Misschien is je jeugd wel de belangrijkste periode van je leven.
Laat ons stellen: je zet dan de 'wegwijzers' uit
voor de rest van je voortbestaan.
Je maakt een studiekeuze en
daaraan kleeft meestal een beroep.
Je kiest een geliefde.
En wordt ouder. Niet alleen in leeftijd.
Kinderen. De meest cruciale verandering in je bestaan.
Ouders moeten lijnen en regels opstellen.
Maar vooral trachten ze samen met het gebroed te respecteren.
Onvoorstelbaar moeilijk.
Ik slaagde niet. En je kan niet bissen.
Je wil je laten leiden door liefde. Het wordt eerder lijden.
Vraag is:
kies je in de opvoeding niet voor gemakszucht? Eigenliefde?
Het zal wel een mengeling moeten wezen.
Slaan en zalven. Tegenwoordig binnen het kader van de wet.
Grootouders die zijn op de wereld gezet om te vertroetelen.
Zij mogen de gaatjes van de vrije tijd opvullen.
En geven wat ze als ouder niet mochten.
Buiten de lijntjes kleuren. Daar zijn ze handig in.
"Dat wéten wij allàng!" Ik hoor jullie tot hier.
Juist. Maar wat nu volgt ook?
Als opa een mama heeft als minnares
wat zie je dan gebeuren?
Zij bekijkt opa als een papa.
Hij mag de kleinzoon niet tweemaal per dag een bad geven.
Want zo kan de huid van de wonde niet verharden.
Hij mag niet elke dag 'kip met perziken' geven.
Want er moeten gezonde groenten op het bord.
Hij mag niet altijd zalf tussen de billen smeren. (Verzoek oma en dr.).
Want er zitten cortisonen in.
Hij mag niet steeds Frans praten met dat manneke.
Want hij moet z'n Nederlands leren ...
Enfin, een verhaal van 'niet mogen en moeten'.
Tja, beste oma's en opa's,
Toch maar oppassen als jullie vlinders de kriebels krijgen.
Want voor je het weet zit je weer te kleuren tussen de lijnen.
En da's niet altijd handig.
Uvi
met een dikke bult van eigen schuld
|
