Beste collega’s, beste vrienden

Ik kan me levendig voorstellen dat wanneer de lottogetallen op het TV-scherm verschijnen, en de vijf eerste cijfers komen reeds voor op uw eigenste formulier.... dan zit meteen de spanning er in, de hoogspanning er in.

Ik kan me voorstellen dat bij een cyclocross je favoriet reeds de ganse wedstrijd op kop hangt, en op 1 km voor het einde dreigt deze ingehaald te worden. Het zakt je naar de benen, je adem stokt, het is een bang afwachten of hij het zal halen.... dan zit zoals nooit voorheen de spanning er in, de hoogspanning er in.

Misschien kunnen jullie je voorstellen... iemand werkte 39 jaar, deed wat hij naar zijn mening moest doen, werkte voor zijn maatschappij als was het voor hemzelf, probeerde elk individue op zijn eigen manier te benaderen, trachte steeds de mens en het menselijke voorrang te geven, luisterde of trachte te luisteren naar klein en groot, voelde aan wat velen nooit zullen kunnen voelen, nam resoluut het  stuur in handen en stuurde bij waar hij dacht dat het nodig was, had tijd zelfs wanneer er geen tijd was of restte, ... Hij stopt met werken en ziet op het georganiseerde afscheid zijn collegas en vrienden verschijnen, allemaal, geen afwezigen tenzij diegenen die om reden van ziekte noodgedwongen moesten forfait geven..... dan zit de spanning er in, de hoogspanning er in.

Wanneer deze zich dan nog zichtbaar verzamelen, fluisterend bevelen uitwisselen hetwelk  een herschikking van de gelederen in zich draagt, en niet de eerste de beste de micro in de hand neemt..... dan zat bij mij ogenblikkelijk de spanning er in, de hoogspanning er in.

Wanneer de woorden aan mijn adres begonnen te vloeien uit de mond van Gerrit, Jos, Christel, Jürgen, Cindy en Saskia, Eva en Rebecca, Nathalie T , Nathalie VB, Katleen en Armand in naam van Hubert aangevuld met de afsluiter van Christel.... ik kan jullie verzekeren ... dat zijn geen prutsen. Ogenblikkelijk zat de spanning er in, de hoogspanning er in. De keel werd droog, het hart gaat een versnelling hoger, zenuwen krijgen het zwaar te verduren, je darmen ruiken onraad en organiseren een tegenaanval.

Wanneer in de afwisselende uitspraken regelmatig  woorden klonken als: gevoelig, iemand waarbij je terecht kan, vaderfiguur, optimist, opgewekt, kansen gevend tot ontplooing, humoristisch, kwinkslag, ernstig als het moet, redelijk, trots op zijn job, rust uitstralend, zonder vooroordelen, nadenkend, oplossingen zoekend voor een vredevolle maatschappij, een luisterend oor, open armen, stelde ons op het gemak, luisterde met interesse, anekdotes, woordspeling, saaie dingen werden grappig, stond steeds klaar voor iedereen, niks kon je misvragen, waarden, waardenvolle, iets van kunnen opsteken op professioneel en menselijk vlak, hand die je toestak, zorg, woorden, geven, toffe samenwerking, collega, baasje, vriend, respect, vertrouwen, een chef uit de duizend, nooit was iets te veel gevraagd, enorm rechtvaardigheidsgevoel, mening, een discussie, een lach, een traan, leerschool, leermeester, schouder, je blijft een vriend, ........... stuk voor stuk woorden, zinnen die vanuit jullie diepste komen, jullie hart.

Een dank u wel aan allen die deze gevoelens en woorden brachten terwijl ons Simonneke en vele collegas mochten toekijken en aanhoren.

Een dank u wel aan allen die me persoonlijk hebben aangesproken en daarenboven een verwoording gaven van hun oprechte gevoelens omtrent onze samenwerking in het verleden.

Een dank u wel aan allen die door hun aanwezigheid een blijk van erkentelijkheid weergaven.

Een dank u wel aan allen die door hun persoonlijke bijdrage mij gepaste en onvergetelijke attenties en geschenken hebben aangereikt. Ik zal ze koesteren en hanteren als een dierbare schat. Niets van deze dag zal verloren gaan, ook niet de emoties en tranen die deze dag heeft opgelerd voor mij en allen die me dierbaar zijn en blijven.

Dank aan directie en vriendenkring die het mogelijk maakten om van dit feest een onvergetelijk en sterk gewaardeerd samenzijn te maken.

Dank aan Dominique, Pim, Koen en medewerkers die de hun toegewezen opdracht tot een perfect geheel hebben uitgebouwd. Wij allen kregen meer dan waar voor ons geld.

Een dank u wel aan alle teamleden voor de resultaten die door ons team werden behaald. Deze resultaten mochten er zijn en waren de som van de inspanningen en inbreng van elk teamlid, terwijl de coach veelal diegene was die vertelde welk resultaat hij wou zien.

Een dank u wel aan allen die tijdens mijn loopbaan me kontakteerden als vertrouwenspersoon, jullie werkten op die wijze mee aan het tot stand brengen van een zone zoals ze op vandaag functioneert, waar alles een oplossing krijgt, waar een open communicatie als beleidsinstrument wordt gehanteerd. Meteen ook oprechte verontschuldigingen voor die keren dat jullie van mening waren dat we niet tot het gewenste resultaat zijn gekomen, en betrokkene achterbleef zonder afdoende antwoord op de vraag.

Een dank u wel aan allen die tijdens de equipevergaderingen, werkoverleg, management review, ... mijn inbreng waardeerden en waar nodig met de noodzakelijke akties ondersteunden.

Een dank u wel aan allen die zich de kwaliteitsgedachte, de veiligheidsreflex en het milieubewustzijn eigen maakten, en er gingen naar leven, thuis en op het werk.

Een dank u wel aan allen die tijdens samenwerkingsgesprekken, functioneringsgesprekken, bijsturingsgesprekken, ... meewerkten door samen naar de best mogelijke oplossing te zoeken, desnoods een oplossing op maat van de betrokkene.

Een dank u wel aan allen die meewerkten aan het zoeken naar duurzame oplossingen om transform  binnen de zone tot een goed einde te brengen.

Een dank u wel aan allen die mij de kans gaven mijn gevoelens te uiten wanneer ik daartoe de behoefte had, de schouder op gepaste hoogte boden om te leunen, mij sterkten door begrip te tonen voor mijn zwakheden, me steunden wanneer ziekte of tegenslag mijn deel werden.

Een dank u wel aan allen die mijn inbreng in de zonale werking waardeerden en me kansen boden deze werking een persoonlijk tintje te geven.

Een dank u wel aan allen die met een schouderklop en/of daadwerkelijke steun hun waardering uitspraken voor het waarmaken van aangegane verbintenissen.

Een dank u wel aan allen die het mogelijk maakten mijn job op een waardige wijze over te dragen hetwelk mij persoonlijk een enorm gevoel van zelfvoldoening heeft geschonken.

Een dank u wel aan allen die in zone-overschrijdende projecten tot vervelens toe naar mijn tussenkomsten bleven luisteren en wanneer nodig de noodzakelijke steun toezegden in belang van onze maatschappij en/of zone.

Een dank u wel aan allen die enige inbreng hadden in mijn persoonlijke loopbaan. Niet in het minst en op de  eerste plaats ons Simonneke, de kinderen en ons kleinkind die veel hebben moeten missen bij mijn uithuizigheid. Daarenboven diegenen die me de gepaste verloning gaven. Deze verloning geeft me op vandaag de kans om vroegtijdig mijn werkplaats te ruilen voor het thuisfront, hetwelk hier erg gewaardeerd wordt.

Een dank u wel aan allen die me een blijvende en duurzame vriendschap boden, ook deze vriendschapsbanden zullen we in de toekomst onderhouden.

Een dank u wel aan allen die ik vergeten ben in mijn enthousiasme en een gemeend sorry aan allen die ik wel eens links liet liggen, ten onrechte negeerde, ..........

Mijn loopbaan was een aaneenschakeling van hobby’s zodat ik nooit mijn werk als een last heb ervaren. Ik kende een vloeibare loopbaan, net als de “Kleine Nete”, met kronkels, stroomversnellingen, overstromingen en sedimentaties. Overal waar ik kwam liet ik wel iets achter. Ik zal blijvend openstaan voor jullie meldingen en blijvend de meest gepaste akties ondernemen ook na vandaag als de deur achter me dichtslaat en de slagboom voor het laatst wordt bediend via mijn persoonlijke badge.

Ik zal jullie nooit echt vergeten, ook al heb ik op vandaag een even mooie als uitdagende toekomst voor ogen. Ik hoop dienstbaar te zijn en te blijven met mijn eigenheden en botte kanten. Het ga jullie allen goed ..., blijf werken aan jezelf.

Bertrand ofte

Vacaber from Yellow City                                                                             31 maart 2002

08-04-2005 om 14:54 geschreven door VACABER