Un voyageur immobile
Foto
Mijn favorieten
  • Petit prince
  • Inhoud blog
  • Mijn stenen bruid
  • It feels like home to me
  • De ringbus
  • Vidange Perdue II
  • Vidange Perdue
  • Stilleven
  • Heimwee van de regen
  • Koelte
  • Komen en gaan
  • Tuindeur
  • Thuis
  • Vertrouwen
  • Libelle-schrijver
  • Het lankmoedige licht
  • Blonde lok
    Laatste commentaren
  • cycling jersey (cycling jersey)
        op Limousine in het wit.
  • Een opa op schoot (rein)
        op Overjaarse vlinder
  • bezoek van bompajack (bompajack)
        op Stilleven
  • weten (Ria)
        op Stilleven
  • stalking (Uvi)
        op Tuindeur
  • Avondgebed (Ria)
        op Tuindeur
  • met tranen... (Ria)
        op Thuis
  • Maanlicht voor Martine (Uvi)
        op Jonge sla
  • De dag loopt ten einde (Ria)
        op Jonge sla
  • Avondschroom in den AB (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Ria Skypt (Uvi)
        op Oceaan
  • Vermetel is A+B (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • skypen (Ria)
        op Oceaan
  • Partir sans sortir. - Een Dagboek van Blauwe brieven .
    05-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vidange Perdue




     

     

     Vidange Perdue


    Hoe ik vlug nog wat tijd opschrijf.
    Want straks komt zij langs de tuin
    naar boven.

    Hoe ik Dewulf
    nog even uit zijn blauwe slaap haal.
    Met stille handen. En voorzichtige verbeelding.

    Want als de jaren je bezetten
    en de Tuinman zit te staren,
    dan weet je dat de tijd irreversibel is.

    En alleen het beste overblijft.
    Zoals, niets doen bijvoorbeeld.

    Of vermoeden dat het zo is.



    Uvi




     

    05-09-2007, 11:59 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    04-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stilleven




     


    Stilleven


    Ochtend. Kruimels licht laat hij vallen.
    Op het tafellaken ligt de morgen.
    Boterhammen. Confituur en kaas.
    Het beleg van een Belg.

    De dag twijfelt.
    Hij tuurt over de komende uren.
    Als een herder over zijn kudde.
    Schapen. Ze staren naar later.

    Eerst nog wat woorden vergaren.
    Om daarin het leven toe te laten.
    Plagiaat op papier.
    Om het zo te bewaren.


     

    Uvi




    04-09-2007, 12:55 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    03-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heimwee van de regen





    Ik vermoed
    dat de regen ooit naar school geweest is.
    Waarom zou hij anders wenen vandaag.

    Kan me best inbeelden
    hoe hij moest leren zich te beheersen.
    Tot zijn tijd was gekomen.

    Om dan later, als hij een grote wolk geworden was
    zijn sporen te trekken. Door het land.
    Langs rivieren en stromen. Tot aan die grote plas.

    De zee.
    De droom van elk water.

    Hoe hij klein begon.
    Te spelen. Zoals alles wat jong is.
    Poezen en kinderen. Om maar iets te noemen.

    Hoe hij voorzichtig
    zijn eerste druppels neerlegde op het venster.
    Het tikken tegen ruiten.
    Meanderende beekje speelde op het glas.

    En in het tuinpad gootjes tekende.
    Of gaatjes boorde in een plas.
    Als hij de grote mensen wilde verrassen.
    Met een plotse plensbui.

    En als er dan een auto passeerde
    met veel gebruis en openslaande lakens
    naar een fietser greep. Ach, pubers plagen graag.

    Tja, het kan ook wel, dat hij vandaag
    heimwee zal hebben.
    Naar al de oevers die hij zag.
    Soms al eens overtrad.

    Al dat leven. Die herhaling.
    Van druppels regen naar de zee.
    En wachten op een wolk.

    Misschien denkt hij ook wel eens
    aan vroeger, toen hij rustig
    in een helder gracht,

    een jongetje zag spelen.

    Uvi





    03-09-2007, 21:27 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    02-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koelte




    Koelte. Daar hou ik van.
    Een geneeskrachtig kruid tegen hitte.
    Waar ik onder lijd. Als er een golfje is, natuurlijk.

    Vanochtend voel ik koelte.
    Geen kilte. Dat is totaal wat anders.
    Die gedijt vooral in eenzaamheid.

    De ochtend hangt stil in de bomen.
    Te dromen.
    Ik lees blauw.


     Uvi



    02-09-2007, 10:05 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    01-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Komen en gaan




    Komen en gaan


    Als een verlegen vel
    lag ik blank te wachten.

    Zij schreef geluk op mij.
    Een ode aan m'n oude knoken.

    Haar adem als een  hinde.
    Juichend over m'n trage ritme.

    En in de glooiing van haar komen,
    liet ik mij graag verloren gaan.

    Uvi



    01-09-2007, 12:22 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    31-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tuindeur





    Mijn tuin is de gelukkige bezitter van een deurtje.
    Wat dromerig van aard. En totaal niet volgens de 'hof-etiquette'.
    Ik ben ervan overtuigd dat mijn buren het graag zouden vervangen.
    Ik niet.

    Het heeft alle kenmerken van een romantisch poortje.
    Het kriept in z'n hengsels. Zoekt al leunend wat steun.
    Hangt scheef om het in directe taal te zeggen.
    En om het af te sluiten heb ik boven een schopje steken.
    Tusen een balkje. Een 'schopbalk'. Achter de deur.

    Het poortje staat verborgen tussen m'n wuivende beukenhaag.
    Nog zo'n bron van ergernis voor de beschaafde wereld.
    Ooit had 'n passant de moeite gedaan om er een brief aan vast te pinnen. Hij zou ze zelf komen kortwieken of de burgemeester erbij halen.

    En als je onze bekende burgervader zou kennen
    dan zou je misschien wel mijn buitensporige reactie begrijpen.
    Ziedend knipte ik de takken tot tegen de stam weg.
    Slechts het skelet overleefde. Het werd een kankerhaag.
    Net terug van een chemokuur.

    Als ik er nu aan terugdenk ben ik nog beschaamd en verdrietig.
    In plaats van de dader aan te pakken koelde ik m'n woede op het slachtoffer.
    Hing tegen m'n tuindeur een antwoord voor de 'woordenagressor'.
    Maar ach, ...

    Na twee zomers en winters, herstelt ze zich langzaam van haar groene gaten.
    De wind trekt terug aan haar haren. Ze fezelt en ze frazelt weer.
    Ik hoor ze praten.

    Uvi




    31-08-2007, 21:44 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thuis


     

    Thuis.


    De wind heette me welkom toen ik thuiskwam.
    Het ontroerde me. Zoveel trouw.
    Hij kwispelde in de bomen als een tevreden hond.

    Thuis. Is mijn tederste woord. Ook voor haar.
    Ik streelde de hortensia's. En die enige late roos.
    Mijn vingers voelden hun trage ademhalen.

    Over de tegula's ligt het patin gespreid.
    Van voeten. En van tijd.
    Als ik goed luister hoor ik nog de stemmen.



    Uvi






     

     

    31-08-2007, 19:05 Geschreven door uvi  
    Reageren (1)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertrouwen





    Vertrouwen


    Heel even maar
    raak ik je aan.
    Wil ik verdwalen
    in je blauw.

    Mezelf niet tegenkomen.
    Tenzij onherkenbaar trouw.
    Mezelf omgorden
    met je lichte lenden.

    En over de deining
    van je woorden stappen
    als was het
    breekbaar water.



    Uvi



     


    31-08-2007, 08:56 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    30-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Libelle-schrijver





    Sommigen kunnen dat.
    Schrijven.
    Licht als een libelle.

    Net of hun pen over papier zweeft.
    En nu en dan een woord laat druppen.
    Dat dan ligt te glanzen in het blauw.
    Een glimpwormpje. Een glimwoordje.

    Een zeepbel of een pluisje ...
    Of iets onvoorstelbaar mooi als
    de ogen van een vrouw.

    Ik wou dat ik kon schrijven
    zoals haar lippen kussen.

    Uvi




    30-08-2007, 21:03 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het lankmoedige licht


     

    Het ochtendlicht en het avondlicht
    is familie van elkaar.
    Traag en teder, opstaan en ondergaan.

    Het vroege licht laat mij lezen en schrijven.
    En met Gruwez aan tafel ook herfstig weemoedig worden.
    Terwijl het nog volop zomer is.

    Zijn letters zijn late tranen
    over het sepia kleuren van de jeugd. Een zerk op z'n vage idealen.
    Later moet alles afgelijnd kloppen.
    Een baan en kinderen zijn nefast voor je dromen.

    We all read to know we're not alone. (Shadowlands)

    Mijn leven is een perkament.
    De tijd schreef het vol. Gerimpelde gevoelens.

    In een hoekje
    koestert de zon nog wat vergeten dromen.
    Papier is een hoffelijke spiegel.
    Wat blauwe schmink over de rimpels van het leven.


    Uvi

    PS.
    " ... tussen droom en daad,
    tussen alles wat je nog even zijn mag en het weinige
    wat je uiteindelijk worden zult, ..."
    " ... dat niemand straffeloos ouder dan twintig wordt."
    Uit "Een stenen moeder" Luuk Gruwez.

     

     

    30-08-2007, 10:55 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blonde lok


     

    Het licht van september is lankmoedig.
    Het is trager, valt lager.

    Dat voel ik vandaag al.
    Het hangt als een blonde lok over m'n schouder.
    Ik zit aan tafel.

    Daar wacht ik dan op het verdwijnen van de ochtend.
    De andere dagen resideer ik in m'n zetel.
    Zonder haar zachte stralen.
    Maar vandaag zit de zon met mij aan tafel.

    Wij wachten ...
    op jou.


    Uvi






    30-08-2007, 09:26 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    29-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jonge sla


    Vakanties, ach, wat zouden ze zijn zonder brochures.
    En buren bereidwillig om te luisteren naar hun versleten verhalen.
    Het graniet van 't lange wachten op de havens,
    voor hun vlucht het land verliet. De verveling daar gelaten.

    Het groene ginder dat hen zal verrassen.
    De tuberculose van hun dromen moet genezen.
    Met wat zanderig water. En een druppel blauw.
    Terwijl heel even maar de symptonen worden aangepakt.
    En diep onder hun bruine vel, de leegte gaapt.

    Het eten en de drank. Het bed. En als het kan. Wat seks.
    En dan de zon om in te slapen.
    En als de laatste bar stomdronken de brochure dichtslaat,
    dan wacht weer het doordeweeks verlangen. Thuis.
    Te vergeten. En het waarom.


    Ach, zeg ik dan, in de spiegel,
    wanneer trek jij nog eens je vleugels aan ...


    Uvi


    Epiloog

    O Heer,
    geef mij de vakantie van weleer

    Moe van het werk
    in een lege zetel vallen

    Geen iele ochtendstond
    of duister avond,
    geen baas, gezaag,
    of hitte, barre koude,
    geen stof of zwarte longen.

    Maar langs het tuinpad
    van m'n vader,
    kijken naar het kweken
    van de slakken en wat frêle sla
    nog geen september ...

    nog jong
    en geen Kopland in gedachten ...


    29-08-2007, 14:17 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kracht van koppen






    Ze liggen naast mij. Als gestapelde gedichten.
    De boeken waarmee ik de ochtend opensla.
    Hun namen lijken mij al verborgen verhalen.

    Een stenen moeder. Mijn tweede stem.
    Lof der lankmoedigheid. Loerhoek.
    Blauwzieke badkamer. Alle uitbarstigen.
    Laat alle deuren op een kier.
    en o, zo levensecht :
    De prijs van de passie. Trouw aan ontrouw.

    Ze liggen op elkaar en lijken zo wel een novelle.
    Het leven geschreven in titels.

    Ik had vanochtend kunnen kijken naar het blauw.
    En luisteren naar het fluisteren van de wind.
    Mijn gedachten laten weken op de dauw.

    Maar in mijn handen hoor ik schrijvers.
    Intenser dan ik kijken kan.

     

    Uvi



     

    29-08-2007, 10:51 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    28-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heen en weer




     

    Heen en weer

     

    Als het blauw
    van water

    en het wit
    van papier

    drijven woorden
    over later

    weer
    naar hier



    Uvi







    Moe van de actie.
    Geen tijd voor gedachten.



    28-08-2007, 20:19 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    27-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dan wordt het dag




     

    Het licht trekt traag schaduwen.
    Uitgerokken duplikaten.
    Het klonen van de dingen.

    Ochtend groet het gloren.
    In mijn hoofd rusten nog de spinnen.
    Zonder web van woorden.

    Slapen in herinneringen.
    En hoe het vroeger
    nooit geweest was.

    Het aftasten van de dag.
    Weldra zal het geluid
    weer zingen. Decibels te luid.




     Uvi






    27-08-2007, 09:27 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ochtendlicht in een kopje



    Neen, een kopje staat er niet zomaar. 
    Zelfs leeg h
    eeft het een tweede leven.
    Het bewaart ochtend of verzamelt herinnering.

    Zo ook, kan dat gebeuren met het licht.
    Het ligt dan zonder ogen te wachten op een boek.
    Gebundelde aarzeling van woorden.

    Het betasten van het leven.
    Wat nog moet komen. De dood. Als een oefening.
    En het leven. Om te leren verliezen.

    Daarom staat er een kopje. Ook al is het leeg.
    Op de daartoe bestemde plaats. Na genot, een etalage van gemis.
    En licht. Gevangen om te lezen. Wat een ander reeds wist.


     

    Uvi


    27-08-2007, 09:05 Geschreven door uvi  
    Reageren (5)


    26-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oceaan







     


    Het geluk ligt aan zee.


    Dat schreef ik gisteren.
    Toen ik zopas m'n Afrikaner trachtte te 'Skypen'
    was hij niet thuis.

    Had het te druk met
    voetballen op het strand. Van de oceaan.

    Ligt het geluk
    ook aan een oceaan voor het rapen?


    Uvi



    26-08-2007, 20:14 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fingerspitzegefühl



    Soms geuren m'n woorden
    naar oude filosofen.
    Ze dragen de namen van bomen.

    Frazelen in hooghartige hagen.
    En plensen blauwe letters
    in wit water.

    Dikwijls moet ik me reppen
    om te volgen wat m'n vingers
    me dicteren.

    Ik voel me dan een schooljongen
    die de kadans van de meester
    verliest bij een dictee.

    Het gaat me boven m'n petje.
    Vraag me af waar die vingers
    hun taal hebben geleerd.

    Of ze meer deden dan peuteren.
    Kleurden ze woorden
    die spraken. Voelden ze blind.

    Wat andere vergaten.
    Te zeggen.
    Nu en dan vraag ik aan m'n vingers.

    Of ze even
    tot op mijn kniehoogte
    zouden willen spreken.

    Soms voel ik ze vervreemden.

    Uvi



    26-08-2007, 19:01 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    25-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schrijfdrift







    Het geluk ligt aan zee.


    Wat een zin.
    Van Sam de Graeve in DSL van gisteren, vrijdag.
    Schrijven, het lijkt eenvoudig.

    Vandaag de dag krijg je heel wat publiciteit
    rond 'Creatief schrijven'.
    Er zijn handige jongens, ook dames, die brood zien
    in de 'schrijfdrift' van aanstormende pennenlikkers.

    Je kan het hen niet kwalijk nemen.
    Niet iedereen verkoopt warme broodjes of bloedpens.

    Op donderdag 9 september 2004,
    schreef Gilbert Roox in De Standaard der Letteren,
    onder de kop 'Schrijfzucht' ondermeer dit:
    "De bruggepensioneerde in deze contreien die
    nog geen boekje geschreven heeft, krijgt meteen een prijs."

    "Op de persoonlijkheidsmarkt van het Internet
    is iedereen alleen bezig met zichzelf te promoten, niemand luistert.
    Eigenlijk stort je je ziel uit in een leegte."


    Ook nagels met koppen.
    Ik ben geen bruggepensioneerde, maar een échte gepensioneerde.
    Kan dus rustig verder schrijven.
    Heb immers nog geen cursus gevolgd of boekje gevuld.

    Ik maak deel uit van "De naakte massa" (Jeffrey Rosen).
    H
    oor het zwarte gat reeds suizen in de leegte.


    Uvi

    25-08-2007, 17:26 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The blues




     

    Ik heb
    een buurjongen

    hij heeft
    the blues

    en gitaarmuziek
    met luid verdriet

    het stopt
    niet aan de muren


    Uvi






     

    25-08-2007, 14:26 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Foto

    Archief per maand
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!