeerd op de Luttichstrasse en een lekkere tas warme koffie gaan drinken die vloog erbinnen hahaha en die smaakte.
Vandaag was het weeral is prima weer en zeker goed voor een uitstapke te doen, nu hadden we is een andere weg gevonden en dit recht via de Voerstreek, zo reden we dan richting Eben - Emael en zo naar Moelingen. Een heel stuk korter dan voorheen. Eerst gingen we de visjes van Berg nog is begroeten, en zo kwamen natuurlijk vast te zitten in een bos via een heel smal wegske. En onderweg kwamen we ook aangenaam gezelschap tegen namelijk twee varkens die los gebroken waren zo op de weg aan het wandelen waren, het waren van die hangbuikzwijnen een grijs en een zwart. Natuurlijk daar gedraaid en zo verder gereden via Veurs naar Remersdaal richting Hombourg en dan via Kelmis, daar een lekker frietje gaan eten en het smaakte, natuurlijk gingen we ook nog is naar de casinovijver wandelen, wat was het daar druk. Vele Duitsers vooral uit Aken waren er aan het wandelen, en op de vijver zaten er vele siberische ganzen die kwamen overwinteren op de vijver, en langs de kant stond ook nog een klein tentje zeker van een eenzame visser of wandelaar, die daar het weekende kwam doorbrengen. Rondom de casinovijver waren vele huizen bijgekomen en vele bomen weggekapt. Jammer dat er daar ook al veel gebouwd wordt. Nadien zijn we maar terug naar huis gereden en onderweg kwamen we heel wat tegen, : vele paarden en paardenkoetsen, ruiters, motos, voetgangers en old timers, ook op het kerkhof van Henri-Chapelle waren ze aan het werken zeker om het in orde te krijgen voor 11 november. Verder hebben we heerlijk genoten van de dag en koud was het ook niet veel echt fijn weer om te wandelen.
Corralejo
Het eilandje Lobos
Fuerteventura : de vulkaan Bayuyo
EEn mooi uitzicht.
Nog een ander zicht op de Casinovijver.
Een schuilhuisje langs de Casinovijver
Casinovijver in Kelmis of la Calamine
Uitzicht in Kelmis.
Een mooi zicht in het natuurreservaat
NOg een windmolen.
NOg een zicht op het openluchtmuseum.
Openluchtmuseum
kasteel van Voeren commanderij
achterkant van het kasteel
Het kasteel
Een mooi zicht op het kasteel in Voeren.
Een schaapherder
NOg een zicht in het openluchtmusem
Een mooi hoevetje in Bokrijk.
EEn vliegtuig boven een Haspengouws landschap
Er groeit niet veel in het reservaat alleen planten die hier kunnen leven zoals het zinkviooltje en andere zinkflora, er zouden ook parelmoervlinders en ijsvogeltjes voorkomen.
Hier nog een zicht op het zinkreservaat.
PLombiéres oud mijnterrein.
Hier zouden twee schachttorens ooit gestaan hebben nu een blauwe steen als aandenken van de twee oude schachten.
NOg een zicht op de plaats van de schachttorens, het is een heel mooi zinkreservaat met de zeldzame flora.
Hier een zicht op het natuur en zinkreservaat, dit is de weg die naar de renainssance putten 1 en 11 gaat, ze zijn aangeduid met 2 cillinders uit blauwsteen.
Hier zouden twee houten schachttorens geweest zijn, (hier nog wat uitleg verder)
een overblijfsel van de spoorweg
Hier de site met meer uitleg over het museumke 
EEn Haspengouwse fruithoeve
NOg een mooi zicht op het domein
Natuurreservaat Domein Nieuwenhoven
Domein Nieuwenhoven.
EEn mooi landschap in domein Nieuwenhoven.
EEneenzaam rietveld
EEn mooi zichtje in Haspengouw
Een prachtig zicht op het zwanenmeer.
De kommanderij van de Duitse Ridderorden.
Het kasteel van Bokrijk
Hier nog is de zijkant van het kasteel.
De achterpoort van het kasteel
EEn ander uitzicht.
Hier kan je heerlijk wandelen.
Hier ontspringt het beekje de Voer vandaar heeft de Voerstreek haar naam te danken.
Dat is hier een echte vissekwekerij
Een zicht in het stadje Eupen
Mooie groene heuvel
Een zicht op de beboste heuvels in Eupen.
Een zicht op de Hoge Venen
Een mooi beekje
Monschau
Het rode huis.
Een burchtruine
Een mooi stadje
En de meeuw hij vloog weg 
de rekreatievijver
Een mooi park
Het groene haspengouw
de haven van Breskens
allemaal bootjes
Vlissingen ligt aan de overkant.
In de verte zie je Vlissingen liggen
Breskens
de haven van Breskens
Cadzand
Een riviertje in Sluis
Sluis
park Koul in Kelmis
zinkflora
Een mooie grot he!
NOg een grot in het park.
Prachtige park van Moresnet Chapelle, hier komen ze op bedevaart.
Zeer mooi park daar in Moresnet.
Dit is de zinkafvalheuvel van Kelmis, jammer er ligt zoveel rommel en plastiek afval op en dit voor een natuurreservaat.
Zinkreservaat Vieille Montagne
Het zinkreservaat.
De bonderskuil in Wellen, de terechtstellingsplaats van de Bokkenrijders en het standbeeld 
Het natuurreservaat van Altenberg, een oude zinkstorthoop van de vroegere zinkindustrie. in het neutrale gebied.
Het natuurreservaat is gelegen op een oude stortheuvel van de vroegere
zinkgigant Vieille Montagne of Altenberg. Hier was vroeger een grote
zinkmijn Altenberg nu is het een gemeentepark en de ingang van de mijn
is het SADAR busdepot tegenover de Casinovijver en deze afvalheuvel.
Het reservaat is ongeveer 7 hektare groot, het is de oude galmeiheuvel,
en de casinovijver. Hier zijn metaalhoudende bodems en de zink die
hier gevonden werd was calamine of kalmijn. Vandaar heeft het plaatske
ook z'n naam te danken. Er is hier een bijzondere flora ontstaan,
namelijk de zinkflora, en deze is zeer zeldzaam en uniek. En komt
alleen maar op deze plaats en nog een paar andere plaatsen rond deze
streek voor. Hier groeien onder andere zinkviooltjes, zinkengels gras,
zinkboerenkers, zinkblaassiléne, (een soort bloemetje met witte
klokjes), zinkschapengras, zinkveldmuur, zinktassenkruid,
zinklepelblad, de gele dove netel, zenegroen, de damastbloem, (een
soort wilde hortensia) ook vind men hier de blauwe vleugelsprinkhanen,
en de parelmoervlinder. 
Het monument voor de oorlogsslachtoffers.
Het oorlogskerkhof van Henri Chapelle.
de dom van Aken
de pachthoeve van het kasteel Streversdorp.
Kasteel van Montsen
het kerkje van Bleiberg
