Het is natuurlijk interessant dat u minstens weet wat ik , een Belg, hier verloren heb in dit stukje Frans paradijs. Deels met wat geluk, deels door behoefte aan rust en zon, ben ik op mijn zestigste met pensioen gegaan.Maar pas dan is de echte drang naar het "zuiden" in mij losgebroken. Vermits we beiden grote aanhangers waren van Normandië en Honfleur in het bijzonder, zijn we eerst op zoek gegaan in de ruime streek rond de "Calvados".Maar de prijzen leken veel te hoog gegrepen voor onze spaarpot, en bovendien is de keuze er , gezien onze beperkte financiêle mogelijkheden , nogal beperkt. Even windstilte ! Maar de drang naar een vakantie-optrekje blijft smeulen.Als men reeds in Normandië is, dan kan men er zonder problemen nog een voordeel bijnemen : de zon. Aldus is geschied, en de Lot was een nieuwe trekpleister, de goede zelfs meteen.Kompromis gesloten in mei 2009 en koopkontrakt in september. Alles gaat vliegensvlug, maar de administratie sputtert tegen.Een stipte Belg is veel te snel voor een doorweekte Fransman op dit vlak ! Aangekomen op 26 september in Bélaye, en er gehuisvest vanaf 1 oktober 2009. Administratieve rompslomp en problemen bij de vleet, maar een prachtige zonnige nazomer tot begin november.Geen tijd en ook weinig interesse voor sociaal kontakt ! Driemaal helaas, mijn vrouw gaat eraan tenonder.Ze wordt depressief, niet in het minst omwille van de niet-aflatende telefoontjes van het "Belgische thuisfront" dat haar nooit heeft losgelaten. Ondanks ruime plannen voor regelmatige heen-en-weer reizen naar België en zelfs voor een verkoop van ons nieuwe huis op termijn, wordt mijn vrouw opgehaald ( ontvoerd) op 18 december 2009, geen drie maanden na onze aankomst. Zij zou met een zware depressie in het ziekenhuis verzorgd geweest zijn in Belgie, maar met zekerheid kan ik het u niet vertellen : alle pogingen van mijnentwege tot kontakt worden in de kiem gesmoord door haar "entourage". Enlèvement et séquestration ? Op 2 april valt het verdict : zij vraagt een scheiding met onderlinge toestemming.Daarover wil ik u alle details besparen, allemaal "la petite histoire". Ik moet dus alleen verder, en daar ben ik nog altijd mee bezig, want niets is definitief !!! Wat gebaseerd was op twee pensoentjes, moet nu gedragen worden door één pensioentje ! En dat is niet voor de hand liggend. Vandaar dat ik regelmatig, maar tot nu zonder veel sukses, probeer "landgenoten" naar hier te halen met een dubbel doel : een stuk sociaal kontakt en een beperkte financiële inbreng . U, lezer, weze uitgenodigd : voor 200 euro per week , ontbijt inbegrepen, verblijft u hier een volledige week ! Enkel persoonlijk gerief moet meegebracht worden. Ik denk dat mijn prijs mij uit de markt konkurreert : iedereen denkt waarschijnlijk dat die prijs zo belachelijk laag is, dat het verblijf ook beneden alle peil zal zijn. Enkel wie de handschoen opneemt, zal dat kunnen tegenspreken. Tot zover mijn kortverhaal voor vandaag. Groeten
Reacties op bericht (1)
13-07-2010
Sociale contacten
Best is, m.i., je eerst zoveel mogelijk te integreren : contacten leggen met buren. Hopelijk komen er spoedig ook wat mensen bij jou logeren. Je hebt het misschien nu wat moeilijk : alleen komen te staan in een nieuwe omgeving.
Ik wens je toch het allerbeste !
